หลบไม่พ้น
-
ในขณะที่ทั้งคู่กำลังจะนั่งลงที่โต๊ะ ทันใดนั้นใครบางคนก็เดินมาถึงก่อนที่คนทั้งคู่จะได้นั่งลง เชียร์!!!! เสียงของใครคนนั้นเอ๋ยเรียก ทำให้คนทั้งคู่หันกลับไปมองยังต้นเสียงนั้น เธอได้แต่ยืนนิ่ง เธอไม่คิดว่าเขาจะทันได้เห็นเธอ และถึงขนาดเดินตามเธอมา เต้ยได้แต่ยืนทำหน้างง???? เพราะไม่รูว่าบุคคลนี้คือใครกัน
-
ธัน
เชียร์!!!
-
เชียร์
เธอคงจะหลบไม่พ้นหน้าเขาสอน่ะ
-
เต้ย
ได้แต่ทำหน้างุนงง ว่าคนตรงหน้าคือใคร???
-
ธัน
ไม่ได้เจอกันนานเลย
-
ธัน
คุณสบายดีไหม
-
เชียร์
........
-
ธัน
ผมคิดถึงคุณน่ะ
-
เชียร์
......
-
ธัน
แล้วนี้คุณมากับใคร
-
เชียร์
แฟนฉันเอง
-
ธัน
หน้ายังนายนี้น่ะหรอ
-
ธัน
ผมไม่เชื่อ
-
เชียร์
ไม่เชื่อก็ตามใจสิ
-
เชียร์
ที่รักค่ะหิวยังเอ๋ย
-
เต้ยได้แต่งุนงงในบทสนทนาของคนทั้งคู่คุยกัน และยิ่งงงเข้าไปใหญ่เมื่อท่าทีของหญิงสาวข้างกลายก็เปลี่ยนไป . . สักพักก็มีหญิงสาวอีกคนเข้ามาร่วมบทสนทนาด้วย
-
กรีน
คุยอะไรกันหรอค่ะ
-
กรีน
น่าสนุกจัง!! ขอฉันคุยด้วยหน่อยสิ
-
เธอพูด พร้อมเดินไปคล้องแขนชายหนุ่มทันที เพื่อแสดงความเป็นเจ้าของชายหนุ่มทันที พร้อมทั้งทำสายตาไม่เป็นมิตรส่งไปยังเชียร์ เธอคือนางเอกสาวที่กำลังมาแรงและนิสัยก็แรงยิ่งกว่า หน้าซื่อๆใสๆ แต่ก็เป็นเพียงหน้ากากอันหนึ่งที่สวมใส่ เวลาอยู่ต่อหน้าผู้คนและแฟนคลับ
-
เชียร์
เสียใจด้วยน่ะ
-
เชียร์
พอดีฉันไม่มีอะไรจะคุย
-
กรีน
อะไรกันค่ะ
-
กรีน
จบแล้วหรอ ว๊าแย่จัง
-
กรีน
ถ้างั้นคงต้องขอตัวธันก่อนนะ
-
กรีน
ไปค่ะทัน
-
ธันไม่ยอมทำตามที่หญิงสาวบอก แต่ยืนนิ่งมองเชียร์และเต้ยสลับกันไปมา เขาพลาดเอง ไม่งั้นคนที่ยืนข้างเชียร์คงเป็นเขา ในเมื่อมันเคยเป็นของเขาแล้วทำไมเขาจะทำให้มันกลับมาเป็นแบบเดิมไม่ได้
-
ธัน
คุณกลับก่อนนะ
-
กรีน
ไม่ค่ะ!!!
-
ธัน
ผมบอกให้คุณกลับไม่ก่อน ไม่ได้ยินหรือไง
-
ธันพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งและแฝงไปด้วยความดุดัน หญิงสาวรู้ได้ทันทีว่า ต้องทำยังไง
-
กรีน
งั้นก็ได้ค่ะ
-
เธอเดินออกไป พร้อมกับชนเขากับร่างของหญิงสาวอีกคน ทำให้เชียร์ที่ไม่ทันได้ตั้งตัว เอียงตัวเกือบล้มไปด้านข้าง เชียร์!!!! สองหนุ่มต่างเรียกพร้อมกัน โชคดีที่มีใครอีกคนรับไว้ได้ทันไม่งั้นคงล้มคม่ำ หน้าถิ่มไปแล้ว
-
ด้วยความไวของธันทำให้เขาไปรับเชียร์ได้ทัน ในขนาดที่ใครอีกคนได้แต่คว้าอากาศ
-
ธัน
คุณเป็นอะไรหรือเปล่า
-
ธัน
เจ็บตรงไหนไหม
-
สองคนได้แต่มองหน้ากันอยู่นาน จนทำให้ใครบางคนเกินอาการไม่พอใจเป็นอย่างมาก
-
เต้ย
แค่กๆๆๆๆๆ
-
เชียร์ได้สติทันทีและผละออกจากชายหนุ่มอีกคนทันที และเดินออกจากร้านไปในทันที
-
เต้ย
ขอบคุณมากนะครับที่ช่วยแฟนผม
-
เต้ย
ทีหลังไม่ต้อง เพราะมันไม่ใช่หน้าที่ของคุณ
-
ธัน
หึหึๆๆๆ
-
ธัน
ฉันจะบอกอะไรให้แกฟังนะ
-
ธัน
หน้าที่นั้นมันเคยเป็นของฉันมาก่อน
-
ธัน
และตอนนี้ฉันก็จะมาทวงของๆฉันคืน
-
ธัน
แกหรือใครหน้าไหนก็ขัดไม่ได้
-
ธัน
จำไว้!!!! และชายหนุ่มก็เดินออกไปทันที
-
เต้ยได้แต่ยืนนิ่งรับฟังในสิ่งที่ชายคนนั้นพูด ก่อนที่ชายหนุ่มจะเดินออกไปไกล เต้ยได้พูดขึ้น
-
เต้ย
หึๆๆ
-
เต้ย
แล้วยังไง
-
เต้ย
นายมันก็แค่คนที่เคย
-
เต้ย
แต่ฉันมันคนปัจจุบันและอนาคต
-
ธัน
แต่เชียร์รักฉันมาก
-
ธัน
ไม่มีทางที่เขาจะลืมฉันได้
-
ธัน
ถ้าแกไม่อยากเสียใจ
-
ธัน
หลีกทางให้ฉันซะ แล้วอย่าหาว่าฉันไม่เตือน
-
เต้ย
ไม่!!!
-
เต้ย
ฉันจะไม่ยอมให้นายทำได้สำเร็จหรอก
-
ธัน
หึหึ ก็ลองดู
-
เต้ย
เต้ยได้แต่กำมัดแน่น ตอนนี้เขาต้องข่มอารมณ์มากแค่ไหน ที่จะไม่ต่อยไอ้หมอนี้ออกไป
-
เชียร์เดินออกมารอเต้ยด้านนอก แต่รอแล้วรอเล่าเธอก็ไม่เห็นเขาตามเธอออกมาสักที ทันใดนั้น ธันก็เดินออกมาและเจอเธอเข้า
-
ธัน
เชียร์ ธันขอคุยอะไรด้วยหน่อยสิ
-
เต้ย
เห็นทีจะไม่ได้นะ
-
เต้ย
เพราผมไม่อนุญาต
-
ธัน
ฉันถามเชียร์
-
ธัน
ไม่ใช่นาย อย่าแสร่
-
เชียร์
มีอะไรก็พูดมาสิ
-
เต้ย
ไม่ได้นะ
-
เชียร์
ไม่ใช่เรื่องของนาย
-
เมื่อเชียร์พูดออกมาแบบนั้น เขาได้แต่สตั้นไปชั่วขณะ . . เมื่อเชียร์พูดจบใครอีกคนก็ส่งสายตาเย้ยหยันไปยังชายหนุ่มอีกคนทันที และสื่อให้รู้ว่าตัวเองถือธงเหนือกว่า
-
ธัน
งั้นเราไปคุยกันที่อื่นดีไหม
-
เชียร์
ไม่ค่ะ
-
เชียร์
ถ้าจะคุยก็คุยตรงนี้
-
เชียร์
ถ้าไม่ ก็ไม่ต้องคุย
-
ธัน
ก็ได้ครับ
-
ธันยืนมือไปจับมือเชียร์ทันที เต้ยได้แต่มองคนทั้งคู่คุยกันและมองไปยังเชียร์ที่ยอมให้ใครอีกคนยืนจับมือได้ง่ายๆ ซึ่งต่างจากเขาที่เธอไม่เคยแสดงอาการแบบนั้นเลย แถมยังทำรังเกียจเขาอีก เขาได้แต่หัวเราะเยาะตัวและสมเพญตัวเองในใจ . . อัทธ์ทนมองภาพบาดตาไม่ไหว จึงเดินเลี่ยงออกไปทันที
-
หลังจากนั้นเชียร์ก็เดินออกมา และยังเห็นชายหนุ่มยังยืนรออยู่ เธอไม่คิดว่าเขาจะยังอยู่และยังรอเธออยู่
-
เชียร์
ยังไม่กลับอีกหรอ
-
เต้ย
ผมรอคุณ
-
เชียร์
คุณ เชียร์ทวนคำพูดอีกครั้ง
-
เชียร์
นายนี้ไม่เรียก เธอนำหน้าด้วยพี่งั้นหรอ
-
เชียร์
ทำไมต้องรอ
-
เต้ย
ต้องให้ผมย้ำไหมว่าทำไม
-
เต้ย
ก็เพราะว่าพี่เป็นแฟนผม
-
เต้ย
หรือว่าพี่ลืม
-
เชียร์
แต่ฉันไม่เคย......
-
เชียร์ยังไม่ทันได้พูดจบ ชายหนุ่มก็ก้มประกบจูบหญิงสาวทันที เขาจูบเธอด้วยความดุดัน เขาไม่อยากได้ยินเธอพูดและเอ่ยปฏิเสธเขาอีก
-
เชียร์ทั้งตีทั้งทุบไปที่แขนของชายหนุ่ม เพราะตอนนี้เธอแทบจะขาดอากาศหายใจ สักพักเหมือนชายหนุ่มจะรู้ตัวเขาจึงผละออกให้หญิงสาวได้สูดอากาศเข้าไปยังปอด
-
เชียร์
เพี้ย
-
เชียร์
อย่าทำแบบนี้กับฉันอีก
-
เชียร์
ฉันไม่ชอบ
-
เต้ย
ผมก็ไม่ชอบ
-
เต้ย
ที่พี่ทำเหมือนผมไม่มีตัวตน
-
เชียร์
แล้วไง นายเป็นคนเรียกแบบนี้เองนิ นายอย่าลืม
-
เชียร์
ฉันเคยบอกนายไปแล้ว
-
เชียร์
นายจำไม่ได้หรอ
-
เชียร์
ถ้านายจะถอดใจตอนนี้ยังทันนะ
-
เต้ย
ไม่!!!
-
เต้ย
พี่พูดง่ายดีนิ
-
เต้ย
เพราะพี่ไม่ใช่ฝ่ายที่รู้สึกนิ
-
จากนั้นทั้งคู่ก็เงียบไป ต่างคนต่างเงียบ . . เป็นไงบ้างเอ๋ย
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น