คิดถึงเท่าไหร่?
-
ครึ่งเดือนต่อมา
-
หอนางโลม
-
ร่างสูงนั่งอยู่ในห้องพิเศษห้องหนึ่ง วันนี้เป็นอีกวันที่เขาได้พักเพราะเรื่องสงครามแคว้นหานและเว่ยจบลงด้วยดี แคว้นหานหยุดความคิดการทำสงครามและยอมจำนนต่อเเคว้นเว่ยในหลายๆเรื่องที่ทำข้อตกลงกันใหม่
-
องค์ชายเทียนป๋อที่ล้มป่วยไปเมื่อหลายวันก่อนอาการดีขึ้นแล้ว คงเพราะทั้งงานในแคว้นและเรื่องของแคว้นเว่ยที่พยายามช่วยองค์ชายจ้านหลง ร่างกายคนเราจะทนไปได้สักเท่าไหร่เชียว
-
สำหรับซ่างจินแล้วการล้มป่วยครั้งนี้ขององค์ชายเทียนป๋อนับว่าก็มีผลดีอยู่บ้าง จะได้ผักผ่อนกันยาวๆไปเลย
-
หญิงนางโลม
อีกจอกนะเจ้าคะ☺️
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
อืม รินมา
-
ตรงหน้าซ่างจินมีนักบรรเลงฉินนั่งอยู่ ชายหน้าหวานคนนี้ก็เป็นอีกคนที่เป็นที่นิยมรองลงมาจากเสี่ยวเฉิง แม้ที่นี่จะไม่ใช่หอนายโลมแต่บุรุษหน้าหวานก็ยังเป็นที่ต้องการ และด้วยมีอยู่จำนวนน้อยมากทำให้ราคายิ่งสูง แต่เพราะหน้าตาท่าทางกิริยาอ่อนหวานนั้นทำให้คนมากมายยอมจ่าย
-
นักบรรเลงฉิน
โชคดีที่ข้าตัดสินใจมาเดินเล่นแถวนี้
-
นักบรรเลงฉิน
ไม่อย่างนั้นคงไม่ได้พบท่าน☺️
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
วันนี้เจ้าได้หยุดพักรึ?
-
นักบรรเลงฉิน
ใช่แล้ว วันนี้เป็นวันหยุดของข้า
-
นักบรรเลงฉิน
แต่ข้าตั้งใจอยากนั่งเล่นให้ท่านฟัง
-
นักบรรเลงฉิน
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
ขอบใจ
-
หญิงนางโลม
คุณชาย ท่านมีเรื่องอะไรทุกข์ใจก็บอกข้าได้นะเจ้าคะ
-
หญิงนางโลม
หน้าที่ของข้าคือทำให้ท่านมีความสุข
-
รอยยิ้มหวานหยดถูดส่งมาพร้อมๆกับหน้าอกหน้าใจที่บดเบียดอยู่ตรงท่อนแขนแกร่ง ดวงตาคมมองออกไปด้านนอกอย่างไม่ใส่ใจนัก เขาแค่ต้องการมาดื่ม และคนที่อยากเจอก็ไม่ใช่สองคนนี่ด้วย
-
เสี่ยวเฉิง นักบรรเลงขลุ่ย
!!!
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
....
-
ในตอนที่กำลังจะหันหน้ากลับซ่างจินบังเอิญเห็นเสี่ยวเฉิงที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องของลูกค้า ไม่รู้ทำไมเขาจึงรู้สึกหงุดหงิดนัก คิดว่าขโมยจุมพิตเขาแล้วยังจะทำตัวลอยไปลอยมาได้อีกรึ!
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
หึ เช่นนั้นก็ทำให้ข้าหายเหนื่อยหน่อยสิ😏
-
หญิงนางโลม
เช่นนั้นข้าจะนวดให้เองเจ้าค่ะ☺️
-
ร่างบางขยับมาอยู่ด้านหลังของซ่างจิน มือเรียวบีบนวดเบาๆไปทั่ว ไล่ลงมาตั้งแต่ขมับสองข้าง หัวไหล่ แผ่นหลัง และต่ำลงมา ภาพทุกอย่างอยู่ในสายตาของเสี่ยวเฉิงที่จ้องมองมาทางนี้ตาไม่กระพริบ
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
อื้ม😌
-
หญิงนางโลม
สบายรึไม่เจ้าคะ
-
เสียงหวานเอ่ยประชิดข้างกกหู ชายร่างบางหยุดการบรรเลงฉินลงแล้วเดินมานั่งอยู่ด้านหน้าด้วยความอิจฉา มือเรียววางลงบนแผ่นอกของซ่างจินก่อนจะดัดน้ำเสียงเล็กน้อย หากเป็นพวกเฒ่าหัวงูรับรองว่าคนพวกนั้นคงหลงชายร่างบางตรงหน้าชนิดไม่ลืมหูลืมตา
-
นักบรรเลงฉิน
คุณชายสนใจข้าหน่อยสิ
-
นักบรรเลงฉิน
ข้าอุตส่าห์มาหาท่านนะ
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
แล้วอยากให้ข้าสนใจตรงไหนของเจ้าก่อนดีล่ะ
-
อีกฝ่ายมองซ่างจินอย่างหลงใหล ดวงตาคู่คมที่แฝงอำนาจบางอย่าง รูปร่างสมส่วนเต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อ ใบหน้าหล่อเหลาราวกับเทพเทวาสรรสร้าง นิ้วชี้ของซ่างจินยื่นไปเชิดปลายคางอีกฝ่ายขึ้นก่อนจะได้ยินนักดนตรีคนสวยกลืนน้ำลายลงคอดังอึก
-
มือเล็กของหญิงสาวด้านหลังโอบกอดเขามาที่ด้านหน้า ใบหน้าหวานซบลงที่แผ่นหลังแล้วขยับมาที่หัวไหล่
-
เสี่ยวเฉิง นักบรรเลงขลุ่ย
ซ่างจิน!!!
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
??
-
ซ่างจินหันไปมองคนที่เดินเข้ามาใหม่ เสี่ยงเฉิงตวัดสายตาไม่พอใจเข้ามาทั้งที่พยายามนิ่งแล้ว เขาจูบซ่างจินไปแล้ว หากเป็นคนทั่วไปก็คงหลงเขาจนแทบมองใครไม่ได้อีก แต่นี่อะไร ทั้งหญิงทั้งชายประกบหน้าประกบหลัง!
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
วันนี้ทำงานรึ?
-
เสี่ยวเฉิง นักบรรเลงขลุ่ย
ใช่
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
แล้วเข้ามานี่มีอะไรรึ
-
เสี่ยวเฉิง นักบรรเลงขลุ่ย
ข้ามีเรื่องสำคัญต้องคุยกับท่าน
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
สำคัญแค่ไหน?
-
เสี่ยวเฉิง นักบรรเลงขลุ่ย
สำคัญจนไม่อาจให้คนนอกรับรู้
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
หึ ก็ได้
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
เจ้าสองคนออกไปก่อน
-
นักบรรเลงฉิน
!!!
-
หญิงนางโลม
แต่...
-
เสี่ยวเฉิง นักบรรเลงขลุ่ย
ออกไป😡
-
นักบรรเลงฉิน
เหอะ! คิดว่าลูกค้าติดมากแล้วจะกดขี่ข้าได้รึ
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
ออกไปก่อนนะ☺️
-
นักบรรเลงฉิน
ก็ได้ เห็นว่าเป็นท่านพูดหรอกนะ☺️
-
นักบรรเลงฉิน
😘
-
เสี่ยวเฉิง นักบรรเลงขลุ่ย
!!!
-
หญิงนางโลม
ข้าด้วยสิ😘
-
เสี่ยวเฉิง นักบรรเลงขลุ่ย
😡
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
หึ
-
ทั้งสองคนลุกออกจากห้องไป เสี่ยวเฉิงทิ้งตัวนั่งลงอย่างไม่สบอารมณ์นัก
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
ว่าเรื่องสำคัญของเจ้ามาสิ
-
เสี่ยวเฉิง นักบรรเลงขลุ่ย
ข้าลืมไปแล้ว😤
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
เช่นนั้นรึ
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
งั้นเชิญเจ้าตามสบาย
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
ข้าจะไปตามสองคนนั่นเสียหน่อย
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
คงยังอยู่แถวนี้
-
เสี่ยวเฉิง นักบรรเลงขลุ่ย
นี่!
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
😏
-
เสี่ยวเฉิง นักบรรเลงขลุ่ย
ข้านึกออกแล้ว
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
นึกออกก็ว่ามา
-
เสี่ยวเฉิง นักบรรเลงขลุ่ย
ข้าไม่สบาย
-
เสี่ยวเฉิง นักบรรเลงขลุ่ย
พาไปส่งที่จวนหน่อย
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
จวน?
-
เสี่ยวเฉิง นักบรรเลงขลุ่ย
จวนน่ะสิ
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
ข้าไม่เห็นรู้ว่าเจ้ามีจวนด้วย
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
ไม่ใช่ว่าอยู่ที่นี่รึ
-
เสี่ยวเฉิง นักบรรเลงขลุ่ย
ถ้าไม่มีข้าจะพูดทำไม?
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
เหอะ! ปากดีนักก็ไปเอง
-
เสี่ยวเฉิง นักบรรเลงขลุ่ย
ไม่สบาย ☹️
-
เสี่ยวเฉิง นักบรรเลงขลุ่ย
พากลับหน่อย~
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
!!
-
เสี่ยวเฉิง นักบรรเลงขลุ่ย
ซ่างจิน ข้าป่วยนะ🥺
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
จะไปก็ลุก
-
ซ่างจินลุกขึ้นแล้วหันหน้าที่ไปอีกทาง เขาไม่เคยเห็นเสี่ยวเฉิงที่เป็นเช่นนี้มาก่อน เสี่ยวเฉิงที่ดูขี้อ้อนเหมือนลูกแมวตัวน้อยๆขนฟูนุ่มนิ่ม....
-
เสี่ยวเฉิง นักบรรเลงขลุ่ย
ซ่างจิน ข้ามึนหัวมากๆ
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
ต้องการอะไร?
-
เสี่ยวเฉิง นักบรรเลงขลุ่ย
พยุงข้าออกไปหน่อย~
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
หึ😏
-
ร่างสูงหันกลับมาก่อนจะทำในสิ่งที่คนตัวเล็กกว่าไม่คาดคิด เขาช้อนอุ้มตัวเสี่ยวเฉิงขึ้นมาแล้วออกจากห้องไป การอุ้มคนตัวเล็กๆอย่างเสี่ยวเฉิงไม่ใช่เรื่องยากอะไรสำหรับเขา
-
หญิงนางโลม
!!!
-
นักบรรเลงฉิน
!!!
-
เสี่ยวเฉิง นักบรรเลงขลุ่ย
เวียนหัวมากเลย ท่านเร็วหน่อยสิ☹️
-
นักบรรเลงฉิน
เจ้า!! เจ้าคิดจะแย่งคนของข้ารึ😡
-
เสี่ยวเฉิง นักบรรเลงขลุ่ย
อือออ
-
ร่างบางทำหูทวนลมแล้วซบหน้าเข้าหาอกอุ่นของซ่างจินจนคนมองโกรธหนัก แต่โกรธไปก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดีจึงต้องยอมปล่อยไป ซ่างจินอุ้มเสี่ยวเฉิงจนมาถึงด้านหน้าหอนางโลมที่มีรถม้าอยู่
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
ข้าส่งถึงรถม้าแล้ว
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
เจ้าคงกลับเองได้
-
เสี่ยวเฉิง นักบรรเลงขลุ่ย
ที่จวนมีข้าอยู่คนเดียว
-
เสี่ยวเฉิง นักบรรเลงขลุ่ย
ถ้าไปถึงแล้วข้าเกิดเป็นลมหมดสติใครจะช่วยข้าเล่า
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
เช่นนั้นเจ้าก็ควรหาคนมาช่วยดูแล
-
เสี่ยวเฉิง นักบรรเลงขลุ่ย
ก็หาแล้วนี่ ข้าได้แล้ว~
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
ก็ตามคนของเจ้ามาดูแลสิ
-
เสี่ยวเฉิง นักบรรเลงขลุ่ย
นี่จะปั่นหัวข้าให้ได้ใช่รึไม่?
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
หึ😏
-
เสี่ยวเฉิง นักบรรเลงขลุ่ย
ข้ารู้นะว่าท่านตั้งใจ
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
แล้วเจ้าจะเดือดร้อนทำไม?
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
เจ้าไม่ได้คิดอะไรกับข้าเสียหน่อย
-
เสี่ยวเฉิง นักบรรเลงขลุ่ย
....
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
ก็ถือว่าหายกันกับที่เจ้าแกล้งข้าคราวก่อน
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
บังเอิญว่าข้าไม่ชอบถูกปั่นหัว
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
และก็ไม่ชอบให้ใครเอาเปรียบด้วย
-
เสี่ยวเฉิง นักบรรเลงขลุ่ย
ได้ เช่นนั้นก็นับว่าเราหายกัน
-
เสี่ยวเฉิง นักบรรเลงขลุ่ย
เช่นนั้นวันนี้ข้าคงต้องขอตัว🙂
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
....
-
เสี่ยวเฉิง นักบรรเลงขลุ่ย
ขอบคุณที่อุตส่าห์พาข้าลงมาส่งนะ
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
เจ้ามีคนดูแลแล้ว?
-
เสี่ยวเฉิง นักบรรเลงขลุ่ย
!!!
-
เสี่ยวเฉิง นักบรรเลงขลุ่ย
ก็... ต้องมีสิ
-
เสี่ยวเฉิง นักบรรเลงขลุ่ย
ข้าคือเสี่ยวเฉิง นักดนตรีอันดับหนึ่งแห่งหอนางโลมที่มีชื่อเสียงที่สุดในเมืองหลวงนะ
-
เสี่ยวเฉิง นักบรรเลงขลุ่ย
แค่คนดูแลหาไม่ยากหรอก☺️
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
เช่นนั้นก็ขึ้นรถม้าสิ
-
เสี่ยวเฉิง นักบรรเลงขลุ่ย
😐
-
เสี่ยวเฉิง นักบรรเลงขลุ่ย
อื้ม☺️
-
เสี่ยวเฉิงก้าวขึ้นรถม้าไป ไม่นานนักรถม้าก็ออกตัว เขามองออกไปทางหน้าต่างเล็กๆด้านข้างพบว่าซ่างจินไม่อยู่ตรงนั้นแล้ว เขาจัดการบอกทางให้คนขับรถม้าจนมาถึงจวนของตนเอง
-
ร่างเล็กก้าวลงรถม้าก่อนจะก้มหยิบถุงเงินออกมา
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
เห้ออ กระหายน้ำจริงๆ
-
เสี่ยวเฉิง นักบรรเลงขลุ่ย
!!!
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
ขอข้าเข้าไปดื่มน้ำในจวนเจ้าหน่อยแล้วกัน
-
เสี่ยวเฉิง นักบรรเลงขลุ่ย
จะ เจ้ามาได้อย่างไร!
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
ข้าก็เป็นคนบังคับรถม้าที่เจ้านั่งมาอย่างไรเล่า
-
เสี่ยวเฉิง นักบรรเลงขลุ่ย
😮
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
มาเร็ว หาน้ำให้ข้าสักแก้ว
-
เสี่ยวเฉิง นักบรรเลงขลุ่ย
นี่เป็นวิธีตีเนียนเข้าจวนผู้อื่นของท่านรึ?
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
แล้วข้าจะได้เข้าไปรึไม่?
-
เสี่ยวเฉิง นักบรรเลงขลุ่ย
เหอะ!
-
เสี่ยวเฉิง นักบรรเลงขลุ่ย
หิวน้ำก็เข้ามาสิ
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
😊
-
อีกด้านหนึ่ง
-
ร่างสูงดื่มยาสำหรับช่วงเย็นก่อนจะเอนตัวพิงกับเตียงนอน เขาเพิ่งฟื้นจากไข้และวันนี้เขาก็เพิ่งส่งจดหมายถึงจ้านหลงส่งไปอีกหนึ่งฉบับ
-
เขาส่งจดหมายไปทุกๆเจ็ดวัน แต่ทางนั้นก็ไม่ได้ติดต่อกลับมาเลย ไม่รู้ว่าจ้านหลงจะทำอะไรอยู่ จะคิดถึงเขาแบบที่เขาคิดถึงรึเปล่า นั่งคิดได้ครู่หนึ่งก็เผลอหลับไป
-
หวงเทียนป๋อ
😴
-
หลี่จ้านหลง
เทียนป๋อ
-
เสียงเรียกที่ดังขึ้นไม่อาจปลุกคนที่เพิ่งหลับไปให้ตื่นขึ้นมา มือบางยื่นไปลูบไล้ใบหน้าของคนหลับเบาๆ เทียนป๋อซูบผอมลงไปเล็กน้อย เนื้อตัวอุ่นๆเพราะเพิ่งฟื้นจากพิษไข้
-
หลี่จ้านหลง
ขอโทษที่ปล่อยให้รอนานขนาดนี้
-
หลี่จ้านหลง
เจ้าทำเพื่อข้าตั้งมากมาย ตอนนี้ก็ล้มป่วยอีก
-
หวงเทียนป๋อ
อืออ จ้านหลง
-
มือหนาจับกุมข้อมือเรียวของอีกคนเอาไว้ น้ำเสียงที่คุ้นหูจนไม่รู้ว่าตนเองกำลังฝันเหมือนที่เป็นมาตลอดหลายเดือนหรือมันคือเรื่องจริง ดวงตาของเทียนป๋อยังปิดสนิทเช่นเดิม เขากอดมือของอีกฝ่ายไว้แน่น
-
หลี่จ้านหลง
เหมือนเด็กน้อยเชียวนะ
-
หวงเทียนป๋อ
อือออ
-
หลี่จ้านหลง
😘
-
หวงเทียนป๋อ
!!!
-
หลี่จ้านหลง
ตื่นแล้วรึ😊
-
หวงเทียนป๋อ
จะ จ้านหลง!
-
หลี่จ้านหลง
ข้าน่ะสิจะใคร
-
หวงเทียนป๋อ
จ้านหลง! ท่านกลับมาแล้ว!!
-
คนตัวสูงดีดตัวลุกขึ้นอย่างรวดเร็วก่อนจะกอดกระชับอีกฝ่ายไว้ในอ้อมแขนแน่น ซบหน้าลงกับไหล่ของจ้านหลงเอาไว้ด้วยความมึนศีรษะจากการลุกขึ้นเร็วเกินไป
-
หลี่จ้านหลง
ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เจ้าเอาแต่เรียกชื่อข้าโดยไม่มีคำว่าองค์ชาย คำว่าท่าน นำหน้าชื่อ
-
หวงเทียนป๋อ
ข้าไม่เรียกแล้ว
-
หลี่จ้านหลง
หึๆ
-
หวงเทียนป๋อ
คิดถึง~
-
หลี่จ้านหลง
ข้าก็คิดถึงเจ้า
-
หลี่จ้านหลง
ขอบคุณสำหรับทุกอย่างที่ช่วยข้าและแคว้นของข้าเอาไว้นะ☺️
-
หวงเทียนป๋อ
ไหนว่าจะไปแค่เดือนสองเดือน
-
หวงเทียนป๋อ
เห็นว่าข้ารักก็เลยหลอกให้ข้ารอรึ
-
หลี่จ้านหลง
ใครว่าข้าหลอก
-
หลี่จ้านหลง
ข้าก็มาแล้วนี่
-
หลี่จ้านหลง
เจ้าก็รู้ว่ามันเป็นเรื่องสำคัญ จู่ๆแคว้นจะเกิดสงครามข้าจะทิ้งแคว้นของตนได้อย่างไร
-
หลี่จ้านหลง
ข้าเลื่อนขั้นให้เจ้าเป็นขุนนางขั้นสองแล้วนะ😊
-
หวงเทียนป๋อ
ข้าเหนื่อยตั้งเยอะ
-
หวงเทียนป๋อ
ทำไมได้แค่ขั้นสอง☹️
-
หลี่จ้านหลง
โลภมาก!
-
จ้านหลงทุบลงที่แผ่นหลังกว้างเบาๆอย่างไม่จริงจังนัก เขาเพิ่งค้นพบว่าเทียนป๋อตอนป่วยงอแงเก่งจริงๆ งอแงเก่งเหมือนตอนเมาไม่มีผิดเลย
-
หลี่จ้านหลง
เหลือตำแหน่งมหาเสนาบดีไว้ก่อน
-
หลี่จ้านหลง
รอแต่งงานกันค่อยเลื่อนขึ้นนะ☺️
-
หวงเทียนป๋อ
ให้ข้าไปขอเลยดีรึไม่
-
ร่างสูงผละออกก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจัง จ้านหลงยิ้มออกมา ยอมหมดแล้ว ยอมแล้วจริงๆ
-
หวงเทียนป๋อ
เสด็จพ่อก็เห็นด้วย
-
หวงเทียนป๋อ
ข้าไปขอท่านเลยดีรึไม่
-
หลี่จ้านหลง
เสด็จพ่อ? เจ้ายอมพูดดีๆกับฝ่าบาทแล้ว?
-
หวงเทียนป๋อ
อื้ม😳
-
หลี่จ้านหลง
ึเก่งมาก😘
-
หวงเทียนป๋อ
!!!
-
หวงเทียนป๋อ
แล้วนี่ท่านมาตั้งแต่เมื่อไหร่...
-
หลี่จ้านหลง
เปลี่ยนเรื่องหนีเหรอ?
-
หวงเทียนป๋อ
ข้าเปล่า
-
หวงเทียนป๋อ
แต่นี่มืดแล้ว
-
หวงเทียนป๋อ
ท่านเพิ่งเดินทางมาถึงรึ?
-
หลี่จ้านหลง
อื้ม
-
หลี่จ้านหลง
ก็มีแต่คนเร่งให้มา
-
หลี่จ้านหลง
บอกว่ามีคนรอข้าอยู่
-
หวงเทียนป๋อ
แล้วถ้าไม่มีคนเร่งล่ะ?
-
หลี่จ้านหลง
ก็ต้องรีบมาอยู่ดี
-
หลี่จ้านหลง
บังเอิญว่าข้ากลัวสามีจะเนื้อหอมจนมีคนมาแย่งไปน่ะสิ
-
หลี่จ้านหลง
เป็นรัชทายาทแล้วคงเนื้อหอมไม่เบา แค่องครักษ์นั่นคนเดียวก็ทำข้าจะสติแตกอยู่แล้ว
-
หวงเทียนป๋อ
สามี.. 😳
-
หลี่จ้านหลง
ใช่
-
หลี่จ้านหลง
สามีที่ข้าพลาดได้มาแบบงงๆ
-
หลี่จ้านหลง
แต่พอขึ้นเตียงรอบที่สองก็...ติดใจ😄
-
หวงเทียนป๋อ
ท่านไปทำอะไรมากันแน่
-
หวงเทียนป๋อ
นี่ต้องไม่ใช่จ้านหลงตัวจริง😮😳
-
หลี่จ้านหลง
ก็เจ้าน่ารัก
-
หลี่จ้านหลง
ข้าเครียดแทบตายตอนคิดว่าจะมีสงคราม
-
หลี่จ้านหลง
แต่จู่ๆแคว้นเว่ยก็ได้รับจดหมายจากแคว้นฉีและแคว้นจ้าวว่าจะช่วย
-
หลี่จ้านหลง
แคว้นฉู่ก็ถูกฉีเล่นงานจนไม่กล้ายุ่ง
-
หลี่จ้านหลง
ช่วยข้าแก้ปัญหาไปได้มาก
-
หลี่จ้านหลง
ทั้งหมดเป็นเพราะเจ้าที่ช่วยข้า
-
หวงเทียนป๋อ
ข้าไม่อยากให้ท่านทุกข์ใจนี่
-
หวงเทียนป๋อ
แล้วก็อยากให้ท่านกลับมาเร็วๆ
-
หลี่จ้านหลง
เสด็จพ่อกับเสด็จแม่ของข้าสนใจเจ้ามากเลยนะ
-
หวงเทียนป๋อ
!!!
-
หลี่จ้านหลง
จดหมายที่เจ้าส่งไปผ่านมือเสด็จแม่ทุกฉบับ
-
หวงเทียนป๋อ
อะ อะไรนะ!
-
หลี่จ้านหลง
ก็คนของเจ้าดันเอาจดหมายมาส่งตอนเสด็จแม่อยู่ด้วย
-
หลี่จ้านหลง
หลังจากนั้นก็เลย... โดนตรวจทุกฉบับ
-
หวงเทียนป๋อ
😥
-
หลี่จ้านหลง
แต่ไม่ต้องห่วง
-
หลี่จ้านหลง
เสด็จแม่เอ็นดูเจ้ามาเลยนะ
-
หวงเทียนป๋อ
ข้าไม่ใช่สตรี
-
หลี่จ้านหลง
ฮ่าๆๆ
-
หลี่จ้านหลง
ก็เสด็จแม่พูดออกมาเองว่าเจ้าน่าเอ็นดู
-
หวงเทียนป๋อ
น่าอายจริงๆ
-
หลี่จ้านหลง
เอาหน่าา
-
หลี่จ้านหลง
ถือว่าเป็นสิ่งแลกเปลี่ยน
-
หลี่จ้านหลง
แคว้นเว่ยต้องเปลี่ยนตัวว่าที่รัชทายาทเพราะเจ้าเลยนะ
-
หวงเทียนป๋อ
!!!
-
หวงเทียนป๋อ
หมายความว่าท่าน...
-
หลี่จ้านหลง
ก็คงไม่ได้้ป็นไท่จื่อแล้ว☺️
-
หวงเทียนป๋อ
ข้าทำให้ท่านพลาดตำแหน่งสำคัญ.... 😞
-
หลี่จ้านหลง
ถ้าข้าได้ตำแหน่งแล้วแต่งงานกับเจ้าก็ต้องย้ายมาอยู่ที่นี่
-
หลี่จ้านหลง
แล้วใครจะรับตำแหน่งต่อเล่า
-
หลี่จ้านหลง
ก็ต้องเปลี่ยนตัวแต่เนิ่นๆเช่นนี้แหละ
-
หวงเทียนป๋อ
😔
-
หลี่จ้านหลง
อะไรกัน
-
หลี่จ้านหลง
แค่พลาดตำแหน่งไท่จื่อ
-
หลี่จ้านหลง
แต่ข้ากำลังจะเป็นไท่จื่อเฟยนะ😄
-
หวงเทียนป๋อ
มันต้องเป็นเช่นนั้นอยู่แล้ว
-
หวงเทียนป๋อ
ข้าทุ่มเททำงานขนาดนี้ถ้าพวกขุนนางปากมากนั่นกล้าขัดเรื่องนี้คงได้เห็นดีกัน😤
-
หลี่จ้านหลง
พวกเขาก็แค่อยากสร้างความมั่นคงเท่านั้นเอง
-
หลี่จ้านหลง
เพราะหากเจ้าเป็นฮ่องเต้ ทายาทย่อมเป็นเรื่องสำคัญ
-
หวงเทียนป๋อ
ไม่เอาแล้ว ไม่คุยเรื่องนี้แล้ว
-
หวงเทียนป๋อ
ข้าไม่เจอท่านตั้งนาน
-
หวงเทียนป๋อ
อยากนอนกอดให้หายคิดถึง
-
หลี่จ้านหลง
แค่นอนกอดรึ? ☺️
-
หวงเทียนป๋อ
มากกว่านั้นก็ทำได้
-
หวงเทียนป๋อ
แต่ข้าไม่อยากให้ท่านติดไข้
-
หลี่จ้านหลง
ข้าพูดเล่น😄
-
หลี่จ้านหลง
เจ้ารอข้าก่อนก็แล้วกัน
-
หลี่จ้านหลง
ข้าขอไปอาบน้ำก่อน
-
หลี่จ้านหลง
เหนียวตัวจะแย่
-
หวงเทียนป๋อ
ก็ได้ รีบมานะ
-
หลี่จ้านหลง
ข้าจะรีบมา😊
-
จ้านหลงเดินเข้าไปที่ฉากกั้นเพื่อถอดชุดออกจนเหลือแต่เสื้อแขนยาวและกางเกงขายาวที่เป็นผ้าบางๆสีขาวติดตัว เขารีบอาบน้ำแล้วกลับออกมาตามที่บอกไว้ สองร่างนอนกอดกันแนบชิดบนเตียงนอน
-
เทียนป๋อทั้งหอมทั้งจูบอีกฝ่ายไม่หยุดด้วยความคิดถึงจนจ้านหลงต้องบอกให้พอก่อน ร่างสูงมองรอยยิ้มของคนในอ้อมกอด รอยยิ้มของคนที่เขารัก รอยยิ้มที่เขาคิดถึงเหลือเกิน จ้านหลงกลับมาแล้ว กลับมาหาเขาแล้วจริงๆ😊
-
จบตอน
-
ไรท์
ไม่ตอนหน้าก็ตอนถัดจากตอนหน้าก็จบแล้ว
-
ไรท์
เรื่องนี้ไม่แต่งยาวน้าาา
-
ไรท์
เดี๋ยวเรื่องนี้จบจะอัพเรื่องรักนี้ต้องสะกด ต่อค่ะ☺️
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น