​- PROLOGUE -

​

ความรักมันสวยงามถูกไหม ความรักคือการให้ใช่หรือเปล่า แล้วถ้าเธอและเขา ‘ให้’ กันและกัน

 มันมากพอๆกับคนที่รักเขาควรจะให้

แต่เราสองคนกลับไม่ได้รักกันล่ะ…

เซ็กส์อันเจ็บปวด ป่าเถื่อน และระทึกใจที่คนเป็นพี่ชอบ

เป็นเซ็กส์ที่คนน้องเต็มใจจะให้…

เราละเลงบทรักใส่กันและกันอย่างชายหญิงไร้ยางอาย หลบซ่อนผู้คนที่คอยจะจับผิด เพียงเพราะฐานะของเรานั้นต่างกันราวฟ้ากับเหว

‘เป็นสาวใช้เพียงคนเดียวที่คุณชายของบ้านถูกใจ’

เซ็กส์ที่เธอรับได้แต่ใครอื่นกลับรับไม่ไหว

แล้วเขาจะปล่อยเธอไปได้ยังไง

“ใช่ไหมสาวน้อยของพี่”

รอยยิ้มกว้างราวกับคนที่กำลังนึกสนุก เสียงหอบหายใจและเสียงครางกระเส่าดังไปทั่วห้องทั้งห้อง ร่างเล็กนอนหายใจโรยราปรือตาจ้องมองคนพี่ด้วยสายตาอ่อนเพลีย แรงกระแทกถี่ยิบจากคนบนกายทำเอาเธอเมื่อยล้าไปหมด

“ไหมเสร็จแล้ว ทำไมคุณชายยังไม่เสร็จสักที อึก” 

“เพราะพี่อยากจะรักหนูให้นานๆยังไงล่ะ คนดี...อ่าา..”

------------------

คอมเม้นเป็นกำลังใจเยอะๆแล้วจะรีบมานะคะ