​

​

          “แพรดาว คุณได้ยินที่ผมถามหรือเปล่า?” น้ำเสียงที่ทุ้มลึกแสนน่าฟังเอ่ยถามดังก้องทั่วห้องเรียน

          “คะ? อาจารย์ถามว่าอะไรนะคะ”

          แค่เห็นเขาเท่านั้น... เธอก็เสียอาการแล้ว

          “คุณตอบคำถามผมไม่ได้ แสดงว่าคุณไม่ได้ตั้งใจเรียนตลอดทั้งชั่วโมง ฉะนั้นวันนี้ก็อยู่เรียนต่อในห้องเรียนสักครึ่งชั่วโมงแล้วกัน” เขาแอบยิ้มที่มุมปากอย่างสะใจที่ได้แกล้งคนตัวเล็กที่ยืนหน้าซีดหวาดกลัวเขายิ่งกว่าเสียอะไร

          “ไม่ใช่แบบนั้นนะคะ หนูแค่...”

          “เอาล่ะนักศึกษาทุกคน วันนี้อาจารย์จะปล่อยพวกเธอก่อนครึ่งชั่วโมง ยกเว้นแพรดาวที่ต้องอยู่เรียนเสริมกับผมจนกว่าจะหมดชั่วโมง”

          นักศึกษาทุกคนพากันส่งเสียงโห่ร้องปรบมือดีใจกันยกใหญ่ที่วิชาสุดท้ายไม่ต้องอยู่ยันหัวค่ำ ยกเว้นหญิงสาวคนหนึ่งที่นั่งเงียบแทบจะร้องไห้ลำพัง

          “เธอหนีฉันไม่พ้นหรอกแพรดาว...”

          ไม่รู้ทำไมเธอถึงได้อ่านปากของเขาออกว่ากำลังพูดอะไรอยู่กับเธอ...