ความมืดมิดคือสิ่งสุดท้ายที่ ลุงศักดิ์ จำได้ ก่อนที่ความเจ็บปวดบริเวณหน้าอกจะพรากสติของเขาไป ทิ้งไว้เพียงความเสียดายที่ยังอ่านนิตยสารเล่มลิมิเต็ดไม่จบ
"อุแว้! อุแว้!"
เสียงร้องไห้ของเด็กทารกปลุกให้เขาตื่นขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับความรู้สึกเย็นวาบที่ปะทะผิวกายและกลิ่นอายที่ไม่คุ้นเคย นี่ไม่ใช่ห้องเช่าแคบๆ ในกรุงเทพฯ แต่เป็นกระท่อมดินที่เพดานทำจากฟางข้าว
ทันใดนั้น ร่างของเขาก็ถูกโอบอุ้มขึ้นด้วยสองแขนที่อบอุ่น
"โถ่... ลูกแม่ ปลอดภัยแล้วนะ"
เสียงหวานใสราวกับระฆังแก้วดังขึ้น เมื่อลุงศักดิ์ในร่างทารกพยายามลืมตาขึ้นมอง เขาก็ต้องตะลึงงัน ผู้หญิงตรงหน้าคือ "มาเรีย" มารดาผู้ให้กำเนิด แม้เนื้อตัวจะมอมแมมไปด้วยคราบเหงื่อไคลและสวมใส่เพียงเสื้อผ้าฝ้ายเก่าๆ ขาดวิ่น แต่ความงดงามของเธอนั้นกลับเปล่งประกายจนตาพร่า
โดยเฉพาะ "ความยิ่งใหญ่" ที่กำลังเบียดชิดใบหน้าของเขาอยู่
[ติ๊ง! ระบบติดตั้งเสร็จสิ้น]
[ท่านได้รับ ยูนิคสกิล: เนตรมารทะลุเปลือก ระดับ 1]
สิ้นเสียงปริศนาในหัว โลกทั้งใบของทารกน้อยก็เปลี่ยนไป เสื้อผ้าที่เคยปิดบังสายตาค่อยๆ จางหาย เผยให้เห็นเรือนร่างระดับพระกาฬที่ซ่อนอยู่ภายใน ผิวเนียนละเอียดราวกับน้ำผึ้งและสัดส่วนโค้งเว้าที่สมบูรณ์แบบปรากฏชัดแก่สายตา
Guest
