ตอนพิเศษ วันวาเลนไทน์

เช้าที่สดใสของใครๆหลายคน  แต่ไม่ใช่กับร่างบางของจันทร์ที่ต้องตื่นเช้ามาพร้อมกับความว่างเปล่าข้างกายไร้เงาคนรักของตนเอง  ทั้งที่ทุกเช้าพวกเขาต้องรอตื่นพร้อมกัน หรือหากมีธุระก็จะรอบอกกันก่อนจะออกไปเป็นอย่างนี้มาหลายแล้ว แต่วันนี้สามีของตนกลับไม่ปลุก และไม่บอกอะไรเขาเลยทั้งที่เมื่อคืนก็ออดอ้อนเรื่องนั้นจนเขาเผลอใจอ่อนให้ แล้วดูสิตัวเองเป็นสาเหตุให้เขาตื่นสายแท้ๆ แต่กลับมาทิ้งกันไปอย่างนี้ ฮึก หรือว่าคารอสจะเบื่อเขาแล้ว

คิดได้ดังนั้นขอบตาก็เริ่มร้อน มีน้ำใสคลอนัยน์ตา

“ฮะ ฮึก... ” สะอื้นเสียงเบาแล้วเดินออกตามหาร่างหนาของผู้เป็นสามี ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมช่วงนี้เขาถึงอารมณ์อ่อนไหวนักทั้งที่ไม่เคยเป็นมาก่อน  แถมยังง่วงนอนบ่อยอีก

แอ๊ด

“คุณคาร์ล ฮึก อยู่ไหน”เมื่อหาภายในห้องไม่เจอ ร่างบางจึงออกมาหาข้างนอก  เสียงหวานเอ่ยเรียกคารอสเสียงสั่น

“เฮ้ย!! คุณจันทร์เป็นอะไรครับ”เอริกที่ออกมาจากห้องทำงานของผู้เป็นนายพอดี เห็นร่างบางของนายหญิงของพวกเขาเข้า ก็ตะโกนออกมาอย่างตกใจ  เรียกให้คารอสและโรเบิร์ตที่อยู่ภายในห้องออกมาดูเมื่อได้ยินชื่อเมียรักด้วยน้ำเสียงตกใจของคนสนิท

“จันทร์! เป็นอะไรครับ ร้องให้ทำไม”เอ่ยถามร่างบางของผู้เป็นภรรยาอย่างอดตกใจไม่ได้เมื่อเห็นน้ำตาออกมาจากนัยน์ตาสวย

“ฮึก ฮือ คาร์ล ถะ ทิ้งจันทร์ทำ มะ ไม ”โผเข้ากอดสามีแล้วเอ่ยปนเสียงสะอื้น

“โอ๋  ไม่ร้องนะครับคนดี คุณคาร์ลไม่ได้ไปไหนนะครับคุณคาร์ลแค่มาคุยงานกับโรเบิร์ตและเอริกแค่นี้เอง เห็นมั้ย”เอ่ยตอบภรรยาอย่างใจเย็นแม้ในใจจะสงสัยกับอาการแปลกๆของภรรยาก็เถอะ

“จริงนะ อย่าทิ้งจันทร์นะ”เอ่ยพร้อมกับซบอกแกร่งอย่างต้องการไออุ่น  แต่กลับเป็นการอ้อนที่ดูน่ารักสุดๆในสายตาคนรอบข้าง

“คุณคาร์ล!”เอ่ยเรียกเจ้าของอกแกร่งเสียงดัง เมื่อทุกคนต่างเงียบกันไปหมด

“หืม ว่าไงครับ”

“จันทร์หิวแล้ว”เอ่ยบอกกับร่างสูงเมื่อท้องของตนเริ่มส่งเสียงประท้วง เสียงบางอู้อี้เพราะซุกหน้าอยู่กับอกของคารอส

“งั้นเราไปกินข้าวกันนะ ป้าสายคงเตรียมโต๊ะเสร็จแล้ว”เอ่ยพร้อมประคองร่างบางไปยังโต๊ะอาหาร  ส่วนเอริกกับโรเบิร์ตเมื่อเห็นว่าไม่มีอะไรจึงรีบกลับไปทำงานตามที่เจ้านายสั่งไว้ทันที 

หลังจากทานข้าวเสร็จร่างบางก็รู้สึกง่วงมากจนบอกไม่ถูกเลยขอตัวไปนอนพักผ่อนซึ่ง คารอสก็ไม่ได้ท้วงอะไร เนื่องจากตนก็มีเรื่องสำคัญเช่นกัน  คารอสยิ้มให้กับคนที่หลับไปทันทีเมื่อทิ้งตัวลงบนที่นอนอดคิดถึงหน้าของคนตรงหน้าไม่ได้เมื่อรู้ว่าเขาจะทำอะไร   เมื่อส่งคนขี้อ้อนเข้านอนแล้วก็รีบออกไปทำธุระของตนทันที 

ในเวลาสายหลังจากหลับไปนานพอสมควรร่างบางที่อารมณ์ดีเพราะได้พักผ่อนเต็มอิ่มก็ลงไปชั้นล่างของบ้านเพื่อบอกคนขับรถให้พาตนไปทำธุระสักหน่อย จริงๆแล้วอยากชวนร่างสูงไปด้วยกันแต่เห็นสามีมัวแต่ยุ่งเรื่องงานอยู่ เลยคิดว่าไปเองดีกว่าเพราะคงไปไม่นานนัก อีกอย่างก็ไม่สำคัญอะไรนักเขาแค่อยากไปหาหมอให้แน่ใจแค่นั้นเอง

เวลา 19:24 น.

ภายในห้องนอนใหญ่ร่างสูงเข้ามาภายในห้องด้วยเสียงแผ่วเบาเพราะกลัวจะรบกวนการนอนของภรรยาที่นอนหลับตาพริ้มอย่างสบายอยู่บนเตียงหลังใหญ่ของพวกเขา  กายแกร่งทิ้งกายลงนั่งข้างร่างของผู้เป็นภรรยา ริมฝีปากกระจับได้รูปพรหมจูบทั่วใบหน้าหวานอย่างรักใคร่

“อื้อ!! ”ครางเมื่อรู้สึกถึงสิ่งกวนใจ

“จันทร์จ๋า ”

ก้มลงจูบริมฝีปากอิ่มอย่างอดใจไม่ไหว ลิ้นหนาสอดแทรกเข้าชิมความหวานในโพรงปากบาง ลิ้นหนาเกี่ยวกระหวัดเลาะเล็มทั่วบริเวณ นานจนร่างบางรู้สึกตัวและเริ่มขาดอากาศหายใจก็ส่งเสียงประท้วงในลำคอจนคารอสจำต้องผละออกอย่างเสียดาย

“คุณคาร์ลเล่นอะไรเนี่ย!”ริมฝีปากบางโวยวายถามคนตรงหน้าทันทีที่ได้รับอิสระ

“เปล่านี่ครับ”ปฏิเสธหน้าตายในขณะที่มือก็ลูบไล้ไปทั่วร่างบางอย่างโลมเล้า

“เปล่าอะไรล่ะ หยุดเลยนะจันทร์เหนื่อย”

“เหนื่อยอะไรกัน หืม ถ้าเหนื่อยงั้น จันทร์ก็อยู่เฉยๆสิเดี๋ยวคุณคาร์ลจะบริการให้เอง”

ต่อ ...

 “แต่ คุณคาร์ อื้ม”เสียงหวานประท้วงเสียงเบาแต่ยังไม่ทันได้เอ่ยจบก็ถูกปิดปากด้วยริมฝีปากหนาอีกครั้ง

“ว่าไงครับ เรียกคุณคาร์ลทำไมฮึ หรือว่า รอไม่ไหวแล้ว”เอ่ยพร้อมกับหยอกเย้ายอดอกสีสวยที่เริ่มแข็งสู้มือใหญ่ และเพราะอารมณ์สวาทที่เริ่มก่อตัวขึ้นทำให้สติที่มีเริ่มหมดลงเรื่อยๆ และเพราะอย่างนี้ร่างบางจึงไม่รู้ตัวเลยว่าร่างกายของตนเองเปลือยเปล่า ไร้สิ่งปกปิดด้วยฝีมือของคนเจ้าเล่ห์เป็นที่เรียบร้อยแล้ว   

“คนบ้า อื้อ! มะ ไม่เล่นนะ จันทร์จะนอน!”

“จันทร์ก็นอนไปสิครับเดี๋ยวคุณคาร์ลทำเอง  อีกอย่างคุณคาร์ลไม่ได้เล่นนะคุณคาร์ลตั้งใจทำต่างหาก ตัวเล็กจะได้มาเกิดสักทีไง”พูดในขณะที่ริมฝีปากอยู่ชิดกับยอดอกของคนใต้ร่าง ลิ้นเรียวดูดชิมความหวานเบาๆอย่างอดใจไม่ไหว เรียกเสียงครางฮือด้วยความกระสันของร่างบางได้เป็นอย่างดี   ส่วนร่างบางนั้นแม้จะพยายามกลั้นเสียงครางของตนไว้แค่ไหนก็ไม่อาจต้านทานเสน่ห์ของร่างแกร่งได้เลย แล้วแบบนี้จะให้เขานอนได้อย่างไรเล่า ในเมื่อคนบนร่างเอาแต่ปลุกปั่นอารมณ์ของตนให้ลุกฮือขึ้นมาขนาดนี้  เฮ้อ  เขาไม่เคยต้านทานเสน่ห์ของสามีได้สักที  คิดดังนั้นจันทร์จึงยอมโอนอ่อนไปตามความต้องการของผู้เป็นสามี เพราะยังไงก็ขัดใจอะไรไม่ได้อยู่ดี

คารอสเมื่อเห็นภรรยายอมผ่อนโอนตามตนเองแล้ว ก็ละเลียดชิมความหวานของยอดอกสีชมพูสวยที่ตั้งชูชันอย่างเย้ายั่วเสียเหลือเกิน ลิ้นเรียวเกี่ยวชิมสลับกับการดูดดึงอย่างกระหายราวกับทารกแรกเกิดร่างสูงทำสลับสองข้างเหมือนกับกลัวว่าข้างใดข้างหนึ่งจะน้อยใจเสียอย่างนั้น  เมื่อดูดชิมจนพอใจแล้วก็เลื่อนไปขบเม้มบนลำคอระหงจนเกิดรอยช้ำสีกุหลาบ และไล้ไปทั่วทั้งตัวจนมาถึงกลางกายร่างบาง   มือหนาเริ่มลูบไล้แกนกายเล็กที่เริ่มมีน้ำหวานที่ปลายยอดจากอารมณ์เสียวซ่านที่ตนทำไว้  แล้วเริ่มขยับขึ้นลงตามจังหวะอารมณ์เพื่อปลดให้ร่างบาง

“อะ อื้อ คะ คุณคาร์ล อ๊า”ครางเรียกชื่อคารอสอย่างขัดใจเมื่อร่างสูงแกล้งไมไม่ให้ตนได้ปลดปล่อยเสียที

“ว่าไงครับที่รัก”แม้จะรู้ว่าร่างบางต้องการอะไรแต่ก็อดที่จะแกล้งไม่ได้อยู่ดี ก็ใครให้เจ้าตัวน่ารักน่าแกล้งขนาดนี่ล่ะ

“อื้อ ยะ อย่าแกล้ง อะ”เอ่ยอ้อนเสียงกระเส่าจนอีกคนแทบจะข่มอารมณ์ของตนเองไม่ไหว ต้องรีบปลดปล่อยให้ร่างบางแทบไม่ทัน

“อ๊า อะ คุณคาร์ล จะ ไปแล้ว อ๊า”เสียงหวานครางอย่างสุขสมเมื่อได้ปลดปล่อยอารมณ์ใคร่ออกมา

“จันทร์จ๋า คราวนี้ถึงตาคุณคาร์ลบ้างนะครับ”เอ่ยจบก็หันมาจัดการกับชุดทำงานของตนเอง โดยมีสายตาหวานฉ่ำจากฤทธิ์สวาทของจันทร์เผลอมองตามร่างสูงไม่วางตา  ก็จะไม่ให้มองได้อย่างร่างสูงใหญ่กำยำ ผิวขาว อกแกร่งอัดแน่นด้วยเม็ดกล้ามอย่างคนเล่นกีฬาเป็นประจำ ต้นแขนข้างซ้ายมีรอยสักรูปกุหลาบเสริมให้ลุคดูแบดขึ้นอีกเท่าตัว  แล้วก็ต้องเบิกตากว้างอย่างตกใจเมื่อไล่สายตาไปถึงความเป็นชายของสามีที่ตั้งผงาดพร้อมออกรบเต็มที่  ถึงอย่างไรเขาก็ไม่ชินกับเจ้านี่สักที

“อย่ายั่วกันนักสิครับ”ก้าวเข้ามาหาร่างบางดังเดิมแล้วหอมกระหม่อมอย่างรักใคร่เมื่อเห็นสายตาของภรรยาที่จับจ้องอยู่ที่เจ้ามังกรน้อยของเขา

“อื้อ  เปล่ายั่วสักหน่อย คุณคาร์ลหื่นเองต่างหาก”  เถียงกลับอย่างไม่ยอมเมื่อร่างสูงถอนจูบออกไปแล้ว

“โอเคครับ โอเค ยอมรับก็ได้ว่าหื่นแต่หื่นกับจันทร์จ๋าคนเดียวนะครับ  ช่วยคุณคาร์ลหน่อยนะ เห็นมั้ยว่า ตรงนี้ ของคุณคาร์ลเจ็บแค่ไหน”เสียงอ้อนคนตัวเล็กกว่าแล้วจับมือของร่างบางให้สัมผัสกับ ตรงนี้ ที่ปูดบวมขึ้นอีกเมื่อได้รับสัมผัสนิ่มจากมือเล็ก

“กะ ก็ได้ครับแต่คุณคาร์ลต้องทำเอง แล้วก็ เบาๆ ด้วยนะ”เอ่ยตอบเสียงเบาด้วยความอาย แก้มใสขึ้นสีเข้มราวกับลูกตำลึง  ทันทีที่ได้ยินคำอนุญาตจากคนได้ร่าง มือหนาก็จัดท่าเตรียมพร้อมทันทีจนจันทร์แอบเบ้ปากอย่างหมั่นไส้สามียิ่งนัก แล้วก็ต้องกัดริมฝีปากร่างด้วยความเสียวซ่าน เมื่อนิ้วเรียวยาวเข้ามาในช่องทางอุ่นร้อนเพื่อเบิกทางทีเดียวสองนิ้ว ถึงแม้จะมีอะไรกันแทบทุกวันแต่ขนาดตัวของเขากับร่างหนาที่แตกต่างกันมาก เลยทำให้ต้องเบิกทางทุกครั้งเพื่อไม่ให้เจ็บมากนัก

“อ๊า อื้อ ”เสียงครางกระเส่าดังขึ้นเมื่อสิ่งแปลกปลอมในช่องทางของตนนั้น เริ่มขยับเป็นจังหวะเนิบนาบแผ่วเบา และเร่งเร้าขึ้นเรื่อยๆจนร่างบางปลดปล่อยไปอีกรอบ  คารอสกวาดน้ำรักของร่างบางเคลือบนิ้วทั้งสามแล้วสอดเข้าไปใหม่อีกครั้งควานนิ้วทั่งโพรงอุ่นร้อนที่รัดนิ้วของเขาเสียแน่นเพื่อใช้แทนเจลหล่อลื่น

“อื้ม  คุณคาร์ลเข้าไปแล้วนะครับ”ไม่รอคำตอบจากใดๆ   ร่างแกร่งฉีกเขาเรียวให้อ้าออกรับลำตัวหนาของตน มือใหญ่บีบเคล้นสะโพกกลมกึงอย่างมันเขี้ยว แล้วค่อยสอดใส่ความเป็นชายเข้าไปในช่องทางรักที่ติดขัดเล็กน้อยจากขนาดที่ต่างกัน   ความคับแน่นที่บีบรัดตัวตนของอยู่ทำเอาแทบทนไม่ไหวแต่ต้องทนไว้เพื่อให้ร่างบางได้ปรับตัว เพียงครู่เอวสอบก็ขยับเนิบนาบเป็นจังหวะแผ่วเบาแล้วเริ่มเร่งถี่ขึ้นเรื่อยๆ

“อะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊า ”

“อื้ม ที่รักแน่นจริงๆ”

“บะ เบาหน่อยสิคุณคาร์ล!”ตะหวาดเสียงลั่นเมื่อนึกอะไร ได้

“จะ พยายาม คะ ครับ”เอ่ยตอบอย่างสกัดกั้นอารมณ์สุดกำลัง

“อ๊า จะ ถึงแล้ว”

“อ้าส์ จันทร์ จ๋า รอด้วยสิครับ”เอ่ยขณะที่ยังสาวสะโพกสอบถี่กระชั้นอย่างใกล้ปลดปล่อยเต็มที 

“อ๊ะ อ๊า อื้ม อ๊า”ครางเสียงกระเส่ารัว น้ำหวานสีขาวขุ่นไหลเปรอะเปลื้อนหน้าท้องแบนราบไปหมด

“อ๊า รอคุณคาร์ลด้วยครับ อื้ม แน่นสุดๆเลยเมียจ๋า”เอ่ยพ้อคนใต้ร่างที่ชิงสุขสมไม่รอตนเลย  ร่างหนาเร่งจังหวะเร็วขึ้นเมื่อตนใกล้สุขสมเต็มที ใบหนาหล่อเหลาเหยเกตามแรงอารมณ์ปรารถนา เพียงไม่นานก็ตามร่างบางไปติดๆ

“อ้า อ๊า ถึงแล้ว อ๊า”คำรามเสียงลั่นตามแรงอารมณ์ที่ได้ปลดปล่อยไปเมื่อสักครู่  แล้วอุ้มร่างบางไปในห้องน้ำเพื่อทำความสะอาดร่างกายให้ และช้อนอุ้มภรรยาออกมาจากห้องน้ำอย่างถนุถนอม หากแต่ร่างสูงกลับไม่ได้อุ้มร่างที่หมดแรงอยู่ในอ้อมแขนไปไว้บนเตียงดังเดิม

อื้อ

เสียงครางอย่างรำคาญเมื่อถูกรบกวนการนอนจากอะไรบางอย่างที่ป้วนเปี้ยนอยู่ตรงหน้าท้องแบนราบของตนและคงเป็นใครไปไม่ได้นอกจากมาเฟียจอมโหดอย่างคารอส

“คุณคาร์ล จันทร์ง่วง”

“ … ”

“เอ๊ะ คุณคาร์ล”เอ่ยห้ามอีกครั้งเมื่อมือหนายังไม่หยุดปลุกปั่นอารมณ์ของตน ซ้ำยังหนักขึ้นไปอีกเมื่อเห็นว่าร่างสูงคงไม่ยอมหยุดแน่ จึงจำต้องฝืนลืมตาขึ้นทั้งที่แสนจะง่วง เอ่ยคาดโทษสามีในใจที่รบกวนเขาทั้งที่ตนเป็นสาเหตุที่ทำให้เขาอ่อนเพลียขนาดนี้

“ครับ”เอ่ยรับเสียงหวาน ทำเป็นไม่เห็นอาการไม่พอใจของร่างบาง

“ปลุกจันทร์ทำไม นี่มันเพิ่ง แปดโมงเช้า! จะรีบปลุกทำไมก็ไม่รู้ เพราะคุณคาร์ลเองนั่นแหละที่ทำให้จันทร์เหนื่อยขนาดนี้  นี่แหนะๆ”เอ่ยพ้อร่างสูงยาวเหยียด แล้วทุบรัวลงบนอกแกร่ง

“โอ๊ยๆ คุณคาร์ลเจ็บนะครับ โอ๊ย หยุดตีได้แล้วจันทร์จ๋า ”จับรวบมือเล็กไว้ด้วยมือเดียว แล้วรั้งร่างบางมาโอบกอดด้วยมืออีกข้าง

“ไม่ต้องมาพูดเลย  ทะ ที่นี่ที่ไหนครับ”พูดเสียงสะบัดด้วยความน้อยใจ แล้วก็ต้องตกใจอย่างยิ่งเมื่อได้สังเกตว่าที่นี่ไม่ใช่ห้องนอนของพวกเขา  แถมยังตกแต่งแปลกตาอย่างยิ่ง  ห้องนอนขนาดไม่ใหญ่มากนักถูกตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์น้อยชิ้นแต่ก็ดูลงตัวอย่างเหลือเชื่อ  ผนังห้องสีเขียวอ่อนส่งให้ดูเย็นตาเหมาะแก่การพักผ่อนหย่อนใจ  เรียกได้ว่าถูกใจร่างบางอย่างมากทีเดียว

“ไปข้างนอกกันเถอะครับ”คารอสไม่ได้ตอบคำถามของจันทร์ แต่กลับเอ่ยชวนแล้วพยุงร่างบางไปที่ระเบียงห้องนอนแทน

“ว้าว สวยจัง”เผลออุทานออกมาอย่างตะลึงในความงามของภาพตรงหน้า  ภาพของป่าไม้เขียวขจีที่อยู่เรียงรายในมุมสูง และภูเขาลูกน้อยใหญ่ไกลสุดตา อากาศเย็นสดชื่นช่วยให้ร่างกายปลอดโปร่งได้มาก

“สุขสันต์วันวาเลนไทน์ ตอนนี้เราอยู่ที่เลยครับ”หอมแก้มอิ่มที่ขึ้นสีแดงเรื่อจากอากาศที่ค่อนข้างเย็น

“ไปเตรียมตัวกันดีกว่าเนอะ เดี๋ยวคุณคาร์ลจะพาจันทร์จ๋าไปดูอะไรบางอย่าง ”

“อะไรครับ แล้วเรามาที่นี่ได้ไง แล้ว ”

“พอ พอครับ เราไปอาบน้ำเตรียมตัวกันก่อนดีกว่า  ปะ เดี๋ยวเล่าให้ฟัง”แล้วทั้งคู่ก็กลับเข้าไปในห้องนอนเพื่อเตรียมตัวตามที่สามีจอมหื่นบอกไว้

หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จพวกเขาทั้งสองก็ลงมาทานอาหารเช้าที่ทางรีสอร์ทได้จัดไว้ให้  หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จร่างบางก็ไปนั่งเล่นบนระเบียงของห้องนอนของตน  สายลมพัดเอื่อยกับบรรยากาศเย็นๆเหมาะแก่การนั่งชมวิวในยามสายอย่างนี้ยิ่งนัก ตาเรียวสวยมองไปยังภาพต้นไม้เรียงรายเป็นทิวแถวโยกพริ้วแผ่วไปตามลม  ภูเขาที่มองเห็นอยู่ไกลสุดสายตาอย่างชื่นชมในความงามของธรรมชาติ  เขาไม่คิดเลยว่าคารอสจะเจ้าเล่ห์ได้ถึงขนาดนี้ เมื่อคืนหลังจากเสร็จสิ้นภารกิจพิศวาสลงร่างสูงกลับพาเขาขึ้นฮอล์มายังจังหวัดเลยแห่งนี้ ที่นี่เป็นรีสอร์ทสไตล์บ้านพัก 2 ชั้น  ที่จะแยกเป็นส่วนๆทำให้ไม่อึดอัดและมีความเป็นส่วนตัวเหมาะสำหรับคู่รักที่มาพักผ่อนกัน คิดถึงคารอส ตั้งแต่ที่แยกกันหลังจากทานอาหารเสร็จคนตัวโตก็หายไปเลย

“คิดอะไรอยู่ครับ ”ร่างบางสะดุ้งเล็กน้อยเพราะอยู่ๆคนที่เพิ่งคิดถึงเมื่อกี้ก็เข้ามาโอบเอวเล็กจากทานด้านหลังแล้วกระซิบถามใกล้ๆหูเขาอีก

“อุ้ย คุณคาร์ล! ตกใจหมดมาไม่ให้ซุ่มให้เสียงเลย”ต่อว่าไม่จริงจังนัก

“แล้วตกลงคิดอะไรอยู่ เหม่อเชียว”

“ไม่บอก แล้วนี่ไปไหนมาครับ”

“ฮื้อ ไม่บอกก็ไม่บอกแต่ว่าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเก็บกระเป๋ากันเถอะเดี๋ยวเราจะออกเดินทางกัน”ไม่ได้ตอบคำถามอะไร แต่บอกให้อีกคนเตรียมตัวในการเดินทางข้างหน้านี้

“ไปไหน?”

“เอาน่า เดี๋ยวก็รู้ แต่ตอนนี้เรารีบไปกันดีกว่า”พูดจบก็ก้มลงหอมแก้มอิ่มอย่างมันเขี้ยว เมื่อเจ้าตัวขมวดคิ้วทำแก้มป่องอย่างขัดใจ เฮ้อ ก็น่ารักซะขนาดนี้แล้วจะไม่ให้เขาทั้งรักทั้งหลงได้ไง

ร่างสูงใหญ่พยุงกายเล็กของผู้เป็นภรรยาไปตลอดการเดินทางขึ้นไปยอดเขาภูกระดึง วันนี้ทั้งวันคารอส    มีเซอร์ไพรส์เขาหลายเรื่องแล้วและครั้งนี้ก็เช่นกันร่างสูงไม่ยอมบอกอะไรเขาเลย เอาแต่บอกว่าเดี๋ยวก็รู้เอง

อยู่นั่นแหละ  แล้วยิ่งอารมณ์แปรปรวนของเขาในช่วงนี้ก็ทำให้เกือบปรี๊ดแตกใส่ร่างสูงแล้ว  ถ้าไม่ได้เห็นสถานที่ที่ร่างสูงพามาซะก่อน เขาจึงยอมใจเย็นแล้วรอตามที่ร่างสูงบอก  บรรยากาศทางขึ้นยอดเขาภูกระดึงมีนักท่องเที่ยวเดินทางเป็นระยะไม่ขาดสาย  แล้วร่างบางก็ได้ยินเสียงสนทนาของกลุ่มนักท่องเที่ยวสาวที่เดินตามหลังไม่ไกลนัก พูดกันเสียงเบาหากแต่เขาก็ยังได้ยินสิ่งที่พวกเขาพูดกัน

“ว้ายๆ พวกแกดูผู้ชายคู่ข้างหน้าเราสิ ช่วยประคองกันตลอดทางเลยอ้ะ”

“เออใช่  น่ารักเนอะ”

“ใช่นี่ก็ใกล้จะถึงยอดภูแล้ว”

“แล้วไงละแก พวกเราก็ใกล้จะถึงแล้วเนี่ย”

“โหย แกนี่มาถึงนี่แล้วไม่รู้หรือไงว่าที่นี่เขามีตำนานอยู่”

“ตำนานอะไรวะ”

“เอ้า แกนี่ ก็ตำนานที่ว่าถ้าคู่รักคู่ใหนที่เดินทางไปถึงยอดภูกระดึงได้ โดยช่วยเหลือดูแลซึ่งกันและกัน ก็แสดงว่าเป็นคู่แท้กันไง”แล้วเสียงก็เริ่มเบาลงเรื่อยๆเนื่องจากพวกเขาทิ้งห่างมาไกลพอสมควร

“คุณคาร์ล”

“หืม”

“อย่างนี้ใช่มั้ยครับถึงพาผมมาที่นี่แล้วก็ไม่ยอมบอกอะไรเลย”

“อื้อ ชอบมั้ย”

“ครับ ชอบ”แล้วทั้ง 2 ก็พากันเดินไปยังจุดของอุทยานเพื่อติดต่อเรื่องที่พักเมื่อเดินทางมาถึงที่หมายแล้ว  คารอสบอกว่าอยากมากันแค่สองคนเลยไม่ได้เอาลูกน้องคนสนิทมาด้วย แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังส่งลูกน้องมาคอยดูแลผู้เป็นนายไม่ห่างสมกับเป็นลูกน้องดีเด่นจริงๆ

17:59 น.

“คุณคาร์ล ปิดตาผมทำไมเนี่ย แล้วจะพาไปไหนเนี่ย ผมหิวแล้วนะ”ร่างบางโวยวายเมื่อเดินตามร่างสูงมาพักหนึ่งแล้วยังไม่ถึงสักที

“ถึงแล้วคครับ”บอกเสียงทุ้มแล้วแก้ผ้าปิตาให้คนรัก

“โห  ”อุทานอย่างตะลึงกับภาพเบื้องหน้า  วิวบนยอดภูทำให้เห็นวิวพระอาทิตย์กำลังตกดินส่งแสงเรืองรอง เป็นภาพหายากและสมกับการเดินทางที่แสนเหนื่อยเหลือเกิน

“ชอบมั้ย”

“ชอบสิครับ ”

“แล้วรักมั้ย”

“รักสิครับ”ตอบความจริงออกไปเมื่อคนเจ้าเล่ห์คิดจะหลอกล่อให้เขาบอกรัก แต่เขาก็ยอมบอกแต่โดยดีเพราะเห็นแก่ความน่ารักของสามี

“แต่ตอนนี้มีคนให้รักอีกคนแล้ว  คงไม่ว่าอะไรใช่มั้ย”

“ใคร!!”เสียงดุ

“ก็ … ”พูดแล้วจับมือใหญ่วางไว้บนหน้าท้องของตน  แต่ร่างสูงก็ยังทำหน้างงอยู่ดี แต่สักพักก็ทำหน้าตกใจเมื่อนึกอะไรได้

“หรือว่า  ”แล้วหันมามองหน้ายิ้มของผู้เป็นภรรยา

“จันทร์!!”เอ่ยเสียงดุจนร่างบางสะดุ้งด้วยตกใจ

“รู้ตั้งแต่เมื่อไร ทำไมไม่บอก แล้วเดินมาไกลขนาดนี้จะไม่เป็นไรใช่มั้ย แล้ว แล้ว ”

“โอ๊ยพอก่อนครับถามเยอะขนาดนี้ใครจะตอบทัน  ส่วนเรื่องนี้ผมรู้เมื่อวานให้คนขับรถพาไปตรวจมา แล้วก็เรื่องเดินผมโทรถามหมอแล้วหมอบอกว่าไม่เป็นอะไร แต่อย่ายกของหนักแล้วก็อย่าให้กระทบกระเทือนครับ ”

“ขอบคุณ ขอบคุณนะครับที่ให้ของขวัญชิ้นนี้กับคุณคาร์ล  คุณคาร์ลรักจันทร์จ๋านะ”

“จันทร์ก็ต้องขอบคุณคุณคาร์ลเหมือนกัน ขอบคุณที่รักกันครับ”พูดจบก็โน้มใบหน้าแกร่งเข้ามาใกล้ใบหน้าของตน ริมฝีปากอิ่มทามทาบลงบนริมฝีปากเข้ารูปลิ้นเรียวเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นร้อนของร่างสูง ทั้งคู่จูบกันอย่างเร่าร้อนสลับอ่อนหวานภายใต้แสงอาทิตย์ที่กำลังลาลับไป ท่ามกลางความรักของทั้งคู่

<<< 100 % >>>

ชี้แจงหน่อยจ้า

ลงแค่นี้ก่อนน้าคะ เดี๋ยวลงให้ใหม่ช่วง 2 ทุ่มเนอะ ขอโทษรีดทุกคนจริงๆน้าผิดสัญญาเลยเวลาซะงั้น

สารภาพเลยว่าติด nc จริงๆ เนื่องจากนี่เป็นเรื่องแรกและก็เป็น nc ตอนแรกจริงๆจ้า ผิดพลาดประการใดไรท์ต้องขอโทษด้วยนะจ๊ะ

เม้นต์กันเข้ามาหน่อยก็ดีเน้อ ติ ชม แนะนำ แสดงความคิดเห็นได้เลยนะจ๊ะ เติมน้ำมันให้ไรท์กันหน่อย อิอิ  

จบแล้วนะตอนพิเศษ สำหรับตอนพิเศษนี้ไม่เกี่ยวข้องใดๆกับเรื่องนะคะ  พยายามทำตามคำแนะนำของรีดทุกคนเลย

ปล. ยังไม่ได้ตรวจสอบนะจ๊ะ หากเจอผิดตรงไหนยังไงแจ้งไรท์ไดเลยเน้อ   รักรีดจ้า