If I can :)

อันนี้ก็เป็นนิยายยาวเรื่องเเรกเลยนะคับบ  ถ้าผิดพลาดตรงไหนก็ขออภัยด้วยนะคะ -^- Himezawa

If I can

-STARTER-

"คุโระ ไปกันเถอะ อยู่กับยัยนี่ไป ก็เป็นได้เพียงเเค่ชาวบ้านตํ่าๆเท่านั้น"

"คุโระ อย่าไปเลยนะ ข..ขอร้องล่ะ ฮึก..ก"

"ขอโทษนะอายาโนะ เเต่ ที่มานาโอะพูดมันก็เป็นเรื่องจริง เธอน่ะ ก็เป็นได้เพียงเเค่ของเล่นชิ้นหนึ่งที่สร้างความสนุกได้สัดพัก เเล้วก็หมดไป'

"ค..คุโระ"

ฉันซึ่งทำอะไรไม่ถูก ฉํนตัดสินใจจะสรุปเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นเทื่อกี้ว่า ฉัน ถูก ทิ้ง

นี่ฉันทำตัวเองอีกเเล้วงั้นหรอ ช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกันทั้งหมดมันคงไร้ค่ามากเลยสินะ ฉันเป็นได้เเค่ของเล่นจริงๆสินะ

ทุกคนน่ะนะ เมื่อถึงจุดที่อ่อนเเอที่สุดจะเเข็งเเกร่งที่สุด...

-End Starter -

-Chapter 1-

พระเจ้าคะ หนูขอเปลี่ยนตัวเองได้มั้นคะ ?

หนูน่ะ อยากจะเป็นคนที่เพอร์เฟค เเข็งเเกร่ง กล้าทำทุกๆสิ่งเเม้เเต่การฆ่าคน :)

ฉันกล่าวมันออกไป คำพูดที่พรั่งพรูออกมาพร้อมรอยนํ้าตา ที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรักอันเป็นสีดำมืดมิด

พริบตานั้น ฉันเหมือนถูกดูดวิญญาณ เรียกว่าเเลกวิญญาณคงจะเหมาะสมกว่า...

สักพักหนึึ่ง ฉันรู็สึกว่าร่างกายเบาหวิวราวกับยู่บนสรวงสวรรค์ เเต่มันไม่ใช่หรอก ฉันก็เเค่สลบไปเเละอยู่ในร่างกายของคนอื่นเท่านั้นเอง

"ณ ตอนนี้ คุณคือ คาโอริ ฮิเมะ มัธยมปลายปี 2 อายุ 17....จงไปทำสิ่งที่ต้องการซะ ทุกๆสิ่งของฮิเมะคนนี้ จะกลายเป็นของคุณ---เว้นเเค่เพียงเเต่ จิตใจ เเละความรู้สึก

ที่จะยังคงอยู่กับเธอตลอดไป ขอให้เธอโชคดีนะ"

เสียงหนึ่งของเด็กผู็หญิงก้องๆมาในโสตประสาทของฉันเเล้วก็หายไปพร้อมๆกับสติสัมปชัญญะของฉัน....

อ..อ่า นี่ฉันอยู่ที่ไหนหรอเนี่ย ขณะที่ฉันกำลังเบลอๆ งงๆกับทุกสิ่งที่เกิดขึ้น ก็มีเสียงของเด็กผู็ชายดังขึ้นมา

"ฮิเมะ ฮิเมะฟื้นเเล้ววว ฮิเมะเป้นอะไรรึปล่าวน่ะ มาให้คุณหมอตรวจซิ"

"อืมม นายคือ ใคร ?"

"ห๊ะ อะไรฮิเมะ...เธอความจำเสื่อหรือไงน่ะ เราไง ฮิโระ พี่ชายของเธอน่ะ.

"อ๋ออ พี่ฮิโระนี่เอง" ฉันตามนํ้าไปอย่างช่วยไม่ได้"

"นึกว่าจะความจำเสื่อมซะเเล้วอีก อิโมโตะะะ"

"...."

ตอนนี้ฉันอยู่ในบ้าน ในห้องนอนของฉํน....มันเป็นห้องนอนสีครีมๆมีลายจุดๆสีชมพูทั่วห้อง เหมือนอิสุกอิไส //ผิด -__-

หลังจากเงียบไปประมาณ 5 นาที ไอ้คนที่ชื่อฮิโระที่บอกว่าเป็นพี่ชายก็พูดบางสิ่งที่ทำให้ฉํนเเทบสำลัก

"มาให้พี่กอดหน่อยน้าา ฮิเมะจังงงง"

"ห๊ะ อ..อะไรนะ ////-////"

"ไม่ให้พี่ชายกอดรับอรุณเหมือนทุกเช้าเเล้วหรอ ?" หน้าฮิโระเเลดูจริงจังมากตอนถามคำถามนี้

"'งั้นหนูกอดละน้าา"

"รักอิโมโตะที่สุดเลยยยยย"

อ..เอ่อ ครอบครัวซิสค่อนหรอเนี่ย เเต่ก็ดีเเล้วเเหละ สมองจะได้ไม่ต้องเครียดมากเวลาอยู๋ที่บ้าน เเต่

เวลาที่อยู๋รร.ฉันก็จะทำสิ่งที่ฉํนต้องการที่สุดในตอนนี้ ฆ่าเศษมนุษย์ที่ทำให้ชีวิตของฉํนเเปรผันเป็นสีดำ สีดำที่เเม้จะหยดสีขาวไปมากเพียงใด ก็ไม่สามารถกลับกลายเป็ฯสีขาวอีกได้เลย

เฮ้อ..เหนื่อยจังเลยนะ คืนนี้รีบนอนดีกว่า พรุ่งนี้จะได้ไปหามานาโอะ :)

- end chapter 1 -

cr : -Himezawa- (non copy)

อัพเรื่อยๆนะคับบ เเต่อัพเเน่นอนน ร่างเรื่องทิ้งไว้เเล้วว น่าจะประมาณ 10 ตอนจบบ

นิยายเรื่องนี้เราจะเน้นเกี่ยวกับพวกคำด่าเเบบจิกกัดค่ะ ตอนท้ายๆด่ากันเละเลยค่ะ555

เนื้อเรื่องไม่สนุกหรือพิมพ์ผิดขออภัยด้วยนะคะ เสนออะไรเม้นไว้เลยนะ

ขอบพระคุณทุกคนที่อุตส่าห์เข้ามาอ่านนิยายของเราจนจบนะค้า

ด้วยรักกก >3<