Intro :ความผิดพลาด
-
วังหลวง
-
ปัง!!!
-
เสียงผู้เป็นใหญ่แห่งแคว้นตบโต๊ะเสียงดังลั่นด้วยความเกรี้ยวโกรธ การทะเลาะกันภายในครอบครัวที่เกิดขึ้นเป็นครั้งที่สามของสัปดาห์ เรื่องที่เป็นปัญหาเสมอในหมู่ราชวงศ์
-
หวงไท่อี้เซียงฮ่องเต้
เมื่อไหร่เจ้าจะเลิกก่อเรื่องเสียที!!
-
หวงไท่อี้เซียงฮ่องเต้
เป็นถึงองค์ชายใหญ่แต่กลับทำตัวสำมะเลเทเมาไปวันๆ!
-
หวงไท่อี้เซียงฮ่องเต้
นี่เจ้ายังอยากจะได้ตำแหน่ง รัชทายาทอยู่รึไม่!!
-
หวงเทียนป๋อ
หึ แล้วเสด็จพ่อเคยอยากยกตำแหน่งให้ข้ารึไม่?
-
หวงไท่อี้เซียงฮ่องเต้
ถ้าเจิ้นไม่คิดจะยกให้คงไม่ฝึกฝนเจ้ามาขนาดนี้หรอก!
-
หวงเทียนป๋อ
เสด็จพ่ออยากยกตำแหน่งนี้ให้ข้าจริงๆน่ะรึ?
-
หวงเทียนป๋อ
ถามเหรินฮองเฮาหรือยังพ่ะยะค่ะว่าอยากจะให้ใครได้ตำแหน่งนี้ไปกันแน่
-
หวงไท่อี้เซียงฮ่องเต้
!!!
-
เหรินฉีเซี่ย(เหรินฮองเฮา)
พูดอะไรของเจ้า
-
หวงเทียนป๋อ
หึ!
-
หวงเฉินหมิ่น
พี่ใหญ่เหตุใดถามเสด็จพ่อเช่นนั้นเล่า
-
หวงเทียนป๋อ
เสแสร้งเก่งจริงๆนะ
-
หวงเฉินหมิ่น
!!!
-
เหรินฉีเซี่ย(เหรินฮองเฮา)
หยุดพูดจาน่ารังเกียจได้แล้ว!
-
เหรินฉีเซี่ย(เหรินฮองเฮา)
เจ้าจะทำตัวมีปัญหาไปถึงเมื่อไหร่
-
เหรินฉีเซี่ย(เหรินฮองเฮา)
แค่ทำตัวให้เหมาะสมกับตำแหน่งรัชทายาทมันยากนักรึ!
-
หวงเทียนป๋อ
แล้วจะให้ข้าเป็นหุ่นเชิดไปกี่ปี พ่ะยะค่ะ?
-
หวงเทียนป๋อ
สามปี? สีปี? หรือว่าสิบปี?
-
หวงเทียนป๋อ
อย่าคิดว่าข้าไม่รู้ว่าพวกท่านคิดอะไร!!!
-
หวงไท่อี้เซียงฮ่องเต้
...
-
เหรินฉีเซี่ย(เหรินฮองเฮา)
อึก!
-
หวงเทียนป๋อ
คิดจะให้ข้าถูกเล่นงานแทนมันไม่มากไปหน่อยหรือพ่ะยะค่ะ
-
หวงเฉินหมิ่น
พี่พูดเรื่องอะไรพี่ใหญ่
-
หวงเฉินหมิ่น
เล่นงานแทนอะไรกัน
-
หวงเฉินหมิ่น
เสด็จแม่ช่วยส่งเสริมท่านถึงเพียงนี้ท่านยังไม่พอใจอะไรอีก
-
หวงเทียนป๋อ
เจ้าคือคนที่ถูกเลือกนี่เฉินหมิ่น
-
หวงเทียนป๋อ
เจ้าไม่มีทางเข้าใจความรู้สึกของข้าหรอก!
-
หวงไท่อี้เซียงฮ่องเต้
อึก องค์ชายใหญ่หวงเทียนป๋อ! กลับมาเดี๋ยวนี้นะ!!
-
หวงไท่อี้เซียงฮ่องเต้
เจิ้นไม่ได้สั่งเจ้าห้ามไปไหนทั้งนั้น!!
-
หวงไท่อี้เซียงฮ่องเต้
กลับมา!!!
-
ข้าเดินออกมาจากตำหนักทันที หึ! ในวังผู้คนเสแสร้งตีสองหน้าข้ายังพอรับได้ แต่นี่มันในครอบครัว! ทุกคนเห็นข้าเป็นอะไรกันแน่ ตัวตลกงั้นรึ!
-
หวงเทียนป๋อ
เหอะ!
-
ข้าเดินมาที่แนวกำแพงด้านหลังวังก่อนจะปีนข้ามออกมาอย่างง่ายดาย ทำไมข้าจะไม่รู้ว่าเสด็จพ่อให้ทหารรอจับตัวข้าไว้ทุกทางออกของประตูวัง หึ! คิดว่าหยุดข้าได้ก็ลองดู
-
โรงเตี๊ยม
-
ไป๋อี้เจิน
องค์ชายวันนี้มาแต่วันเชียวพ่ะยะค่ะ
-
หวงเทียนป๋อ
วันนี้ขอห้องเดิม
-
ไป๋อี้เจิน
ว้าา เย็นชาใส่ข้าอีกแล้ว
-
ไป๋อี้เจิน
ข้าเสียใจนะพ่ะยะค่ะ
-
หวงเทียนป๋อ
เหอะ สามีท่านเดินมานู่นแล้ว
-
ไป๋อี้เจิน
อุ่ย
-
อี้หวงเฉิน
วันนี้ก็หนีออกจากวังรึ?
-
หวงเทียนป๋อ
ท่านก็รู้ว่าในวังมันเน่าเหม็นขนาดไหน
-
อี้หวงเฉิน
หึๆ ก็จริง
-
อี้หวงเฉิน
หานตง!
-
หานตง
ขอรับ
-
อี้หวงเฉิน
พาองค์ชายไปที่ห้องประจำ
-
หานตง
ได้ขอรับ องค์ชายใหญ่เชิญทางนี้พ่ะยะค่ะ
-
หวงเทียนป๋อ
อืม
-
ด้านบนชั้นสามของโรงเตี๊ยม
-
หานตง
ชั้นนี้ทั้งชั้นเปิดไว้สำหรับองค์ชายโดยเฉพาะ รับรองเรื่องความเป็นส่วนตัวพ่ะยะค่ะ
-
หวงเทียนป๋อ
ข้ารู้แล้ว
-
หานตง
แหะๆ ถูกไล่ด้วยสายตาอีกแล้ว
-
หานตง
เช่นนั้นเชิญองค์ชายพัก...
-
พรึ่บ! ปึง!
-
หานตง
ปะ ปิดประตูใส่หน้ากันอีกแล้ว😅
-
...
-
หวงเทียนป๋อ
เห้อออออ
-
หวงเทียนป๋อ
แช่น้ำให้สบายตัวเสียหน่อยก็แล้วกัน
-
ข้าตรงไปยังห้องอาบน้ำ หึ เตรียมน้ำอุ่นไว้แล้วเสียด้วยช่างใส่ใจลูกค้าเสียจริง หรือข้าจะมาบ่อยจนเจ้าของโรงเตี๊ยมจำได้ไปแล้ว
-
พรึ่บ
-
เสื้อคลุมตัวนอกถูกแขวนตากเอาไว้อย่างดี ตามด้วยชุดด้านในที่ถูกถอดออกไปทีละชั้น เสื้อสีขาวตัวบางเฉียบถูกโยนใส่ตะกร้า ทั้งร่างมีเพียงกางเกงขายาวตัวบางปกปิดร่างกาย
-
หวงเทียนป๋อ
-
หวงเทียนป๋อ
เห้ออออ
-
ข้าแช่น้ำอยู่เช่นนั้นอีกพักใหญ่ เรื่องในวันนี้มันทำให้ข้ารู้สึกเหนื่อยจริงๆ ข้าทำอะไรเสด็จพ่อก็ไม่เคยเห็นมันสักอย่าง แต่ดันเห็นตอนที่ข้าไปกินเหล้าเลี้ยงฉลองกับสหายที่เป็นลูกขุนนางเนี่ยนะ หึ! ดีจริงๆ
-
ฮองเฮานั่นก็อีก นางไม่ใช่มารดาของข้าแต่กลับชอบทำตัวเหมือนเป็นคนดี ที่แท้ก็หวังให้บุตรของตนเองได้เป็นไท่จื่อนั่นแหละ โอรสนางก็ใช่ย่อย ตีสองหน้าเก่งเป็นที่หนึ่งเช่นนั้น หึ เบื้องหลังก็สกปรกโสมมจนรับไม่ได้จริงๆ
-
หวงเทียนป๋อ
อืมมม
-
ข้าแช่น้ำต่ออีกครู่ใหญ่จึงได้จัดการอาบน้ำเปลี่ยนชุดเสียใหม่ วันนี้ตำราของพวกอิงกั๋ว(ฝรั่ง)ที่สั่งไว้จะนำมาส่ง ข้ายอมรับจริงๆว่าการแพทย์ของพวกเขานั้นดูก้าวหน้าเกินพวกเราไปมา แต่น่าเสียดายที่ทุกแคว้นปิดกั้นคนพวกนี้ทำให้แทบไม่สามารถหาซื้อตำราดีๆจากอีกฝ่ายได้เลย
-
ก็อกๆ~
-
หวงเทียนป๋อ
มีอะไร?
-
เสี่ยวเอ้อร์
ข้าน้อยนำเทียนหอมมาเปลี่ยนให้ขอรับ
-
หวงเทียนป๋อ
ขอรับ? คงจะเป็นคนงานใหม่สินะ😩
-
หวงเทียนป๋อ
เข้ามา
-
เสี่ยวเอ้อร์
ขอรับคุณชาย
-
หวงเทียนป๋อ
หึ
-
หวงเทียนป๋อ
ตำราที่ข้าสั่งไว้ได้รึยัง
-
เสี่ยวเอ้อร์
เดี๋ยวข้าน้อยจะรีบไปถามท่านหานตงให้นะขอรับ
-
หวงเทียนป๋อ
อืม
-
หวงเทียนป๋อ
จุดเสร็จแล้วก็ออกไปได้
-
เสี่ยวเอ้อร์
ขอรับ
-
เวลาต่อมา
-
ก๊อกๆ
-
หานตง
กระหม่อมเองพ่ะยะค่ะ
-
หวงเทียนป๋อ
เข้ามา
-
หวงเทียนป๋อ
ได้มาแค่สี่เล่มรึ
-
หานตง
พ่ะยะค่ะ
-
หานตง
อีกสองเล่มจะมาถึงภายในวันพรุ่งนี้พ่ะยะค่ะ
-
หวงเทียนป๋อ
อืม
-
หวงเทียนป๋อ
เช่นนั้นพรุ่งนี้รบกวนด้วย
-
หานตง
พ่ะยะค่ะ☺️
-
หวงเทียนป๋อ
ออกไปได้แล้ว
-
หานตง
ไล่กันอีกแล้ว😅
-
หานตง
เช่นนั้นกระหม่อมขอตัว
-
หวงเทียนป๋อ
เดี๋ยว
-
หวงเทียนป๋อ
กลิ่นเทียนนี่มันไม่เหมือนเดิม
-
หานตง
หืม?
-
หวงเทียนป๋อ
แต่ก็กลิ่นหอมดี
-
หานตง
เอ่อ... พ่ะยะค่ะ😮
-
หานตงหลงจู๊ประจำโรงเตี๊ยมเดินออกจากห้องไปด้วยท่าทีงงงวย จะสับสนอะไรข้าแค่บอกว่าเทียนกลิ่นใหม่นี่หอมดี แต่ข้ายังชอบกลิ่นเดิมที่หอมอ่อนๆมากกว่า
-
หวงเทียนป๋อ
-
หวงเทียนป๋อ
อะไรกัน หิมะด้านนอกตกหนักเช่นนี้ข้ายังร้อนอยู่อีก
-
ทั้งที่เพิ่งอาบน้ำได้ไม่นานแต่กลับร้อนขึ้นมาจนเหงื่อกาฬผุดขึ้นเต็มหน้าจนไหลหยดลงมา นี่มันไม่ใช่เพราะร้อนธรรมดาแล้ว ความร้อนนี่มันเกิดขึ้นมาจากภายใน!!
-
หวงเทียนป๋อ
อึก! นะ นี่มันอะไรกัน
-
ข้าเริ่มมองหาสิ่งผิดปกติในห้อง อาการของข้าตอนนี้มันชักจะไม่ธรรมดาเสียแล้ว! ภายในกำลังปั่นป่วนอย่างหนัก ความต้องการบางอย่างพุ่งขึ้นสูงจนข้าเริ่มรู้สึกได้ชัดเจน
-
ตึกๆๆๆๆๆ! แอด!!
-
หลี่จ้านหลง
ท่าน!!!
-
หวงเทียนป๋อ
เจ้าเป็นใคร! เข้ามาในห้องนี้ได้อย่างไร!
-
ข้ารีบหยิบกระบี่ขึ้นมาแล้วชี้ไปที่อีกฝ่ายทันที กล้าดีอย่างไรถึงได้บุกรุกที่ส่วนตัวของข้าเช่นนี้!
-
หลี่จ้านหลง
ขะ ข้าจะมาขออภัย
-
หลี่จ้านหลง
เทียนนั่นมันเป็นของข้า
-
หลี่จ้านหลง
ข้าจะจุดให้สหายที่พักอยู่ชั้นบนแต่เสี่ยวเอ้อร์คงเข้าใจผิด..
-
หวงเทียนป๋อ
!!!
-
หวงเทียนป๋อ
วะ ว่าอย่างไรนะ!
-
จริงด้วยสินะ เทียนนั่นเป็นของแปลกปลอมสิ่งเดียวที่ถูกนำเข้ามาในห้องนี้! ไม่ผิดแน่นอน!! นี่ต้องเป็นเทียนปลุกกำหนัด!
-
หวงเทียนป๋อ
นี่เป็นแผนของเจ้าใช่รึไม่!😡
-
หลี่จ้านหลง
ข้าเปล่าเสียหน่อย
-
หลี่จ้านหลง
ข้าบอกท่านอยู่นี่อย่างไรเล่าว่าคนนำมาไว้ผิดห้อง
-
หลี่จ้านหลง
แล้วข้าก็มาเอามันคืน
-
หวงเทียนป๋อ
อึก! จะ เจ้าต้องชดใช้
-
หลี่จ้านหลง
ว่าอย่างไรนะ! o_O
-
หวงเทียนป๋อ
หึ!
-
ฟลึ่บ! ตุบ!!
-
ข้าเข้าไปกระชสกแขนเรียวเล็กนั่นอย่างรวดเร็วก่อนจะเหวี่ยงอีกฝ่ายลงบนเบาะรองนั่ง เพราะเขาทำให้ข้าต้องเป็นเช่นนี้ และทางเดียวที่ข้าจะหายก็คือต้องได้รับการปลดปล่อย!
-
หลี่จ้านหลง
นี่!! อึก ปะ ปล่อยข้าเดี๋ยวนี้นะ!
-
หลี่จ้านหลง
ข้าจะดับเทียนนั่นก่อนที่เรื่องมันจะไปกันใหญ่มากกว่านี้!
-
ฟู่ว~
-
ข้าคว้าเทียนเล่มนั้นมาก่อนจะเป่าให้มันดับลง ยื่นเทียนไปตรงหน้าคนที่ถูกจับกดอยู่ใต้ร่าง ควันเทียนลอยเข้าจมูกของอีกฝ่ายไปเต็มๆ หึ! ถือว่าหายกัน
-
หลี่จ้านหลง
อึก ท่าน!
-
หวงเทียนป๋อ
ข้าดับให้เจ้าแล้ว😏
-
หลี่จ้านหลง
!!!!
-
หลี่จ้านหลง
อะ ออกไปนะ!
-
หวงเทียนป๋อ
ชู่ว ข้าบอกแล้ว
-
หวงเทียนป๋อ
ว่าเจ้าต้องรับผิดชอบ!
-
ข้าโน้มใบหน้าลงไปจุมพิตอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว บดขยี้ริมฝีปากนุ่มจนไม่น่าใช่ริมฝีปากของบุรุษนั่นด้วยความอยากกระหาย ข้าอยู่ของข้าดีๆแต่เพราะเจ้าเอง เจ้าเองที่ก่อเรื่อง เช่นนั้นก็จงรับผลที่จะตามมาให้ดี
-
หลี่จ้านหลง
อื้ออออ! แฮ่ก
-
หวงเทียนป๋อ
ไม่เลวเลยนี่
-
หวงเทียนป๋อ
แบบนี้ก็คงไม่แย่เท่าไหร่
-
หลี่จ้านหลง
ไม่!! ปะ อุ้ป อื้มมมมม
-
ตุบ! ตุบ! ตุบ!
-
ข้าจัดการรวบมือสองข้างที่ระดมทุบมาไม่หยุดไปไว้เหนือศีรษะของเขา หึๆ ข้าไม่รู้จักชื่อเขาด้วยซ้ำ ถึงข้าจะไม่เคยทำกับบุรุษด้วยกัน.. แต่ก็เอาเถิด รสชาติหวานล้ำในโพรงปากบางมันทำให้ข้าเริ่มจะชอบเขาขึ้นมาบ้างแล้ว ลองชิมส่วนอื่นบ้างจะเป็นไรไป
-
Cut Ncจะแต่งแยกออกไปนะจ๊ะ🥺
-
เวลาต่อมา
-
หลี่จ้านหลง
อึก
-
ข้าพยายามฝืนลุกขึ้นจากเตียงนอน เหอะ ไม่รู้ว่าเจ้าคนเลวนี่ทำกับข้าไปกี่ชั่วยาม ตอนนี้ข้างนอกมืดหมดแล้ว ข้าจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่ามาจบที่เตียงได้อย่างไร
-
กว่าจะมาถึงห้องน้ำได้เล่นเอาข้าถึงกับน้ำตาตก เจ็บจนเดินไม่ไหว ทุกครั้งที่เท้าสัมผัสพื้นความเจ็บมันก็วิ่งพล่านไปทั่วร่างจนร้าวไปหมด
-
หลี่จ้านหลง
!!!
-
หลี่จ้านหลง
นี่มัน!!!
-
ให้ตายเถิด! เขาทำมันตอนไหนเหตุใดข้าถึงไม่รู้ตัวเลยสักนิด! ร่องรอยสีแดงคล้ำปรากฎอยู่จนเต็มแผ่นอกและหน้าท้อง มันน่าออกไปฆ่าปาดคอให้ตายนัก!
-
ข้าจัดการตนเองให้เรียบร้อยก่อนจะหยิบเอาชุดของเขามาใส่ ก็ชุดของข้ามันใส่ไม่ได้แล้วนี่ถูกฉีกจนขาดวิ่นเช่นนั้นจะให้ทำอย่างไร เห็นตัวบางๆเช่นนั้นใครจะไปคิดว่ามีแรงมหาศาลยิ่งกว่าม้าศึกเช่นนี้
-
แอดด ปึก!
-
สำเร็จ ข้าออกมาจากห้องนั่นได้สำเร็จแล้ว ความพลาดครั้งแรกและจะเป็นครั้งสุดท้ายของข้าได้จบลงแล้ว แต่ปัญหาของข้ามันยังไม่จบ! นี่มันชั้นสามของโรงเตี๊ยม! แล้วข้าจะลงไปอย่างไร!
-
รุ่งเช้า
-
บนรถม้า
-
หลิวคุนชิง
จ้านหลง!
-
หลิวคุนชิง
ตื่นสิ!
-
หลิวคุนชิง
หลี่จ้านหลง!!
-
หลี่จ้านหลง
อืออออ
-
หลิวคุนชิง
ให้ตายสิ! เมื่อคืนเจ้าหายไปที่ใดมา!
-
หลี่จ้านหลง
อะไรของเจ้า
-
หลิวคุนชิง
ข้ารอเจ้าตั้งนานเจ้าหายไปไหนมาห๊ะ!
-
หลี่จ้านหลง
มีปัญหานิดหน่อย..
-
หลานหลิวเยว่
ปัญหาบ้าอะไรถึงได้ทิ้งข้าไว้กับหลิวคุณชิงบ้ากามนี่😒
-
หลี่จ้านหลง
ข้าไม่ได้ตั้งใจ
-
หลิวคุนชิง
เจ้าทำแผนของข้าพัง😤
-
หลานหลิวเยว่
หึ! คนดีๆอย่างข้าสวรรค์คงเมตตาไม่ให้ตกหลุมพรางคนมักมากอย่างเจ้า
-
หลี่จ้านหลง
คราวหลังค่อยว่ากันใหม่ก็แล้วกัน
-
หลี่จ้านหลง
ทะเลาะกันทุกวันเช่นนี้คงจะลูกดกน่าดูเชียวล่ะ
-
ผัวะ!!
-
หลี่จ้านหลง
โอ๊ย!!
-
หลี่จ้านหลง
ข้าเจ็บนะ!
-
หลานหลิวเยว่
สมน้ำหน้า! ความคิดอกุศลดีนัก
-
หลิวคุนชิง
เห้ออ อุตส่าห์มีโอกาสแล้วแท้ๆ
-
หลิวคุนชิง
ไปๆๆ ลงจากรถม้ากันได้แล้ว
-
หลิวคุนชิง
ตื่นแล้วก็ลงมาเสียที มีเรื่องต้องทำอีกมากนัก
-
หลานหลิวเยว่
หึ่ย! คิดผิดจริงๆที่ยอมติดตามพวกเจ้ามาเนี่ย
-
หลี่จ้านหลง
เห้อออ😩
-
ข้าลงจากรถม้าก่อนจะเดินตามทั้งสองไป จากนี่ไปที่ตลาดนับว่าไม่ไกลนัก ข้าพยายามเดินให้ปกติที่สุด แต่กลับต้องกลั้นความเจ็บที่สุดเช่นกัน คืนนี้คงต้องเปลี่ยนไปพักที่โรงเตี๊ยมอื่นเสียแล้ว😩
-
จบตอน
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น