พลัก! ตุบ!     

" เฮ้!! ขัดขืนฉันมาตลอดทาง คงจะเกลียดฉันมากสินะ "   ทันทีที่มาถึงห้องของมันฉันถูกเหวี่ยงแรงๆมาที่เตียงอย่างจงใจ 

" ....... "    ความรู้สึกที่เหมือนกำลังเห็นพายุตั้งเค้าอยู่ลางๆนี่มันอะไรกันนะ

" คงจะรักกันมากสินะ! " 

" พอเถอะ! เลิกงี่เง่าสักที ฉันกับเฟอรัสเราไม่ได้รักกันแบบนั้น " 

" แล้วแบบไหน! " 

หมับ! พูดจบมันก็เดินมาจับหมับ!ที่ต้นแขนของฉันแน่น!จ้องหน้าอย่างเคียดแค้น 

" ไม่ได้รักก็คือไม่ได้รัก และไม่ได้คบกันด้วย " 

" จะโกหกอะไรฉันอีกฮะ!! "   พรึ่บ!

" โอ๊ย!! ฉันเจ็บนะ! ปล่อย ไอ้เปอร์เซีย! "    ฉันต้องทำยังไงมันถึงจะเข้าใจเชื่อ 

ตอนนี้ฉันถูกมันขบกัดอยู่ที่ต้นคอแน่นจนมีความรู้สึกว่าเลือดคงจะไหลออกมาแล้ว 

มันกัดฉัน! เจ็บ มันเจ็บมาก ฉันได้แต่เอามือทุบตีอกมันจนแล้วจนเล่าก็ไม่สะทกสะท้านมันเลย จนมือฉันเจ็บ 

ฉันหลับตาแน่นไปพร้อมกับความเจ็บปวดนั้นที่ได้รับจากมันคนตรงหน้า จนตอนนี้ฉันรู้สึกชาไปหมดตัวเพราะความเกร็ง

" .......! " 

" .......! " 

เมื่อเห็นแบบนั้นเปอร์เซียมันจึงหยุดการกระทำ แต่สายตาของมันกลับไม่ยอมลาหายยังคงดุดันเหมือนเคย มันจ้องมองหน้าฉันก่อนจะผลักฉันล้มนอนลงบนเตียงนุ่มใหญ่ ตามมาด้วยร่างของมันที่ค่อมลงมา แขนทั้งสองข้างของเปอร์เซียกักขังฉันไว้ในวงแขนอันแข็งแกร่งของมัน 

ใบหน้าของมันโน้มลงมามากขึ้นเรื่อยๆ ทำให้ฉันต้องเอี่ยวหน้าหนี  

" กลัวฉัน หึ! ก็เคยๆกันอยู่นี่... อีกครั้งจะเป็นอะไร! " 

" แกมัน!... "    ทำไมฉันถึงพูดอะไรไม่ออก เพราะอะไร!? 

​" หืม... " 

" ........ "    ยิ่งมองมันก็ยิ่งเจ็บจนพูดไม่ออก นี่ฉันเป็นอะไรไป พูดสิวะเซอร์ซี ด่ามัน ต่อว่ามันสิ โธ่เอ๋ย! ไอ้เปอร์เซีย ไอ้เพื่อนเลว!!!

ฉันเริ่มจะหมดความอดทนกับมันแล้วจริงๆแต่ก็พูดออกไปไม่ได้ ฉันเลือกที่จะหันหน้าหลบหนีจากริมฝีปากบางเฉียบของมันที่โน้มมาจนจะถึงริมฝีปากของฉัน 

" อะไร แกไม่มีสิทธิ์หลบหน้าฉันนะเว้ย! " 

" จะทำอะไรก็ทำ แต่ฉันจะไม่มองหน้าแก ทำเสร็จก็ช่วยฟังที่ฉันจะพูดด้วย "     พูดจบฉันก็หลับตาลงพรางคิดในใจ 

ที่ฉันยอมมันเพราะว่ามันเป็นคนที่ฉันสนิทมากคนนึง ที่ฉันยอมมันเพราะว่าฉันต้องยอม ที่ฉันยอมมันเพราะฉันเคยยอม และที่ยอมก็เพราะ .... รักมันมาก .... 

" ฉันรักแกว่ะ " 

" ....... "      ฉันชะงักตัวแข็งทื่อยังคงหลับตาไม่พูดอะไร 

" ฉันต้องทำยังไงวะ! ฉันคิดไม่ออก เพราะแกเป็นเพื่อนฉัน แค่เพราะเห็นแววตาของแกที่ดูเศร้าฉันก็ปวดใจจนจะบ้าตายอยู่แล้วนะเว้ย! " 

" ........ "     ฉันกัดปากตัวเองแน่น รอฟังคนตรงหน้าจะพูดต่อ 

" คำพูดของฉัน มันอาจทำให้แกหนักใจ แต่ฉันจะบังคับให้แกเป็นแค่ของฉันคนเดียว "     พูดจบเปอร์เซียก็โน้มหน้าลงมาซุกไซร้ไปมาที่ต้นคอของฉันจนเจ็บปวดไปหมด 

มันไม่ได้ทำให้คอของฉันเป็นรอยเหมือนที่เคยทำ แต่ครั้งนี้มันขบกัดจนเลือดไหลออกมา อย่างกับตอนนี้มันเป็นผีดูดเลือดซะเอง 

ฉันเจ็บได้แค่กัดฟัน กัดปาก กลั้นอารมณ์ไว้ให้ได้ น้ำตาก็เริ่มไหลออกมาเรื่อยๆ

ฉันก็รัก รักมันมาก แต่แค่ไม่รู้ว่าความรักที่ฉันมีมันคือความรักแบบไหน? ถ้าเป็นไปตามที่มันรักฉัน เราก็คงจะไม่มีสภาพแบบนี้แน่!

เสียงเปอร์เซียกัดฟันกรอด! ก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงแข็งๆ 

" ครั้งนี้ฉันจะไม่ให้กินยา เพราะแกต้องเป็นแม่ของลูกฉัน " 

" ฮะ!! "    ฉันที่รับตาต้องเปลี่ยนมาตาตื่นจ้องมองใบหน้ามันทันที 

" มีทางนี้ทางเดียว ที่ฉันจะได้อยู่กับแกเซอร์ซี " 

" ปล่อย!! แกมันบ้าไปแล้วเปอร์เซีย! ฉันไม่เอาด้วยหรอก ปล่อยฉัน! "   

" ไม่! ฉันจะขังแกไว้ในห้องนี้ ไม่ให้กินยา " 

" แกจะโหดร้ายเกินไปแล้วเปอร์เซีย! ฉันยอมแก่ทุกอย่าง แต่เรื่องนี้ฉันยอมไม่ได้ ฉันยัง... ฉันยัง.. " 

ฉันยังไม่ได้ทำงานให้สาสมใจเลยนะ และฉันยังไม่คิดเรื่องจะมีคนมาเพิ่มในชีวิตตอนนี้หรอก 

แค่คิดน้ำตาของฉันก็ไหลพรากออกมาจนเต็มใบหน้า 

ฉันร้องไห้ ฉันไม่เคยร้องไห้หนักขนาดนี้เลยในชีวิต และไม่เคยคิดว่าจะร้องเพราะคนอย่างมัน! เจ็บใจนัก!!

" เซอร์ซี.... แกร้องไห้... " 

" แกสนุกมากนักใช่ไหม! มีความสุขที่เห็นคนอื่นทุกข์ร้อนมากหรอไง! แกเป็นพวกซาดิสต์ที่ชอบทรมานจิตใจคนอื่นเล่นสินะ! ฮึก!! ฮือๆ แกมัน... แกมันใจร้าย! ใจร้ายที่สุดเลย!! ฮือๆ T_T " 

ฉันทุบกำปั้นเข้าที่หน้าอกเปอร์เซียอย่างแค้นเคียง มันลุกออกจากตัวฉันนั่งนิ่งมองฉันที่ร้องไห้ฟูมฟาย และเมื่อฉันเริ่มเหนื่อยจนไม่มีแรงจะยกแขนที่ค้างอยู่บนแผ่นอกกว้างขึ้นมา มันก็รวบข้อมือทั้งสองข้างของฉันแล้วดึงฉันเข้าไปกอดแน่น!

" ฉัน... ไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแบบนี้ "    เปอร์เซียพูดออกมาเสียงตะกุกตะกัก น้ำเสียงของมันดูประหม่า แต่มันก็ช่วยทำให้ฉันอุ่นใจขึ้นมานิดหน่อย 

เพราะอะไรกัน...?

ทั้งที่กำลังโกรธมันอยู่แท้ๆ แต่ฉันกลับมีเวลาไปคิดถึงมันในแง่ดีอีก สงสัยคนที่ผิดปกติจะไม่ได้มีแค่มันเท่านั้น แต่เป็นฉันด้วย

" ฉันจะไม่ทำอะไรแกแล้ว เพราะงั้นหยุดร้องเถอะนะ มันทำให้ฉันลำบากใจ "    เปอร์เซียพูดออกมาด้วยเสียงที่เบาหวิว มันดูทรมานยิ่งกว่าฉันซะอีก 

หรือว่าน้ำตาของฉันจะทำให้ความโหดร้ายของมันตอนนี้ใจอ่อนได้ 

ฉันนั่งฟังหัวใจของเปอร์เซียด้วยความสงสัย? ทำไมกันนะ... นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่มันทำกับฉันซะหน่อย มันจะเป็นอย่างนั้นได้ยังไง 

ฉันรักมัน ส่วนมันก็รักฉัน เราทั้งสองรักกันแบบคนรักเนี่ยนะ!?

น้ำตาของฉันทำให้ฉันรู้สึกตัวว่าคิดยังไงกับเปอร์เซีย ฉันรักมันจริงหรอ... 

" เปอร์เซียฉันรักแก มันจะเป็นแบบนั้นหรือเปล่าวะ "   

" ฉันไม่รู้ แต่ฉันรักแกนะ รักมาก อย่าทิ้งฉันไปอีกนะเว้ย ฉันขอโทษ... " 

                      ×××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××