ใต้เงา III
-3-
“ยองแจ”
คุณบาร์เทนเดอร์คนสวยสะดุ้งเมื่อแขนหนักๆของใครบางคนวางบนไหล่อย่างถือวิสาสะ ยองแจถอนใจเฮือก ดีนะที่ไม่ตกใจจนทำแก้วหล่นไปน่ะ
“ตกใจหมดเลย คุณแจ็คสัน แล้วพาใครมาครับนั่น” ยองแจหันมาทำตายิ้มใส่คนเรียก ก่อนจะยิ้มบางๆให้แบมแบมที่ทำท่าทางทักทายอยู่ด้านหลังแจ็คสันอย่างมีมารยาท
“เด็กคนนี้ชื่อ แบมแบม จะมาทำงานเป็นเด็กเสิร์ฟช่วยนาย”
“เอ๊?”
“แบม นายเข้าไปเปลี่ยนชุดในห้องนั้นก่อน” แบมแบมโค้งรีบเดินเข้าไปเปลี่ยนชุดในห้องตามสั่ง แจ็คสันมองนิ่งๆก่อนจะหันมาหาคุณบาร์เทนเดอร์ “ยองแจ มาร์คสั่งมาคอยจับตาดูเด็กคนนี้ให้ดี”
“เป็นคนไม่ดีหรอคับ” ยองแจมองกังวลเล็กน้อย ยองแจจะไม่ยอมหรอก ถ้าจะเกิดเรื่องในถิ่นยองแจ
“เปล่าหรอก น้องพูดไม่ได้น่ะ”
ตาสวยๆถึงกับมองคนรักอย่างไม่เชื่อสายตา เด็กคนนั้นพูดไม่ได้หรอ งั้นก็แย่น่ะสิ ทำไมคุณมาร์คถึงให้น้องแบมมาทำงานส่วนนี้
“ทำไมให้มาที่นี่ล่ะคับ ที่นี่อันตรายที่สุดสำหรับน้องเลยนะ”
“ฉันก็ว่างั้น แต่มาร์คสั่งลงมาน่ะสิ”
“คุณมาร์คจะเกินไปแล้วนะ” ยองแจไม่ชอบใจเลย ปกติคุณมาร์คมีเหตุผลมากกว่านี้ ทำไมถึงได้ให้น้องมาที่นี่ล่ะ ตัวเล็กบอบบางเหมือนผู้หญิงแบบนี้ อันตรายมากนะ โซนบาร์เนี่ย
“มาร์คก็มีเหตุผลของมันน่ะแหละ ยังไงก็ฝากดูด้วยนะ”
“ได้เลยคับ” ยองแจยิ้มตาหยีรับจูบเบาๆจากคนรักก่อนแจ็คสันจะหักห้ามใจผละร่างหอมไปทำงานต่อ มีเรื่องยุ่งยากจะตาย สิ้นเดือนแล้วปวดหัวหนักทุกที อยากกลับบ้านพายองแจไปกอดไปฟัดจังเลย
คล้อยหลังแจ็คสันเดินออกไปไม่นาน แบมก็ออกมาในชุดพนักงานดูน่ารักจนน่าแปลกใจ ทั้งที่ตีมวันนี้มันเป็นชุดโจรสลัดดูเข้มแท้ๆ น้องยังใส่ออกมาได้น่ารัก คุณมาร์คคิดยังไงถึงได้ส่งน้องมาที่นี่ ยองแจยิ้มใจดีเมื่อแบมส่งยิ้มมาให้แบบเขินๆ
“ไงคับ พี่ชื่อ ชเว ยองแจ นะ เป็นบาร์เทนเดอร์ของที่นี่” หรือถ้าให้ถูกคือเป็นหัวหน้าบาร์เทนเดอร์ผู้ควบคุมโซนบาร์ทั้งหมดต่างหาก คุณมาร์คถึงให้คุณแจ็คสันพามาหายองแจไง
“คุณมาร์คให้แบมเป็นเด็กเสิร์ฟใช่ไหม” แบมแบมพยักหน้า นี่ถ้าไม่รู้ว่าน้องพูดไม่ได้ เขาคงคิดว่าน้องไม่ต่างอะไรจากเด็กปกติแน่นอน อาจจะเป็นสไลต์เด็กไม่ค่อยกล้าพูด ซึ่งมันน่ารักดีในสายตาคนที่นี่
“แบม...เอ่อ...อายุถึงใช่ไหม”
แบมแบมหัวเราะไร้เสียงแบบมีมารยาท เดาว่ายองแจต้องรู้อยู่แล้วว่าเขาพูดไม่ได้ มือเล็กถึงได้หยิบสมุดจดขึ้นมาเขียนให้อ่าน
[ผม 22 แล้วครับ]
“อ่ะ จริงหรอ นึกว่าเด็กมัธยมซะอีก”
แบมแบมยิ้มกว้าง คนที่รู้จักก็บอกแบบนี้เหมือนกันหมด ไม่รู้ว่าเขาหน้าเด็กหรือตัวไม่โตกันแน่ แต่มันแปลกอะไรเล่า เมื่อแบมแบมเป็นเด็กเอเชียที่มาอยู่ในลาสเวกัส คนเอเชียตัวเล็กและหน้าเด็กเสมอ
[ผมต้องทำอะไรบ้างครับ]
“งานง่ายๆนะ แค่แบมเดินไปเสิร์ฟตามโต๊ะหรือเสิร์ฟตามออเดอร์ที่พวกลูกค้าสั่งเท่านั้นแหละ อ่ะ ใช่ สิ่งที่แบมควรระวังที่สุดคือ อย่าให้ใครหิ้วแบมไปได้ก็พอ แบมคงไม่อยากถูกปล้ำใช่ไหม” แบมแบมพยักหน้าหงึกหงัก แบมไม่อยากโดนปล้ำหรอก ของบางอย่างให้แค่คนรักก็พอ
แกร็ก!
เสียงเปิดประตูดังพร้อมร่างสูงโปร่งก้าวเข้ามา เจ้าของผมทองมองข้ามหัวแบมไปหายองแจที่ยืนเช็ดแก้วอยู่ ก็เพราะชุดโจรสลัดนั่นแหละที่ทำให้เจ้าเด็กแสบของพี่ๆไม่สนใจแบมสักนิด
“ผมได้ยินจากพี่แจ็คสันว่า มีเด็กมาใหม่ อยู่ไหนล่ะ พี่ยองแจ”
“อยู่นี่ไง แบมแบม จะมาเป็นเด็กเสิร์ฟโซนบาร์” คุณหัวหน้าบาร์เทนเดอร์แนะนำพนักงานใหม่ที่หมุนไปหาคุณการ์ดยิ้มๆ “แบม นี่คิมยูคยอมเป็นบอดี้การ์ดของที่นี่ ถ้าจะให้ดีก็เป็นเพื่อนกันไว้เลย พวกนายอายุเท่ากันนี่”
“ยินดีที่ได้รู้จักนะ”
[ยินดีเหมือนกันคับ]
“เห้ย พูดไม่ได้จริงดิ”
“ไอเด็กปากเสีย หยุดเดี๋ยวนี้นะ” ยองแจแทบจะโดดไปปิดปากน้องชายตัวโต ยูคยอมเองก็ทำท่าทางขอโทษ เขาไม่ได้ตั้งใจแค่คิดเสียงดังไปหน่อยเท่านั้น ยูคไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะ
[ไม่เป็นไรหรอกคับ ผมชินแล้วน่ะ]
“ไม่เอา ไม่ผมดิ เป็นเพื่อนกันไง พี่ยองแจบอกให้เป็นเพื่อนกัน” แบมแบมยิ้มกว้าง ไม่คิดเลยว่าคนในสถานที่แบบนี้จะใจดีเป็นมิตรแบบนี้
“เอาล่ะ ถึงเวลาสอนงานแบมล่ะ”
ยองแจวางแก้วใบสุดท้ายลงตะกร้า มือจับพนักงานใหม่ไปทางด้านหลัง ก่อนอื่นเลยต้องแนะนำให้ทุกคนรู้จักแบม คุณมาร์คสั่งตรงขนาดนี้แล้ว ถ้าเกิดเรื่องฐานะคนรักของเลขาคงช่วยอะไรยองแจไม่ได้
การทำงานครั้งแรกเป็นอะไรที่ตื่นตาตื่นใจแบมสุดๆ ถึงจะบอกว่าเป็นกาสิโน แต่ก็เป็นกาสิโนระดับหรูที่มีเครื่องอำนวยความสะดวกทุกอย่าง โชคดีที่แบมพาแบมมาส่งตั้งแต่ตแนบ่าย ยองแจถึงมีเวลาสอนงานแบมได้ค่อนข้างมากเป็นพิเศษ
“แบมแบม เอานี่ไปเสิร์ฟนะ โต๊ะสี่”
แบมแบมรับถาดค็อกเทลสีสวยสี่แก้วเดินไปตามทาง ผ่านลูกค้าที่เข้ามาหาความสุขหลังจากไปเล่นพนันในกาสิโนเรียบร้อยแล้ว จะเสียมากเสียน้อยหรือยังไม่เสียเลย พวกเขาก็ต่างชอบเข้ามาแวะโซนบาร์ทั้งนั้นแหละ ก็มีทั้งพนักงานเสิร์ฟ บาร์เทนเดอร์หลากหลายสไตล์ให้เลือกส่อง
“หืม น้องเพิ่งมาใหม่หรอ”
แบมแบมก็ได้แต่ยิ้มรับ หลังจากที่วันนี้ถูกถามคำถามเดียวกันไปกว่าสิบรอบ เขาก็ได้แต่ยิ้มและพยักหน้าไปตามภาษา หลายต่อหลายครั้งที่พี่ๆพนักงาน พี่ๆการ์ดต้องเข้ามาช่วยตอบ การมีเด็กเข้ามาทำงานเพิ่มมันน่าแปลกใจขนาดนั้นเลยหรอ
“หน้าตาน่ารักนะ เรา ระวังตัวหน่อยนะ ทำงานแบบนี้”
แบมแบมยิ้มกว้างผงกหัวขอบคุณเมื่อมีคนเอเชียด้วยกันเอ่ยเตือนก่อนจะขอตัวไปทำงานต่อ วันนี้แขกเยอะแยะทำให้เด็กมาใหม่อย่างแบมหัวหมุนเล็กน้อย พี่ยองแจก็บอกนะว่านี่ระดับเบสิก ถ้าวันไหนคุณมาร์คนึกคึกจัดอีเว้นท์หรือมีงานเทศกาลสำคัญขึ้นมาจะเหนื่อยกว่านี้อีกเยอะ แน่นอนว่าเงินพนักงานก็เพิ่มขึ้นเหมือนกัน แถมเพิ่มโบนัสไม่รวมทิปด้วย แต่สำหรับแบมถึงจะเพิ่มไม่เพิ่มมันก็ไม่ต่างกันหรอก ก็คนเป็นหนี้ เขาก็ต้องหักเงินเดือนอยู่แล้ว จริงไหม
แกร็ก แกร็ก แกร็ก
“อยากรู้อะไรก็ถามมา แจ็คสัน”
เจ้าของกาสิโนเอ่ยปากทั้งที่ตาจับจ้องเอกสารสำคัญ ใกล้สิ้นเดือนแล้วมีอะไรต้องเคลียร์เยอะแยะเลย ไม่อยากจะมาทนเสียงเคาะก็อกแกร็ก ขูดขีดโน่นนี่เหมือนเด็กเรียกร้องความสนใจหรอก จะสามสิบกันแล้วนะครับไม่ใช่เด็กห้าขวบถึงได้ก่อกวนการทำงานกันแบบนี้
“ทำไมนายถึงให้เด็กคนนั้นไปทำงานโซนบาร์”
“ให้ทำที่นั่นน่ะ ดีแล้ว เพื่อตัวเด็กคนนั้น”
“ไม่ตรงคำถามครับ เพื่อน”
“แจ็คสัน นายคิดว่าฉันจะให้เด็กใหม่ไปสับไพ่ในโซนกาสิโน หรือจะให้เด็กมันไปเป็นแม่บ้านทำความสะอาดเดินผ่านไปผ่านมาหน้าห้องคนกำลังเอากันล่ะ” ดูหน้าตาเด็กมันบ้างสิ
“มันก็ไม่ใช่แบบนั้น” ขืนมาร์คสั่งให้ทำจริง มีหวังเด็กคนนั้นไม่โดนตืบก็โดนฉุดเข้าห้อง ช่วยไม่ได้นะครับน้อง พี่ชายน้องดันโง่ส่งน้องมาให้พวกพี่เอง
“ฉันให้เด็กมันไปทำงานที่โซนบาร์น่ะถูกแล้ว มีทั้งยองแจ มีทั้งเจ้าเด็กยูคยอม หูตาไวขนาดนั้นเกิดเรื่องอะไรจะได้ช่วยทัน” ถ้าแหกปากตะโกนได้ เขาคงส่งไปโซนปลอดภัยกว่านี้อยู่หรอก
ทีแรกแจ็คสันก็ไม่เข้าใจ แอบด่าไว้เยอะด้วยแต่พอได้ฟัง แจ็คสันก็เข้าใจความคิดของมาร์คตอนสั่งให้เขาพาแบมแบมไปฝากตัวกับยองแจในโซนบาร์ มาร์คน่ะ ชักใจดีเกินไป ไม่รู้มาร์คจะรู้ตัวหรือเปล่าว่าสิ่งที่ทำอยู่นี่มันปราณีกับลูกหนี้ขี้เหนียวมากเกินไปแล้ว อ่ะ ไม่สิ ต้องเรียกว่า น้องลูกหนี้ล่ะมั้ง
แต่ก็นั่นแหละ มาร์คจะทำอะไร เขาก็ไม่ขัดหรอก มาร์คน่ะ มีเหตุผลในการกระทำเสมอแหละ
แล้วก็นะ ว่ากันตามจริงถึงโซนบาร์จะมีคนเมาและเรื่องสาวๆมากไปหน่อย แต่เพราะแบบนี้มันถึงได้มีการ์ดดูแลเป็นพิเศษรองจากกาสิโนเลยทีเดียว เจ้าเด็กยูคยอมเองก็เป็นหนึ่งในทีมพิเศษที่ถูกบรรจุดูแลโซนนี้โดยเฉพาะ อีกทั้งระบบบาร์รอบทิศยังเอื้ออำนวยให้บาร์เทนเดอร์ที่ประจำอยู่เป็นเครือข่ายชั้นดีของยองแจ ดังนั้นถึงจะเกิดเรื่องขึ้น อย่างน้อยเด็กคนนั้นก็จะปลอดภัยระดับนึงแน่นอน ที่มาร์คส่งเด็กที่ไม่น่าจะทำประโยชน์อะไรได้ในกาสิโนไปอยู่โซนบาร์ก็เพราะแบบนี้หรือเปล่า
“เออใช่ แล้วนายจะให้เด็กมันไปนอนที่ไหน” ปกติพนักงานมีห้องเฉพาะอยู่แล้วนะ แต่นี่แบมเพิ่งมาใหม่และยังเป็นคนที่ต้องจับตาอยู่ เขาถึงได้ถามมาร์คก่อนจะสั่งการลงไป
“ถามอะไรแปลกๆ”
มาร์คเงยหน้าขึ้นมองแจ็คสันนิ่งๆเหมือนตอกย้ำว่าที่ถามมานั่นไร้สาระมากนะ มาร์คหยิบแฟ้มเอกสารไปวางอีกด้านก่อนจะหยิบอีกอันมาเซ็นต่อ
“ก็ต้องนอนบ้านสิ”
มาร์ค นายนั่นแหละที่แปลก ปกตินายให้ลูกหนี้เข้าบ้านที่ไหน...
ความคิดเห็นทั้งหมด ()
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น