"อิน"
“ ไอ้อินมึงจะทำให้กูโมโหแล้วนะ..”
“ เออ..มึงคิดว่ามึงโมโหเป็นอยู่คนเดียวรึไงวะ..” อินยังดื้อไม่เลิกเพราะยังใจเสียไม่หายและโกรธที่อีกฝ่ายมาช้ามาก
“ ไอ้อิน!!!...”
“ หยุดๆๆ พวกมึงทั้งสองคนน่ะไปได้แล้วไป “ วาที่ทนฟังอยู่นานยกมือไล่
“ ไปได้แล้วอิน..กูไม่มีอารมณ์มาเถียงกับมึงอีกแล้วนะ..” โอมตัดสินใจดึงร่างของอินให้เดินตามตัวเองไปส่วนวาก็เอาโทรศัพท์มาโทรหาเพื่อนที่อยู่ข้างนอกให้มาลากคนที่นอนโอดครวญอยู่บนพื้นห้องน้ำ
“ ปล่อย...” อินสะบัดแขนตัวเองทันทีที่มาถึงรถ
“ อย่ามางี่เง่าตอนนี้นะขึ้นรถซะ..” โอมปลดล็อกรถแล้วเปิดประตูให้แต่อินก็ยังยืนนิ่ง
“ กูกลับเองได้..มึงกลับไปหาเมียมึงเลยไป “
“ ขึ้นรถเดี๋ยวนี้ “ โอมคว้าข้อมือแล้วจับอินยัดเข้าไปภายในรถที่เปิดประตูเอาไว้แต่แรก.....ตลอดทางที่ขับรถกลับหอมีแต่ความเงียบอินเอนหัวพิงกับกระจกรถแล้วหลับตาอยู่อย่างนั้นส่วนโอมก็ขับรถไปมีบ้างที่หันมามองคนข้างๆแต่ก็ไม่เอ่ยปากถามหรือทำอะไร
“ ตื่นได้แล้วมึงถึงแล้ว..” โอมพูดหลังจากที่จอดรถใต้หอแล้วดับเครื่องยนต์ปลดเข็มขัดนิรภัย อินแค่ขยับตัวแล้วเปิดประตูรถเดินออกไปทันทีโดยไม่รออีกฝ่าย
ร่างสูงถอนหายใจเบาๆแล้วเดินตามอินไปจนถึงห้องตัวเอง แต่ก่อนที่อินจะเปิดประตูห้องนอนของตัวเองร่างสูงกลับคว้าแขนเรียวจนอินชะงักเพราะตัวเองถูกดึงเข้าไปกอด
“ กูไม่ได้จะช้านะ..แต่กูไม่รู้ว่าตอนนั้นมึงอยู่ไหน “
“...........”
“ ถ้าไอ้วามันไม่บอกว่ามันเห็นมึง กูก็คงเป็นบ้าตาย...กูห่วงมึงมากมึงรู้บ้างรึเปล่า “ โอมพูดแล้วยิ่งรัดร่างบางในอ้อมแขนมากขึ้นใบหน้าหวานซบลงกับไหล่ก่อนจะยกแขนขึ้นกอดตอบ
“ ฮึกก..กูกลัว มึงรู้มั้ยว่ากูกลัว..” อินสะอื้นน้ำตาซึมลงบนเสื้อของโอมจนเจ้าตัวรู้สึกได้มือหนายกขึ้นมาลูบผมเบาๆ
“ อย่าร้องมึง..”
“ กู..ฮึก..กลัวว่ามึงจะไม่มาแล้ว กูกลัวว่ามึงจะไม่สนใจกูแล้ว..” อินยังพูดไปร้องไห้ไป
“ หึ..พูดอะไรบ้าๆวะถ้าเป็นเรื่องของมึงน่ะกูต้องเดือดร้อนอยู่แล้วน่า..” โอมดึงร่างบางออกก่อนจะเช็ดน้ำตาบนใบหน้าหวานที่แดงระรื่น อินเม้มปากแน่นก่อนจะช้อนตามองอีกฝ่าย
“ แต่เมื่อกี้มึงอยู่กับแฟนมึงไม่ใช่เหรอ แล้วมึงกลับมาแบบนี้แล้วมันจะไม่เป็นไรเหรอวะ..”
“ ก็ไหนบอกไม่ชอบจอยไง..ถามถึงเขาทำไม “
“ ก็กูเห็นมึงมากับน้องเขานิ..” อินพูดค้อนๆ
“ อะไรของมึง..ไปอาบน้ำได้แล้ว..”
“ อะ..อื้อ...” อินพยักหน้าเบาๆแล้วเดินเข้าไปในห้อง โอมได้แต่ถอนหายใจก่อนจะเดินไปทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟากลางห้อง
มือหนาเอาโทรศัพท์มาโทรหาเพื่อนเพราะอยากรู้ว่าตอนนี้ไอ้พวกนั้นมันกระทืบไอ้คนที่จะข่มขืนเพื่อนเขาไปถึงไหนแล้ว
“ เออกูเอง..”
( มีอะไรวะ..) เสียงวาที่ดังเข้ามาแถมรอบๆเหมือนจะเป็นเสียงของเพื่อนๆอีกหลายคน
“ มึงยังอยู่ที่ร้านเหรอ..เออแล้วจอยยังอยู่อีกมั้ยวะ..” โอมพูดด้วยน้ำเสียงเนือยๆแล้วเอารีโมทมาเปิดทีวีดูไปด้วย
( ยังอยู่..ทำไมวะ )
“ เออ ไปส่งให้ด้วยนะเว้ยกูขี้เกียจกลับไปแล้วถ้าจอยถามก็บอกว่ากูติดธุระละกัน..”
( หึๆๆ กูว่ามึงเคลียร์กับเมียมึงทางนั้นก่อนดีมั้ย ไอ้ทางนี้น่ะกูเคลียร์ให้ได้แหละ..แต่ว่านะถ้าน้องจอยอะไรของมึงไปกับใครกูไม่รู้นะเว้ย หึๆๆ..กูมีหน้าที่แค่พาไปส่ง..)
“ เออ ตามใจเถอะ แล้วไอ้บ้าที่กูให้มึงพาไปกระทืบมันยังอยู่ดีมั้ยวะ “
( ระดับกูแล้วนะมึง..เหอะไว้ใจน่าไอ้อินก็เพื่อนกูนะ )
“ เออ..แค่นี้แหละ “ โอมวางสายแล้วนั่งดูข่าวภาคดึกไป ตาคมเหลือบมองอินที่เดินออกมาจากห้องน้ำ
“ มึงจะไม่อาบน้ำเหรอ..”
“ เออ ไปนอนก่อนเถอะไปเดี๋ยวกูเข้าไปนอนเพื่อน..” โอมโบกมือไล่เพราะไม่อยากเห็นคนตรงหน้ามันมาเดินไปมายั่วสายตาไม่หยุด
“ เออ....” อินเดินกลับเข้าไปแต่งตัวในห้องมีแต่โอมที่ถอนหายใจหนักๆพอเห็นร่างขาวๆของไอ้ตัวเล็กเมื่อกี้ก็ดันเกิดอารมณ์ขึ้นมาอีก
“ กูแม่ง..เป็นเอามากว่ะ..”
.........................................................................
“ เหอะทำเป็นหวงทางนี้..” พอโอมวางสายไปวาก็ได้แต่หัวเราะในลำคอแล้วเหลือบมองแฟนสาวตัวจริงของเพื่อนที่นั่งดื่มอยู่ในวงกลุ่มพวกเขา
“ ใครโทรมาวะมึง..” ก้องเพื่อนในกลุ่มถามเหมือนอยากรู้
“ ไอ้โอม..”
“ พี่โอมไปไหนค่ะพี่วา..เมื่อกี้พวกพี่ออกกันไปไม่ใช่เหรอค่ะ..”
“ มันมีธุระต่อน่ะ “
“ ธุระอะไรค่ะ ทำไมพี่โอมไม่เห็นบอกจอยเลย..” หญิงสาวถามขึ้นด้วยความหงุดหงิดเล็กๆ
“ แหม..น้องจอยไอ้โอมมันไม่ไปหากิ๊กหรอกน่า..” ฉัตรพวกเพื่อนออฟมันแซวเล่น
“ ถ้าจอยอยากกลับเมื่อไหร่บอกพี่ล่ะกัน โอมมันให้พี่ไปส่งน้องเอง..” วาพูดแล้วยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มตาคมเหลือบมองไปรอบๆแล้วต้องยกยิ้มเมื่อเห็นเป้าหมายที่กำลังเมาได้ที่ แถมยังพล่ามไม่หยุดอีกต่างหาก
“ หึ ปากดีกับกูไม่หยุด เดี๋ยวมึงเจอกูแน่ไอ้นัด..”
“ มองอะไรว่ะ..” ออฟยกยิ้มเมื่อเห็นว่าน้องมองใคร
“ หึๆๆ..”
“ สนใจเหรอมึง...”
“ ก็เหมือนที่พี่สนใจพี่ต้นนั่นแหละครับ แต่เผอิญว่าไอ้นั่นน่ะมันเสร็จผมแล้ว..”
“ หืออ..เร็วนะมึงน่ะกูเห็นซัดกันทุกวันเดี๋ยวนี้มึงไปซัดกันบนเตียงแล้วเหรอว่ะ..” ออฟหัวเราะก็เห็นมันต่อยกันประจำเรื่องแย่งหญิงใครไปรู้ว่าไอ้วามันจะจับไอ้คู่ปรับมันมาทำเมีย
“ แสบไม่ย่อยหรอกพี่...”
“ เออแล้วไอ้โอมล่ะวะ..มันหายหัวไปไหนแล้ว..”
“ หึ..ไปกกเมียมันอยู่..”
“ หืออ..แล้วไอ้ที่นั่งอยู่นี่ล่ะ..”
“ คนนี้น่ะเดี๋ยวมันก็ทิ้งพี่เชื่อเหอะ..ไอ้โอมมันไม่สนใจใครไปมากกว่าไอ้อินแล้วแหละส่วนคนอื่นๆน่ะคบแก้เซ็ง “ วาพูดแล้วนึกขำ
“ อะไรวะพวกมึงแม่งเอาเด็กไอ้ต้นหมดเลยเหรอวะ..สุดยอดว่ะแบบนี้กูก็แพ้ไม่ได้แล้วสิ..” ออฟหัวเราะเพราะรู้ดีว่าทั้งนัดและอินเป็นน้องที่ต้นสนิทด้วย
“ เอ้าก็พี่มัวแต่จีบไปแซวมาแล้วจะได้เหรอครับ..พี่ต้นเขามีแฟนแล้วไม่ใช่รึไง ไอ้สรณ์มันหวงยิ่งกว่างูจงอาง..” วาพูดเหมือนให้เคารพทางต้นมากกว่าสรณ์เพราะเขารู้ดีว่าไม่ควรหยาบคายใส่คนที่พี่ชายเล็งเอาไว้ ส่วนคนอื่นไม่สนใจแม่ง..
“ หึๆๆ..ไอ้สรณ์มันไม่ได้เป็นอะไรกับว่าที่เมียกูหรอก “
“ รู้แต่ทำเป็นไม่สนใจว่างั้น..”
“ เออ..แต่กูชอบไปยั่วประสาทมันว่ะ แม่งสะใจพิลึก..” ออฟหัวเราะในลำคอ
“..........”
“ แล้วนี่มึงจะเอายังไงกับกิ๊กไอ้โอมวะ กูขอได้มั้ยเนี่ย..”
“ หึๆๆ..เรื่องนี้สงสัยพี่ต้องไปถามไอ้โอมแล้วล่ะครับ ไม่ใช่ของผมผมยกให้ไม่ได้..”
“ หึๆๆ..น้องกูแม่งได้ใจกูจริง..” ออฟหัวเราะแล้วหันไปดื่มกับเพื่อนตัวเองอีกครั้งส่วนวาก็ได้แต่มองกลุ่มของนัด
“ ไอ้ก้อง..กูฝากไปส่งจอยด้วยนะเว้ย..” วาหันไปพูดกับเพื่อน
“ มึงจะกลับแล้วเหรอวะ..รีบไปไหน..”
“ เรื่องของกูเหอะ..” วาพูดจบก็ลุกออกไปโดยไม่ลืมลาพวกรุ่นพี่ที่นั่งร่วมโต๊ะอยู่มีแต่ออฟที่นั่งหัวเราะหึๆอยู่แบบนั้น
นัดเดินโซเซมาที่รถด้วยความมึนเพราะคนอื่นๆก็เอารถกันมา แล้วส่วนเขาที่เอารถมาเองเลยต้องรับผิดชอบเอารถกลับเพราะไม่รู้จะไปอาศัยใครต่างคนต่างเมากันทั้งนั้น มือบางปลดล็อกรถเปิดประตูทำท่าจะเข้าไปข้างในถ้าไม่ถูกดึงแขนเอาไว้
“ ฮึ่ย..ใครวะ!!..”
“ เมาเหมือนหมาเลยนะมึง..” วาหัวเราะในลำคอเมื่อเห็นนัดหันขวับมามอง
“ มึงอีกแล้วเหรอห๊ะ!!..”
“ แล้วไงวะ..จะกลับแล้วเหรอขับรถได้เหรอวะสภาพแบบนี้..”
“ เรื่องของกู..ปล่อยกูนะ...” นัดพยายามสะบัดกายออกจากการกอบกุมแต่มือของวาก็บีบแน่นยิ่งกว่ากาวเหมือนกัน
“ กูว่ามึงไปกับกูดีกว่านะ..”
“ ไม่!!!..กูไม่ไปกับมึง..” นัดตะโกนลั่นแต่ร่างกายที่อยู่ในสภาพอ่อนแอก็สู้คนที่ยืนยกยิ้มใส่ไม่ได้
“ มึงไม่ต้องห่วงหรอกน่า กูไม่พามึงเข้าม่านรูดหรอก “
“ หน้าอย่างมึงน่ะพูดไปหมามันยังไม่เชื่อเลยเหอะ..มึงไม่ต้องมาตอแหลกับกูไอ้วา..” นัดตะโกนใส่เหมือนจะสร่างเมาโดยปริยายเพราะไม่งั้นเขาจะโดนมันฉวยโอกาสอีกแน่
“ ปากดีนักนะมึง มานี่เลย..” วากระชากร่างนัดทีเดียวก่อนจะปิดประตูรถ
“ ปล่อยกูนะ กูไม่ไป!!!!...”
“ อวดเก่งนักไม่ใช่เหรอห๊ะ..มึงอวดดีผิดคนแล้วไอ้นัด..” วาพูดเสียงเหี้ยมก่อนจะลากร่างโปร่งที่เอาแต่อาละวาดไม่หยุดไปที่รถของตัวเอง
“ อ๊ะ..กูไม่ไป..” นัดร้องด้วยความตกใจเพราะวาผลักเข้าไปในรถแล้วตามเข้าไปด้วย
“ ร้องไปเถอะมึง..แหกปากไปเลยถ้ามึงอยากโดนกูเอาในรถ..มึงรู้ไม่ใช่เหรอว่ากูทำจริงแน่แต่ถ้าไม่แน่ใจพิสูจน์เลยเมียแล้วมึงได้รู้ว่ากูกล้ามั้ย..” วาพูดแล้วมันก็เป็นดั่งคาดเพราะไอ้คนที่แหกปากเมื่อกี้ปิดปากเงียบก่อนจะสะบัดหน้าหนีด้วยความไม่พอใจ
“ กูเกลียดมึงที่สุดเลยไอ้วา..”
“ หึๆๆ...เกลียดกูเข้าไปเถอะเกลียดให้มากๆเพราะไม่แน่มึงอาจจะรักกูจนทนไม่ไหวก็ได้..” วาหัวเราะในลำคอก่อนจะผละออกมาจากรถ มือหนาปิดประตูดังปังแล้วควงกุญแจรถเดินไปเปิดประตูด้านคนขับแล้วขับรถออกไป
..............................................................................................
อินล้มตัวลงนอนบนเตียงนอนฟังไอ้คนที่บอกว่าจะเข้ามานอนด้วยแต่มันดันยังนั่งดูข่าวตอนจะตีสอง ได้ยินหรอกว่ามันเดินไปเดินมา เสียงน้ำจากห้องน้ำแม้แต่เสียงที่มันปิดโทรทัศน์แล้วเดินเข้ามาในห้องของเขา
“ หลับแล้วเหรอวะ..” โอมถามแล้วสอดตัวเองเข้ามาในผ้าห่มอินที่นอนตะแคงหันหน้าไปอีกด้านได้แต่หลับตาปี๋แค่รู้สึกว่าผิวเนื้อเราสัมผัสกันหัวใจเขาก็เต้นแรงแล้ว
“ หันมาเหอะน่า กูรู้มึงยังไม่หลับ..” โอมพูดขึ้น
“........”
“ หันหลังให้แบบนี้งอนกูอีกเหรอวะ..” โอมพูดแล้วดึงให้อินหันมา
“ เปล่า..” อินพูดเบาๆถึงจะยอมหันมามอง โอมดึงให้ร่างเล็กเข้ามาซบอกพวกเขานอนกันไปเงียบๆฟังเสียงเข็มนาฬิกาเดิน แล้วเป็นโอมที่ก้มลงจูบหน้าผากเนียนแผ่วเบา อินเป็นฝ่ายเงยหน้าขึ้นแล้วริมฝีปากก็สัมผัสกัน
โอมขยับตัวขึ้นคร่อมแล้วเริ่มบดขยี้กลีบปากแดงอย่างหนักหน่วงลิ้นร้อนสอดเข้าในปากแล้วเริ่มเกี่ยวลิ้นเล็กจนอินเริ่มสั่น
“ อืออ..อืม..”
“ อืมม.. “ โอมถอนปากแล้วก้มลงซุกไซ้ไปตามลำคอขาวมือหนาลูบไปทั้งตัวแถมยังบีบอย่างมันมือจนอินสะดุ้ง
“ อ๊ะ..ไอ้โอมกูเจ็บ..อื้ออ..” อินครางเพราะโอมมันดันขึ้นมาจูบปิดปากแล้วเริ่มถอดเสื้อนอนของอินออกอย่างรวดเร็ว
“ อ๊ะ..อ๊า..อื้ออ..” เสียงหวานครางโดนโอมมันเอามือมาลูบๆตรงหน้าอกแล้วบีบจนพอใจ มืออีกข้างเลื่อนมาจับขาเรียวแยกออกเพื่อให้ตัวเองสอดเข้าไปตรงกลาง อินหน้าแดงไปหมดพอโดนมันเอาปากออกไปเป้าหมายใหม่กลับทำเอาร่างบางครางเสียงลั่น
“ อ๊าา..อย่า “ คนตัวบางเอนอกเข้าหาอย่างลืมตัวมือบางกำที่นอนแน่นปิดตารับสัมผัสเสียวซ่านทั้งตัว
“ ไอ้เลวนั่นมันทำอะไรมึงบ้าง..” โอมถามเหมือนกระซิบแล้วจับส่วนแกนกายของอินชักเข้าออกจนร่างบางร้องลั่น
“ อ๊าา..อึก..อ๊ะ..มะ..ไม่..”
“ ตอบให้มันดีๆซิวะ..” โอมกระตุ้นยิ่งขยับมือตัวเองเร็วบ้างช้าบ้างตามอารมณ์ของตัวเองไม่ได้สนว่าอินจะบิดตัวเร้าๆขนาดไหน
“ อึกก..คะ..แค่จูบ..อื้มม..ระ..เร็วๆได้มั้ย “ เสียงหวานกระเส่าด้วยความทรมานแต่โอมก็ยังใช้ความเร็วเท่าเดิมจนอินหอบหายใจ
“ โอม..อึกก..กูขอร้อง กูไม่ไหวแล้วนะไอ้สัส..”
“ ด่าให้ดีเถอะ เดี๋ยวกูจูบปากแตก..” โอมพูดก่อนจะก้มลงดูดปากเรียว อินเองก็สนองจูบไปโดยไม่รู้ตัว
“ อื้ออ..อ๊า..อ่ะ...อ๊ะไอ้โอม..ไอ้สัส อึก..มึงหยุดทำไม!!...”
“ เงียบไปเถอะ..” ได้ยินแค่เสียงพึมพำแต่ร่างบางกลับตาโตเมื่อคนตัวสูงมันก้มลงจูบไปทั้งแผ่นอกไม่เว้นแม้แต่ดูดดึงยอดอกทั้งสองข้างจนอินบิดเร้า ในหัวสมองมันเบลอเป็นสีขาวขาเรียวถูกจับอ้าออกโดยที่เจ้าตัวไม่ทันระวัง
“ อ๊ะ..ไอ้โอม..” อินสั่นระริกรีบหุบขาทันทีที่เห็นมันเลื่อนตัวลงไปข้างล่าง ความอุ่นร้อนของริมฝีปากไล้เสียไปตรงหน้าท้องแบนราบจนอินเกร็งส่วนกลางลำตัวที่ถูกปลุกอารมณ์จนมันแข็งถูกมือหนารวบจับแล้วขยับมันอีกครั้ง..
“ อ่ะ..อื้ออ..อ๊ะ..อ๊ะ..ซี๊ดด..อ๊ะ อย่า..” อินครางลั่น หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะเมื่อโอมก้มลงจูบซับแกนเนื้อที่เริ่มมีน้ำใสๆออกมาบ้างด้วยความเสียว
“ อ่ะ..อย่านะไอ้โอม..อ๊าา...” มือบางเปลี่ยนจากขยุ้มที่นอนลงมาขยุ้มผมบนหัวของโอมที่กำลังออรัลให้จนอินตัวสั่น แค่เปลี่ยนจากมือเป็นปากใบหน้าหวานแดงจัดไม่กล้าแม้แต่จะก้มลงไปมองว่าอีกฝ่ายทำอะไรมันอาย..อายเกินกว่าจะมอง รู้แค่ความอุ่นร้อนที่ดูดเลียเร็วๆแล้วขยับเข้าออกอยู่บนแกนเนื้อเขา
“ ซี๊ดด..อ๊ะ..อ๊ะ..อื้ออ..อะ..ออกไป..” อินพูดไม่เป็นภาษา ขาเรียวที่จับอ้าออกไร้เรี่ยวแรงจะต่อต้านสุดท้ายจึงถูกจับให้มันมาพาดบนไหล่แกร่ง โอมช่วยเอามือขยับแล้วใช้ลิ้นดูดเลียส่วนปลายแรงๆความฝืดของน้ำที่เริ่มออกมาในปากทำให้เขารู้ว่าอีกไม่นานอินมันจะปล่อยน้ำสีขุ่นออกมาแน่ๆ
“ ฮ๊า..อึกก..ขอร้อง..ออกไปกูจะไม่ไหวแล้ว!!..อื้ออ..” มือบางพยายามผลักหัวของโอมออกแต่อีกฝ่ายก็ไม่ได้สนใจยิ่งเร่งปากขยับเข้าออกถึงจะเมื่อยกรามมากก็ตาม ยิ่งสะโพกบางเริ่มขยับตามแรงสวนทางกับปากของโอมแล้วยิ่งรู้ว่าอินมันคงไม่ไหวแล้วจริงๆ
“ ซี๊ดด..อ่ะ..อ๊าาาา...” ร่างบางกระตุกแรงๆก่อนจะปล่อยน้ำรักเข้าไปในปากของอีกคนที่ถูกมือบางของอินกดหัวเอาไว้ โอมกลืนน้ำรักอย่างเลี่ยงไม่ได้ก่อนจะดึงปากออกก้มลงจูบซับไปตามขาอ่อนด้านในอีกที
“ อึกก..ไอ้เวร มึงจะทำให้กูหัวใจวายรู้รึเปล่า..” อินที่หอบหายใจไม่หยุดพูดออกมา
“ เรื่องของมึง..ยกสะโพก..” โอมแค่สั่งแล้วตัวเองก็จับขาของอินลงจากไหล่มือหนาสอดเสื้อยืดที่ใส่ออกจนอินรีบหลบหน้าด้วยความอายแล้วต่อด้วยถอดกางเกงจนร่างกายเปลือยเปล่า อินเหลือบมามองนิดๆถึงกับตาโตเมื่อเห็นท่อนเนื้อของอีกฝ่ายเริ่มใหญ่ขึ้นยิ่งโอมมันเอามือไปกระตุ้นอีกรอบ
“ ซี๊ดด อ่ะ..” เสียงทุ้มครางเบาๆในลำคอก่อนที่โอมจะยึดสะโพกของอินให้ขึ้นมาเกยบนท่อนขา นิ้วเรียวสอดเข้าไปเบิกทางเหมือนเดิมแต่คราวนี้อินแทบไม่เกร็งปล่อยให้โอมเบิกทางให้ง่ายๆ
“ อ๊ะ..อื้อ..” ใบหน้าของอินแนบกับที่นอนไม่กล้าพอที่จะหันมาสบตากับคนร่างสูงตรงๆแม้ว่าโอมจะก้มลงมาจูบไซ้ไปตามลำคอบ้าง
“ อย่าเกร็งนะมึง..” ร่างสูงแค่ก้มลงมากระซิบแล้วจับขาเรียวเขาอ้าออกความร้อนชื้นที่ถูอยู่ตรงปากทางเข้าทำเอาร่างบางสั่นระริก เพราะอีกเดี๋ยวมันจะมาทั้งความเจ็บและเสียวพร้อมๆกัน
“ อ่ะ..อ๊าาาาาา...อะ..โอ๊ยย..อึก..เจ็บบบ...” อินร้องลั่นเมื่อโอมดันส่วนกลางลำตัวเข้าไปทีเดียว
“ ซี๊ดด อ่า..อินใจเย็นดิวะ..”
“ ฮึกก..อื้ออ..อะ..เอาออกนะ กูเจ็บบ...” ดวงตากลมโตเริ่มมีน้ำตาไหลออกมาในขณะที่โอมเริ่มขยับสะโพกเข้าออกจนกายบางขยับเสียดสีกับพื้นที่นอน
“ อึก..อา..ดีมากมึงอย่าเกร็งเดี๋ยวมึงจะเจ็บ..” โอมพูดกล่อมไปแบบนั้นทั้งที่ตัวเองยังขยับตัวเข้าออกในกายบางไม่หยุด
“ อ๊ะ..อึก..โอม..อื้ออ..” ปากบางถูกจูบอย่างจาบจ้วงเพราะโอมทนไม่ไหวที่จะจ้องมองมัน แขนเรียวกอดรอบลำตัวแล้วเอาขาทั้งสองข้างเกี่ยวกับสะโพกสอบ แรงกระแทกยังมีเข้ามาเรื่อยๆจนบางครั้งเสียวบ้างเจ็บบ้างแต่ทั้งคู่ก็ยังส่งเสียงครางออกมา
“ ซี๊ดด อ๊ะ..อ๊ะ..โอ๊ย..อะ..อา..ยะ..อย่าแรง อื้ออ..”
“ อิน..อา ..มึงแม่ง..อึก กูจะทนไม่ไหวแล้วนะ..” โอมขยับตัวเล็กน้อยแล้วขยับสะโพกเข้าใส่แรงๆจนอินจุกแทบตัวงอ
“ โอ๊ย..ไอ้โอมกูเจ็บ..พอ..อ๊ะ..อ๊าา..” เสียงหวานครางอย่างทนไม่ไหวที่ถูกกระแทกแรงๆหลายครั้ง
“ ซี๊ดด..อา..มึงไปพร้อมกันซิวะ..”
“ อื้ออ..อ๊ะ!!!...” ร่างบางกระตุกแรงๆสองสามทีแล้วปล่อยน้ำขุ่นออกมาอีกรอบมีแต่โอมที่กระแทกเข้าใส่ไม่นานก็ดันกายเข้าไปอย่างแรงแล้วปล่อยน้ำรักที่อุ่นร้อนจนอินเผลอครางด้วยความเสียว ร่างสูงล้มลงทับบนตัวอินที่หอบหายใจไม่ต่างกัน
“ มึงจะทำให้กูคลั่งไปถึงไหนห๊ะไอ้อิน..” โอมกระซิบเบาๆแล้วกดจูบตรงลำคอ มือบางเลื่อนขึ้นมาประคองหน้าของโอมก่อนที่ทั้งคู่จะจูบแลกลมหายใจกันอีกครั้ง..
“ อื้ออ..กูไม่เกรงใจแล้วนะมึง..ยั่วกูดีนัก..”
“ มึงเคยเกรงใจกูมั้ยล่ะไอ้สัส...”
.....................................................................................
Rrrrrrrr RRRRRR
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นในตอนเข็มนาฬิกาเกือบจะสิบโมงร่างสองสองที่นอนกอดกันบนเตียงมีแค่โอมที่เริ่มรู้สึกรำคาญเลยปรือตาขึ้นแล้วควานมือไปหยิบมันขึ้นมาดู แล้วต้องกดตัดสายพร้อมกับปิดเครื่องหนีทันที
“ อืมม...” อินขยับตัวแผ่วเบาแต่ก็ไม่ได้ตื่นขึ้นมาเป็นโอมที่ก้มลงไปจูบบนหน้าผากเนียนแล้วขยับแขนรั้งให้ร่างบางเข้ามาซบบนตัวเขามากขึ้น
“ กี่โมงแล้ว..”
“ ตื่นแล้วทำไมไม่ลืมตาวะ..” โอมพูดหัวเราะในลำคอที่เห็นคนในอ้อมแขนยังขี้เซาไม่เลิก
“ กูมีเรียนสิบโมงนะมึง..”
“ เสียใจว่ะเพราะตอนนี้สิบโมงแล้ว..” โอมเหลือบไปเห็นนาฬิกา
“ ห๊ะ..” อินสะดุ้งทันทีแต่เพราะขยับแรงไปหน่อยสะโพกที่พึ่งทำงานหนักจนเจ็บระบมเข้าให้
“ เบาๆซิวะ..เป็นไงบ้าง..”
“ ทำไมมึงไม่เรียกกูวะ..” อินหันมาทำหน้าเหวี่ยงใส่คนที่นอนอยู่
“ อะไรของมึง..ความผิดกูเหรอก็พึ่งตื่นมาพร้อมๆกันเนี่ย..” โอมพูดพร้อมกลอกตาไปมาอินเม้มปากแน่นก่อนจะขยับตัวเพื่อจะไปอาบน้ำ มือบางคว้าเสื้อที่โอมถอดทิ้งไว้แถวๆนั้นมาใส่แล้วรีบคว้าผ้าเช็ดตัวเพื่อไปอาบน้ำ แต่เผอิญว่าน้ำที่ค้างอยู่เมื่อคืนมันดันไหลลงมาตามขาเรียวจนโอมที่สังเกตเห็นต้องกลืนน้ำลายแล้วหันหน้าหนี
“ รีบอาบน้ำเลยไปเดี๋ยวกูไปส่ง..” เสียงทุ้มเอ่ย แล้วร่างบางก็รีบเดินออกไปจากห้อง
.
.
.
โอมขับรถมาจอดหน้าร้านอาหารในเวลาเกือบเที่ยงเพราะอินไม่สามารถที่จะเข้าเรียนในคาบเรียนแรกจึงตัดสินใจหาอะไรกินก่อนจะเข้าไปเรียนช่วงบ่าย
“ กูอยากกินก๋วยเตี๋ยวเรือนะมึง..”
“ เรื่องมากว่ะ..”
“ ก็กูอยากกินนิ..” อินพูดขึ้นทันทีที่เห็นโอมเข้ามาจอดรถในร้านอาหารธรรมดา
“ ก็แล้วทำไมไม่บอกก่อนกูจะพามาที่นี่ล่ะวะ..” โอมถอนหายใจเซ็งๆ
“...........” อินกอดอกแล้วทำเป็นไม่สนใจสุดท้ายโอมก็ต้องเลี้ยงเคลื่อนรถออกไปอีกครั้งแล้วพาอินไปกินร้านประจำ.....ร่างบางเดินไปนั่งที่โต๊ะว่างรอโอมที่ล็อกรถเสร็จแล้วเดินตามเข้ามานั่งหลังจากสั่งเสร็จ
“ แล้ววันนี้มึงเลิกกี่โมง..”
“ บ่ายสี่..ทำไม..”
“ กูจะได้ไปรับไง..”
“ กูกลับเองได้เหอะ..” อินทำเป็นเนียนหันไปมองนอกร้านเพราะเขินที่วันนี้โอมจะไปรับ
“ อย่าเรื่องมากได้มั้ยมึง..กูบอกว่าจะไปรับก็ไปรับซิวะ..”
“ แล้วไม่ไปรับเมียมึงรึไง..กูเห็นตัวติดกันยิ่งกว่าอะไร..” อินทำเสียงเหอะในลำคอเมื่อนึกถึงผู้หญิงของโอมที่ตัวเองไม่ชอบหน้าเอาเสียเลย
“ มึงนี่ยังไงห๊ะ..ทำไมถึงชอบวกมาเรื่องจอยทุกทีกูมีเวลาไปรับมึงก็แล้วกันน่า..” โอมพูดเหมือนไม่สนใจอินมองหน้าอีกฝ่ายนิ่ง ความรู้สึกมันเหมือนกับตัวเองเป็นแค่อะไรซักอย่างที่ต้องหลบๆซ่อนๆ
“ แปลว่าพอส่งกูเสร็จแล้วจะไปรับเมียมึงงั้นซิ..”
“ อือ..” โอมพยักหน้าเป็นจังหวะเดียวกับมีคนมาเสิร์ฟก๋วยเตี๋ยวที่สั่ง ปากบางเม้มกันแน่นตัดสินใจจะก้มลงกินของตรงหน้า
“ แดกเยอะๆนะมึง ตัวยิ่งเล็กๆ..” โอมคีบเนื้อที่อินชอบกินใส่ลงไปในชามอีกฝ่าย ใบหน้าหวานแค่เงยขึ้นมามองแล้วอมยิ้มน้อยๆ
“ เอาให้กูแล้วมึงไม่กินเหรอ..” อินทำเป็นถาม
“ เออ..กูอิ่มล่ะกัน..” โอมไม่ได้สนใจจะเงยหน้าขึ้นมามอง
“ หึๆๆ..พาเมียมากินข้าวเหรอวะไอ้โอม..” เสียงที่ดังขึ้นจากข้างหลังทำให้อินหันไปมองโอมแค่เงยหน้าขึ้นมามองแล้วทำหน้าเซ็งๆ เพราะเป็นพวกไอ้โจ้มันอยู่ภาคโยธาแต่ไม่ค่อยถูกกับพวกของโอม
“ เรื่องของกู..”
“ แล้วนี่ใครวะหน้ารักเชียวนะมึง..” มือหนาจับเข้าที่แก้มแต่อินกลับปัดมือมันทิ้งจนโจ้หัวเราะในลำคอ
“ ไอ้โจ้!!...มึงอย่ามาลามปามนะเว้ย..” โอมลุกพรวดเริ่มเดือดเมื่อโจ้ถือสิทธิ์มาจับตัวของอิน
“ หึๆๆ..ทำเป็นหวงกูไม่ยุ่งหรอกเว้ยถึงจะน่ารักแต่กูก็ไม่ชอบกินพวกเดียวกันอยู่ดี..” โจ้พูดแล้วหัวเราะเยาะอีกฝ่าย
“ ไปให้ไกลเลยมึงก่อนที่กูจะทนไม่ไหว..”
“ มาคนเดียวอย่าอวดเก่งไอ้โอม..” โจ้ชี้หน้า
“ สัส!!มึงจะลองดูมั้ยล่ะ กูไม่ได้ดีแค่ปาก”
“ พอเหอะ..กูจะกินถ้าอยากมีเรื่องก็ออกไปข้างนอก!..” อินพูดขึ้นเพราะตอนนี้โต๊ะเขาก็เป็นเป้าสายตาเกินพอแล้วไม่มีใครอยากเข้ามาห้ามหรอกแม้แต่เจ้าของร้าน
“ มึงเงียบไปเลย..ไม่ใช่เรื่องของมึง..” โจ้หันมาตวาดใส่อิน
“ มึงคิดว่ามึงเท่ห์เหรอห๊ะ เอาคนมามากแล้วจะรุมพวกกูแค่สองแล้วพวกมึงเกรงใจคนอื่นมั้ยห๊ะ “ อินพูดอย่างเหลืออด
“ ปากดีนักนะมึง..” โจ้คว้าคอเสื้อนักศึกษาของอินแล้วง้ามหมัดขึ้นแต่โอมกลับคว้าแขนของโจ้เอาไว้แล้วผลักอีกฝ่ายออกไปทันที
“ อย่ายุ่งกับเมียกู..” โอมพูดเสียงนิ่ง อินได้แต่ชะงักค้างมองแผ่นหลังกว้างของคนตรงหน้าที่เข้ามาขวาง
.................................................................
“ ไอ้อิน..ทีหลังอย่าสอดขึ้นมาอีก..” หลังจากที่โอมพาอินออกมาจากร้านแล้วพาอินมาที่รถขับออกไป
“ กูผิดอะไร..”
“ ถ้าไม่อยากเจ็บตัวก็อย่ายุ่งเข้าใจมั้ย..” โอมพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด อินแค่กัดปากไว้แล้วหันไปมองนอกรถที่กำลังแล่นอยู่บนถนนอย่างเร็ว
“ เออ..ทีหลังกูจะไม่ยุ่งแล้วพวกมึงจะฟัดกันเหมือนหมาตรงนั้นกูก็จะไม่สน..”
“ ปากดีนักนะมึง..”
“ เออ..กูดีแต่ปากพอใจมั้ย “
“ พอได้แล้วกูขี้เกียจจะทะเลาะกับมึง..” โอมหันมาว่าแล้วกลับไปขับรถเหมือนปกติ
Rrrrr Rrrrrr
เสียงโทรศัพท์ของอินดังขึ้นมือบางหยิบออกมาดูว่าเป็นใครทำท่าจะรับแต่กลับถูกมือของโอมคว้าเอาไปซะก่อนตาคมเหลือบมองของในมือแล้วยกยิ้ม
“ ทำอะไรของมึง..”อินชะงักแต่ก็ช้าไปเมื่อโอมรับสายแล้วเอามาแนบหูซะเอง
“ ฮัลโหล..” อินเบิกตากว้างรีบเอามือไปแย่งแต่โอมกลับหันมาทำตาดุใส่
( นั่นใคร..)
“ เป็นใครแล้วมึงยุ่งอะไร..”
( ขอโทษทีนะแต่ขอคุยกับอินหน่อย..)
“ กูไม่ให้คุยมึงมีอะไรมั้ย..แล้วถ้ามึงยังไม่รู้ละก็กูจะบอกอะไรให้ไอ้ที่มึงมายุ่งอยู่เนี่ยมันเมียกูถ้าไม่อยากเจอดีก็อย่าโทรมาอีก ตี๊ด..” โอมตัดสายแล้วเก็บมือถือของอินเอาไว้กับตัว
“ ไอ้โอม..มึงพูดอะไรออกมาห๊ะ!!..” อินตวาดลั่นรถเพราะโกรธที่อีกฝ่ายทำอะไรไม่คิด
“ เรื่องของกู..มึงน่ะเงียบไปเลยกูบอกแล้วใช่มั้ยว่าอย่าไปยุ่งกับไอ้กิจ..” อินหันมาโวยแค่เห็นชื่อเขาก็อารมณ์ขึ้นพอแล้ว
“ มึงไม่มีสิทธ์มาห้ามกูนะ..นั่นมันพี่กู กูมีสิทธ์จะยุ่ง “
“ อย่ายั่วโมโหกูนะไอ้อิน..”
“ เอาโทรศัพท์กูคืนมา..”
“ ทำไม..จะโทรไปบอกมันว่ามึงยังโสดยังซิงอยู่งั้นซิ หึ แต่มึงอย่าลืมนะว่าคนแรกของมึงน่ะคือกู “ โอมหัวเราะในลำคอแล้วยกยิ้มตรงมุมปากจนร่างเล็กที่อยู่ข้างๆต้องกำมือแน่น
“ จอดรถ..” อินพูดขึ้นทั้งที่ร่างสั่นระริก โกรธตัวเองที่ง่ายไปจนอีกฝ่ายต้องมาเยาะเย้ยใส่อยู่แบบนี้
“ นั่งเงียบๆไปเถอะจะถึงมออยู่แล้วไม่ต้องมาประชดกู..”
“ กูจะลงตรงนี้..มึงจอดรถซะ..”
“ จะบอกให้นะถ้ามึงโกรธเรื่องไอ้เหี้ยกิจล่ะก็กูไม่ขอโทษ..แล้วไม่ต้องทำเป็นประชดเพราะกูไม่ง้อ..” โอมพูดแล้วเลี้ยวรถเข้ามอตรงไปยังคณะนิเทศ
“ เย็นนี้ไม่ไปไหนแล้วใช่มั้ย..”
“ เรื่องของกู..” อินหันไปเปิดประตูแต่โอมกลับเอื้อมมือไปดึงประตูให้ปิดอีกครั้งแล้วกระชากแขนอินเอาไว้
“ กูบอกแล้วใช่มั้ยว่าอย่าทำให้กูโมโห..”
“ พอได้แล้วกูไม่อยากเล่นสงครามประสาทกับมึง..ปล่อยเหอะ..” อินพูดเสียงเรียบแล้วกระตุกแขนเพื่อเป็นสัญญาณให้อีกฝ่ายปล่อยมือซะ
“ หน้าคณะนะ..มึงคิดว่ากูไม่กล้าเหรอ..” โอมยิ่งบีบแขนอินแน่น
“ เอาเลยซิ..ถ้ามึงไม่กลัวเรื่องนี้จะเข้าหูเมียมึง “ พูดจบก็ปลดมือออกจากโอมได้ง่ายๆแล้วหันไปเปิดประตูลงไปจากรถ โอมสถบอย่างหัวเสียภายในรถตาคมมองร่างบางของอินที่เดินเข้าไปใต้อาคาร ส่วนตัวเองก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากจะยอมขับรถออกไป
อินที่เดินเข้าไปในอาคารแล้วก็จริงแต่ร่างบางเลือกที่จะหยุดมองจนเห็นรถของโอมขับออกไปนั่นแหละถึงจะถอนหายใจออกมา
เอาเข้าจริงๆตัวเองก็ไม่ได้มีความสำคัญอะไรกับอีกฝ่ายเลยซักนิด..
“ อิน..” เสียงทุ้มของคนที่อยู่ข้างหลังทำให้ร่างบางหันไปมองแล้วถึงกับตาโต
“ พี่กิจ...”
.........................................................
โอมจอดรถที่คณะแล้วเดินไปที่โต๊ะประจำที่เพื่อนเขามักจะสุมหัวกันอยู่บางคนก็นั่งดีดกีต้าแซวหญิงไปมา
“ เป็นไรวะมึง..” คิวที่นั่งหัวเราะอารมณ์อยู่หันมาเห็นโอมทำหน้าหยิกเหมือนอารมณ์เสียมาเลยถามขึ้น
“ ไม่มีอะไร..แล้วไอ้วาล่ะมันโผล่หัวมายัง..”
“ ยังว่ะ..เมื่อคืนก็แม่งหายไปสงสัยยังกกสาวไม่เสร็จ..”
“ เฮ้ย..แล้วใครไปส่งจอยวะ..”
“ อ้อ..แฟนมึงอ่ะไปกับพี่ออฟโน้นสงสัยไอ้วามันฝากพี่เขาไว้มั้ง “ เพื่อนคนนึงพูดเหมือนไม่มีอะไรแต่โอมกลับหยุดกึกตั้งแต่ที่ได้ยินชื่อคนที่ไปส่งแฟนสาวแล้วล่ะ
ก็ถ้ายอมขึ้นรถไปกับอีกฝ่ายแล้วล่ะก็..ไม่รอดซักราย
โอมได้แต่หัวเราะในลำคอก่อนจะหยิบโทรศัพท์ของตัวเองออกมาโทรหาจอยดูบ้างแต่สุดท้ายอีกฝ่ายก็ไม่ได้รับ
“ สงสัยยังกินกันไม่เสร็จ..” โอมพูดขึ้นลอยๆแล้วหันไปสนใจเรื่องเพื่อนในกลุ่ม แค่ไม่นานวาก็เดินเข้ามานั่งข้างๆโอมจนอีกฝ่ายหันไปมอง
“ เมื่อคืนกูให้มึงไปส่งจอยแล้วมึงหายหัวไปไหนมา..”
“ ธุระนิดหน่อย..” วาแค่เลิกคิ้วแต่ก็ไม่ได้สนใจ
“ หน้าบานมาแบบนี้เมียมึงมันว่านอนสอนง่ายขึ้นมาแล้วรึไง..” โอมยังล้อไม่เลิกเพราะเป็นอันรู้กันดีว่าตอนนี้คนที่วาเล่นอยู่เป็นไอ้ตัวแสบเพื่อนรักของอิน
“ หึหึ..ให้มันพยศยังไงกูก็เอาอยู่ “ วาหัวเราะในลำคอ
“ เออ..เรื่องของมึงเหอะแล้วมึงรู้มั้ยว่าใครไปส่งจอย..”
“ ก็ไอ้ก้องไง..เฮ้ยไอ้ก้องเมื่อคืนมึงไปส่งน้องจอยรึเปล่าวะเจ้าของมันหวง..” วาหันไปถามเพื่อนอีกคนที่นั่งฟุบอยู่หัวโต๊ะ
“ ถามมันแล้วจะได้เรื่องมั้ยมันแฮงค์อยู่ เอาหัวยังไม่รอดมาทำไมก็ไม่รู้..” เพื่อนอีกคนที่นั่งอยู่ข้างก้องบอกแทนแล้วยกมือขึ้นตบหัวไอ้คนนอนฟุบไม่รู้เรื่องไปอีกที
“ เอ้า..แล้วใครไปส่งเมียไอ้โอมวะ..”
“ ลุงรหัสมึงแหละ..” โอมเป็นฝ่ายเฉลยแล้วยกยิ้มขึ้น
“ ซวยแล้วไง..กูบอกเฮียแล้วว่าคนนั้นไม่ได้ เฮ้ออ..ขอโทษนะเว้ย..” วาหันมาขอโทษเพื่อนแต่โอมเหมือนจะไม่ได้อะไร
“ ช่างมันเหอะน่ามึงถ้าผู้หญิงมันไม่เล่นด้วยแล้วใครมันจะไปทำอะไรได้วะ กูรู้นิสัยเฮียแกดีน่าอีกอย่างกูก็เริ่มเบื่อแล้วเหมือนกันว่ะ “
“ หึๆๆ..ไอ้ที่เบื่อเนี่ยได้น้องเขาสมใจหรือเพราะคนใหม่มันเด็ดกว่ากันแน่วะ..”
“ อย่าพูดถึงมันได้มั้ยกูยิ่งหงุดหงิดอยู่ “ โอมทำหน้าเซ็งทันทีจนวายกยิ้ม
“ แล้วเมื่อคืนเป็นไงวะ..เคลียร์กันไปถึงสวรรค์ชั้นไหน “
“.......”
“ อย่ามาทำหน้าไร้อารมณ์น่าไอ้โอม..กูรู้ว่าเมื่อคืนมึงได้กับมันอีกนั่นแหละ..”
“ รู้เยอะนักนะมึงไปนั่งอยู่ในห้องกูด้วยรึไงวะ “
“ กูติดกล้องไว้เหอะ..”
“ หึๆๆ...”โอมหัวเราะออกมาเพราะรู้ดีว่าวาล้อเล่นแต่ไอ้ที่มันทายนะถูกตลอดแหละไอ้วามันเป็นพวกถ้าคิดจะรู้อะไรแล้วจะไม่พ้นสายตามันไปได้หรอก ส่วนเรื่องของเขากับอินมันก็รู้ดีทุกอย่างเหมือนกับที่เขารู้เรื่องของมันกับไอ้นัดนั่นแหละ...ไอ้วามันเล็งไอ้นัดตั้งนานแล้ว
“ ว่าแต่มึงหงุดหงิดอะไรวะ..”
“ หลายเรื่อง..”
“ อย่าบอกนะว่าทะเลาะกับไอ้อินอีกแล้ว..พวกมึงนี่แม่งตั้งแต่ได้กันพ่อแง่แม่งอนตลอดเลยนะไม่เห็นเหมือนเมื่อก่อนไม่สนใจกันซักเท่าไหร่ “
“ มึงคิดว่าเรื่องที่ทำกูหงุดหงิดมีกี่เรื่องห๊ะ..สัส..”
“ เอ้า..แล้วด่ากูทำไมห๊ะ..” วาขมวดคิ้วแล้วคว้าแก้วกาแฟเย็นของเพื่อนข้างๆมาดูดซะเพราะมันก็มัวแต่ม่อสาวไปนั่นแหละ
“........”
“ อย่าบอกนะว่าไอ้กิจมันยุ่งกับเมียมึง..”
“.........”
“ แล้วไอ้อินว่าไง..”
“ หึ..จะว่าอะไรนอกจากบอกแค่เป็นพี่ อย่าให้กูรู้ล่ะกันว่าเล่นลับหลังกูจะเอาให้มันร้องไม่ออก..”
“ หึๆๆ..เดี๋ยวกูช่วย..” วาหัวเราะเหี้ยมๆเพราะเขาเองก็ไม่ได้ชอบกลุ่มพวกกิจอยู่แล้ว
อินนั่งดูดโกโก้ปั่นในร้านค็อฟฟี่ช็อปใกล้ๆคณะเพราะพี่กิจบอกว่าขอเวลาคุยประจบกับที่ยังไม่ถึงเวลาเรียนทำให้อีกฝ่ายไม่กล้าพอที่จะปฏิเสธเลยต้องมานั่งอย่างอึดอัดกันแบบนี้ ส่วนพี่กิจก็เอาแต่มองหน้าร่างบางไม่ละสายตา
“ เอ่อ..คือว่าพี่มีอะไรเหรอครับ..”
“ อิน..”
“ ฮะ...”
“ พี่ถามตรงๆอินก็ตอบพี่มาตรงๆนะ..” กิจพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง
“..........”
“ ตอนที่พี่โทรไปแล้วมีคนรับน่ะอินนั่งอยู่ด้วยใช่มั้ย..”
“.........” ใบหน้าหวานก้มลงต่ำพยายามซ่อนใบหน้ารู้สึกผิดเอาไว้
“ แล้วไอ้คนที่พูดน่ะคือโอมรึเปล่า..”
“ ผมขอโทษครับ..”
“ เรื่องจริงงั้นเหรอ..อินคบกับเขาอยู่เหรอ..”
“ ฮ่ะๆๆ ไอ้โอมมันมีแฟนแล้วนะครับ..จะมาคบกับผมได้ไงอีกอย่างเราก็เป็นเพื่อนกันไอ้ที่มันพูดน่ะเหลวไหลผมไม่ได้เป็นอะไรกับมันหรอกครับ..” อินพูดทั้งที่เม้มปากแน่นแต่ต้องหน้าเสียเพราะเหมือนกิจจะยังใช้สายตาแบบที่เขาขนลุกไปหมด
สายตาที่มองออกว่าเขานั่นแหละที่โกหก
“ อินชอบโอมเหรอ...”
“...........” ร่างบางชะงักเงยหน้าขึ้นมองอีกฝ่ายทันที
“ อินรู้ใช่มั้ยว่าพี่ชอบอินอยู่..”
“........”
“ พี่จีบอินพี่รู้ดีว่าอินรู้ตัวแต่ก็ทำเป็นไม่ใส่ใจนั่นพี่ก็รู้อยู่..แต่ที่พี่อยากรู้จริงๆตอบพี่ได้มั้ยช่วยบอกพี่ตรงๆเถอะนะ..อินรักเพื่อนคนนั้นใช่มั้ยครับ..”
“ พี่กิจ...”
“ ถ้าอินตอบพี่มาตรงๆว่าอินกับเขาเป็นแฟนกันพี่จะไม่ทำให้อินลำบากใจอีก “
“ ครับ..ผมรักเขา..”
“............”
“ แต่เราไม่ได้เป็นอะไรกัน..ผมรักเขาแค่ฝ่ายเดียว “ อินตอบด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความรู้สึกเจ็บ...แค่คำว่าไม่ได้เป็นอะไรกันแต่ก็มีอะไรกันมันก็เจ็บมากแล้วตอนนี้ยังมีเรื่องให้เขาต้องคิดอีก
เรื่องที่เขาแอบมีความสัมพันธ์กันทั้งที่อีกฝ่ายก็มีคนของตัวเองอยู่แล้ว...แล้วจะโทษใครในเมื่อตัวเขานี่แหละที่เป็นฝ่ายยอมเอง
“ พี่กิจอย่าบอกใครเรื่องนี้นะครับ..”
“ โอมรู้มั้ยว่าอินชอบเขา..”
“ ไม่ครับ..ยังไงมันก็เป็นไปไม่ได้อยู่ดีเขามีแฟนแล้วนะครับอีกอย่างโอมมันคบแต่กับผู้หญิงเท่านั้นผมไม่อยากให้มันลำบากใจเรื่องความรู้สึกของผม..” อินพูดแล้วถอนหายใจออกมา
“ เข้าใจแล้ว...”
“.............”
“ ถ้ามันเป็นแบบนี้..ถ้าพี่จะจีบอินต่อได้รึเปล่า..”
“ เอ่อ....”
“ พี่รอได้นะ..ถ้าเจ็บมากๆถ้าไม่อยากทนแล้วพี่จะอยู่ข้างๆอินเองนะครับ..” กิจกุมมือเล็กอีกฝ่ายแน่น
“ พี่กิจ..”
“ ช่วยให้โอกาสพี่ด้วยได้มั้ย..”
........................................................................................
“ ไปคุยอะไรกับพี่กิจห๊ะ...พี่เขาขอมึงเป็นแฟนรึไงวะ..” เจยังยิ้มไม่หุบกะจะล้อเพื่อนเต็มที่แต่ปัญหาคืออีกฝ่ายไม่เล่นด้วยนี่แหละ
“ ไม่มีอะไร..” อินนั่งลงแล้วถอนหายใจ
“ แล้วมึงเป็นไรวะ..”
“ เรื่องของกูเหอะ..ว่าแต่ไอ้นัดล่ะ..” อินมองหาแล้วไม่ต้องหาให้ไกลเพื่อนมันนอนฟุบอยู่ข้างๆเจนั่นแหละ
“ นอนตายยังไม่ฟื้นว่ะ..” เจตอบแทนเมื่อเห็นอินมันมองแล้วส่ายหน้า
“ เมื่อคืนพวกมึงหนักกันรึไง..” อินพูดหน่ายๆเพราะเขากลับมาก่อน
“ ก็นิดหน่อยว่ะ..ว่าแต่กูหน้ามึงก็โทรมเหอะ..” เจพูดยิ่งทำให้อินชะงักเพราะเมื่อคืนเขาก็นอนดึกจริงๆ อินเลี่ยงที่จะไม่ตอบแต่หันไปหยิบหนังสือขึ้นมาวางบนโต๊ะส่วนเจเมื่อเพื่อนไม่สนใจตัวเองก็กลับไปเล่นเกมในมือต่อ
หลังจากเลิกเรียนอินเดินออกมาพร้อมนัดที่ยังหาววอดๆไม่หยุดทั้งที่ตัวเองหลับตลอดบ่ายแล้ว ส่วนเจดันออกมาก่อนเพราะมีนัดกับเพื่อนอีกกลุ่มจะไปร้านเกมกัน
Rrrrrr Rrrrrrr
“ สัส...มันจะอะไรกับกูนักหนาวะ..” นัดสถบกับตัวเองเมื่อมองหน้าจอมือถือเป็นคู่อริตลอดชาติ
“ ผัวมึงโทรมาเหรอ..” อินยกยิ้มเมื่อนัดตวัดสายตามามอง
“ เดี๋ยวเหอะมึง..” นัดคาดโทษไว้ส่วนตัวเองยกโทรศัพท์ขึ้นแนบหูเพราะขืนไม่รับของมันดูซิมันได้หาเรื่องอีก
“ ฮัลโหลมีอะไรกูเรียนอยู่..” นัดโกหกหน้าตายทั้งที่ตัวเองกำลังเดินออกมาหน้าคณะแล้วแท้ๆ
( รับช้าสามนาทีกูคูณสอง )
“ ไอ้เวร..กูเรียนอยู่มึงมีอะไรก็ว่ามา..” นัดหยุดยืนแล้วเถียงกับคนในสายเสียงดังลั่น อินเลยได้แต่มองพฤติกรรมเพื่อนด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม
( เสียงดังขนาดนั้นอาจารย์ไม่ว่าเหรอว่ะ อย่าตอแหลเลยน่ามึงเดินออกมาดีๆเลย )
“ มึงจะจองล้างจองผลาญกูไปถึงไหนห๊ะ..”
( อย่าให้กูต้องเดินไปลากมึงถึงที่นะเมีย..เพราะไม่ใช่แค่ลากแต่กูจะทำมากกว่านั้นแล้วไม่ต้องหนีเพราะกูเห็นมึงแล้วด้วย..)
“ สัส!!..” นัดด่าออกมาเสียงดังจนคนที่เดินอยู่แถวนั้นหันมามองแต่ก็ต้องหลบตาเพราะแค่เห็นสีหน้าของนัดแล้วยิ่งไม่มีใครกล้า
( กูให้เวลาแค่ห้านาทีนะบอกลาเพื่อนมึงซะแล้วเดินออกมา..ไม่งั้น หึๆๆๆ..ติ๊ด..)
“ แม่งโว้ย!!!!...”
“ ไอ้วามันให้มึงทำไรเหรอ “
“ ไอ้อินกูขอโทษนะเว้ยแต่กูไปส่งไม่ได้แล้วว่ะ...”
“ เออๆไม่เป็นไรหรอกกูกลับเองได้ แต่มึงไม่เป็นไรนะ..”
“ อืมๆๆ เดี๋ยวกูโทรหา.. อ๊ะพี่กิจมาพอดีเลยผมวานไปส่งเพื่อนผมด้วยนะครับ..” นัดหันไปเห็นรุ่นพี่เดินมาพอดีทำให้อินหันไปยิ้มให้บางๆ
“ ได้ซิ..เดี๋ยวพี่ไปส่งเอง..” กิจยิ้มให้นัด อีกฝ่ายเลยเดินดุ่มๆออกไปด้วยใบหน้าบึ้งตึงเหมือนเดิมมีแค่อินที่มองด้วยความเป็นห่วง
“ ไปเถอะอิน..”
“ ครับ..” อินเดินไปพร้อมกับรุ่นพี่เพื่อไปที่รถแต่กลับชะงักเมื่อเห็นวาขับรถมาแล้วใช้สายตามองเขาก่อนที่รถคันนั้นจะไปรับเพื่อนเขาที่รออยู่อีกด้าน
อินเข้ามานั่งในรถของรุ่นพี่ที่สนิทด้วยหัวใจสั่นๆเหมือนกับจะมีอะไรเกิดขึ้นเพราะแค่เห็นสายตาของวาที่มองมามันไม่ค่อยจะดีนักในความรู้สึก
“ เป็นอะไรรึเปล่า..” กิจถามด้วยความเป็นห่วงเพราะอินจะขมวดคิ้วจนเห็นได้ชัด
“ เอ่อ..เปล่าครับ..” ร่างบางหันไปยิ้มให้รุ่นพี่แล้วกิจก็ขับรถออกไป ซีวิกสีขาวเคลื่อนตัวไม่ทันออกไปจากมหาลัยก็มีรถอีกคันขับตัดออกมาด้วยความเร็วแล้วตัดหน้ารถของกิจจนคนขับต้องเบรกรถด้วยความเร็วดีที่กิจไม่ได้ขับรถเร็วเพราะถือว่ายังอยู่ในมอ อินถึงกับหน้าขมำไปชนเก็กหน้ารถมือบางลูบหน้าผากปอยๆ
“ ใครวะ!!..” เหมือนกิจจะอารมณ์เสียเพราะเกือบจะชนกันแล้ว แต่พอเห็นเจ้าของรถที่เปิดประตูออกมาเดินดุ่มๆด้วยใบหน้าโกรธจัดทั้งรถก็ชะงักค้างโดยเฉพาะอิน
“ ลงมา..” ร่างสูงเปิดประตูรถด้านอินแล้วกระชากร่างบางให้ลงมาจากรถ
“ ไอ้โอมมึงหยุดเดี๋ยวนี้นะ..” กิจรีบลงไปจากรถแล้วเดินอ้อมมาขวางโอมที่กระชากร่างอินให้เดินไปที่รถตัวเอง
“ ถอยไป..” โอมเอ่ยด้วยเสียงเรียบนิ่งแถมยังบีบแขนเล็กของอินแน่นขึ้นทุกขณะจนร่างบางต้องเม้มปากเพื่อกั้นเสียงตัวเองไว้ คนเริ่มมองเพราะตอนนี้กำลังอยู่ในช่วงเลิกเรียนพอดียิ่งเห็นเป็นอดีตเดือนวิศวะที่ไม่ว่ายังไงก็ยังเป็นที่สนใจ
“ ปล่อยอินซะ..ก่อนที่กูจะหมดความอดทนกับคนอย่างมึง..” กิจพูดเหมือนจะสะกดความโกรธเอาไว้เช่นกัน
“ กูบอกให้มึงถอยออกไป..” โอมยังย้ำคำเดิมๆด้วยน้ำเสียงเดิมๆ
“ คิดว่าทำแบบนี้แล้วมันเป็นสุภาพบุรุษพอรึไง..อย่าทำตัวเหมือนโดนแย่งของเล่นเลยกูรู้มึงไม่เด็กขนาดนั้นหรอก พลั๊ก!!..” กิจล้มลงทันทีโดยที่ไม่ทันตั้งตัวมือหนาของอีกฝ่ายคว้าคอเสื้อดึงจนร่างสูงของกิจยืนขึ้นโอมกลับสวนหมัดใส่ท้องอย่างแรงจนกิจจุกงอ
“ ไอ้โอมหยุด!!..” อินตะโกนลั่นด้วยความตกใจเขายังตั้งตัวไม่ทันเลยตอนโอมเข้าไปชกรุ่นพี่เขาคนเริ่มมุงดู อินได้แต่ตะโกนบอกให้หยุดด้วยเสียงสั่นเพราะตอนนี้เหมือนกิจจะสวนกลับไปบ้างแล้วแต่เพราะขนาดร่างกายของโอมมันได้เปรียบกว่า สองคนลงไปคลุกฝุ่นกันไปพักใหญ่ผลัดกันสวนหมัดใส่กว่าจะมีคนมาช่วยแยกก็เล่นเอาหมดสภาพอินรีบเข้าไปดึงแขนของโอมไว้ในขณะที่ผู้ชายอีกสองคนที่เข้ามาแยกจับตัวกิจเอาไว้
“ พอได้แล้วมึง..อึก..” อินตัวสั่นระริก โอมกระชากแขนออกจากอินด้วยความหงุดหงิดแล้วเอาหลังมือปาดเลือดตรงมุมปากสายตาจ้องอีกฝ่าย
“ กูจะเตือนมึงเป็นครั้งสุดท้ายไอ้กิจ..อย่ายุ่งกับคนของกูเพราะไม่ใช่แค่มึงที่เจ็บตัว มึงคงรู้นะว่ากูจะจัดการกับใครต่อจากมึง “ พูดจบโอมก็ดึงอินให้เดินตามไปที่รถตัวเอง
“ อ๊ะ “ เสียงอินดังขึ้นเมื่อโอมดันร่างบางเข้าไปในรถแล้วปิดประตูเสียงดัง ทุกอย่างอยู่ในความเงียบเมื่อโอมขับรถออกไปด้วยความเร็ว
“ พี่โอเคนะครับ..” รุ่นน้องที่เสี่ยงตายเข้ามาแยกพูดด้วยความเป็นห่วงกิจแค่พยักหน้าให้แล้วพยุงตัวเข้าไปในรถ ตาคมปิดแน่นอย่างเหนื่อยล้าทั้งห่วงอินด้วย
..............................................................
โอมขับรถด้วยความเร็วสูงทั้งที่ใบหน้าก็ยังน่ากลัวไม่เปลี่ยนอินยังตัวสั่นระริกไม่หายด้วยความกลัวเพราะเขารู้ดีว่าตอนนี้คนข้างๆโมโหมากแค่ไหน โอมจะเงียบมากเวลาโกรธแต่พอหลังจากนั้นมันจะระเบิดอารมณ์ทันทีเมื่อทนไม่ไหว..เขาเคยเห็นตอนนั้นครั้งสุดท้ายเมื่อตอนม.ห้าคนที่มีเรื่องกับคนนี้ต้องนอนโรงพยาบาลตั้งอาทิตย์นึงและเขาก็สาบานแล้วว่าจะไม่ขออยู่ในเหตุการณ์เหมือนวันนั้นอีก
“ อึก..ไอ้โอมกูเจ็บ..” อินกัดปากพูดเสียงสั่นเมื่อถึงหอร่างบางก็ถูกกระชากให้เดินตามร่างสูงตรงหน้าโดยที่อีกคนไม่ยอมพูดอะไรซักคำ กายบางถูกเหวี่ยงเข้าไปในลิฟต์อย่างแรงจนเจ็บแค่วินาทีเดียวเท่านั้นร่างสูงกดเขากับผลังลิฟต์แล้วก้มลงบดขยี้ริมฝีปากอย่างแรง
“ อื้ออ..อึก..อย่า..” อินพยายามเบี่ยงหน้าหลบแต่มือหนากลับบีบเข้าที่คางแล้วล็อกเอาไว้แถมยังบีบจนร่างบางเจ็บ รสจูบที่อีกฝ่ายเอาแต่กัดทั้งบดขยี้อย่างเอาแต่ใจไม่ได้รู้สึกดีแต่เจ็บมาก
ติ๊ง!!...
เสียงลิฟต์เปิดพร้อมกับผู้หญิงสองคนที่รอเข้ามาทำให้พวกเธอชะงักโอมแค่ตวัดตาไปมองแล้วกระชากร่างบางของอินออกไป
ปัง!!!!
พลั่ก!!!
“ ฮึก..” อินกัดปากแน่นทั้งสะอื้นออกมาเบาๆเมื่อตัวเองถูกเหวี่ยงลงบนพื้นห้องหลังจากที่เข้ามาในห้องแล้วโอมยังปิดประตูเสียงดัง
“ กูเคยบอกมึงแล้วใช่มั้ยว่าอย่ายุ่งกับมัน..”
“ ........ “
“ คิดจะลองดีกับกูตอนอารมณ์แบบนี้ใช่มั้ยห๊ะ!!!...” โอมตวาดลั่นจนอินสะดุ้งมือบางกำแน่นด้วยความกลัว
“ อ๊ะ..อึก ไอ้โอมอย่านะมึง..” อินละล่ำพูดออกมาทั้งที่พูดไม่ออก ร่างกายถูกกระชากขึ้นมาแล้วเขาก็รู้ดีว่ามันจะจบลงยังไง
“ กลัวว่ามันจะรู้นักใช่มั้ยว่ามึงเป็นของกู..แต่มึงไม่ต้องห่วงเพราะกูนี่แหละจะทำให้มันรู้ตัวเอง ว่ากำลังเป็นชู้กับเมียชาวบ้าน “ โอมพูดกัดฟันแล้วลากอีกฝ่ายไปที่ห้องตัวเอง อินพยายามขืนตัวแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ร่างบางสะอื้นตัวโยกเมื่อถูกเหวี่ยงลงไปบนเตียงความรู้สึกต่อมาคือโดนร่างอีกฝ่ายขึ้นมาคร่อมจับเขากดลงบนที่นอน ตรึงแขนทั้งสองข้าง
“ ไอ้โอม..อึก..อย่า!!!!..”
..............................................................................................
ขาดไปหนึ่งตอนล่ะ งื้มมมม พึ่งสังเกตเห็น
