“ วี๊ด วิ๊วววว น่ารักจังเลยครับน้อง “
“ ไอ้สัส...” เสียงออกหวานสถบด่ากลับทันทีที่เดินผ่านไอ้พวกรุ่นพี่หน้าม่อที่รวมกลุ่มกันแซวพวกรุ่นน้องปีหนึ่ง
“ เฮ้ย ไอ้นัดมึงใจเย็นดิวะ...” อินสะกิดเพื่อนที่หันไปทำตาขวางใส่พวกพี่สถาปัตย์ที่เอาแต่หัวเราะ
“ ห่า กูยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่..” ขาเรียวรีบสาวเท้าเดินให้ไวโดยมีอินที่เดินส่ายหน้าเนือยๆ
“..........”
“ แล้วนี่มึงจะลากกูไปไหน...”
“ ไปหาโม..”
“ ไปหาทำไมวะ เดี๋ยวมึงก็ไปรับเมียมึงแล้วนะรออีกสองสามชั่วโมงมันจะลงแดงตายรึไง..” อินถอนใจเหนื่อยๆเพราะเหนื่อยกับอีสองคู่ผัวเมียนี่จริงๆ
“ กูใจเย็นรอถึงเลิกเรียนไม่ได้หรอกนะไอ้อิน..แม่งกูต้องพูดกับโมให้รู้เรื่องตอนนี้..”
“ แล้วพวกมึงทะเลาะอะไรกันอีกอ่ะ..กูเหนื่อยแล้วนะ “
“ จะอะไรอีกล่ะถ้าไม่ใช่ไอ้เหี้ยวา!!..แม่งกูฆ่ามันแน่ถ้ามันเสือกมายุ่งกับของๆกูอีก “
สุดท้ายก็เรื่องเดิมๆของไอ้เพื่อนนัดคนที่ถูกลากได้แต่ส่ายหน้าไปมา แล้วเชื่อมั้ยว่าอีกเดี๋ยวมันก็จะถูกเมียมันบอกเลิกอีก
ใช้เวลาไม่นานก็มาถึงหน้าคณะเมียไอ้นัด..โมเรียนอยู่คณะบริหารภาคบัญชีแถมยังน่ารักโครตๆอย่าถามว่าไอ้นัดมันไปสอยมาได้ไง นัดมันเป็นพวกหลีหญิงเก่งมาก จีบเก่ง เอาใจหญิงเก่งถึงหน้ามันจะไม่ให้แต่ใจมันแมนมากแล้วเรื่องที่เป็นประเด็นบ่อยๆก็เรื่องที่นัดมันโดนคู่อริตลอดการณ์อย่างไอ้วาหนุ่มวิศวะสุดเฉียบแย่งสาวมันตลอด โดยที่ไม่เคยเข้าใจเลยว่าวามันมีดีกว่าอะไรทำไมสาวๆถึงเลือกมันแถมไอ้คู่นี้ก็ต่อยกันตลอดเจอกันเป็นมองหน้า เข้าใกล้เป็นแลกหมัด
“ โม....” ร่างโปร่งเดินไปคว้าหญิงสาวที่นั่งคุยอยู่กับกลุ่มเพื่อน ทำเอาโมตกใจงงๆเพราะถูกดึงมาโดยที่ไม่รู้ตัว
“ นัด..มีอะไรอ่ะเดี๋ยวโมต้องเข้าเรียนแล้วนะ..” โมรั้งตัวเอาไว้เพราะไม่เข้าใจว่าแฟนตัวเองกำลังจะพาไปไหนแถมยังบีบแขนเธอแรงมาก
“ เมื่อวานโมไปไหนกับไอ้เหี้ยวา...” นัดถามเสียงนิ่งทำเอาโมถึงกับสะอึก
“ นะ..นัดเอาอะไรมาพูดอ่ะ..”
“ โมอย่าโกหกนัดเลยดีกว่า..”
“ นัดเห็นรึไงว่าโมไปกับวาน่ะ..ถ้าไม่เห็นกับตาก็อย่ามาใส่ร้ายกันแบบนี้เพราะโมไม่ชอบ!! “ แขนเรียวสะบัดจนมือหนาของนัดที่กุมไว้หลุดออก
“ โมจะไม่พูดใช่มั้ย..”
“ ก็โมบอกไปแล้วไงว่าโมมีธุระน่ะถ้านัดเชื่อคนอื่นมากกว่าโมก็เชิญ..” ร่างบางสะบัดตัวเพื่อจะเดินออกไปแต่นัดกลับกระชากแขนเธอไว้
“ แล้วถ้านัดเห็นล่ะ...นัดเห็นว่าโมไปดูหนังกับมันเมื่อวาน นี่น่ะเหรอธุระสำคัญที่ว่า “
“..........”
“ โมไม่น่าทำแบบนี้กับนัดเลยนะ..”
“ นะ..นัด...”
“ ต้องให้บอกมั้ยว่าดูเรื่องอะไร..” มือบางๆล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงแล้วกำตั๋วหนังที่เมื่อวานตัวเองเป็นคนตามเข้าไปด้วยแล้วคว้างมันใส่หน้าแฟนสาวแลดูเหมือนโมจะตกใจไม่น้อยปากคอสั่นไปหมด
“ แล้วถ้าจะเอากันนะนัดว่าเข้าม่านรูดไม่ดีกว่าล่ะ..ในโรงหนังระวังจะเป็นคลิปให้อายนะโม “
เพี๊ยะ!!...
ใบหน้าที่ติดออกจะน่ารักถูกฟาดจนหันขวับทำเอาคนที่เดินผ่านไปมาหันมองด้วยความสนใจ
“ ไอ้คนทุเรศ!!!...”
“ หึ..ถ้าจะนอกใจกูอ่ะทำให้มันเนียนๆหน่อย..แบบนี้มันจับง่ายไปแล้วอย่าคิดนะว่าจะได้คบกับไอ้เหี้ยวามันสมใจ กูนี่แหละจะตามจองล้างจองผลานพวกมึงทั้งคู่..” นัดแสยะยิ้มใส่เมื่อเห็นโมตาเบิกกว้างอย่างตกใจที่คนตรงหน้าพูดจาหยาบคายใส่
“ นะ..นัดกล้าพูดมึงกูกับโมเหรอ!!!”
“ ไม่ต้องกลัวหรอกกูเลิกกับมึงอยู่แล้ว.. แล้วอย่าคิดนะว่าจะสวมเขาให้คนอย่างกูง่ายๆน่ะ กูไม่โง่โว้ย!!..” พูดจบร่างโปร่งก็เดินฉับๆออกไปด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง
“ กะ..กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด ไอ้บ้า!!!...” เสียงแหลมแสบแก้วหูดังจนคนแทบทั้งคณะหันมามองเป็นหนที่สอง
“ ไปไอ้อิน..” เดินไปคว้าเพื่อนที่นั่งรออยู่ที่ม้าหินอ่อน
“ เกิดไรขึ้นวะ แม่งเสียงดังมาถึงนี่..”
“ ไอ้สัสวาแม่ง...มึงเจอกู..” อินได้แต่ทำหน้างงเพราะนอกจากเพื่อนจะไม่ตอบคำถามแล้วยังทำหน้าโหดเหมือนแค้นใครมาเป็นชาติ
“ แล้วนี่มึงจะไปไหนวะ..” อินยื้อแขนเพื่อนเอาไว้ทันทีเพราะเส้นทางมันไม่ใช่ทางไปคณะของตัวเองซักนิด
“ กูจะไปกระทืบไอ้เหี้ยวา!!..” นัดหันมาตะโกนใส่อินแล้วลากแขนเพื่อนรักเดินต่อ
“ เห้ย มึงใจเย็นดิวะไอ้นัด..” อินพยายามรั้งแขนเพื่อนไว้แต่ตอนนี้คนกำลังโกรธเอาช้างมาฉุดก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว...สุดท้ายพวกเขาสองคนก็เดินมาถึงตึกคณะวิศวะจนได้
“ เหี้ยแล้วไอ้นัด มึงอย่าทำงี้ดิวะ..”
“.........”
“ มึงจะเดินมาให้พวกไอ้วามันกระทืบรึไงวะไอ้เหี้ยนัด..สัส มึงฟังกูบ้างได้มั้ย..” อินพยายามพูดตะโกนใส่หูให้นัดมันได้สติซักที
“ ไอ้สัส!!!..” ร่างโปร่งพุ่งไปต่อยหน้าคนที่ยืนคุยกับเพื่อนในห้องจนคนอื่นแตกตื่น คนที่โดนชกเข้าให้เต็มๆได้สติจับเหวี่ยงร่างโปร่งที่จะเข้ามาซ้ำจนล้มลงไปนอนกับพื้น
“ ไอ้นัด!!..มึงอยากลองดีกับกูเหรอห๊ะ..” เสียงวาตวาดลั่นห้องเพราะความโมโหที่โดนหมัดลุ้นๆของคู่คริตลอดกาลอย่างจัง ร่างสูงคว้าคอเสื้ออีกคนขึ้นมาแล้วปล่อยหมัดตัวเองใส่หน้าหวานๆจนนัดหน้าหันแล้วทั้งคู่ก็ผลักกันต่อยจนลงไปนัวเนียที่พื้นโดยที่ไม่มีใครกล้าเข้ามาแยก
“ เกิดไรขึ้นวะ..ไอ้อินมึงมาทำไรที่นี่วะ ”
“ โอม..มึงแยกไอ้สองคนนี้ทีดิ..” อินที่ได้แต่มองด้วยความตกใจหันไปหาคนที่พึ่งเดินเข้ามาในห้อง ร่างสูงได้เเต่ถอนใจเหนื่อยๆก่อนจะช่วยกันแยกไอ้สองคนที่ลงไปนอนคลุกฝุ่นกับพื้น...
“ ไอ้เหี้ย..มึงปล่อยกู!!..” นัดที่ถูกจับล็อกพยายามดิ้นให้หลุด
“ ไอ้นัดไอ้เวรมึงไม่ตายดีแน่..ไอ้สัส!!!..” คนที่มีสภาพไม่ต่างกันถึงแม้จะถูกจับแยกแล้วแต่ก็ไม่วายด่าส่งกันไม่หยุด
“ พวกมึงลากไอ้นัดออกไปเลย..ก่อนที่พวกอาจารย์จะมาทำธรรม์บนให้มันหายบ้าอีก..” โอมที่ล็อกเพื่อนตัวเองอยู่พูดกับพวกที่พยายามลากนัดออกไป
“ กูไม่ไป..ไอ้สัสวามึงแย่งเมียกู..ไอ้เหี้ย!!..”
“ เมียมึงต่างหากที่ร่านมาหากู..หึ..อย่างมึงมันจะไปมีปัญญาเอาใครได้วะไอ้ตุ๊ด..”
“ ไอ้เหี้ย!!!..มึงดิตุ๊ด..อย่างมึงมันก็เหมือนหมาที่แดกของเหลือเดนจากกูล่ะวะ ไอ้เวร..ไม่มีปัญญาหาเองถึงต้องมาแย่งของๆกู..” นัดยังตะโกนดังลั่นจนวาต้องสะบัดตัวออกจากเพื่อนที่จับเขาไว้จนหลุดแล้วเดินพรวดเดียวมาถึงอีกคนที่ปากดี
“ ปากดีนักนะมึง..” วากัดฟันพูดตอนนี้เขาโมโหจนจะฆ่าคนได้แล้ว
“ กูไม่ได้ดีแต่ปาก ไอ้สัส..”
“ ไอ้วา..อย่านะมึง..” โอมพูดปรามด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ
“ หึ..ฝากไว้ก่อนเถอะ..”
“ ไอ้อิน..พาเพื่อนมึงออกไปได้แล้วก่อนที่กูจะเอาไอ้วาไม่อยู่..” โอมพูดกับเพื่อนร่างเล็กที่จับแขนนัดเอาไว้แล้วเริ่มลากเพื่อนตัวเองออกไป
“ ไปเหอะนัด..ก่อนที่มึงจะโดนตีนจริงๆน่ะ..”
“ มึงกลัวเหี้ยไรห๊ะไอ้อิน..กูไม่กลัวซะอย่าง..”
“ ตัวเล็กแล้วยังอวดเก่งอีกนะมึง..กูว่ามึงกลับไปได้แล้วไอ้นัดวันนี้พอได้แล้วพวกมึงสองตัวค่อยไปหาที่ฟัดกันที่อื่น..” โอมพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆตามฉบับตัวเองก่อนจะเดินไปนั่งที่โต๊ะแล้วหยิบมือถือตัวเองขึ้นมาเล่น
“ ฝากไว้ก่อนนะมึง..” นัดชี้หน้าวาที่ส่งยิ้มกวนตีนให้ก่อนที่ตัวเองจะถูกอินลากออกไป
“ ห่าเอ้ย..หมัดหนักชิบหาย..” วาเดินมานั่งข้างโอม
“ หึ..มึงก็โรคจิตชอบไปยุ่งกับคนของไอ้นัด..”
“ ใครยุ่ง..เมียมันแต่ล่ะคนแม่งน่าเอาทั้งนั้น แล้วอีกอย่างกูสะใจว่ะหน้าอย่างมันสมควรโดนทิ้ง..”
“.........”
“ แล้วนี่มึงล่อเหยื่อติดแล้วรึไง ถึงมานั่งสบายใจเฉิบขนาดนี้อ่ะ..”
“ ใจเย็น..ใครจะเหมือนมึงได้แล้วทิ้ง..”
“ เออ..ไอ้คนดีกูจะรอดูว่าคนนี้จะได้ซักกี่วัน..” วาพูดด้วยน้ำเสียงเยอะเย้ยเพราะรู้ดีว่าโอมมันไม่ชอบเล่นของนานๆ
..........................................................................
“ สัส ถ้าไม่ใช่เพื่อนมึงกูจะฆ่าไอ้ห่าวาแล้ว..” นัดยังคงเดินบ่นด้วยความเคียดแค้นไม่หาย
“ แค่นี้มึงก็เหมือนหมาแล้วรู้มั้ยห๊ะ..”
“ มึงไม่เข้าข้างกูก็ไม่ต้องพูดเลยไอ้อิน..”
“.......” อินได้แต่มองเพื่อนของตัวเองที่มีสภาพไม่จืดแล้วยังบ่นไม่เลิกตั้งแต่เดินมาด้วยกันหน้าก็โดนต่อย หมดหล่อไปตั้งนานแล้วแถมยังเป็นเป้าสายตาให้คนอื่นมองอีก
“ มองเหี้ยไรวะ..” แล้วยังพาลไปทั่วอีก
“ หมดสภาพว่ะมึง..” อินได้แต่พึมพำแล้วเดินตามไป
“กลับบ้านนะมึง “ ก่อนจะลงจากรถอินหันมาสั่งเพื่อนรักเป็นครั้งสุดท้าย
“ เออน่า..” นัดพูดปัดด้วยสีหน้ารำคาญ
“ ถ้ามีอะไรโทรหากูล่ะ..”
“ อืม..”
“ แล้วก็..”
“ มึงจะมาเป็นแม่กูอีกคนรึไงห๊ะ..ให้แม่กูบ่นคนเดียวพอ “ นัดพูดดักทันทีเมื่อเห็นเพื่อนตัวเล็กกำลังจะวาดฝีปากมาบ่น
“ เออไม่อยากให้กูบ่นก็อย่าไปก่อเรื่องอีก..ปากหมาๆอย่างมึงน่ะไม่ใช่จะโดนกระทืบแต่จะโดนพวกมันเอาด้วยล่ะซิไม่ว่า..”
“เหี้ย..มึงพูดให้มันดีๆนะกูแมนเต็มร้อยเว้ยอีกอย่างอย่างกูน่ะหาเมียเท่านั้น..”
“ หึ..เออกูจำได้ว่าวันนี้มึงพึ่งเลิกกับเมียมาไม่ใช่เหรอ..”
“ สัส..อย่าพูดให้แค้นได้มั้ยห๊ะ..”
“ งั้นกูไปล่ะ..” อินหันไปเปิดประตูรถแล้วลงจากรถของเพื่อนไป หลังจากที่มองส่งเพื่อนแล้วก็หันตัวเดินเข้าไปในหอพักของตัวเองทันทีเพราะตอนนี้ก็สามทุ่มกว่าแล้ว
แกร็ก
มือบางเปิดประตูห้องเข้าไปเห็นโทรทัศน์ในห้องเปิดอยู่ส่วนคนที่เปิดเอาไว้ก็นอนอยู่บนโซฟาตัวยาว
“ แดกไรยังมึง..”
“ ทำไมวันกลับเร็วจังวะ..” อินพูดแล้ววางกระเป๋าลงบนโต๊ะเดินไปเปิดตู้เย็นหยิบน้ำมาเทใส่แก้ว
“ ขี้เกียจ..”
“ ขยับ..” ขาเรียวสะกิดบนท่อนขาคนที่นอนพาดเต็มโซฟาสุดท้ายก็ต้องลุกนั่งแล้วให้เพื่อนร่างบางนั่งลงด้วย
“ เพื่อนมึงนี่แสบชิบหาย..” มือหนาหยิบมือถือมาเล่นอีกตามเคย
“ ว่าแต่กูของมึงก็แสบ ไอ้นัดมันก็โมโหบ้าบอของมันแบบนั้นแหละแต่ไอ้วาอ่ะแม่งโครตกวนตีนเลยเหอะ..”
“ แล้วตกลงมึงกินไรยัง..”
“ ยัง..มัวแต่ฟังไอ้นัดมันบ่นไม่หยุด..”
“ งั้นออกไปหาไรกินกันกูยังไม่มีอะไรถึงท้องเลยว่ะ..” ร่างสูงลุกขึ้นเดินไปหยิบกุญแจรถกับกระเป๋าเงินเดินนำออกไป
“ เหี้ยโอมรอกูด้วย..” อินรีบวิ่งไปหยิบกระเป๋าเงินตัวเองแล้วตามเพื่อนร่างสูงไป โอมขับรถมาจอดหน้าร้านประจำก่อนที่อินจะเป็นคนเปิดประตูรถลงไปแล้วเดินนำไปหาโต๊ะว่าง
“ เอ้าน้องอิน...” เสียงทักที่ดังมาจากโต๊ะไม่ไกลทำให้ร่างเล็กหันไปมองทันที
“ เอ่อ..สวัสดีครับพี่ต้น..” อินยกมือไหว้กลุ่มพวกรุ่นพี่ทันทีแล้วเดินไปทักตามมารยาท
“ มาคนเดียวเหรอครับ..” ต้นเป็นรุ่นพี่ในคณะแถมยังใจดีมากด้วย
“ มากับเพื่อนครับ มันเอารถไปจอดอยู่ “
“ อ้อ..งั้นตามสบายนะ..”
“ ครับ..” ร่างเล็กเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะตัวเองทันทีเมื่อเห็นว่าโอมเดินเข้ามาแล้ว ตาคมเหลือบมองกลุ่มที่อินเดินเข้าไปคุยเล็กน้อยก่อนจะเดินไปที่โต๊ะตัวเอง
“ ใครวะ..”
“ อ้อ..รุ่นพี่ที่คณะน่ะ..” อินตอบแล้วก้มลงมองเมนูส่วนคนที่นั่งตรงกันข้ามได้แต่จ้องไอ้คนที่หันมามองพวกเขาเป็นระยะ
“ สนิทมากว่างั้น..”
“ ไม่เชิงถึงกับสนิทมากหรอก..แบบพี่เขาก็ดีนะ..”
“ อืม..” โอมได้แต่พยักหน้า
“ แล้วมึงถามทำไม..อย่าบอกนะว่ามึงมีเรื่องกับพี่เขาอีกน่ะ..” อินหลี่ตาเหมือนจับผิดแต่อีกฝ่ายแค่เลิกคิ้วแล้วทำหน้าเฉยชาต่อไป
“ ถ้ากูไม่ชอบขี้หน้าแล้วมึงจะทำไม..”
“ มึงนี่แมร่งนิสัยนี้ตลอด..กูขอเหอะอย่าไปมีเรื่องกับพี่กู..” อินพูดแล้วหยิบน้ำมากิน
“........”
“ เออ..กูถามไรหน่อย “
“ อืม..มีไร..”
“ ไอ้วาเพื่อนมึงอ่ะยังไงกับเพื่อนกูมากมั้ยวะ..เท่าที่กูสังเกตนะไอ้นัดมันก็ไม่ได้ไปยุ่งกับเพื่อนมึงเลยเหอะก็มีแต่ไอ้วานั่นแหละที่ชอบมาแหย่รังแตนให้ไอ้นัดมันฟิวขาด..”
“ จะไปรู้เหรอ..ไอ้วากับไอ้นัดมันก็ตีกันเป็นเรื่องปกติ มึงก็น่าจะรู้ดีนี่..”
“ มึงไม่คิดบ้างเหรอบางทีมันอาจจะชอบไอ้นัดก็ได้นะ..” อินพูดทำเอามือหนาที่จะยกแก้วน้ำขึ้นมาต้องชะงัก
“ มึงอย่าคิดอะไรแปลกๆอีกล่ะ ไอ้วามันเป็นผู้ชายปกติมันไม่ได้สนใจไอ้นัดอย่างที่มึงคิดหรอก..แล้วเพื่อนมึงก็ผู้ชายทั้งแท่งขนาดนั้น ”
“............”
“ ทำไมอยู่ๆถึงคิดแบบนั้น..”
“ เปล่า..ไม่มีอะไรหรอก..”
Rrrrr Rrrrrrrrr
เสียงโทรศัพท์ของโอมดังขึ้นอินเหลือบตาขึ้นมองเห็นเจ้าของหยิบขึ้นมาดูเบอร์แต่ไม่ยอมรับสาย
“ ทำไมไม่รับวะ..”
“ ไม่มีไร..เรื่องไร้สาระ..” มือหนาจัดการปิดเครื่องแล้วยัดมันลงกระเป๋ากางเกงเหมือนเดิม
“ น้องกิ๊ก..น้องอาย..น้องฟาง หรือน้องอะไรของมึงอีกล่ะ..”
“ ............”
“ มึงจะเลิกกับน้องเขาอีกแล้วเหรอ..”
“ ก็มันน่าเบื่อ..คนไหนที่มันไม่ใช่ยังไงมันก็ไม่ใช่หรอก..”
“ อือ...แล้วมึงเอาอะไรมาตัดสินว่าเขาคือคนที่ใช่..”
“ ไม่รู้ซิ..มึงก็รู้ว่ากูขี้เบื่อแค่ไหน กูไม่ชอบคนขี้บ่น ไม่ชอบคนพูดมาก ไม่ชอบคนที่มาทำตัวเป็นเจ้าเข้าเจ้าของกู หึ..แต่ละคนที่เจอมีแต่ตอแหลจนน่าเบื่อว่ะนิสัยผู้หญิงแม่งมันก็เหมือนกันหมด..”
“ ที่มึงพูดมาน่ะกูเลยนะ..” คนที่นั่งอยู่ตรงกันข้ามได้แต่พึมพำออกมาแต่ก็เบามากเหมือนไม่ได้พูด
“ หือ..มึงด่ากูเหรอ..”
“ สัส..”
กูคงไม่มีคุณสมบัติซักข้อให้มึงรักเลยวะไอ้โอม...
สุดท้ายกูก็เป็นได้แค่เพื่อนมึงเท่านั้น...
ผิดมากมั้ยวะ..ที่เพื่อนอย่างกูรักมึง
โอ้เย้ ลงใหม่ให้เเล้วนะจ๊าาาาา
ไม่เม้นงอนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
