“ไม่ค่ะ...แพรไม่ต้องการ” 

            ริมฝีปากบางกัดกลีบปากตัวเองแน่น แต่ร่างกายเธอก็ทำตามที่สั่งได้เลย

            เธอเกลียดตัวเอง...

            “ถ้าเธออดทนภายในหนึ่งนาทีได้ ฉันจะปล่อยเธอไป ตกลงไหม?” 

            หนุ่มใหญ่นึกอยากแกล้งคนปากแข็งที่ยืนตัวสั่นในอ้อมกอด อยากจะรู้จริงๆว่าเธอจะทนได้นานแค่ไหน

            “คุณพูดจริงนะคะ”

            แพรดาวหลงคิดว่าเขาจะจบเรื่องนี้ไม่ใช่เล่นเกมสวาท

            “จริงสิ เกมง่ายๆแค่เธอยืนอยู่นิ่งห้ามขยับเท่านั้น”

            “ตกลงค่ะ”

            ทันทีที่เธอตกลงเขาก็ขยับออกห่างเล็กน้อย

            “เริ่มแล้วกัน หนึ่ง สอง สาม....”

            พูดจบเขาก็เริ่มนับเลขพร้อมๆกับใช้สองมือแกะกระดุมเสื้อนักศึกษาออกอย่างรวดเร็วท่ามกลางความตกใจของแพรดาวที่เผลอตบปากรับคำเขาเลยจำต้องยืนนิ่งๆปล่อยให้ถอดเสื้อออก

            ภายในสิบห้าวินาที เสื้อนักศึกษาก็หล่นที่พื้น มีเพียงบราสีดำที่โอบอุ้มหน้าอกใหญ่เธอไว้

            “ไม่นะคะ” เธอรั้งสายบราไว้ไม่ให้เขาถอดออก

            “เธอถอนตัวไม่ได้แล้ว....”

            มือหนากระชากบราออกจากร่างบางทันทีเผยให้เห็นสองก้อนเนื้อนิ่มอวบใหญ่ปรากฏต่อหน้า หนุ่มใหญ่ไม่รอช้ากดใบหน้าเข้าครอบครองยอดถันเข้าเต็มโพรงปาก ปากก็พร่ำนับเลขต่อไป

            “คุณแพท.... แพรเจ็บ” แพรดาวยืนขาสั่นปล่อยให้เขาดูดนมเธอทั้งสองเข้า

            “สามสิบเอ็ด จ๊วบ... สามสิบสอง จ๊วบ...”

            พชรพูดไปด้วยพร้อมกับดูดสองเต้าของเธอสลับไปมา มือสากก็พลางกอบโกยป้อนเข้าปากอย่างหื่นกระหาย 

            สายตาคมมองจ้องใบหน้าเด็กสวยที่เงยหน้าหลับตากัดริมฝีปากไม่ให้ร้องออกมา

            “เธอมันอดทนเก่งดีจริงๆ”

            “ สี่สิบห้า สี่สิบหก สี่สิบ... คุณอย่าขี้โกงสิคะ” แพรดาวกำมือแน่น รีบเอ่ยปากนับเลขเมื่อเห็นปากของเขาขบเม้มไปทั่วรอบแดงซอกคอและเนินอกที่ยังเป็นรอยเก่าที่เขาทำไว้ซ้ำอีกอีกครั้ง

            มือใหญ่ผละจากหน้าอกใหญ่ขยับลงมาสอดมือเข้าไปในกระโปรงนักศึกษาของเธออย่างรวดเร็ว ตอนนี้เขาลืมนับเลขไปโดยสิ้นเชิง

            “ไม่นะคะ” ร่างบางผละเมื่อถูกมืออุ่นสอดเข้าไปในแพนตี้สีขาวพลางลูบไล้ไปตามพื้นที่เนินสาว มือเรียวยาวแกล้งสะกิดกลีบสวาทเบาๆ

            “ห้าสิบสาม ห้าสิบ...อย่าค่ะ” เธอนับเลขอย่างยากลำบาก ไม่ว่าเขาจะสัมผัสส่วนไหนของเธอก็รุ่มร้อนไปทั่วทั้งกาย สองมือกำแนนจนแทบจะจิกมือตัวเองให้เลือดอยู่แล้ว

            “ห้าสิบสาม...” ใบหน้าหล่อยิ้มมุมปาก แค่เห็นสาวน้อยตรงหน้ากลั้นเสียงร้องจนหน้าแดงก่ำเท่านี้เขาก็มีความสุขแล้ว

            “ห้าสิบสี่ ห้าสิบห้า...” มือหนาใช้นิ้วกรีดตามรอยกลีบกุหลาบอย่างช้าๆ

            “อื้ม....” 

            ใบหน้าสวยเอนซบแผงอกใหญ่อย่างหมดแรง

ห้าวินาทีสุดท้ายนี้ มันเป็นความทรมานที่สุดที่เธออยากจะกรีดร้อง ตะโกนบอกเขาว่าให้ทำต่อไป...

“หกสิบ... เธอทำสำเร็จ”

พชรผลักเธอออกห่างพร้อมกับเอามืออกจากหน้าอกและกระโปรงจากเธอ

“แปลว่าต่อไปเราสองคนจะไม่ข้องเกี่ยวกันแล้วใช่ไหมคะ” ใบหน้าสวยที่ยังแดงก่ำเก็บอาการดีใจไม่ไหว

“ฉันบอกเธอแบบนั้นเหรอเด็กน้อย?” พชรหัวเราะเบาๆ

            เธอเกลียดเสียงหัวเราะนี้เหลือเกิน

            “หมายความว่ายังไงคะ อย่าบอกนะว่าคุณจะไม่ทำตามที่พูด!” 

            เธอคงไม่รู้สินะว่าตัวเองกำลังเปลือยอกต่อหน้า เวลาที่เธอโมโห หน้าอกใหญ่ของเธอทั้งสองข้างก็กระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะแรงๆยั่วให้คนแก่แถวนี้มองไม่ละสายตา

พชรอดที่จะยกมือขึ้นลูบไล้เนินอกของเธอไม่ได้

นิ้วโป้งลูบไปตามรอบแดงที่เขากัดเบาๆ

“หยุดค่ะ” เธอปัดมือใหญ่ออกก่อนจะรีบหยิบเสื้อจากพื้นปิดหน้าอกไว้

            “เธอคงเข้าใจอะไรผิดไปนะแพรดาว ที่ฉันบอกจะปล่อยเธอไปคือการที่ฉันปล่อยให้เธอไปหาคุณพ่อโดยไม่ต้องอยู่กับฉันตอนนี้....”

            หนุ่มหล่อหัวเราะในลำคอก่อนจะกล่าวต่อ

            “แต่ไม่ได้หมายความว่าเธอจะเป็นอิสระจากฉันได้”

            “คุณมันใจร้าย คุณก็น่าจะรู้ว่าคืนนั้นแพรไม่ได้อยากให้คุณ...” เธอไม่รู้จะพูดยังไงดี

ยังไม่ทันที่เธอจะพูดจบเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นเบาๆ

“แพร....แพรอยู่ในนั้นหรือเปล่าลูก คุณท่านนั่งรออยู่ในห้องทำงานแล้วนะลูก”

เสียงของแม่แพรดาวนั่นเอง

“อยู่ค่ะแม่” แพรดาวรีบตะโกนขานรับ

“งั้นก็รีบออกมาได้แล้ว เดี๋ยวแม่เดินล่วงหน้าไปก่อนนะแพร”

“ค่ะ” 

เธอตอบเสียงดังให้คนข้างนอกได้ยินก่อนจะหันมาเผชิญหน้ากับเขาที่ยืนนิ่งไม่พอใจที่ถูกรบกวน

“แพรต้องไปค่ะ” 

แพรดาวบอกเขาเสียงเบาแล้วรีบหยิบยกยกทรงแล้วหันหลังแต่งตัวให้เหมือนเดิม แต่เดินจะไปเปิดประตูก็ถูกเขารั้งไว้ก่อน

“อะไรคะ”

“เด็กน้อยเธอติดกระดุมไม่ถูกแบบนี้ เดี๋ยวแม่เธอก็จับได้หรอกว่าเธอถูกฉันทำอะไรบ้าง” 

เขาจับตัวเธอหันมาก่อนจะบรรจงปลดกระดุมออกออกจนหมด แล้วเธอก็โชว์เนินอกอวบอีกครั้งต่อหน้าเขา

“ไม่เป็นไรคะ ฉันทำเองดีกว่า” เธอทำท่าจะปัดมือเขา

“เธอสั่นขนาดนี้ ให้ฉันติดดีกว่ามั้ง” น้ำเสียงที่กระซิบข้างหู ฝ่ามือร้อนๆที่แสร้งปัดโดนยอดถันเบาๆทำให้เธอเผลอยอมให้เขาสัมผัสง่ายๆ

กว่าเขาจะติดกระดุมให้เธอเสร็จ มือสากถูกหน้าอกไปกี่ครั้ง แต่ที่รู้ๆเหงื่อและจุดซ่อนเร้นตรงนั้นก็แฉะไปโดยไม่รู้ตัว

หญิงสาวรีบผละจากเขาโดยเร็ว ไม่ลืมจะสำรวจตัวเองก่อนจะเปิดประตูหนีเขาออกไป ในระหว่างที่เดินไปพบคุณท่าน ภายในหัวเธอก็ไม่สามารถสลัดเขาออกจากความคิดได้เลยสักนิด ยิ่งตอนที่กำลังจะผลักประตูออกไป เขาก็พูดทิ้งท้ายไว้ก่อนไป

‘เธอแน่ใจนะว่าอยากจะหนีฉัน แต่ต่อให้เธอหนี...เธอก็หนีฉันไม่พ้นหรอกแพรดาว’           

  ‘เธอเป็นของฉันแล้ว’

เขาเน้นย้ำประโยคหลังด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น มันทำให้เธอทั้งอึดอัดและดีใจอยู่ลึกๆ เธอเหมือนคนบ้าที่เสียสติไปแล้ว

เธอแอบชอบเขามานานแล้ว...

talk:  หนูจะหนีรอดจากเขาได้อย่างไร ในเมื่อหนูชอบเขา ><