ไม่ยอม
-
โรงเตี๊ยม
-
ไป๋อี้เจิน
โอ้ สภาพวันนี้ดูไม่จืดเลย
-
ไป๋อี้เจิน เจ้าของโรงเตี๊ยมร้องขึ้นมาเมื่อเห็นองค์ชายลูกค้าประจำเดินเซไปเซมาเข้ามาในร้าน ดูก็รู้ว่าใกล้ๆคงมีองครักษ์เงาแฝงตัวติดตามมาด้วย
-
อี้หวงเฉิน
ซ่างจินใจแข็งจริงๆ
-
อี้หวงเฉิน
ปล่อยให้นายตัวเองโซซัดโซเซขนาดนี้โดยไม่ช่วยเลยแม้แต่น้อย
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
....
-
หวงเทียนป๋อ
อึก เขาทำถูกแล้ว
-
ไป๋อี้เจิน
หึๆ เช่นนั้นรึ
-
ไป๋อี้เจิน
เอาเถอะ
-
ไป๋อี้เจิน
ห้องใหม่ของท่านอยู่ชั้นสามของเรือนอีกฝั่ง
-
ไป๋อี้เจิน
ห้องอาจใหญ่ไม่เท่าแต่ก็กว้างขวางใช้ได้
-
ไป๋อี้เจิน
ท่านบอกกระทันหันเกินไปทางนี้ก็เตรียมไม่ทันเช่นกัน
-
หวงเทียนป๋อ
แค่นั้นก็ดีมากแล้ว
-
หวงเทียนป๋อ
ขออภัยที่ทำให้ลำบาก
-
อี้หวงเฉิน
แล้วท่านจะไหวรึ
-
อี้หวงเฉิน
บันไดสามชั้น
-
อี้หวงเฉิน
คงไม่กองอยู่กับพื้นตั้งแต่ขั้นที่สองหรอกนะ
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
....
-
หวงเทียนป๋อ
ข้าไม่ล้มหรอก
-
ไป๋อี้เจิน
เช่นนั้นข้าจะให้เสี่ยวเอ้อร์นำท่านไป
-
ไป๋อี้เจิน
หานตง!
-
หานตง
ขอรับ
-
ไป๋อี้เจิน
นำทางองค์ชายไปที่ห้องพัก
-
หานตง
ขอรับ
-
หานตง
เชิญทางนี้พ่ะยะค่ะ
-
หวงเทียนป๋อ
อืม
-
หลี่จ้านหลง
เทียนป๋อ!
-
หวงเทียนป๋อ
!!!
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
😡
-
อี้หวงเฉิน
😩
-
ไป๋อี้เจิน
😮
-
หลี่จ้านหลง
ข้ามีเรื่องต้องคุยกับเจ้า
-
จ้านหลงเดินเข้ามา แต่ยังไม่ทันจะถึงตัวก็ถูกซ่างจินที่เอาดาบมากันไว้
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
ท่านยังจะตามมาทำร้ายอะไรเขาอีก
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
แค่นี้เขายังเจ็บไม่พออีกรึ
-
หวงเทียนป๋อ
ซ่างจิน...
-
อี้หวงเฉิน
หึ ถึงกับปรากฏตัวออกมาเชียวรึ
-
ไป๋อี้เจิน
นี่มันองค์ชายจ้านหลงไม่ใช่รึ
-
หลี่จ้านหลง
ข้ามีเรื่องต้องคุยกับเขา
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
เช่นนั้นก็พูดมาตรงนี้
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
ท่านคงไม่ได้ตามมาเพื่อพูดเรื่องงานใช่รึไม่?
-
หลี่จ้านหลง
ข้าจะพูดอะไรมันก็เรื่องของข้า
-
หลี่จ้านหลง
เจ้าเป็นแค่องครักษ์ก็หลบไปซะ
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
ทำไมข้าต้องหลบ
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
ในเมื่อหน้าที่ของข้าคือดูแลปกป้ององค์ชายเทียนป๋อ
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
และข้าก็กำลังทำหน้าที่ของข้าอยู่
-
หลี่จ้านหลง
เจ้า! 😡
-
หวงเทียนป๋อ
...
-
หวงเทียนป๋อ
องค์ชายจ้านหลง
-
หวงเทียนป๋อ
ท่านกลับไปเถิด
-
หลี่จ้านหลง
!!!
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
หึ😏
-
หวงเทียนป๋อ
ข้าไม่ได้มีสติพอจะฟังหรือคิดเรื่องอะไร
-
หวงเทียนป๋อ
ลำพังเดินยังเซจนแทบล้ม
-
หวงเทียนป๋อ
มีอะไรก็เอาไว้คุยกันพรุ่งนี้
-
หวงเทียนป๋อ
หรือหากเร่งด่วนนักท่านก็สั่งกับซ่างจินได้เลย
-
หวงเทียนป๋อ
หากขาดเหลืออะไรที่จะใช้เดินทางก็บอกเขา
-
หวงเทียนป๋อ
เขาจะหาให้ท่าน
-
หวงเทียนป๋อ
ข้าไว้ใจเจ้าได้ใช่รึไม่?
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
ข้าจะช่วยเขาตามคำสั่งของท่าน
-
หวงเทียนป๋อ
ขอโทษที่เพิ่มงานให้
-
หวงเทียนป๋อ
ข้ารู้ว่าเจ้าเหนื่อย
-
หวงเทียนป๋อ
ถ้าจัดการอะไรให้องค์ชายจ้านหลงเสร็จแล้วก็พักเถิด
-
หวงเทียนป๋อ
พรุ่งนี้ก็ให้คนอื่นทำหน้าที่แทน
-
หวงเทียนป๋อ
ข้าให้เจ้าพักหนึ่งวัน
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
ข้าไม่เหนื่อยหรอก
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
ถ้าท่านไม่ทำตัวเช่นวันนี้อีก
-
หลี่จ้านหลง
....
-
หวงเทียนป๋อ
....
-
หวงเทียนป๋อ
ข้าขอตัวไปพักก่อน
-
หวงเทียนป๋อ
หานตง นำทางข้าที
-
หานตง
ขอรับ
-
หวงเทียนป๋อ
ไม่ต้องพยุงข้า
-
หวงเทียนป๋อ
เพราะข้าจะไม่ยอมล้มให้ซ่างจิงนำไปฟ้องท่านแม่เด็ดขาด
-
หานตง
เอ่อ... ขอรับ
-
ไป๋อี้เจิน
พี่เฉิน สองคนนี่ทะเลาะกันรึ
-
อี้หวงเฉิน
เจ้าก็เห็นอยู่ไม่ใช่รึอี้เจิน
-
ไป๋อี้เจิน
ชิส์
-
อี้หวงเฉิน
พวกเรายืนมองมานานจนเสียมารยาทแล้ว
-
อี้หวงเฉิน
ไปกันเถิด
-
ไป๋อี้เจิน
อื้ม
-
ทุกคนต่างแยกย้ายกัน และนี่คงเป็นครั้งที่สามที่เทียนป๋อหันหลังให้กับจ้านหลง ความรู้สึกบางอย่างตีรวนและอัดแน่น เขาต้องมองแผ่นหลังกว้างของเทียนป๋อจากไปแบบนี้อีกกี่ครั้ง แล้วถ้าอีกฝ่ายต้องจากไปไม่กลับมาจะทำเช่นไร จ้านหลงขบคิดอย่างหนัก
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
ว่าอย่างไร มีอะไรที่ท่านอยากได้รึไม่
-
หลี่จ้านหลง
เจ้าแน่ใจใช่รึไม่ว่าให้ข้าได้
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
ย่อมได้ องค์ชายสั่งข้าไว้แล้ว
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
ท่านต้องการอะไรล่ะ
-
หลี่จ้านหลง
เทียนป๋อ
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
ท่านว่าอะไรนะ!?
-
หลี่จ้านหลง
ข้าต้องการองค์ชายเทียนป๋อ!!!
-
หวงเทียนป๋อ
!!!
-
ไป๋อี้เจิน
โอ๊ะ! 😮
-
อี้หวงเฉิน
หึ😏
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
นี่ท่าน!
-
หลี่จ้านหลง
ข้าจะถือว่าเจ้าให้ข้าแล้ว
-
หลี่จ้านหลง
หมดหน้าที่ของเจ้าแล้ว
-
หลี่จ้านหลง
ไปพักสิ
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
ท่าน!!! 😡
-
หลี่จ้านหลง
เจ้าจะผิดคำพูดรึ?
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
😠
-
อี้หวงเฉิน
ซ่างจิน ท่านควรให้พวกเขาได้ลองพูดคุยปรับความเข้าใจกัน
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
เหอะ! ข้าจะยอมแค่ครั้งนี้ครั้งสุดท้าย
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
อย่าหวังว่าจะมีครั้งหน้าอีก!
-
หลี่จ้านหลง
หานตง นำทางไป
-
ร่างบางเอ่ยสั่งก่อนจะเข้าไปหาคนเมาจับเซไปจับราวบันไดอยู่ แต่ยังไม่ทันสัมผัสตัวเทียนป๋อเขาก็ต้องชะงักไป
-
หวงเทียนป๋อ
ไม่ต้องช่วยข้า
-
หวงเทียนป๋อ
ข้าสัญญากับซ่างจินไว้แล้ว
-
หวงเทียนป๋อ
เมาเองได้ก็ต้องเดินเองให้ได้
-
หลี่จ้านหลง
...
-
หลี่จ้านหลง
อืม
-
หลี่จ้านหลง
ถ้างั้นข้าอยู่อยู่ด้านหลังเจ้า
-
หลี่จ้านหลง
หากตกลงมาจะได้รับทัน
-
หวงเทียนป๋อ
ข้าจะไม่ตก ไม่ล้ม
-
หวงเทียนป๋อ
ไม่เช่นนั้นซ่างจินจะไม่พูดกับข้า
-
หลี่จ้านหลง
....
-
หวงเทียนป๋อ
....
-
ไม่มีบทสนทนาใดๆอีกตั้งแต่คำตอบนั้นหลุดออกมา จ้านหลงพยายามอดทนอย่างที่สุด เขาพูดไม่คิดเอง เขาทำให้เทียนป๋อต้องเจ็บปวดเพราะคำพูดและการกระทำของเขา ทั้งที่อีกฝ่ายช่วยเหลือดูแลเขาอย่างดีมาตลอด ในเมื่อเขาเองที่ผิดเขาก็ต้องรับผลให้ได้
-
ห้องพัก
-
หานตง
ถึงแล้วขอรับ
-
หวงเทียนป๋อ
ขอบใจ
-
หานตง
ขอรับ
-
หลี่จ้านหลง
....
-
หวงเทียนป๋อ
เชิญ
-
หลี่จ้านหลง
ขอบคุณ
-
เทียนป๋อเดินไปนั่งลงแล้วรินน้ำเปล่าเพื่อดื่มให้สร่างเมา เขาไม่ได้ให้ความสนใจจ้านหลงอย่างที่เคย
-
หลี่จ้านหลง
เทียนป๋อ
-
หวงเทียนป๋อ
ท่านคงมีเรื่องสำคัญ
-
หวงเทียนป๋อ
พูดมาเถิด
-
หลี่จ้านหลง
ข้าอยากขอโทษเจ้า
-
หลี่จ้านหลง
ข้าไม่ได้ตั้งใจพูดเช่นนั้น
-
หวงเทียนป๋อ
ข้าบอกแล้วว่าท่านไม่ต้องใส่ใจ
-
หลี่จ้านหลง
ข้าไม่ใส่ใจไม่ได้!
-
หวงเทียนป๋อ
....
-
หลี่จ้านหลง
ข้ารู้ว่ามันทำให้เจ้าเสียใจ
-
หลี่จ้านหลง
ข้าก็แค่พูดออกไปเพราะไม่ทันคิด
-
หลี่จ้านหลง
ก็ข้ามัวแต่...หึงหวงเจ้า
-
หวงเทียนป๋อ
!!!
-
หลี่จ้านหลง
ดูก็รู้ว่าซ่างจินชอบเจ้า
-
หลี่จ้านหลง
แววตาที่เขามองเจ้า
-
หลี่จ้านหลง
การกระทำ คำพูด
-
หลี่จ้านหลง
มันชัดเจนขนาดนั้น
-
หลี่จ้านหลง
แล้วเขาก็อยู่เคียงข้างเจ้ามาตลอด ทำดีกับเจ้า ทำทุกอย่างให้เจ้า
-
หลี่จ้านหลง
เพราะเขาดีกว่าข้า ดีไม่มีที่ติ ดีจนข้าเองก็เทียบเขาไม่ได้
-
หวงเทียนป๋อ
อืม ข้าจะรับรู้เอาไว้ว่าท่านไม่ได้ตั้งใจ
-
หลี่จ้านหลง
!!!
-
หลี่จ้านหลง
ข้าพูดไปตั้งมากมายเจ้าจะตอบแค่นี้น่ะรึ!
-
หวงเทียนป๋อ
แล้วจะให้ข้าตอบอะไร?
-
หวงเทียนป๋อ
ตอบเช่นไรท่านถึงจะพอใจ
-
หวงเทียนป๋อ
จะให้ข้าพูดว่าข้าเข้าใจที่ท่านกลัวว่าตนเองไม่ดีพอจึงยกข้าให้คนอื่น
-
หวงเทียนป๋อ
หรือข้าต้องตอบว่าข้าเหมาะสมกับซ่างจินจริงๆ ท่านคิดถูกแล้ว
-
หวงเทียนป๋อ
หรือต้องให้ข้าพูดซ้ำเป็นรอบที่ร้อยว่าไม่ว่าอย่างไรข้าก็เลือกท่านแค่คนเดียว
-
หวงเทียนป๋อ
ท่านจะให้ข้าพูดอีกกี่ครั้ง
-
หวงเทียนป๋อ
ท่านไม่รู้หรือไม่เคยสนใจที่ข้าพูดไปกันแน่
-
หวงเทียนป๋อ
อึก ข้าเหนื่อยแล้ว😢
-
หลี่จ้านหลง
เทียนป๋อ...
-
หวงเทียนป๋อ
ข้าบอกแล้วว่าข้าเมา
-
หวงเทียนป๋อ
คุยอะไรก็ไม่รู้เรื่องหรอก
-
หวงเทียนป๋อ
ข้าไม่อยากพูดจาไม่ดีใส่ท่าน
-
หวงเทียนป๋อ
ท่านกลับไปเถิด
-
หลี่จ้านหลง
ข้าขอโทษ
-
หวงเทียนป๋อ
อึก กลับไป
-
หลี่จ้านหลง
ข้าไม่กลับ
-
หลี่จ้านหลง
ข้ายังพูดไม่จบ
-
หวงเทียนป๋อ
แต่ข้าเหนื่อยแล้ว
-
หวงเทียนป๋อ
ไม่อยากฟังอะไรทั้งนั้น
-
หวงเทียนป๋อ
หากท่านจะไม่กลับ ข้าจะไปเอง
-
เทียนป๋อเช็ดน้ำตาออกจากใบหน้า เขาลุกขึ้นแล้วเดินเข้าห้องนอนของตนเองไป ปิดประตูห้องเรียบร้อยจนคนที่ยืนนิ่งอยู่ด้านนอกตัวชาวาบ เป็นครั้งแรกที่เทียนป๋อปฏิเสธเขา...
-
จ้านหลงเดินไปหยุดที่หน้าประตู ยื่นมือสั่นๆของตนเองไปที่ประตูไม้เพื่อจะเปิดเข้าไป
-
หวงเทียนป๋อ
อย่าเข้ามา
-
หลี่จ้านหลง
!!!
-
หวงเทียนป๋อ
ถ้าท่านเข้ามาข้าจะออกไปจากห้องนี้
-
เสียงของคนที่นั่งอยู่ด้านในเอ่ยออกมา จ้านหลงรู้ทันทีว่าอีกฝ่ายนั่งอยู่ไม่ไกลประตูนั้นเอง
-
หลี่จ้านหลง
ฟังข้าก่อนนะ
-
หลี่จ้านหลง
ที่ผ่านมา ไม่ใช่ว่าข้าไม่สนใจ
-
หลี่จ้านหลง
ไม่ใช่ว่าข้าอยากผลักไสไล่ส่งเจ้าออกไป
-
หลี่จ้านหลง
เพียงแต่ข้าแค่ไม่รู้ ไม่รู้ว่าควรจะทำตัวเช่นไร
-
หลี่จ้านหลง
ด้วยตำแหน่งของข้า ตำแหน่งที่ทุกคนต่างตั้งความหวังเอาไว้
-
หลี่จ้านหลง
ข้าจะตอบคนเหล่านั้นว่าอย่างไร คนในแคว้นข้าจะไม่ผิดหวังรึ
-
หลี่จ้านหลง
ถ้าข้ากับเจ้ารักกัน ปัญหาเรื่องรัชทายาทก็จะตามมา
-
หลี่จ้านหลง
แล้วไหนจะตัวข้าเอง ข้าที่ไม่เคยมีความรัก ยิ่งกับบุรุษด้วยกันข้ายิ่งไม่เคย
-
หลี่จ้านหลง
ข้าอาจจะได้รู้จักกับมันช้าเกินไป แต่สุดท้ายข้าก็ได้รู้จักมัน
-
หวงเทียนป๋อ
....
-
หลี่จ้านหลง
ให้โอกาสข้าได้รึไม่
-
หลี่จ้านหลง
ให้ข้าเข้าไปได้รึไม่
-
น้ำเสียงที่เอ่ยออกไปสั่นเครือพอๆกับใจของคนพูด เขาไม่อาจรู้ได้เลยว่าคนข้างในจะยอมให้เขาได้เข้าไปอีกครั้งหรือไม่ ไม่ใช่แค่ได้เข้าไปหาเทียนป๋อข้างในนั้น แต่ยังรวมไปถึงเข้าไปในหัวใจของอีกฝ่ายด้วย
-
มือเรียวเล็กๆค่อยๆผลักประตูเข้าไปด้านใน จ้านหลงมองคนที่นั่งอยู่ปลายเตียง เทียนป๋อนั่งกอดเข่าตนเองอยู่ตรงนั้น ดวงตาของคนทั้งคู่แดงก่ำใบหน้าของจ้านหลงและเทียนป๋อต่างก็เปื้อนน้ำตาด้วยกันทั้งคู่
-
หลี่จ้านหลง
ทำไมไปนั่งที่พื้นเช่นนั้น
-
หลี่จ้านหลง
พื้นมันเย็นเจ้าจะป่วยเอาได้นะ
-
ร่างบางตรงเข้าไปพยุงอีกฝ่ายให้ลุกขึ้นไปนั่งบนเตียง แต่ตันทีที่ลุกขึ้นยืน เทียนป๋อก็โอบกอดจ้านหลงเอาไว้แน่น
-
หลี่จ้านหลง
เจ้าเคยบอกว่าชอบข้า
-
หลี่จ้านหลง
ยังไม่ถึงกับรักข้า
-
หลี่จ้านหลง
แต่ที่เจ้าเป็นอยู่ตอนนี้มันคงไม่ใช่แค่ชอบแล้วนะ
-
ร่างบางเอ่ยพูด น้ำตาของเขาไหลออกมาอีกครั้งตั้งแต่ถูกอีกฝ่ายสวมกอด
-
หวงเทียนป๋อ
ท่านก็รู้ยังจะไล่ข้าอีก
-
หลี่จ้านหลง
ข้ามันปากไม่ดีเอง
-
หลี่จ้านหลง
ข้าขอโทษนะ
-
หลี่จ้านหลง
ข้าพูดออกไปไม่คิดให้ดีก่อนเอง
-
หลี่จ้านหลง
อย่าโกรธข้าเลยนะ
-
หวงเทียนป๋อ
ฮึก ท่านทำข้าเสียใจ
-
หวงเทียนป๋อ
ข้าดื่มไปตั้งเยอะ
-
หวงเทียนป๋อ
มึนหัวเเล้วด้วย☹️
-
หลี่จ้านหลง
ข้าผิดเอง
-
หลี่จ้านหลง
ถ้ามึนหัวก็นั่งก่อนนะ
-
หวงเทียนป๋อ
อืม
-
เทียนป๋อนั่งลงบนเตียงแต่โดยดี จ้านหลงยื่นมือมาเช็ดน้ำตาที่ใบหน้าของเขาออกไป
-
หวงเทียนป๋อ
ท่านเองก็ร้องไห้
-
หวงเทียนป๋อ
ร้องไห้จนตาแดงขนาดนี้ข้าจะถือว่าท่านมีใจให้ข้าแล้วนะ
-
เขาพูดพร้อมกับเช็ดน้ำตาให้จ้านหลงเช่นกัน
-
หลี่จ้านหลง
ก็ข้ารักเจ้าเหมือนกัน
-
หลี่จ้านหลง
วันนี้เจ้าหันหลังให้ข้าตั้งสามครั้ง
-
หลี่จ้านหลง
ทิ้งข้าตั้งสามครั้งเชียวนะ
-
หวงเทียนป๋อ
ก็ข้าน้อยใจท่านอยู่
-
หวงเทียนป๋อ
ข้าเดินออกมาท่านยังไม่รั้งข้าไว้เลย
-
หวงเทียนป๋อ
ตั้งแต่หน้าตำหนักแล้ว
-
หลี่จ้านหลง
ก็ตอนนั้นข้ามัวแต่ทำตัวไม่ถูก
-
หลี่จ้านหลง
ฝ่าบาทรู้เรื่องของเรา
-
หลี่จ้านหลง
จะให้ข้าทำเช่นไรเล่า
-
หวงเทียนป๋อ
แล้วครั้งที่สองล่ะ
-
หลี่จ้านหลง
ก็เจ้าเอาแต่พูดว่าซ่างจินดูแลดีอย่างนั้นดีอย่างนี้
-
หลี่จ้านหลง
ข้าก็เสียใจเป็นนะ
-
หลี่จ้านหลง
แล้วครั้งที่สามข้าก็รั้งเจ้าไว้แล้ว
-
หวงเทียนป๋อ
ข้าไม่เห็นรู้
-
หลี่จ้านหลง
ข้าก็บอกแล้วว่าต้องการเจ้า
-
หลี่จ้านหลง
คนได้ยินกันทั้งโรงเตี๊ยม
-
หลี่จ้านหลง
ข้าไม่เชื่อว่าเจ้าจะไม่ได้ยิน
-
หวงเทียนป๋อ
แบบนั้นเรียกว่ารั้งตรงไหน
-
หวงเทียนป๋อ
ท่านแค่ตอบคำถามของซ่างจินต่างหาก
-
หลี่จ้านหลง
เจ้านี่มันเอาใจยากจริงๆ
-
หวงเทียนป๋อ
ไม่เท่าท่านหรอก☹️
-
หลี่จ้านหลง
เมาแล้วกลายเป็นเด็กขี้งอนรึ
-
หวงเทียนป๋อ
ข้าเมาเพราะท่าน
-
หลี่จ้านหลง
ข้าก็สำนึกผิดอยู่นี่อย่างไร
-
หวงเทียนป๋อ
คืนนี้ท่านต้องรับผิดชอบ
-
หวงเทียนป๋อ
ท่านต้องดูแลข้า
-
หลี่จ้านหลง
ข้าก็ไม่ได้จะกลับ
-
หวงเทียนป๋อ
คืนนี้ข้าคงทำอะไรไม่ไหว
-
หลี่จ้านหลง
ในหัวคิดแต่เรื่องเช่นนี้รึ
-
หวงเทียนป๋อ
ก็แต่ละครั้งท่านกับข้าไม่มีสติเลยนี่
-
หวงเทียนป๋อ
ครั้งที่สองถึงข้าจะมีสติ แต่ท่านไม่มี
-
หลี่จ้านหลง
ถ้าไม่มีจะไปหาเจ้าได้อย่างไรเล่า
-
หวงเทียนป๋อ
😊
-
หลี่จ้านหลง
ทำไม่ไหวก็ไม่ต้องทำ
-
หลี่จ้านหลง
นอนพักได้แล้ว
-
หวงเทียนป๋อ
พรุ่งนี้ท่านจะหายไปรึไม่
-
หลี่จ้านหลง
พรุ่งนี้ยัง
-
หลี่จ้านหลง
แต่ถัดไปอีกวันข้าต้องกลับแคว้นแล้ว
-
หวงเทียนป๋อ
ท่านคงไม่ได้จะทิ้งข้านะ
-
หลี่จ้านหลง
ข้าจะทิ้งเจ้าได้อย่างไร
-
หลี่จ้านหลง
ข้ายังใช้งานเจ้าไม่คุ้มเลยนะ
-
หวงเทียนป๋อ
ใช้อะไรไม่คุ้ม?
-
หลี่จ้านหลง
หึ
-
หวงเทียนป๋อ
จ้านหลง เมื่อครู่ท่านว่าข้าคิดแต่เรื่องอย่างว่า
-
หวงเทียนป๋อ
แต่ตัวท่านน่ะ หนักกว่าข้าอีก
-
หลี่จ้านหลง
มึนหัวก็นอนได้แล้ว
-
ร่างบางลงจากเตียงก่อนจะนั่งลงที่พื้นเพื่อถอดรองเท้าของอีกฝ่ายออก จ้านหลงเหลือบตาขึ้นมอง เทียนป๋อที่ใบหน้าแดงด่ำก็มองเขาอยู่ก่อนจะหงายหลังนอนงบนเตียงไป มือหนายกขึ้นมาก่ายหน้าผาก
-
หวงเทียนป๋อ
ภาพเมื่อครู่นี่มัน... คิดดีไม่ได้เลยจริงๆ
-
หลี่จ้านหลง
เจ้ามองเองนะ
-
หวงเทียนป๋อ
ข้าไม่น่าดื่มเยอะเลย
-
หลี่จ้านหลง
มึนหัวก็นอนได้แล้ว
-
หลี่จ้านหลง
ข้าจะไปเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้
-
หวงเทียนป๋อ
ฟู่วว ให้ตายเถิด
-
ร่างสูงขยับตัวนอนหนุนหมอนเพื่อให้เหลือพื้นที่ด้านข้างให้อีกฝ่ายได้นอน จ้านหลงกลับออกมาพร้อมผ้าชุมน้ำ จัดการเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้เทียนป๋ออย่างไม่รังเกียจเลยสักนิด เทียนป๋อเมื่อรู้สึกสบายตัวขึ้นก็หลับไป พรุ่งนี้นะ พรุ่งนี้เขาจะแก้ตัวใหม่
-
หลี่จ้านหลง
เจ้าเด็กน้อย
-
ร่างบางนำผ้าไปตากก่อนจะเดินกลับมา จ้านหลงก้มลงจุมพิตริมฝีปากของคนที่หลับอยู่เบาๆ เขานอนลงข้างๆก่อนจะถูกเทียนป๋อดึงไปกอดเอาไว้ ทั้งคู่หลับไปในอ้อมกอดของกันและกันจนรุ่งเช้าของอีกวัน
-
จบตอน
-
ไรท์
Ncดีมั้ย?
-
ไรท์
🌝🌚
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น