#M

หลังจากวันนั้นที่พี่เซ็กส์กลับมาบ้าน มาทำอาหาร มานอนกับผมทำทุกอย่างเป็นปกติ ก็เหมือนเป็นวันสุดท้ายที่เราได้เจอกัน เพราะหลังจากนั้นคนตัวสูงก็หายจากพวกเราไปเลย กลายเป็นคนหายสาปสูญที่ทางบ้านให้อภัยแล้ว ส่วนตัวผมเองก็ไม่รู้ว่าจะไปตามหาได้ที่ไหน... ได้ข่าวคราวมาบ้างว่า ไปถ่ายแบบ ทำโปรเจค และกินเหล้ากับพี่ลีออนและพี่เดม่อนที่คอนโด สถานที่หลับนอนโดยส่วนใหญ่ก็คือคอนโดส่วนตัว (ซึ่งผมไม่รู้จัก) คงเพราะไม่เคยตามไม่เคยใส่ใจพี่มันขนาดนั้นก็เลยกลายเป็นคนไม่รู้อะไรเกี่ยวกับพี่มันเลยซักอย่าง คิดถึงเหรอ ก็คิดถึง มันเหมือนขาดอะไรบางอย่างไป ไม่มีคนมาคอยดู คอยวอแว คอยแกล้งให้ปวดหัวเหมือนก่อนหน้านี้ถึงจะในระยะเวลาไม่นานก็ตาม

“ทำไมมึงไม่โทรไปล่ะ”

เสียงไอ้โซดาเอ่ยถามหลังจากที่ผมแวะมาหามันที่คณะแพทย์เพื่อปรับทุกข์และเอาแต่นั่งจ้องหน้าจอโทรศัพท์ ถ้าโทรศัพท์มีมดลูกมันคงท้องออกลูกออกหลานมาเต็มบ้านเต็มเมืองแล้ว

“อย่าว่าโทร ขนาดไลน์หรือข้อความกูยังไม่เคยทักไป ใครจะกล้าวะ”

นึกโมโหตัวเองที่เอาแต่รำคาญพี่มันจนเมื่อขาดไปก็ไม่กล้าจะไปวอแวเขาคืน โอยยยยย คิดถึงวุ้ย

“ไม่เคยก็ต้องลองปะวะจะได้เคยๆ ถ้าไม่งั้นก็ไปหาเลยไหม?”

ผมกดไลค์ให้ความคิดมัน แต่ใครจะไปกล้าวะ ถ้าไปเท่ากับไปถวายอาหารให้เสือเลยนะ ไม่เอาด้วยหรอก ผมจึงเลือกที่จะส่ายหน้าปฏิเสธไป

“สัตว์ อะไรก็ไม่เอา อะไรก็ไม่กล้า งั้นมึงก็นั่งหน้าแห้งอยู่แบบนี้แหละ”

"ปากคอมึงนี่เราะร้ายขึ้นทุกวัน สงสัยติดมาจากพี่หมอ"

ผมเบ้ปากใส่ใบหน้ายียวนของเพื่อนรัก ก่อนระฆังของการสนทนาจะจบลงเมื่อเจ้าของของไอ้โซมาทวงมันคืนไป ผมก็เลยต้องเดินเหงาๆกลับมาคณะคนเดียว

“ไอ้เรียว เห็นพี่ปีสองบอกว่าวันนี้พี่เซ็กส์จะเข้ามาเทรนให้เดือนคณะเรา มึงรู้เรื่องปะวะ?”

ยังไม่ทันจะหย่อนก้นนั่งลงบนเก้าอี้กาคาบข่าวอย่างไอ้วายุก็รีบเปิดประเด็น อะไรก็ไม่ทำให้ผมหูผึ่งเท่าประโยคที่ว่า วันนี้พี่เซ็กส์จะมา เก้าอี้ที่ยังไม่ทันได้ทำหน้าที่ของมันก็คงต้องรอต่อไป เพราะผมมีเรื่องสำคัญให้ทำมากกว่าแล้ว

"ที่เทรน อยู่ตรงไหน?"

.....13.....

และแล้วผมก็พาตัวเองมายืนอยู่หน้าซ้อมการแสดงของตึกคณะจนได้ ตอนมาก็ความคิดถึงพามา แต่พอมาถึงก็ความกลัวครอบงำ... โวยทำไมเป็นไม้เรียวมันถึงยากนักวะ ผมยกมือขึ้นตบแก้มตัวเองเรียกสติ แต่สงสัยจะตบแรงเกินไป เจ็บชิบ

"ไอ้ฟราน ปล่อยกู"

เสียงที่ดังเล็ดลอดออกมาจากบานประตูที่ปิดสนิทดึงความสนใจให้ผมยื้นหน้าเข้าไปแนบหูกับมัน เสียงเอะอะยังคงดังต่อเนื่อง

"เดี๊ยวก็ถีบ ไอ้เหี้ยนี่"

แล้วก็ตามมาด้วยเสียงโครม เหมือนวัตถุหนักๆกระแทกกับอะไรซักอย่าง เออแล้วนี่ผมจะมาแอบฟังคนเค้าคุยกันทำไมวะ ...คิดไม่ตกสุดก็คงเหตุผลที่จะเข้าไปในห้อง จะบอกว่ามาขอดู ก็ใช่เรื่อง แต่จะบอกว่ามาหาพี่เซ็กส์ก็เจาะจงเกิน... กรรมเวรอะไรของไม้เรียว แต่ก่อนที่ความคิดของผมจะเตลิดไปไกลเสียงจากด้านหลังก็ทำให้ผมสะดุ้งสุดตัว จนต้องพลิกตัวกลับมาเผชิญหน้ากับคนถาม

"มายืนทำอะไรตรงนี้?"

ร่างสูงยืนคร่อมตัวผมอยู่ ใบหน้าหล่อคมที่ไม่ได้เห็นหลายวันยังคงความดูดีเหมือนเดิม แม้จะมีแววของความอิดโรยบ้างก็ตาม ตอนที่ไม่เจอมันก็มีคำพูดอยู่หรอกว่าคิดถึงแค่ไหน แต่พออยู่ต่อหน้าก็พูดไม่ออก ผมยืนมองคนตรงหน้านานเท่าไหร่ไม่รู้ กว่าจะหาเสียงของตัวเองเจอก็น่าจะนานอยู่

"พะ...พี่ไม่ได้อยู่ในห้องหรอกเหรอ"

อยากตบปากตัวเองซักพันครั้งที่ถามอะไรไร้สาระออกไป ถ้าพี่มันอยู่จะมายืนตรงนี้ไหมเล่า!!

"เพิ่งมาถึง เลิกกัดปากตัวเอง"

อีกครั้งที่ผมสะดุ้งเมื่อปลายนิ้วเรียวเกลี่ยเบาๆบนกลีบปากที่ผมจงใจกัดเม้มมันเอาไว้แน่น สัมผัสอ่อนโยนที่ไม่ได้รับมาพักใหญ่ทำให้ผมเผลองับปลายนิ้วยาว ลิ้นไม่รักดีเลียมันเบาๆ คนตัวสูงไม่ได้ห้ามหรือดึงนิ้วออกไป คงมีแต่สีหน้าที่ดูจะตกใจอยู่ไม่น้อยเท่านั้นที่ส่งมา

"ผม...คิดถึงพี่"

แรงกอดรัดเข้ามาแทนที่คำตอบที่ผมอยากจะถามต่อ นี่สินะคำตอบของพี่

"อย่าร้อง"

ไม่รู้ว่าน้ำตามันไหลออกมาตั้งแต่ตอนไหน รู้อีกทีแก้มผมก็อาบไปด้วยหยาดน้ำใสซะแล้ว มือหนาเช็ดมันให้ผมอย่างแผ่วเบา ริมฝีปากอุ่นแนบลงบนหน้าผากราวกับปลอบโยนให้ผมหยุดปล่อยน้ำตาออกมา ทำไมน้ำตามันห้ามยากจังนะตอนนี้

"พี่ไม่กลับบ้านเลย ไม่โทรหา ไม่ไลน์ตาม ทำไมพี่ทิ้งผมไปแบบนี้?"

น้ำเสียงอู้อี้เพราะผมซุกหน้าลงกับแผ่นอกกว้างอยู่เอ่ยถามไม่เว้นช่องว่าง ได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆดังขึ้น มือหนาลูบแผ่นหลังผมเหมือนให้ผ่อนคลาย

"ถามเยอะจัง ตอบไม่หมดหรอกนะ มานี่ก่อนมา"

มือหนาดันไหล่ผมให้ผละออก เปลี่ยนมาจูงมือแทน ยังไม่ทันจะก้าวออกจากจุดเดิม เสียงเปิดประตูก็ดังขึ้นซะก่อน ผู้ชายคนนึงยืนมองมาทางเรา ผมพอจะจำได้ว่าคนนี้คือคนที่มีเรื่องกับพี่เซ็กส์ตอนปฐมนิเทศนี่ ผมคิดไปเองหรือเปล่าว่าสายตาของคนคนนี้กำลังไม่พอใจผม

"ทุกคนกำลังรอพี่อยู่"

"กูไม่ว่างแล้ว"

คนผิวสีแทนหลุบตาลงมามองมือของผมกับพี่เซ็กส์ที่กำลังจับกัน ความกลัวทำให้ผมตั้งท่าจะดึงมือออกแต่มือหนากลับจับมันแน่นขึ้น

"อย่าผิดคำพูดดิพี่"

ผมแอบเห็นคิ้วเข้มกระตุกเมื่อประโยคคำพูดนั้นจบลง อย่าวางมวยกันเว้ยย

"เอ่อ ผมก็อยากเห็นว่าเวลาดาวเดือนเค้าเทรนกันนี้ทำยังไง เราเข้าไปกันเถอะนะ"

"เป็นเดือนหรือไงถึงจะเข้าไป"

หาเรื่องสุดๆ.. ไอ้ตัวดำนี่มันยังไงวะ ผมขมวดคิ้วหันไปมองคนพี่ข้างตัว พี่เซ็กส์ชักสีหน้าก่อนหันมาหาผม มือหนาลูบหัวผมอย่างอ่อนโยน

"แปปเดี๋ยวลงไปรอข้างล่างก่อน"

ผมจำต้องพยักหน้า พี่เซ็กส์ละมือจากมือผมเดินกระแทก ไหล่กว้างของคนตรงหน้าเข้าไปข้างใน ผมได้แต่มองตามด้วยความอยากรู้อยากเห็น

"ฉันไม่รู้หรอกนะว่านายกับพี่เขาเป็นอะไรกัน แต่ทำอะไรนึกถึงชื่อเสียงของเขาบ้าง อย่าเอาแต่ได้"

จุกไปเลยไม่ทันให้ผมเถียงประตูก็ปิดอัดหน้าเข้าให้ อะไรวะ ไอ้หมอนี้มันยังไง ผมยืนไว้อาลัยให้บานประตูครู่ใหญ่จนกระทั่งตัดสินใจเดินเลี่ยงออกมาทั้งที่อยากตามเข้าไปใจจะขาด แต่ก็ทำไม่ได้ ผมหันมองบานประตูเป็นครั้งสุดท้ายถึงได้ก้าวลงบันไดมา

"อ้าวไงมึง ทำไมมาอยู่นี่ไหนบอกจะไปหาพี่เซ็กส์ไง?"

เสียงไอ้วายุเอ่ยถามพร้อมขยับเข้ามานั่งข้างๆ ผมฟุบหน้าลงบนโต๊ะตอบเสียงอู้อี้ คนยิ่งอยากจะงอแงอย่ามาถามอะไรจี้จุดได้ไหมหา

"เค้าเทรนกัน"

หลังจากตอบผมก็เบะปากเหมือนจะร้องไห้แต่ก็ไม่ได้ร้องออกมา ก็มันคิดถึงยังไม่ทันได้กอดได้ชื่นในเลย อยากอยู่ด้วยกันนานกว่านี้

"ไอ้เซ็กส์มาเหรอ?"

เสียงคุ้นหูดังขึ้นจนผมต้องผงกหัวขึ้นมามอง แสดงว่าข่าวไวพอจะให้พี่เอ็กซ์เลิกสอนเพื่อมาหาน้องชายได้. บอกแล้วว่าพี่เซ็กส์น่ะหายตัวไปจากพวกเราแบบสาปสูญพอรู้ว่าอยู่ไหนก็อยากเจอเป็นธรรมดา

"อื้อ ผมเพิ่งเจอพี่เขาไป แต่ตอนนี้เข้าห้องเทรนไปแล้ว"

พี่เอ็กซ์พยักใบหน้าและทิ้งตัวลงนั่งขนาบข้างผมโดยมีไอ้วายุอยู่อีกข้าง นักศึกษาหลายคนมองมาทางเรา ซึ่งผมก็ไม่ได้กังวลอะไรเพราะใครจะมองก็มองไปเว้ยคนกำลังจะงอแง นี่ถ้ามองมากๆเอาไม้จิ้มตาแมร่ง นี่ก็ 20 นาทีแล้วนะ ไหนบอกว่าแปปเดียวไง!!

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

"ไอ้เรียวๆ มาแล้วๆ"

เสียงกระซิบจากวายุทำให้ผมที่กำลังกดเกมในโทรศัพท์เงยหน้าขึ้นมามอง พี่เซ็กส์กำลังเดินมาพร้อมพี่เอ็กซ์ในมือทั้งคู่มีจานข้าวและน้ำ นักศึกษาใต้ตึกส่งสายตามองไปยังสองพี่น้องสุดหล่อทั้งสอง ออร่านี่มาแต่ไกลเลย แต่..! ไอ้คนข้างหลังนั้นมันมาทำไม ไอ้ดำนั้นมันมาทำไมอ่ะ

"โทษทีที่ทำให้รอนาน"

ผมส่ายหน้าไปมาให้ก่อนทั้งสองหนุ่มจะหย่อนกายลงนั่งขนาบข้างผม ส่วนไอ้ดำ ก็นั่งลงข้างไอ้วายุ มันสองคนตีมือกันผมเลยส่งสายตาสงสัยไปให้ มึงไปสนิทกับมันตอนไหนวะ

"กูเตะบอลด้วยกันบ่อยๆน่ะ เออนี่ฟรานเชส เอกการแสดงเดือนคณะด้วย แล้วนี่"

"ไม้เรียว เด็กพี่เซ็กส์..กับอาจารย์เอ็กซ์"

ยังไม่ทันที่ได้วายุจะแนะนำผมไอ้ดำที่ชื่อฟรานเชสก็แทรกขึ้นมา ถึงแม้มันตะพูดไม่ได้ดังแต่ก็ทำผมตกใจ เพราะถ้าจะรู้ว่าผมเป็นคนของพี่เซ็กส์ มันไม่แปลกแต่กับพี่เอ็กซ์นี่มัน

"พี่บอกมันเอง"

เสียงจากฝั่งซ้ายบอกผม พี่เซ็กส์ยิ้มแล้วเท้าคางลงบนโต๊ะ มือหนาเอื้อมมาวางบนหัวผมและลูบเบาๆ ช่วงนี้พี่อ่อนโยนเกิน ดาเมจแรงรับไม่ไหวแล้วจ้า พี่เอ็กซ์เองก็ยีหัวผมอีกที ทำไมมามาดอบอุ่นถามใจผมบ้างไหมมม

"แต่อย่าคิดว่าผมจะยอมง่ายๆ"

คนกำลังแช่มชื้นนี่ก็ขัดเก่ง ผมเงยหน้ามองไปยังร่างสูงที่ตอนนี้ลุกขึ้นยืนประจันหน้ากับพวกเรา

"ในเมื่อผมชอบ ต่อให้มีเจ้าของผมก็จะเอามาให้ได้"

"ไอ้ฟราน"

ผมรีบคว้าแขนของคนอารมณ์ร้ายเอาไว้ก่อนพี่เซ็กส์จะไปวางมวยใส่ฟราน คือไอ้ประโยคเมื่อกี้หมายถึงใคร ผม พี่เซ็กส์ พี่เอ็กซ์ หรือยังไง

"ทำไม พี่ก็ยังไม่ได้เป็นแฟนกันนี้ ผมก็ยังมีสิทธิ์ไม่ใช่เหรอ?"

"มึงจะเอาใช่ไหม!"

คราวนี้พี่เอ็กซ์ต้องมารั้งตัวพี่เซ็กส์ไว้ เพราะคนตัวสูงเหมือนจะไม่ยอม ยิ่งฟรานเชสพูดยิ่งทำให้โทสะของพี่เซ็กส์รุนแรง

"พอได้แล้วฟราน อาจารย์ขอ"

คนใจเย็นสุดห้ามก่อนจะดึงตัวพี่เซ็กส์ไปอีกทาง ข้าวน้ำอะไรก็ทิ้งไปเลยผมเองก็รีบคว้ากระเป๋าพร้อมโบกมือให้วายุ ก่อนจะออกวิ่งตามไปแต่ก็ยังไม่วายมีเสียงตะโกนไล่หลังมา

"แล้วพี่คอยดูว่าใครจะได้!"

.....13.....

 

"เฮียห้ามทำไมวะ?"

รถแล่นไปตามท้องถนน แน่นอนว่าคนหัวฟัดหัวเหวี่ยงก็ไม่ยอมลดล่ะ ผมเองก็ไม่กล้าพูดอะไรมากเพราะไม่ค่อยเข้าใจสถานการณ์ในตอนนี้นักว่าอะไรเป็นอะไร

"ก็แค่เด็กกวนคนนึง จะไปเอาเรื่องมันทำไม?"

"กวนตีน"

"เออกวนตีน แต่มึงก็ต้องมีสติ มึงโตแล้วนะ เมียก็มี ชื่อเสียงก็มี ทำอะไรไม่คิดเลย"

คนออกปากจะเถียงเงียบไปผมที่นั่งเบาะหลังหันมองตาล่อกแล่กจากความไม่เข้าใจ ความเงียบเข้าแทนที่จนผมอยากจะโพร่งออกไปถามเหลืิอเกิน

"เฮ้อ..."

เอ้า...ถอนหายใจใส่แล้วกอดอกเงียบ อะไรวะ

.........13..........

"อะ อ๊ะ พพี่เซ็กส์"

ผมจิกหมอนระบายความกระสันจากช่วงล่าง ร่างกายไหวโยกจากแรงกระแทกด้านหลังจนผมเริ่มปวดเอว มือหนาบีบเฟ้นเอวเรียกรอยมือแดงริ้วตรึงติดบนผิวขาวเนียน สะโพกสอบส่งแรงกระทุ้งกระแทกเข้าใส่ราวกับกำลังระบายอารมณ์ขุ่นมัวเมื่อเย็นกับเซ็กส์ครั้งนี้

"อึก เ เบา.. อะอ๊า หน่อย"

เสียงหอบหายใจดังรดข้างหู แผ่นอกกว้างแนบเข้ากับแผ่นหลังริมฝีปากอุ่นจูบซับไล่ตามลำคอล่ามไปจนถึงลาดไหล่ มือหนาขยับชักรูดท่อนเนื้ออุ่นของผมจนเผลอจิกปลายเท้า

"ขอโทษ ซี้ด.. หวงนะ รู้ไหม?"

ลมหายใจร้อนผ่าวยิ่งรดรินตามผิวกายท่อนล่างกระทบเนื้อลั่นเสียงก้องห้อง ผมกำลังจะไม่ไหวแล้ว น้ำที่ 3 เข้าไปก็ใกล้เช้าเข้าไปทุกที

"ฮะ อ่าห์ จ จะแตก อึก อาาาา"

ริมฝีปากอิ่มอ้ากว้างหวีดร้องลั่นห้องแรงกระตุกตอดบีบท่อนเนื้อภายในช่องทางแน่นเรียกเสียงคำรามจากลำคอแกร่งท่อนกายถูกชักรูดเร็วขึ้น น้ำสีขุ่นพวยพุ่งออกมาเลอะเตียงเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วผมก็ไม่ทันนับ

"สวยที่สุด ไม้เรียวของพี่"

ปากหนักจูบประทับตามลาดไหล่และลำคอก่อนท่อนกายใหญ่จะผละออกไป ผมทรุดกายลงคิ้วเรียวขมวดด้วยความสงสัยเพราะรู้สึกได้ว่าธารอุ่นยังไม่ปลดปล่อยออกมา

"ใช้ปากให้พี่หน่อยสิ"

ทายผิดซะที่ไหน ผมชันกายลุกพลิกตัวกลับมามองท่อนเนื้อชุ่มน้ำจ่อหน้าพร้อมช้อนตามองเจ้าของของมัน

"เด็กดี"

รสชาติที่ไม่คุ้นเคยกำลังหลอมเข้าสู่ปากของผมอีกครั้ง ผ่านไปกี่อาทิตย์แล้วนะ พี่เซ็กส์ทำผมติดเซ็กส์ไปแล้ว ปากอิ่มกดครอบดูดจนแก้มตอบผมชอบมองใบหน้าเจ้าของ มันมีเสน่ห์และมันคงเป็นอย่างเดียวที่ทำให้คนตัวสูงเสียอาการได้

"ไม้เรียว อะ ซี้ดดด ลิ้นน่ะ"

จะว่าผมหื่นก็ได้แต่ของตรงหน้ามันอร่อยเกินกว่าจะยอมละไป ร่างหนากระตุกตัวมือหยาบจับหัวผมแน่น เหมือนว่ามันจะใหญ่ขึ้นครู่เดียวความร้อนก็พุ่งเข้ามาเต็มปากรสชาติไม่ได้แย่นัก

"อย่ากลืน...ไม่ฟังกันเลยสินะ"

"พี่บอกช้าไป"

ผมอ้างไปรอยยิ้มผุดขึ้นจากมุมปากหยักร่างสูงลูบหัวผมก่อนจะรั้งตัวเข้ามากอด อันที่จริงถ้าพี่เอ็กซ์ไม่ติดตรวจงานผมคงรับศึกหนักกว่านี้

"ผม...อยากรู้เรื่องเมื่อกลางวัน"

เป็นโอกาสอันดีที่จะถาม เข้าของอ้อมกอดคลายแรงรัดลงแต่ก็ไม่ได้ผละไปไหน

"ก็อย่างที่เราเห็น มันจะจีบมันต้องการแยกเราทั้งสามคน ซึ่งพี่ไม่ยอม"

ผมเงียบเหมือนใช้ความคิด จริงๆเข้าใจว่ามันมีต้นเหตุจากอะไร แต่ที่ผมไม่เข้าใจคือไอ้ดำนั่นจะจีบใคร

"แล้ว...ฟรานจะจีบใคร?"

ปลายนิ้วยาวเชยคางของผมขึ้นริมฝีปากร้อนกดแนบลงมาบดเบียดคลอเคลียไม่ห่างความอุ่นชื้นไล่ขึ้นไปจนถึงใบหูนิ่มเล่นเอาขนในกายผมลุกชันแต่ประโยคถัดมาก็ทำผมขนลุกกว่า

"จีบพี่ครับ"

.....13......