ซิ่วไฉ่
-
จวนเสนาบดีหม่า
-
ร่างบางนอนอยู่บนเตียงด้วยสภาพที่ย่ำแย่ลงกว่าเมื่อครั้งอยู่ในวัง อาการป่วยที่กำเริบหนักขึ้นทำให้การรักษาเป็นไปได้ยาก
-
หม่าไป๋เฟิ่ง (หม่ากุ้ยเฟย)
แค่กๆ แค่ก
-
ท่านหมอ
😥
-
หม่าไป๋เฟิ่ง (หม่ากุ้ยเฟย)
ท่านหมอ...
-
ท่านหมอ
พะ พ่ะยะค่ะ
-
หม่าไป๋เฟิ่ง (หม่ากุ้ยเฟย)
ข้าจะอยู่ได้อีกนานเท่าไหร่
-
ท่านหมอ
!!!
-
หม่าไป๋เฟิ่ง (หม่ากุ้ยเฟย)
ข้ารู้ดีว่ายากที่จะรักษา
-
หม่าไป๋เฟิ่ง (หม่ากุ้ยเฟย)
ตั้งแต่ครั้งแรกที่ดื่มยาพิษเข้าไปร่างกายข้าก็เสียสมดุลทั้งหมด
-
หม่าไป๋เฟิ่ง (หม่ากุ้ยเฟย)
แต่ข้าแค่อยากรู้...
-
หม่าไป๋เฟิ่ง (หม่ากุ้ยเฟย)
ข้าจะอยู่ได้อีกกี่วัน กี่เดือน หรือว่ากี่ปี
-
ท่านหมอ
อึก 😰
-
หม่าไป๋เฟิ่ง (หม่ากุ้ยเฟย)
มัน... คงไม่นานแล้วใช่รึไม่
-
ท่านหมอ
กุ้ยเฟย...
-
หม่าไป๋เฟิ่ง (หม่ากุ้ยเฟย)
ข้ารู้แล้ว ท่านกลับไปเถิด
-
หม่าไป๋เฟิ่ง (หม่ากุ้ยเฟย)
ขอบใจท่านมากที่ช่วยข้ามาตลอด
-
ท่านหมอ
พ่ะยะค่ะ😓
-
ท่านหมอเดินออกจากจวนไป สีหน้าของเขาไม่สู้ดีนักเมื่อไม่สามารถรักษาข้าให้หายขาดได้ แต่ข้าไม่โทษเขาหรอก มันไม่ใช่ความผิดของเขาเสียหน่อย
-
ความจริงสิ่งที่เกิดขึ้นมาทั้งหมดนี้ข้าเองที่เป็นคนเลือก ข้าตัดสินใจด้วยตนเองและไม่เคยนึกเสียใจที่ทำเช่นนั้น ไม่มีใครอยากเห็นคนที่รักต้องเจ็บ... ข้าก็เช่นกัน
-
โรงเตี๊ยม
-
ร่างบางที่ไม่น่าจะเป็นของบุรุษยังคงนอนนิ่งอยู่บนเตียงนอน หากแต่เจ้าของร่างไม่ได้กำลังหลับแต่อย่างใด เขาตื่นขึ้นมาสักพักใหญ่ๆแล้วเพียงแต่ยังไม่ได้ลุกไปที่ไหนก็เท่านั้น
-
หลี่จ้านหลง
....
-
หวงเทียนป๋อ
😴
-
คนอย่างจ้านหลงทำเรื่องน่าอายเช่นนี้ลงไปได้อย่างไรกัน ครั้งแรกมันคือความพลาด แต่ครั้งนี้ต่อให้พลาดถูกวางยาแต่ก็ไม่ได้พลาดมาที่นี่โดยบังเอิญ ข้าเองที่เต็มใจมา... น่าอายจริงๆที่พยานามผลักไสเขาออกไปแต่สุดท้ายก็มาให้เขาช่วย
-
หลี่จ้านหลง
เห้อออ
-
ข้าค่อยๆจับแขนของอีกฝ่ายที่โอบกอดข้าไว้ออกจากตัวแล้วลุกขึ้นจากเตียงอย่างช้าๆ แต่คนที่หลับอยู่กับคว้าข้อมือข้าไว้แน่น
-
หวงเทียนป๋อ
ท่านจะหนีข้าอีกแล้ว
-
หลี่จ้านหลง
ข้าปวดหัว นอนมามากพอแล้ว
-
หวงเทียนป๋อ
!!!
-
หวงเทียนป๋อ
ปวดหัวรึ
-
หวงเทียนป๋อ
เช่นนั้นข้าจะให้หมอมาตรวจให้ท่าน
-
หลี่จ้านหลง
ข้าแค่อยากไปสูดอากาศ
-
หลี่จ้านหลง
นอนในห้องมามากพอแล้ว
-
หวงเทียนป๋อ
เช่นนั้นข้าจะไปกับท่านด้วย
-
หลี่จ้านหลง
ไหนใครว่าเจ้าไม่ค่อยพูด
-
หลี่จ้านหลง
พูดมากจริงๆ😩
-
หวงเทียนป๋อ
ถ้าข้าไม่พูดท่านก็ยิ่งไม่สนใจข้า
-
หวงเทียนป๋อ
ท่านทำให้ข้าเป็นเช่นนี้
-
หลี่จ้านหลง
เจ้านี่นะ😩
-
หวงเทียนป๋อ
ไหนๆก็ไหนๆแล้ว
-
หวงเทียนป๋อ
ข้าพาท่านไปดูสวนดอกไม้ของเสด็จแม่ในวังดีรึไม่
-
หลี่จ้านหลง
สวนดอกไม้?
-
หวงเทียนป๋อ
ท่านจะได้สดชื่นอย่างไรเล่า
-
หลี่จ้านหลง
อืม ไปก็ไป
-
ข้าลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินเข้าไปในห้องอาบน้ำเพื่อชำระร่างกายอีกครั้ง สุดท้ายก็ยอมตามใจเด็กนั่นอีกแล้ว เอาเถิดแค่ไปชมสวน ก็ดีเหมือนกัน จะได้ผ่อนคลายด้วย
-
ด้านในห้อง
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
องค์ชาย
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
ข้าเอง
-
หวงเทียนป๋อ
เข้ามาได้
-
แอดด ปึก
-
หวงเทียนป๋อ
มีอะไร
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
ท่านอยากฟังเรื่องไหนก่อนกัน
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
เรื่ององค์ชายเฉินหมิ่น
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
หรือเรื่องกุ้ยเฟย
-
หวงเทียนป๋อ
เสด็จแม่ทำไม
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
กุ้ยเฟยอาการทรุดหนักลง
-
หวงเทียนป๋อ
!!!!
-
หวงเทียนป๋อ
เรื่องเช่นนี้เหตุใดไม่รีบบอก!
-
หวงเทียนป๋อ
ยังจะทำใจเย็นอยู่ได้!!
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
ฟังข้าให้จบก่อนสิ
-
หวงเทียนป๋อ
ฟู่ว รีบพูดมา
-
ข้าพยายามสงบอารมณ์อย่างหนัก ดูเถิด ยังมีหน้ามาให้ข้าเลือก เรื่องสำคัญเช่นนี้กลับไม่รีบพูด
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
แท้จริงแล้วกุ้ยเฟยนางไม่ได้ป่วย
-
หวงเทียนป๋อ
!?
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
ข้าบังเอิญได้ยิน
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
นางต้องพิษอะไรสักอย่างที่ทำให้ร่างกายเสียสมดุลอย่างหนัก
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
และคงถูกพิษมานานมากแล้วอีกด้วย
-
หวงเทียนป๋อ
อึก!
-
ข้ายกมือขึ้นกุมขมับด้วยความเครียด ขอบตาร้อนผ่าวขึ้นมา เสด็จแม่ต้องพิษแต่ข้าที่เป็นลูกกลับไม่เคยรู้
-
หวงเทียนป๋อ
แล้วอีกเรื่องคืออะไร
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
องค์ชายเฉินหมิ่นกำลังสือเรื่องการลักลอบค้าอาวุธของแคว้นเว่ย
-
หวงเทียนป๋อ
ลักลอบค้าอาวุธ
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
เรื่องนี้ฝ่าบาทรับรู้แล้ว
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
แม้จะไม่ได้มอบหมายให้ทำอย่างเป็นทางการแต่ก็ไม่ทรงห้าม
-
หวงเทียนป๋อ
แคว้นเว่ยไม่ทำเช่นนั้นแน่นอน
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
แต่ดูเหมือนองค์ชายเฉินหมิ่นจะมีหลักฐาน
-
หวงเทียนป๋อ
ข้าไม่เชื่อว่าเป็นเรื่องจริง
-
หวงเทียนป๋อ
จ้านหลงอยู่ที่นี่แคว้นเว่ยจะทำเช่นนั้นไปเพื่ออะไร
-
หวงเทียนป๋อ
ทางนั้นคงไม่ยอมให้เราจับว่าที่องค์รัชทายาทเป็นตัวประกันง่ายๆอยู่แล้ว
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
เรื่องนี้จริงเท็จคนของเขากำลังกระจายกันสืบ
-
หวงเทียนป๋อ
😩😔
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
อย่าเพิ่งกังวลไปเลย
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
ข้าส่งคนไปสืบแล้ว
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
เรื่องกุ้ยเฟยก็ให้คนของเราไปเชิญหมอที่มีฝือมือมารักษาแล้ว
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
ทั้งแคว้นจะหาคนมารักษาไม่ได้ก็ให้รู้ไป
-
ซ่างจินยื่นมือมากุมมือข้าไว้แล้วบีบเบาๆอย่างให้กำลังใจอย่างที่เขาชอบทำ เห้ออ ทำไมจู่ๆถึงเกิดเรื่องได้นะ เรื่องเเคว้นเว่ยที่อยู่ในมือเฉินหมิ่นข้าไม่ไว้ใจเลย ไหนจะเรื่องเสด็จแม่อีก
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
ท่านมีองครักษ์ที่เก่งที่สุดแล้วยังจะกลัวอะไรอีก
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
ข้าเคยทำให้ท่านผิดหวังรึ?
-
หวงเทียนป๋อ
ไม่... ไม่เคย
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
เพราะฉะนั้นก็เชื่อมือข้าเถิด
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
ข้าไม่ทำให้ท่านผิดหวังแน่นอน☺️
-
หลี่จ้านหลง
.....
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
แล้วนี่กำลังจะไปที่ใด
-
หวงเทียนป๋อ
ไปสวนดอกไม้ของเสด็จแม่กับ...
-
หลี่จ้านหลง
กับข้าเอง
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
??
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
เหตุใดองค์ชายมาอยู่ที่นี่พ่ะยะค่ะ
-
หลี่จ้านหลง
ข้าอยู่ที่นี่ตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
!!!!
-
หวงเทียนป๋อ
😮
-
หลี่จ้านหลง
เจ้าช่วยขยับไปนั่งฝั่งนั้นทีสิ
-
หลี่จ้านหลง
ตรงนี้... ที่นั่งของข้า
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
😡
-
ซ่างจินและจ้านหลงจ้องกันตาไม่กระพริบ สองคนนี่ดูจะไม่ชอบหน้ากันเท่าไหร่ ซ่างจินน่ะข้าพอจะรู้ว่าไม่พอใจที่ข้าเจ็บตัวเพราะจ้านหลง แต่จ้านหลงข้าไม่รู่เลยว่าเขาไม่ชอบอะไรคนของข้า พวกเขาไปมีเรื่องบาดหมางอะไรกัน หรือว่า....
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
ต้องขออภัยด้วย
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
ข้านั่งตรงนี้ทุกครั้งที่มาที่นี่
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
หากองค์ชายจะนั่งข้าก็จะลุกให้😏
-
หลี่จ้านหลง
😡
-
หวงเทียนป๋อ
เอ่อ... เจ้าไม่ต้องลุกหรอก
-
หลี่จ้านหลง
!!!!
-
หวงเทียนป๋อ
เพิ่งมาถึงเหนื่อยๆนั่งพักก่อนก็ได้
-
หวงเทียนป๋อ
ข้าจะพาจ้านหลงไปข้างนอกแล้ว
-
หลี่จ้านหลง
เหอะ
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
ให้ข้าตามไปอารักขา...
-
หวงเทียนป๋อ
ไม่เป็นไร
-
หวงเทียนป๋อ
ข้ามีเรื่องจะคุยกับจ้านหลงตามลำพัง
-
องครักษ์เงา หมิ่นซ่างจิน
.....
-
ข้าคว้ามือจ้านหลงมาก่อนจะออกแรงดึงเขามาถึงหน้าโรงเตี๊ยม สีหน้าของเขาตอนนี้ดูหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด
-
หลี่จ้านหลง
ปล่อย!!
-
เขาสะบัดมือออกอย่างแรง น้ำเสียงไม่พอใจนั่นชัดเจนพอๆกับหน้าตาตอนนี้ของเขาทีเดียว
-
หวงเทียนป๋อ
เป็นอะไร
-
หลี่จ้านหลง
ข้าจะไปล้างมือ
-
หลี่จ้านหลง
มือเจ้ามันสกปรก! 😤
-
เจ้าตัวหันหลังแล้วเดินหนีไปอีกทาง ข้ารีบคว้ามือเขาไว้ มือสกปรก? นี่เขาไม่ได้หึงหวงข้าอยู่ใช่รึไม่?
-
หลี่จ้านหลง
ปล่อยเลยนะองค์ชายเทียนป๋อ!! 😡
-
หวงเทียนป๋อ
ท่านโกรธอะไรข้า
-
หวงเทียนป๋อ
ข้ายังไม่ได้ทำอะไรผิดเลยนะ
-
หลี่จ้านหลง
ิอ๋อ ไม่ผิด ใช่ๆไม่ผิดหรอก
-
เขาแกะมือข้าออกก่อนจะเดินเข้าโรงเตี๊ยมไปอีกครั้ง นี่จะไปล้างมือจริงๆรึ ข้าเองก็ไม่กล้าจะดึงมือเขาแรงเดี๋ยวเจ็บขึ้นมาจะโมโหข้าอีก สุดท้ายก็ตามมาถึงบริเวณที่ทางโรงเตี๊ยมจัดไว้ให้เป็นห้องน้ำสำหรับส่วนรวม
-
หวงเทียนป๋อ
ไม่พอใจเรื่องอะไร
-
ข้าเอ่ยถามไปหลังจากที่ปล่อยให้เขาล้างมือจนเสร็จ ข้าเองก็ล้างเช่นเดียวกัน จะได้ไม่ต้องว่าว่าข้าสกปรกอีก
-
หลี่จ้านหลง
ไม่มีอะไร
-
หลี่จ้านหลง
แล้วข้าก็ไม่ไปสวนดอกไม้กับเจ้าแล้วด้วย😤
-
หวงเทียนป๋อ
เดี๋ยวสิ
-
หลี่จ้านหลง
จะจับอะไรกันนัก!! ปล่อย!!
-
หวงเทียนป๋อ
ทำไมข้าต้องปล่อย
-
หลี่จ้านหลง
เทียนป๋อ!!!
-
หวงเทียนป๋อ
??
-
หลี่จ้านหลง
ไม่ต้องมายุ่งกับข้า!
-
หลี่จ้านหลง
ไปอยู่กับองครักษ์เจ้าโน่น!!
-
หวงเทียนป๋อ
เห้อออ
-
หลี่จ้านหลง
เหอะ! นั่งทุกครั้งที่มาที่นี่รึ
-
หลี่จ้านหลง
จะสละที่ให้ข้านั่งงั้นรึ
-
หลี่จ้านหลง
เฮงซวย!!
-
หวงเทียนป๋อ
!!!
-
ไม่ใช่แค่ข้าหรอกที่ตกใจ เจ้าตัวก็ดูจะตกใจกับสิ่งที่ตนเองพูดเช่นกัน เขายกมือขึ้นปิดปากตัวเองแน่น
-
หวงเทียนป๋อ
แค่ที่นั่งท่านจะโมโหไปทำไม
-
หลี่จ้านหลง
เจ้าก็รู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องที่นั่ง!
-
หวงเทียนป๋อ
ข้าไม่รู้หรอก
-
หวงเทียนป๋อ
หากท่านรักใคร่ชอบพอในตัวข้าก็ว่าไปอย่าง
-
หวงเทียนป๋อ
แบบนั้นจึงน่าคิด
-
หลี่จ้านหลง
!!!
-
หวงเทียนป๋อ
หรือท่านคิด?
-
หลี่จ้านหลง
อึก! ถะ ถอยไป
-
ข้าก้าวเข้าไปใกล้เขาให้มากขึ้น องค์ชายจ้านหลง ท่านรู้สึกกับข้าบ้างแล้วนี่นา... แบบนี้ต้องเน้นชัดๆอีกสักครั้ง
-
หวงเทียนป๋อ
โกรธไปทำไม
-
หวงเทียนป๋อ
เห็นๆกันอยู่ข้ามีท่านคนเดียว
-
หลี่จ้านหลง
!!!
-
ข้าเข้าไปประชิดตัวเขา สอดมือไปข้างหลังดึงแผ่นหลังบางให้เข้ามาจนเราสองแนบชิดแทบไม่มีช่องให้ลดพัดผ่าน
-
หวงเทียนป๋อ
ท่านเริ่มชอบข้าแล้วใช่รึไม่
-
หลี่จ้านหลง
😐
-
ริมฝีปากบางๆนั่นเม้มเข้าหากันแน่น จ้านหลงกัดริมฝีปากตนเองราวกับกำลังครุ่นคิดอย่างหนัก เขาเบือนหน้าหนีไปทางไม่ตอบรับ แต่ก็ไม่ปฏิเสธ
-
หวงเทียนป๋อ
หึ
-
ข้าดันตัวเขาไปชิดกับกำแพงของห้องน้ำ เจ้าของร่างบางมีสีหน้าตกใจอย่างเห็นได้ชัด ข้าใช้โอกาสนั้นก้มลงจุมพิตที่ริมฝีปากของเขา ขยับดูดดึงคลึงเคล้าหลงไปกับสัมผัสหอมหวานนั่น
-
จ้านหลงไม่ปฏิเสธจุมพิตของข้า เขาเพียงอยู่นิ่งๆ หลับตาลงราวกับกำลังหาคำตอบให้กับตนเอง แต่หัวใจที่มันเต้นดัง ตึกตึก ของเขาดังออกมาจนข้าได้ยิน หวังว่าเขาจะได้คำตอบที่ตรงกับคำตอบของข้านะ
-
หลี่จ้านหลง
อือออ
-
หวงเทียนป๋อ
อื้มมมม
-
หลี่จ้านหลง
อึก พะ พอ แฮ่ก พอแล้ว
-
เขาคงไม่รู้ตัวว่าดวงตาของเขาตอนนี้มันหวานฉ่ำน่าหลงใหลขนาดไหน มือเล็กๆดันข้าออกพลางหอบหายใจ
-
หวงเทียนป๋อ
วันนี้ไปหาเสด็จแม่ของข้าด้วยกันนะ
-
หลี่จ้านหลง
....
-
หลี่จ้านหลง
ไปในฐานะอะไร
-
หวงเทียนป๋อ
แล้วท่านอยากอยู่ในฐานะอะไร
-
หวงเทียนป๋อ
ข้างกายข้ายังว่างทุกตำแหน่ง
-
หลี่จ้านหลง
😲
-
หวงเทียนป๋อ
ขึ้นอยู่กับท่าน
-
หลี่จ้านหลง
เช่นนั้นก็ไปในฐานะสหายที่อายุต่างกันก็แล้วกัน😳
-
หวงเทียนป๋อ
สหาย? ไม่มีสหายที่ไหนจูบกัน
-
หลี่จ้านหลง
!!!
-
หวงเทียนป๋อ
ข้าให้ท่านเลือกใหม่
-
หลี่จ้านหลง
ชะ เช่นนั้นก็เป็น....
-
หลี่จ้านหลง
เป็น... เป็นซิ่วไฉ่ของข้าก็แล้วกัน!
-
พูดจบก็พลักข้าออกอย่างแรงแล้ววิ่งไปที่รถม้าทันที
-
เซิงเหยวียน (หรือ เซิงหยวน) หรือซิ่วไฉ่ คือ ผู้สอบผ่านระดับอำเภอ ซึ่งจะมีการจัดสอบปีละครั้ง เป็นหนึ่งในลำดับขั้นของผู้ที่เข้าสอบจอหงวน เช่นนั้นก็ถือว่าข้าสอบผ่านไปหนึ่งขั้นสินะ
-
หวงเทียนป๋อ
ซิ่วไฉ่ ก็ไม่เลวนะ☺️
-
ข้ารีบตามเขาออกไป ร่างเล็กนั่นนั่งอยู่บนรถม้ายกสองมือขึ้นปิดบังใบหน้าไว้ พอได้ยินเสียงข้านั่งลงฝั่งตรงข้ามก็เอาผ้าม่านตรงหน้าต่างมาปิดหน้าตนเองไว้ด้วยความเขินอาย จ้านหลงท่านจะน่ารักเกินไปแล้ว!
-
จบตอน
-
ไรท์
ขอฮีลตับสักหน่อยนะคะ
-
ไรท์
พักมาม่ากันไว้ก่อน555
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น