ตามหา
-
ชั้นสามของโรงเตี๊ยม
-
หวงเทียนป๋อ
อืออออ
-
ข้าขยับตัวเข้าไปหวังจะกอดคนที่นอนอยู่ข้างๆกันเมื่อคืน แต่กลับไม่เจอ.....?? ไม่เจอ!!
-
หวงเทียนป๋อ
เห้ย!!!
-
หวงเทียนป๋อ
หายไปไหน!!
-
ข้าดีดตัวลุกขึ้นจากเตียงทันที ชายคนนั้นหายไปไหนแล้ว จะบอกว่าข้าเพ้อฝันเพราะฤทธิ์ของเทียนปลุกกำหนัดก็คงไม่ใช่แน่ ผ้าปูที่นอนเปื้อนคราบพวกนั้นยังอยู่ที่ข้างเตียง ชุดของเขาที่ข้าฉีกกระชากมันออกก็ยังอยู่บนโต๊ะอ่านหนังสือ... มันพาดทับหนังสือ! 😥
-
หวงเทียนป๋อ
นี่ข้า... ขาดสติขนาดนี้เชียวรึ!
-
ข้ารีบหยิบชุดของเขาออกจากหนังสือทันที ขออภัยตำราแหล่งความรู้ชั้นสูงที่ผู้เขียนขึ้นสู้อุตส่าห์เก็บบันทึกไว้เป็นประโยชน์เผยแพร่ความรู้ให้ผู้อื่น ข้าทำผิดไปแล้วจริงๆ...
-
ข้ารีบเก็บตำราเข้าที่ก่อนจะจัดการตนเองให้เรียบร้อย ต้องรู้ให้ไปว่าเขาหายไปไหน หายไปตั้งแต่เมื่อไหร่!
-
ชั้นล่าง
-
ไป๋อี้เจิน
องค์ชายกำลังจะรีบไปที่ใดหรือ พ่ะยะค่ะ
-
หวงเทียนป๋อ
ที่นี่มีบุรุษใส่ชุดสีดำมีแทบสีแดง มัดผมด้วยผ้าสีแดง เข้ามาพักบ้างรึไม่
-
ไป๋อี้เจิน
หืม?
-
หวงเทียนป๋อ
คนที่ตัวสูงพอๆกับข้า
-
หวงเทียนป๋อ
ผิวขาวเนียน จมูกเป็นสันได้รูป
-
หวงเทียนป๋อ
ริมฝีปากแดงธรรมชาติ
-
หวงเทียนป๋อ
ดวงตารีแต่ไม่เล็ก
-
ไป๋อี้เจิน
นี่คือบุรุษแน่หรือพ่ะยะค่ะ😅
-
หวงเทียนป๋อ
มีรึไม่!
-
ไป๋อี้เจิน
ไม่เล่นเสียด้วย
-
ไป๋อี้เจิน
ฮ่าๆๆ หานตง!
-
หานตง
ขอรับ?
-
ไป๋อี้เจิน
คนที่เข้ามาพักที่นี่เมื่อคืนยังอยู่รึไม่
-
ไป๋อี้เจิน
บุรุษสองสตรีหนึ่ง
-
ไป๋อี้เจิน
เข้าพักเมื่อช่วงสายของเมื่อวาน
-
หวงเทียนป๋อ
....
-
หานตง
มีการเรียกใช้รถม้าของโรงเตี๊ยมออกไปเมื่อชั่วยามก่อนขอรับ
-
หวงเทียนป๋อ
!!!
-
หานตง
เอ.. รู้สึกว่าจะเหมาจ่ายค่ารถม้าตั้งแต่กลางดึกแล้วนะขอรับ
-
หวงเทียนป๋อ
กลางดึก!
-
หวงเทียนป๋อ
ลุกไหวได้อย่างไรกัน😤
-
อี้หวงเฉิน
??
-
อี้หวงเฉิน
มีอะไรกันรึ?
-
ไป๋อี้เจิน
องค์ชายกำลังตามหาคนขอรับ พี่เฉิน
-
ไป๋อี้เจิน
ลูกค้าของโรงเตี๊ยมเรา
-
อี้หวงเฉิน
ลูกค้ารึ
-
อี้หวงเฉิน
มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นรึไม่?
-
หวงเทียนป๋อ
ไม่
-
หวงเทียนป๋อ
ไม่มี
-
ข้ารีบเดินออกมาที่หน้าโรงเตี๊ยมทันที องครักษ์ที่รออยู่ด้านนอกรับคำสั่งตามหาตัวบุรุษผู้นั้นก่อนจะรีบออกตามหา ข้าเองก็ขึ้นมาของตนเองเพื่อออกตามหาเช่นกัน คิดว่าจะสลัดข้าทิ้งได้ง่ายๆรึ? ไม่ มี ทาง! 👿
-
ตลาด~
-
หลิวคุนชิง
นี่ ข้าซื้อปิ่นอันนี้ให้เจ้าดีรึไม่^^
-
หลานหลิวเยว่
ไร้สาระ
-
หลิวคุนชิง
!!!
-
หลิวคุนชิง
อาา ข้านี่เจ็บจี๊ดไปถึงกระดูกเลย เยว่เออร์
-
หลานหลิวเยว่
เหอะ! เยว่เออร์บ้าบออะไร
-
หลานหลิวเยว่
จ้านหลงเจ้าเดินให้มันเร็วๆไม่ได้รึ
-
หลานหลิวเยว่
ชักช้าอยู่นั่นเอง
-
หลี่จ้านหลง
ก็ข้าเจ็บก้นอยู่นี่!
-
หลานหลิวเยว่
??
-
หลี่จ้านหลง
!!!
-
หลิวคุนชิง
หืม?
-
หลี่จ้านหลง
พลัดตกบันไดจนก้นกระแทกพื้นก้นร้าวไปหมดแล้ว
-
หลานหลิวเยว่
เช่นนั้นก็แวะร้านยาก่อนก็แล้วกัน
-
หลี่จ้านหลง
อืม ขอบใจ
-
หลิวคุนชิง
นี่ๆๆ เยว่เออร์ข้าก็เจ็บนะ
-
หลานหลิวเยว่
อะไร?
-
หลิวคุนชิง
เจ็บตรงนี้.. ที่อกข้างซ้าย~
-
หลานหลิวเยว่
เช่นนั้นข้าใช้มีดปาดคอเจ้าไปเลยดีรึไม่? ตายๆไปเสียจะได้ไม่เจ็บ🙄
-
หลิวคุนชิง
ตอบกลับได้เจ็บแสบอีกแล้ว😅
-
หลิวคุนชิง
แหม ถ้าข้าตายเจ้าก็เป็นหม้ายน่ะสิ
-
หลานหลิวเยว่
ข้าจะเป็นหม้ายได้อย่างไร?
-
หลิวคุนชิง
ก็ว่าที่สามีเจ้าคือข้าอย่างไรเล่า
-
หลี่จ้านหลง
เห้อออ
-
ข้าเดินนำเจ้าสหายทั้งสองคนที่เถียงกันไปมา คนหนึ่งเจ้าชู้หื่นกามมีสุราเป็นอาวุธ=_= อีกคนก็แกร่งเกินสตรีแข็งแรงไม่มีอ่อน ข้าว่าบางที่สองคนนี่น่าจะได้ร่วมหอลงโลงกันให้จบๆไป
-
หลี่จ้านหลง
คุนชิง
-
หลิวคุนชิง
อะไรของเจ้า ข้ากำลังยุ่งอยู่ไม่เห็นรึ
-
หลี่จ้านหลง
เจ้าว่าทหารกลุ่มนั้นชี้มาที่เราใช่รึไม่?
-
หลิวคุนชิง
ไหน?
-
หลี่จ้านหลง
นั่นอย่างไรเล่า
-
หลิวคุนชิง
!!!
-
ข้าชี้ไปที่ทหารกลุ่มนั้น พวกมันพยักหน้าให้กันก่อนจะวิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว แบบนี้มันชัด ชัดเจนมาก!
-
หลานหลิวเยว่
ใช่! รีบหนีเร็วเข้า!!
-
หลี่จ้านหลง
เจ้าหมายถึงวิ่งรึ! 😧
-
หลานหลิวเยว่
ก็ใช่น่ะสิ! เร็ว!!
-
หลี่จ้านหลง
โถ่เว่ย!
-
ข้าจำต้องวิ่งหนีทั้งๆทีาเจ็บจะตายอยู่แล้ว ให้ตายเถิด!
-
หลี่จ้านหลง
ข้าวิ่งไม่ไหวแล้ว
-
หลี่จ้านหลง
พวกเจ้านำไปก่อน
-
หลี่จ้านหลง
ข้าจะหาที่ซ่อนตัวแถวนี้
-
หลานหลิวเยว่
เช่นนั้นไปเจอกันที่รถม้า
-
หลิวคุนชิง
รีบตามมาล่ะ
-
หลี่จ้านหลง
อืม
-
สองคนนั้นแยกกันไปคนละทาง ข้าก็เช่นกัน ข้าวิ่งหลบเข้ามาในตรอกแคบๆหวังว่าพวกนั้นคงจะตามไม่ทันนะ
-
ปึก!!
-
หลี่จ้านหลง
เห้ย!! โอ๊ย! ซี๊ดดด😖
-
ตุบ!
-
ข้ามัวแต่หันหลังไปมองจนไม่ทันระวัง และตอนนี้ก็ชนชาวบ้านจนล้มลงที่พื้นก้นกระแทกไปอีกรอบTT
-
หลี่จ้านหลง
เจ็บๆๆๆ
-
มือข้างหนึ่งของชาวบ้านคนนั้นยื่นมาจรงหน้าข้า อืม ยังดีที่คิดจะช่วยกันบ้าง ข้าดึงมือของเขาลุกขึ้นยืน ว่าแต่ชาวบ้านอะไรจะผิวเนียนขนาดนี้ เนียน นุ่ม ผิวขาว?
-
ข้ามองไล่ตั้งแต่ปลายเท้า รองเท้าชั้นดี ชายเสื้อสีขาว... ชุดสีขาว ตอนนี้หัวใจข้ามันเต้นเเรงอย่างบ้าคลั่ง องค์ประกอบเหล่านี้มันทำให้ข้านึกไปถึงใครคนนั้น คนที่ข้าหลบหนีออกมา
-
หวงเทียนป๋อ
ทำไมต้องหนีพวกทหาร?
-
หลี่จ้านหลง
!!!!
-
หวงเทียนป๋อ
ตอบ
-
หลี่จ้านหลง
ทำไมข้าต้องตอบ ปล่อย!
-
ข้ากระชากแขนตนเองให้หลุดพ้นก่อนะจะหันหลังเดินหลับออกมา นี่มันบ้าชัดๆ! คนผู้นี้จามหาข้าเจอได้อย่างไร ทั้งที่หลบหนีออกมาตั้งแต่เมื่อคืน ทั้งทีาข้าเป็นฝ่ายออกมาแล้วเขาจะมาตามตัวข้าทำไมกัน!
-
แค่เห็นหน้าเขาเรื่องราวที่เกินคืนเมื่อวานนี้ก็ผุดขึ้นมาในหัว ตั้งแต่ช่วงสายเลยไปจนเข้าสู่วันใหม่ที่เขาทำกับข้า มันน่าอับอายยิ่งกว่าอะไร และมันยิ่งน่าสมเพชเมื่อข้าต้องตนเป็นผู้ถูกกระทำเช่นนั้น
-
คราแรกอาจเป็นเพราะเทียนปลุกกำหนัด แล้วต่อมาเล่า ต่อมาทีาฤทธิ์ของเทียนหมดไปแล้วเหตุใดเขาถึงไม่หยุด แล้วเหตุใดข้าถึงยอมเขาอยู่ อดคิดไม่ได้ว่าข้ามีความรู้ร่วมไปกับเขาได้อย่างไร!
-
หวงเทียนป๋อ
เดี๋ยว!
-
หวงเทียนป๋อ
เจ้าจะหนีไปที่ใดไม่ได้!
-
หลี่จ้านหลง
ทำไมจะไม่ได้!!!
-
หวงเทียนป๋อ
!!!!
-
หลี่จ้านหลง
เจ้าอยากให้ข้าชดใช้ข้าก็ชดใช้แล้ว
-
หลี่จ้านหลง
ท่านกับข้าเราหายกัน
-
หลี่จ้านหลง
ไม่ควรข้องเกี่ยวระรานกันอีก
-
หลี่จ้านหลง
อึก อย่ามายุ่งกับข้าอีก
-
หวงเทียนป๋อ
ข้าไม่ยุ่งกับเจ้าไม่ได้!
-
หลี่จ้านหลง
.....
-
หวงเทียนป๋อ
ข้าเข้าไม่เข้าใจ
-
หวงเทียนป๋อ
เหตุใดจึงรีบหนีออกมา
-
หลี่จ้านหลง
แล้วจะให้ข้าอยู่ประจานความโง่รึ?
-
หวงเทียนป๋อ
!!!
-
หวงเทียนป๋อ
ไม่ใช่แบบนั้น
-
หวงเทียนป๋อ
ข้าหมายถึง เจ้าไม่ได้ตั้งใจจริงรึ
-
หลี่จ้านหลง
ไม่ได้ตั้งใจอะไร
-
หลี่จ้านหลง
เรื่องเทียนนั่น
-
หลี่จ้านหลง
หรือเรื่องที่ข้าพลาด
-
หวงเทียนป๋อ
......
-
หลี่จ้านหลง
ข้าไม่เคยตั้งใจให้มันเกิดขึ้น
-
หลี่จ้านหลง
แล้วก็ไม่อยากจะให้มันเกิดขึ้นด้วย
-
หลี่จ้านหลง
ข้าไม่อยากจะอยู่ใกล้ท่านแม้แต่นิดเดียว ไม่เคยคิดอยากจะเฉียดเข้าไปใกล้เสียด้วยซ้ำ
-
ข้าอธิบายออกไปเสียยืดยาว หวังว่าเขาจะเข้าใจและปล่อยข้าไปเสีย ดูจากการแต่งตัวเเล้วเขาไม่ใช่คนธรรมดา และข้าก็ไม่ต้องการยุ่งกับพวกลูกขุนนางในแคว้นนี้ด้วย
-
หวงเทียนป๋อ
เมื่อคืนนี้... เจ้าลืมมันได้จริงๆรึ
-
หลี่จ้านหลง
หึๆ ข้าผ่านมันมาตั้งมากมาย
-
หลี่จ้านหลง
ผ่านท่านอีกคนจะเป็นไรไป
-
ข้าโกหกเขาออกไปก่อนเดินไปข้างหน้าไม่อยากจะเสวนาอะไรกับคนๆนี้อีก ยิ่งเห็นหน้าเขามันยิ่งตอกย้ำ
-
หวงเทียนป๋อ
เจ้าโกหก
-
หลี่จ้านหลง
!!!
-
หวงเทียนป๋อ
ข้าเป็นคนแรกของเจ้า
-
หวงเทียนป๋อ
เป็นบุรุษคนแรก
-
หลี่จ้านหลง
ไม่จริง! เจ้าจะมารู้ดีกว่าข้าได้อย่างไร เจ้าอย่าเข้าข้างตนเองไปหน่อยเลย
-
หวงเทียนป๋อ
เข้าข้างตนเอง?
-
หวงเทียนป๋อ
คิดว่าข้าโง่รึ?
-
เขาเดินมาขวางหน้าข้าเอาไว้ ดูๆไปแล้วคนๆนี้เด็กกว่าข้าด้วยซ้ำ แต่ข้าไม่ไว้ใจชุดที่เขาใส่อยู่เลย หากไม่ใช่แค่ลูกขุนนางขึ้นมา... ข้าต้องลำบากแน่
-
หลี่จ้านหลง
อึก!
-
หวงเทียนป๋อ
คิดว่าเข้ามาทำเช่นนั้นแล้วจะหนีข้าไปได้ง่ายๆงั้นรึ?
-
หลี่จ้านหลง
จะ เจ้าจะทำอะไร
-
หวงเทียนป๋อ
เจ้าหนีข้าไม่พ้นหรอก
-
หวงเทียนป๋อ
เพราะอะไรรู้รึไม่?
-
ปึก!
-
หลี่จ้านหลง
อึก
-
ขายาวก้าวเข้ามาไล่ตอนข้าจนแนบชิดไปกับผนังตรงสุดทางเดิน เขาเข้ามาใกล้ ใกล้จนข้าหยุดหายใจไปชั่วขณะ
-
หวงเทียนป๋อ
เพราะข้าไม่เคยปล่อยของที่เป็นของข้าหลุดมืออย่างไรเล่า
-
หลี่จ้านหลง
!!!
-
หลี่จ้านหลง
อื้ออ!!
-
แขนสองข้างถูกตรงเอาไว้ข้างศีรษะอย่างรวดเร็ว ร่างสูงจุมพิตข้าดูดดื่มเร่าร้อน เรียวลิ้นอุ่นชื้นที่สัมผัสข้ามาตลอดทั้งคืนมันตวัดเข้ามาในปากของข้าอีกครั้ง
-
หวงเทียนป๋อ
อื้มม
-
ยิ่งเนิ่นนานข้าก็ยิ่งอ่อนแอ พ่ายแพ้ให้กับรสจูบอันหวามไหวที่ได้จากชายแปลกหน้า ข้าไม่รู้จักเขาไม่รู้ชื่อเขาด้วยซ้ำ แต่ตอนนี้ข้า.. กำลังยอม ยอมให้เขาทำในสิ่งที่ปราถนา ให้เขาทำจนกว่าจะพอใจ
-
หลี่จ้านหลง
อื้มมมม
-
หวงเทียนป๋อ
เจ้า...
-
เขาผละออกก่อนจะสบตาข้า ดวงตาคู่นั้นของเขาเหมือนกำลังเรียกร้องบางสิ่ง มันฉายแววโหยหาและต้องการอย่างชัดเจน แต่ข้าคงปล่อยให้ความผิดพลาดมันเกิดขึ้นอีกครั้งไม่ได้
-
หวงเทียนป๋อ
อย่าหลบตาข้าแบบนั้น
-
หลี่จ้านหลง
.....
-
หวงเทียนป๋อ
มากับข้า
-
มือหนาจับมือข้าไปแน่นก่อนที่ร่างสูงจะออกแรงดึงให้ข้าเดินตามออกมา
-
หลี่จ้านหลง
เจ้าจะพาข้าไปที่ใด
-
หลี่จ้านหลง
ปล่อยข้าได้แล้ว
-
หวงเทียนป๋อ
ไปที่จวน
-
หลี่จ้านหลง
ข้าไม่ไป
-
หลี่จ้านหลง
เจ้าจะพาข้าไปเพื่ออะไร
-
หวงเทียนป๋อ
ก็พาไปแนะนำให้ทุกคนรู้จัก
-
หวงเทียนป๋อ
ทุกคนจะได้รู้
-
หวงเทียนป๋อ
ว่าเจ้าคือของข้า
-
หลี่จ้านหลง
!!!
-
หลี่จ้านหลง
นี่!! อย่ามาทำตัวเอาแต่ใจได้รึไม่!
-
หลี่จ้านหลง
ปล่อยข้าได้แล้ว!
-
หลี่จ้านหลง
ข้าไม่ไปที่ไหนกับเจ้าทั้งนั้น!
-
หวงเทียนป๋อ
เจ้าต้องไป
-
หลี่จ้านหลง
นี่!!!
-
ตุบ!
-
หวงเทียนป๋อ
!!!
-
หวงเทียนป๋อ
อือออออ😔
-
หลี่จ้านหลง
!!!!
-
ข้ารีบหันกลับไปมองทันที คนแปลกหน้าสลบไป แล้วเพราะคุนชิง... เจ้าบ้านั่นเอาท่อนไม้ฟาดเขาจนสลบ!
-
หลี่จ้านหลง
เจ้าทำอะไร!!
-
หลิวคุนชิง
ถามมาได้
-
หลิวคุนชิง
ก็ช่วยเจ้าอย่างไรเล่า
-
หลานหลิวเยว่
เหตุใดเจ้าถึงเดินออกมาจากตรอกแคบๆนั่นกับชายผู้นี้
-
หลานหลิวเยว่
ทั้งยังปล่อยให้เขาจับจูงมือเจ้าอีก
-
หลิวเยว่หรี่ตามองอย่างจับผิด แต่ข้าไม่มีอารมณ์จะสนใจเรื่องนั้น เพราะดูเหมือนชายคนนี้จะศีรษะแตกเข้าแล้ว!
-
หลี่จ้านหลง
พวกเจ้าทำเกินเหตุไปแล้ว
-
หลี่จ้านหลง
ข้ากับเขาแค่มีเรื่องเข้าใจผิด
-
หลี่จ้านหลง
รีบพาเขาไปรักษาเร็วเข้า!
-
หลิวคุนชิง
แต่เจ้านี่มัน..
-
หลานหลิวเยว่
ดูจากชุดข้าก็ลืมคิดไปว่าเขาคงไม่ธรรมดา..
-
หลานหลิวเยว่
รีบพาไปเถิด
-
หลิวคุนชิง
ก็ได้😩
-
ข้ากับคุนชิงประคองชายผู้นี้ไปที่ข้างในหมู่บ้านอีกครั้ง เดินไปไม่นานก็ถึงโรงหมอแล้ว
-
หมอของที่นี่จัดการทำแผลใส่ยาให้เขาเสร็จสรรพ แต่ข้าไม่เข้าใจว่าเหตุใดหมอท่านนี้ดูตื่นกลัวนัก ดูท่าชายผู้นี้จะเป็นบุตรชายจากตระกูลใหญ่จริงๆสินะ
-
หลิวคุนชิง
แล้วจะเอาอย่างไรต่อไป
-
หลานหลิวเยว่
ทิ้งไว้ที่นี่
-
หลี่จ้านหลง
ได้อย่างไร!
-
หลี่จ้านหลง
เราทำเขาเจ็บนะ
-
หลานหลิวเยว่
ไหนว่าแค่เข้าใจผิด?
-
หลานหลิวเยว่
เจ้าห่วงเขาทำไม?
-
หลี่จ้านหลง
😐
-
หลิวคุนชิง
นี่ๆ เจ้าคงไม่ได้หลงรักความหล่อเหลาของชายผู้นี้หรอกนะ
-
หลี่จ้านหลง
!!!!
-
หลี่จ้านหลง
เจ้าเสียสติไปแล้วรึ!!
-
หลี่จ้านหลง
ใครจะไปคิดเช่นนั้นกัน
-
หลิวคุนชิง
หึ!
-
หลี่จ้านหลง
คืนนี้เขาคงไข้ขึ้น
-
หลี่จ้านหลง
ข้าจะอยู่ดูแลเขาเอง
-
หลี่จ้านหลง
แล้วพรุ่งนี้เราค่อยออกเดินทางกันต่อ
-
หลานหลิวเยว่
อืม.. อย่างไรก็ระวังตัวด้วย
-
หลิวคุนชิง
บอกเจ้าคนที่สลบอยู่เถิด
-
หลิวคุนชิง
จ้านหลงของเราธรรมดาเสียที่ไหนกัน😏
-
หลี่จ้านหลง
เจ้าอยากตายรึ? 😡
-
หลิวคุนชิง
ชิส์ ไปกันเถิดเยว่เออร์
-
หลิวคุนชิง
เวลายังเหลือ
-
หลิวคุนชิง
เรากลับไปที่ตลาดกันดีกว่า
-
หลานหลิวเยว่
เลิกเรียกข้าแบบนั้นเสียที
-
หลานหลิวเยว่
จะไปก็รีบๆเดินตามมา
-
หลิวคุนชิง
ขอรับนายหญิง😊
-
เจ้าสองคนนั้นกลับไปที่ตลาด พวกทหารคงจะไปหมดแล้ว... คงจะเท่านั้น ส่วนข้า เห้ออ คงต้องรับผิดชอบสิ่งที่เจ้าตัวต้นเหตุทำ ถ้าเขายอมออกไปแต่แรกคงไม่ต้องมาเจ็บตัว จะพาข้าไปที่จวนรึ หึ เขาคงไม่รู้ว่ากำลังจะพาใครเข้าจวน...
-
จบตอน
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น