เมื่อเธอ เป็นความลับ

บางครั้ง ความลับที่เราซ่อนไว้ไม่ใช่สิ่งที่เราเลือก แต่เป็นสิ่งที่มันเลือกเรา…”

ภีม ภวินท์ มองออกไปนอกหน้าต่างกระจกบานใหญ่ของออฟฟิศ เขาเห็นแสงไฟของเมืองที่ส่องสว่างขึ้นมาจากที่ไกลแสนไกล กลางค่ำคืนที่เงียบสงบ เขารู้สึกถึงความเหนื่อยล้าที่สะสมในแต่ละวัน แต่สิ่งที่ทำให้เขาตื่นเต้นกลับไม่ใช่เรื่องของงาน แต่เป็นคนที่ยืนอยู่ข้างๆ เขาในขณะนี้

“เมย์…” เสียงของเขาหวิวต่ำ ขณะที่เขาหันไปมองเธอ เธอถือคลิปบอร์ดในมือ มองไปข้างหน้าเหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ในความจริงแล้ว ทั้งคู่รู้ดีว่าไม่ว่าจะมองไปทางไหน ความลับของพวกเขาจะไม่มีวันหลุดออกมา

เธอเป็นแค่ เลขา ที่ทำหน้าที่ของตัวเองอย่างสมบูรณ์แบบ แต่สำหรับเขา… เธอคือ ความลับ ที่เขาไม่สามารถบอกใครได้

เมย์ยิ้มบางๆ ก่อนจะหันกลับมามองเขา รู้ดีว่าทุกการกระทำของเธอจะถูกจับตา เธอไม่เคยคิดว่าตัวเองจะมีวันที่ต้องเผชิญหน้ากับความรู้สึกนี้ ทุกวันที่ทำงานในที่ที่ไม่มีใครรู้จักเธออย่างแท้จริง กลับกลายเป็นวันที่เธอพบว่า เขา กลายเป็นสิ่งที่เธอไม่สามารถหลีกหนีได้

“คุณภีมคะ เรื่องของเรามันจะเป็นความลับตลอดไปเลยหรอคะ?” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา ด้วยหัวใจที่สับสน

“ฉันไม่เคยรู้สึกอะไรกับเธอ เมย์นรินทร์” เขาพูดด้วยท่าทีเย็นชาและหันหลังเดินจากฉันไป

ทำไมการเป็นความลับถึงทำให้การรักยิ่งเจ็บปวด?

พวกเขาจะสามารถรักกันได้หรือไม่ในเมื่อความจริงเป็นสิ่งที่ต้องการให้พวกเขาหลีกหนี?