“ลุงเสือเหงื่อออกเต็มเลยค่ะ”
นีน่าใช้นิ้วเรียวสวยปาดเช็ดเหงื่อที่ซึมออกมาตามไรผมของชายรุ่นใหญ่อย่างแผ่วเบา ก่อนจะเลื่อนปลายนิ้วลงมาไล้ตามสันกรามคมกริบ เสือจ้องมองริมฝีปากอิ่มสีชมพูระเรื่อที่เผยอขึ้นเล็กน้อยอย่างเชิญชวน หัวใจของเขาเต้นแรงจนกลัวว่าคนตรงหน้าจะได้ยิน
“นีน่าอย่าทำแบบนี้เลยนะ”
“ลุงมีครอบครัวแล้ว”
“อีกอย่างลุงเป็นผู้ชาย หนูทำกับลุงแบบนี้ลุงเองก็ไม่ใช่พระอิฐพระปูนที่จะอดทนไหว” เสียงของเขาแหบพร่าและสั่นเครืออย่างควบคุมไม่ได้
“แล้วใครบอกว่านีน่าอยากให้ลุงเป็นพระล่ะคะ”
หญิงสาวเลิกคิ้วขึ้นพูดยียวนพลางเอื้อมมือไปคว้ามือหนาของเสือที่วางอยู่ข้างตัวมาวางลงบนเอวเล็กคอดของตัวเอง
“ลุงเสือจำตอนที่อุ้มนีน่าขี่คอได้ไหมคะ”
“ตอนนี้นีน่าโตแล้วนะ ลุงเสืออยากลองดูมั๊ยว่าตอนนี้นีน่า “หนัก” ขึ้นแค่ไหน”
เธอจงใจกดมือหนาของเขาให้แนบชิดกับบั้นท้ายกลมผ่านเนื้อผ้ากระโปรงบางพริ้วไหว ความร้อนจากฝ่ามือใหญ่ที่สัมผัสถูกร่างกายทำให้นีน่าเผลอครางแผ่วในลำคอ ส่วนลุงเสือเขารู้สึกเหมือนความอดทนเฮือกสุดท้ายกำลังจะขาดสะบั้น
“หนูรู้ไหมว่าทำแบบนี้มันผิด” เสือโน้มใบหน้าลงมาหาจนปลายจมูกของทั้งคู่สัมผัสกันแผ่วเบา ดวงตาที่เคยเอ็นดูเธอเหมือนลูกหลานตอนนี้กลับวาวโรจน์ด้วยความปรารถนาที่ถูกเก็บกดมานาน
“ถึงจะรู้ว่าไม่เหมาะรู้ว่าผิด แต่นีน่าก็ยอมแลกค่ะ”
มือเล็กเอื้มคล้องคอเขาไว้แน่น พร้อมกับแนบลำตัวให้หน้าอกนุ่มเบียดกระแซะกับแผงอกแกร่งจนแทบหลอมรวมเป็นเนื้อเดียวกัน
เสือสูดกลิ่นเด็กสาวเข้าเต็มปอด มือที่เคยพยายามผลักไสเปลี่ยนเป็นโอบรัดเอวบางไว้แน่นจนเธอแทบจมหายไปในอ้อมกอด
“ลุงไม่อยากทำผิดต่อมิว ถ้ามิวรู้เรื่องนี้ลุงเองก็คงไม่กล้าที่จะมองหน้ามิวและแม่ของมิว” เขาถามด้วยสติเฮือกสุดท้ายที่เหลืออยู่
“มิวไม่รู้หรอกค่ะ...เพราะเรื่องนี้มันเป็นความลับระหว่างลุงเสือกับนีน่า ไม่ใช่เหรอคะ”
Guest
