ชีวิตที่ธรรมดา
สวัสดีน่ะค่ะ เราชื่อน้อยหน่า เรื่องที่เราจะเล่าต่อไปนี้เป็นเรื่องราวชีวิตของเรากับพ่อ
ลูกทุกคนมักจะสนิทกับแม่มากกว่าพ่อ เราก็เป็นหนึ่งในนั้น ตั้งแต่เล็กจนโตเราไม่ได้คุยกับพ่อสักเท่าไหร่ อาจจะเป็นเพราะพ่อเราดุมาก เลยไม่กล้าเข้าไปคุยหรือเล่นด้วย เราเห็นพ่อทำงานหนักมาโดยตลอดแต่เราไม่รู้ว่าวันหนึ่งพ่อจะจากไป ตอนที่พ่อจากไปนั้นเรายังรู้สึกเฉยๆ รึอาจเป็นเพราะเราช็อกไปก็ไม่รู้ เรามารู้สึกเสียใจ คิดถึง อยากกอด อยากพูดว่ารักกับพ่อ ตอนนี้เราอยู่กับแม่แค่สองคน มันลำบากมากในการไม่มีพ่อ แม่ต้องทำงานหนักมากขึ้นเรา ไม่รู้จะช่วยอะไรแม่ได้บ้าง แต่เราก็ยังคอยให้กำลังใจแม่อยู่ตลอด คนอื่นมักมองเราว่าลูกไม่มีพ่อคงขาดความอบอุ่นแน่ๆ แต่ป่าวเลย เราไม่เคยรู้สึกขาด เพราะแม่คอยเติมเต็มส่วนของพ่ออยู่เสมอ ตอนนี้เราจบมัธยมศึกษาปีที่6 แล้ว และกำลังจะต่อมหาวิทยาลัย มันเป็นช่วงที่ต้องเลือกจริงๆน่ะ เรายังไม่แน่ใจว่าจะเรียนคณะอะไรดี
Guest
