อาย ( pre nc)
-
รุ่งเช้า
-
แสงแดดอ่อนๆสาดส่องเข้ามาในห้อง ร่างบางยังคงหลับอยู่ในขณะที่อีกฝ่ายนั้นตื่นขึ้นมาก่อนแล้ว เทียนป๋อตื่นขึ้นมา เขาค่อยๆเดินลงมาชั้นล่างของโรงเตี๊ยมเพื่อหาอะไรร้อนๆดื่มให้หายจากอาการมึนศีรษะที่ยังเหลืออยู่เล็กน้อย
-
อี้หวงเฉิน
ไม่คิดว่าท่านจะตื่นก่อน
-
หวงเทียนป๋อ
ท่านหวงเฉิน
-
อี้หวงเฉิน
เห็นอาการของท่านเมื่อวานเย็นแล้วคิดว่าท่านจะลุกไม่ไหว
-
หวงเทียนป๋อ
ข้าคงเมาหมดสภาพมาก
-
อี้หวงเฉิน
ก็ไม่แย่นักหรอก
-
อี้หวงเฉิน
เพียงแต่ว่าท่านกับองค์ชายจ้านหลงจะนอนคุยกันจนดึก
-
อี้หวงเฉิน
แล้วตื่นขึ้นมาอีกทีช่วงสาย
-
หวงเทียนป๋อ
ข้าไม่ได้ทำอะไร
-
อี้หวงเฉิน
เช่นนั้นคงจะเมามากจริงๆ
-
อี้หวงเฉิน
ข้าให้คนเตรียมซุปปลาไว้
-
อี้หวงเฉิน
ท่านรออยู่ตรงนี้ก่อน
-
หวงเทียนป๋อ
ขอบใจท่านมาก
-
อี้หวงเฉิน
ดื่มให้เสร็จแล้วรีบกลับขึ้นไปก็ยังทัน
-
หวงเทียนป๋อ
หึ😏
-
รอไม่นานเสี่ยวเอ้อร์ก็นำถ้วยที่มีน้ำซุปสมุนไพรมาให้ แค่ได้กลิ่นก็สร่างแล้ว เทียนป๋อดื่มจนหมดก่อนจะเดินขึ้นบันไดกลับห้องไป
-
จ้านหลงยังคงนอนหลับสนิทไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร เหมือนกระต่ายตัวน้อยๆที่มัวแต่นอนจนลืมระวังภัยต่างๆ เจ้ากระต่ายไม่รู้สึกตัวเลยว่ามีหมาป่าจ้องจะตะครุบมันอยู่
-
เทียนป๋อค่อยๆนั่งลงบนเตียง เขาจับปอยผมที่ปรกใบหน้าหวานของคนรักไปทัดไว้ที่หลังใบหู สายตาของเขาไล่มองเครื่องหน้าสวยของอีกฝ่าย ดวงตากลมโตเหมือนกระต่ายปิดสนิท จมูกโด่งสวยได้รูป ริมฝีปากบาง และไฝเม็ดเล็กๆตรงนั้นที่เพิ่มความมีเสน่ห์ให้จ้านหลงมากเข้าไปใหญ่
-
ร่างสูงตัดสินใจแล้วว่าอีกฝ่ายไม่ตื่นก็ไม่เป็นไร เขาค่อยๆกระตุกเชือกของชุดที่จ้านหลงให้หลุดออก คลี่ชุดออกจากกันช้าๆจนเห็นแผ่นอกเกลี้ยงเกลาสีขาวผ่องดูสะอาดบริสุทธิ์จนเขาอยากจะทำให้มันเลอะ ให้มันเต็มไปด้วยร่องรอยของเขา
-
แล้วเขาก็ลงมือทำทันที เทียนป๋อโน้มใบหน้าลงซุกไซร้ไปตามลำคอหอมกรุ่น พรมจูบไปทั่วใบหน้าของอีกฝ่ายก่อนจะกลับมาทำสิ่งที่ตนเองตั้งเป้าไว้ การสร้างรอยรักให้ปรากฎขึ้นมา
-
กว่าจ้านหลงจะรู้สึกตัวตื่นก็ไม่อาจห้ามอะไรได้ทันอีกต่อไป ความต้องการของคนทั้งคู่พุ่งขึ้นสูงจนไม่มีใครหยุดใคร ต่างฝ่ายต่างส่งเสริมกันให้เพลงรักหวานซึ้งบรรเลงต่อไปอีกนับชั่วยาม
-
เวลาต่อมา
-
หลี่จ้านหลง
อึก เจ็บ...
-
หวงเทียนป๋อ
😘
-
หวงเทียนป๋อ
-
หวงเทียนป๋อ
ข้าผิดเองที่ไม่รู้จักยับยั้งชั่งใจ
-
หวงเทียนป๋อ
ทำท่านเจ็บตัวแล้ว
-
หลี่จ้านหลง
ข้าเต็มใจและเป็นคนร้องขอ
-
หลี่จ้านหลง
เจ้าไม่ผิดหรอก
-
หวงเทียนป๋อ
ข้าจะไปนำอาหารขึ้นมาให้
-
หวงเทียนป๋อ
ทานอะไรเสียหน่อยจะได้ดื่มยา
-
หลี่จ้านหลง
อื้ม
-
หลี่จ้านหลง
รีบกลับมานะ
-
หวงเทียนป๋อ
😘
-
หวงเทียนป๋อ
อื้ม ข้าจะรีบกลับขึ้นมา
-
เขาจุมพิตเบาๆบนริมฝีปากบวมช้ำของจ้านหลง มีหวังคงโดนล้อแน่นอนถ้าเดินลงไปด้านล่าง
-
เวลาต่อมา
-
อี้หวงเฉิน
โอ้ องค์ชายกลับมาแล้ว😁
-
หวงเทียนป๋อ
เตรียมอาหารให้ข้าหนึ่งชุด
-
อี้หวงเฉิน
ขององค์ชายจ้านหลงรึ
-
หวงเทียนป๋อ
อืม
-
อี้หวงเฉิน
เช่นนั้นจะให้คนรีบทำให้
-
อี้หวงเฉิน
คอท่านชัดเชนเกิดไปรึไม่
-
หวงเทียนป๋อ
??
-
อี้หวงเฉิน
มีรอยอยู่ที่ด้านซ้าย ท่านไม่รู้ตัวรึ?
-
หวงเทียนป๋อ
!!!
-
หวงเทียนป๋อ
จริงรึ!
-
อี้หวงเฉิน
อื้ม
-
อี้หวงเฉิน
ดูท่าจะหึงหวงข้ามวันเลยทีเดียว😄
-
อี้หวงเฉิน
อ่ะ ยานี่ข้าให้
-
อี้หวงเฉิน
เป็นยาสมานแผล อี้เจินก็ใช้บ่อย
-
อี้หวงเฉิน
ท่านเอาไปให้องค์ชายจ้านหลงด้วย
-
หวงเทียนป๋อ
ขอบคุณท่านมาก...
-
เทียนป๋อยื่นมือออกไปรับ ทีแรกก็ไม่รู้สึกอะไร แต่ตอนนี้เขากลับเริ่มรู้สึกเขินอายขึ้นมาบ้างแล้ว ไม่คิดว่าคนรักจะแอบแสดงความเป็นเจ้าของไว้ ว่าที่ชายาของเขาร้ายใช่ย่อยเลยจริงๆ
-
อี้หวงเฉิน
แขนท่าน.... 😮
-
หวงเทียนป๋อ
!!!
-
อี้หวงเฉิน
ฮ่าๆๆ
-
อี้หวงเฉิน
อ่ะ เช่นนั้นเอายานี่ไปอีกตลับ
-
อี้หวงเฉิน
ทาที่รอยข่วนนะ
-
อี้หวงเฉิน
แดงไปหมดแล้ว
-
เขารับยาสองตลับมาด้วยสีหน้าตื่นๆ ไม่ทันสังเกตว่าแขนสองข้างของตัวเองมีรอยเล็บข่วนอยู่เต็มไปหมด เขาคิดว่ามีเพียงแผ่นหลังเท่านั้นเสียอีก แต่คงไม่เเปลก ครั้งนี้จ้านหลงหลับอยู่ เป็นเขาที่แอบลักหลับอีกฝ่าย คงเพราะไม่ทันเตรียมตัวพอเจ็บก็เลยเอามาลงที่เขาแทน แต่เอาเถิด ตอนนั้นมันก็มีความสุขดี...
-
เทียนป๋อกลับขึ้นมาด้านบนแล้วมอบยาให้คนรัก ส่วนอาหารและยาสมุนไพรคงต้องรอคนเอาขึ้นมาให้
-
หลี่จ้านหลง
เจ้าว่าท่านอี้หวงเฉินให้มารึ
-
หวงเทียนป๋อ
อื้ม 😳
-
หลี่จ้านหลง
เขารู้เรื่องระหว่างเรา..
-
หวงเทียนป๋อ
ใช่
-
หลี่จ้านหลง
เช่นนั้นเจ้าก็ไม่ต้องกังวลแล้ว
-
หวงเทียนป๋อ
??
-
หลี่จ้านหลง
เพราะไม่ใช่แค่เจ้าที่อาย ข้าก็อายเหมือนกัน🤯
-
หวงเทียนป๋อ
😣
-
จบตอน
-
ไรท์
Ncขอผลัดไปตอนหน้าก่อนน้าา
-
ไรท์
ปั่นไม่ทันจริงๆค่ะ
-
ไรท์
ถ้าเคลียงานเสร็จจะอัพพรุ่งนี้เช้า ถ้าไม่เสร็จก็คงอัพบ่ายๆค่ะ
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น