วันอาทิตย์ที่ 12 สิงหาคม 2561

เวลา 10:30 น.

ตอนนี้กายกำลังนั่งอยู่บนรถของเฟียร์เพื่อที่จะไปทำงานกับเพื่อนของเขาที่นัดกันไว้ที่ตึกคณะนิเทศ อีกอย่างคือเขาก็ตื่นสายด้วย คนที่กินเหล้าเมื่อคืนดันตื่นก่อน มันดูกลับกันจนเขารู้สึกเขินอาย...ตามจริงจะมาเอง แต่เฟียร์ก็ยังยืนยันที่จะมาส่งเขาให้ได้...ตอนนี้ในรถไม่มีประโยคสนทนาออกมาจากปากของใครเลยสักคำ สกายเองก็เอาแต่มองออกไปนอกกระจก ส่วนเฟียร์เขาก็มีหันมามองคนใส่แว่นอยู่บ้างเป็นพักๆไม่นานรถก็ขับมาถึงข้างหน้าตึกคณะนิเทศฯ คนไม่ค่อยเยอะมากเพราะมันเป็นวันหยุด

“จะกลับโทรบอกกูด้วย...เดี๋ยวมารับ...” กายพยักหน้าก่อนจะเปิดประตูลงไปจากรถ เขาหันมามองคนที่อยู่ในรถนิดๆก่อนจะปิดประตูหันหลังเดินเข้าไปหากลุ่มเพื่อนในตึก พอเห็นว่าคนตัวเล็กเดินเข้าไปในตึกแล้ว เฟียร์จึงได้ขับรถออกไป…

..

..

พอคนตัวเล็กเดินมาถึงลานหลังตึกคณะของเขาก็เห็นปาล์มกำลังนั่งทำงานอยู่กับเพื่อนใหม่ 3 คน เป็นผู้หญิงสอง ชื่อบีมกับดิว และผู้ชายอีกคนที่ชื่อก้อง

“กาย...มึงมาช้าจังวะ...พวกกูนั่งทำจนจะเสร็จแล้วเนี่ย…” พอเดินไปถึงกายก็โดนปาล์มบ่นด่าทันที ก็อย่างที่บอกว่าเขาตื่นสาย ไอ้คนตัวสูงในห้องมันก็ไม่ยอมปลุกเขาเลยด้วย เฮ้อออ...

“กูขอโทษ...เดี๋ยวที่เหลือกูทำเอง” กายพูดพร้อมกับเดินไปนั่งข้างๆปาล์ม ร่างเล็กรีบหยิบงานขึ้นมาอ่านแล้วก็ลงมือทำทันที

“มาเดี๋ยวเราช่วย...” เพื่อนในกลุ่มที่ชื่อบีมพูดพร้อมกับลุกขึ้นเดินมานั่งข้างๆกาย ร่างบางแอบยิ้มให้เล็กน้อยก่อนที่ทุกคนจะพากันนั่งทำงานต่อ...

..

..

ฝั่งของบอล

ช่วงเช้าของวันอาทิตย์...เมื่อวานตั้งแต่ที่เขาขอโทษปาล์มไป ทั้งสองก็กลับมาคุยกันตามปกติ...ภารกิจต่อไปของเขาก็คือต้องจีบปาล์มให้ติด แต่วันนี้ปาล์มบอกว่าจะต้องไปทำงานกับเพื่อนที่มอซึ่งตามจริงเขาบอกจะไปส่ง แต่คนตัวเล็กก็ไม่ยอม บอกว่าจะไปเองให้ได้ เขาเลยไม่ได้ว่าอะไร

ปกติที่เขาชอบกวนตีนใส่ก็เพราะว่ารูมเมทมันน่ารัก แต่พอผ่านมาถึงวันนี้เขาก็ไม่ค่อยได้กวนแล้ว ก็อย่างที่เห็นว่าที่ผ่านมาเกิดเรื่องอะไรขึ้น เขาอยากลองคบกับปาล์มดู

คำว่าลองมันอาจจะดูเจ็บสำหรับอีกฝ่าย แต่ที่เขาคิดแบบนี้ก็เพราะรู้สึกว่าตัวเองหลงปาล์มจริงๆมันผิดเหรอที่เขาอยากลองคบกับคนที่เขาหลง?

บางทีทุกอย่างมันจะไปได้สวยก็เป็นได้...

“จะเริ่มยังไงดีวะ...” บอลบ่นออกมาคนเดียว ตอนนี้เขากำลังนั่งอยู่ในห้องพร้อมกับคิดหาวิธีจีบรูมเมทของเขาให้ติด จะโทรไปถามพี่ก็รู้สึกเกรงใจ ถึงจะเป็นวันอาทิตย์พี่เขาก็ต้องทำงานตลอดเพราะเป็นหัวหน้างานต้องวนไปดูคนงานที่นู่นบ้างที่นี่บ้าง

Rrrrrrrrrr

สักพักเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น คนที่เอาแต่นั่งกุมขมับจึงได้เลื่อนมือไปหยิบขึ้นมาดู ก่อนที่เขาจะเห็นว่าเป็นผู้เป็นพ่อ

“ฮัลโหลครับป๊า...”

(บอลแกว่างไหม?)

“ว่างครับ...ป๊ามีอะไรรึเปล่า?” ตอนนี้เขาก็ไม่มีอะไรทำอยู่พอดี เพราะงานก็ทำเสร็จตั้งแต่เมื่อวานแล้ว

(แกช่วยไปดูร้านฝั่งตะวันตกให้ป๊าหน่อย...) ทางบ้านของบอลเปิดธุรกิจเกี่ยวกับการนำเข้าอะไหล่รถยนต์ และก็มีนำเข้ารถยนต์บางรุ่นเข้ามาขายด้วย เขาจึงถูกพ่อของเข้าสอนเรื่องงานที่ร้านมาตั้งแต่เด็กๆไม่แปลกที่พ่อจะชอบใช้เขาให้ไปดูร้านให้ แต่บางทีถ้ามีเวลาว่างเขาก็จะเข้าไปช่วยงานเองบ้างบางครั้ง มันก็แล้วแต่อารมณ์ด้วย

“ได้ครับป๊า...แล้วเฮียเบสอยู่ร้านไหนอะครับ?” บอลตอบตกลงแต่ก็ไม่วายถามถึงคนเป็นพี่

(ป๊าใช้มันไปดูร้านที่ชล เลยต้องให้แกไปดูให้แทนคนงานก่อน เพราะตอนนี้บางคนก็ไม่ว่าง เพราะพ่อเรียกให้มาประชุมที่บริษัท)

“อ๋อได้ครับ...”

(อ่าๆฝากด้วย...) ปลายสายตอบก่อนจะรีบกดตัดสาย บอลจึงรีบเดินไปสวมเสื้อแจ็คเก็ตสีดำกับกางเกงยีนออกจากห้องไป

..

..

ไม่นานรถของบอลก็มาจอดที่หน้าร้านขนาดใหญ่ มีกระจกประดับล้อมรอบ อีกฝั่งเป็นส่วนขายอะไหล่ อีกฝั่งเป็นส่วนขายรถยี่ห้อแพง

“สวัสดีค่ะคุณบอล...” พอเดินเข้ามาก็มีพนักงานสาวสวยของร้านเดินเข้ามายกมือสวัสดีบอลทันที

“สวัสดีครับ…”

“วันนี้คุณบอลเข้ามาที่ร้าน มีธุระอะไรรึเปล่าคะ?” หญิงสาวถาม

“ป๊าให้ผมมาดูร้านอะครับ...”

“พอดีเลยค่ะ ดิฉันกำลังจะโทรไปหาบอสอยู่เลยว่าทำไมถึงไม่ได้เข้ามา...” บอสที่ว่าก็คือหัวหน้าของแต่ละร้านๆ

“อ๋อครับ...”

“งั้นเชิญทางนี้เลยค่ะ...” หญิงสาวพูดก่อนจะเดินนำบอลเข้าไปข้างในที่เป็นส่วนเช็กกิจกรรมต่างๆของร้าน ไม่ว่าจะเป็นฝ่ายบัญชี ฝ่ายติดต่อสินค้าและอื่นๆ

..

..

..

เวลา 15:00 น.

เวลาล่วงเลยมาจนบ่ายสาม บอลพอเช็กดูร้านเสร็จเรียบร้อยแล้วเขาก็รีบโทรรายงานพ่อ ก่อนจะขับรถกลับมาที่หอ ในระหว่างทางเขาก็ได้แวะซื้อเค้กมาฝากรูมเมทตัวเล็กของเขาด้วย...มันอาจจะสานสัมพันธ์ของเขากับมันได้มากขึ้น...

แกร็ก...

ดูเหมือนว่าอีกคนจะยังไม่กลับมา บอลเดินเอาเค้กเข้าไปไว้ในตู้เย็น ก่อนจะเดินออกมานั่งที่โต๊ะทำงาน แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อจะโทรหาปาล์ม

“เหี้ยยย...ไม่มีเบอร์...” สบถคำหยาบออกมาก่อนจะขว้างโทรศัพท์ไปที่เตียงนอนแรงๆอาจจะเป็นช่วงเวลาที่ไม่ค่อยได้คุยกัน อะไรๆก็ยังไม่ลงตัวเลยสำหรับเขาตอนนี้ ทั้งๆที่โล่งอกแล้วแต่กลับต้องมาเครียดเรื่องอื่นต่อ

ยิ่งไม่เคยจีบใครก่อนเลยด้วย เห็นหน้าตาเขาหล่อๆเจ้าชู้ๆแบบนี้คิดว่าเขาเข้าหาสาวก่อนเหรอ?

ไม่เลย...เขาแค่นั่งซดเหล้าอยู่หล่อๆแค่นี้สาวก็ตรึมแล้ว

Rrrrrrrr

สักพักเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมา บอลจึงรีบลุกขึ้นเดินไปหยิบขึ้นมาดู พอเห็นว่าเป็นเพื่อนเขาจึงรีบกดรับสายพร้อมกับนั่งลงบนเตียง

“มีไรวะ?” เขาแอบพูดเสียงออกหงุดหงิดเล็กน้อย

(เป็นไรวะมึง? กูแค่จะโทรมาถามว่าคืนนี้ไปแดกเหล้าไหม?) หินโทรมาชวนเพื่อนของเขาไปดื่มเหล้า ตามจริงเขาโทรไปถามเฟียร์แล้วแต่เฟียร์ก็ปฏิเสธ

“ไม่มีอารมณ์ว่ะ...” เมื่อวานเฟียร์ก็ชวน สาวก็ชวน แต่เขาก็ปฏิเสธไปหมด ตอนนี้ไม่มีอารมณ์ทำอะไรทั้งนั้น อีกอย่างก็เหนื่อยๆด้วย ตั้งแต่วันที่เข้าหอ (วันที่ 27 เดือนที่แล้วมาจนถึงวันที่ 12 เดือนนี้) ทำไมความสัมพันธ์ของเขากับรูมเมทมันดูห่างเหินกันจังวะ ขนาดเบอร์โทรติดต่อยังไม่มีเลย...

ก็คงเป็นเขาเองแหละที่ทำนิสัยแย่ๆใส่...

(มึงเป็นไรวะ? ทำไมเสียงเหมือนเครียดๆ) ปลายสายพอรู้สึกเหมือนว่าเพื่อนของเขากำลังเครียดๆอยู่เลยถาม

“ไม่มีไรหรอก...ไว้วันหลังๆ”

(เออๆงั้นก็ไม่กวนละ..)

“อ่าๆโทษที...” พูดจบเขาก็กดตัดสายไปทันที ร่างสูงค่อยๆล้มตัวลงไปนอนบนเตียงของเขาเพื่อพักผ่อนสายตา วันนี้เขาก็เหนื่อยมามากแล้ว มีอะไรให้เครียดไม่เหมือนกับแต่ก่อนที่จะทำอะไรก็ทำ จะเอาสาวก็เอา...

“โตแล้วจะทำอะไรลองคิดให้เยอะๆหน่อย เราอายุ 19 ปีแล้วนะบอล เรื่องเกเรก็ลองลดดูบ้าง...” คำพูดของคนเป็นแม่ที่ตอนนี้ต้องกลับไปอยู่ที่ญี่ปุ่นเพราะปู่กับย่าไม่สบาย

‘ผมก็อยากมีคนรักเป็นตัวเป็นตนบ้าง...’

‘จะชายหรือหญิงก็ช่าง...’

‘อยากลองดูจริงๆว่าคนที่เขารักกันมันเป็นยังไง...’

กับรูมเมทของเขาเองก็ได้...

..

..

..

ฝั่งของคนทำงาน

เวลา 16:00 น.

ตอนนี้เวลาก็ล่วงเลยมาจนถึง 4 โมงเย็นแล้ว แต่ละคนที่มีสภาพใบหน้าสดใสๆในตอนแรกตอนนี้ก็เหมือนจะเริ่มล้าขึ้นมาละ

“เฮ้อออออ...เสร็จสักที...” ก้องพูดพร้อมกับลุกขึ้นยืดเส้นยืดสาย

“คนโกหก...” กายหันไปบ่นใส่ปาล์มที่ตอนแรกบอกว่างานเกือบเสร็จละ

“ฮ่าๆๆก็มันเกือบเสร็จงานหนึ่งไงตอนแรก...”

“กวนบาทาจริงๆ” ร่างเล็กพูดก่อนจะรวมงานไว้ด้วยกัน

“เดี๋ยวเราไปซื้อน้ำปั่นก่อนนะเดี๋ยวมานั่งเล่นด้วย...” >ดิว

“เดี๋ยวเราไปด้วย...มีใครจะเอาอะไรไหม?” >ก้อง

“เราเอานมสดปั่น...” >ปาล์ม

“เราไม่เอาๆ” >กาย

ตอนนี้เขารู้สึกยังไม่ค่อยหิวอะไรเลย เพิ่งกินนมไปเมื่อกี้ 1 กล่อง ถึงปกติจะเป็นคนชอบกินก็ตามที

“เอ่อ...งั้นเดี๋ยวเราขอตัวกลับหอก่อนนะ คือต้องไปทำธุระกับแม่ต่ออะ..." บีมพูดขึ้นมาก่อนจะยกกระเป๋าสะพายข้างสีสวยขึ้นมาสะพาย ปาล์มกับกายจึงโบกมือลา จากนั้นในโต๊ะก็เหลือแค่คนสองคนที่ตอนนี้นั่งก้มหน้ากดโทรศัพท์อยู่

Rrrrrrrrrr

สักพักเสียงโทรศัพท์ที่อยู่ในมือของกายก็ดังขึ้นมา...แต่มันกลับเป็นเบอร์แปลกที่เขาเองก็ไม่เคยเมมไว้ จะเป็นเฟียร์ก็คงไม่ใช่

“ใครโทรมาวะ?” ปาล์มหันมาถามเมื่อเห็นว่าเพื่อนของเขาไม่ยอมกดรับสายสักที

“ไม่รู้ว่ะ...เดี๋ยวมานะ…” กายตอบก่อนจะลุกขึ้นเดินไปกดรับ

“สวัสดีครับ...”

(สวัสดีครับกาย นี่นิวเองนะ...) พอรู้ว่าเป็นใครกายเองก็ถึงกับต้องขมวดคิ้วเข้าหากันทันที

“ทำไมนิวรู้เบอร์ของเราอะ?”

(พอดีเมื่อตอนเช้าผมเห็นเพื่อนคนที่ชอบเดินกับกายเขาเดินอยู่หน้าตึกคณะพอดี ผมเลยเดินเข้าไปขอครับ...) ปลายสายพูดจบกายก็รีบหันไปมองไอ้เพื่อนตัวดีของเขาทันที ปาล์มเองจึงเลิกคิ้วเชิงถามว่ามีไร แต่เขาก็หันกลับมาคุยโทรศัพท์ต่อ

(เอ่อ...ขอโทษที่เสียมารยาทนะครับ) ปลายสายพูดเสียงแผ่ว

“ไม่เป็นไรครับๆต่อไปนิวมาขอกับกายตรงๆก็ได้...ว่าแต่นิวมีอะไรรึเปล่าครับ?”

(ไม่มีอะไรหรอกครับผมแค่ลองโทรไปดูเฉยๆกลัวเบอร์ผิด)

“อ๋อครับ...”

(งั้นผมไม่รบกวนกายแล้วนะครับ...แล้วเจอกันพรุ่งนี้ครับ...)

“แล้วเจอกันครับ...” คนตัวเล็กพูดก่อนจะกดตัดสายไป ตอนนี้เขาก็ได้บันทึกเบอร์ของนิวไว้แล้ว

“ใครโทรมาวะ?” ปาล์มถาม

“ไม่มีไรหรอก…”

ตอนนี้เขาก็แอบสงสัยว่าทำไมนิวต้องอยากได้เบอร์เขาด้วย หรือเพราะอยากเป็นเพื่อนกันนะ?

Contact Me 

twitter @heartfilia_emma 

Page ไรท์เอ็ม 

แท็ก #รักนี้เกิดที่หอใน

​

ลิงก์​สั่งซื้ออยู่หน้าแนะนำข้างบน

(ราคา 252฿)