ชีวิตของผมผู้ชายหน้าตาดี ฐานะทางบ้านร่ำรวยมากอย่างผม ยิม คนนี้ที่อนาคตจะต้องเป็น'หัวหน้าอุทยานแห่งชาติหล่อบอกต่อด้วย' แน่นอน ชีวิตที่เกิดมาโปรไฟล์ดีและหน้าตาดีขนาดนี้แน่นอนว่าผู้หญิงที่เข้าหาผมก็ไม่ใช่น้อยๆเลย แต่ว่าว่ามาตรฐานผู้หญิงในอุดมคติผมมันต้องสูงลิ่วอะดิ ผมไม่ใช่พวกเจ้าชู้ชอบไปเรื่ออะไรหรอกนะครับ ผมก็เป็นมนุษย์ผู้ชายคนหนึ่งที่ตั้งสเปคไว้ว่า "ต้องเป็นสาวลูกครึ่ง หุ่นนางแบบ ตระกูลดัง เรียนคณะที่เพอร์เฟคเท่านั้นที่ผมจะคว้ามาเป็นแฟน" แล้วผมก็ยึดมั่นกับสเปคนี้เป็นที่สุด แต่แล้วทุกอย่างที่ผมตั้งเอาไว้ก็เริ่มผิดแปลกไปเมื่อการได้มารู้จักกับรุ่นพี่ในชมรมคนหนึ่งที่วิ่งสวนทางกับสเปคที่ผมตั้งเอาไว้เลย ความฝันผมอยากเป็นเขยอังกฤษ เขยออสเตรเลีย เขยอิตาลีนะ ...แต่ดูท่าแล้วผมน่าจะเป็นเขยอีสานแล้วล่ะ ยิม<<
>>ผักบุ้ง "แกต้องเรียนจบแล้วมาพัฒนาบ้านเกิดของเรานะเว้ย" คำสั่งสอนของผู้เป็นพ่อนั้นฝังอยู่ในแกนลึกของสมองฉันได้เป็นอย่างดี ทำให้ชีวิตของฉัน ผักบุ้ง ลูกสาวนายอำเภอหนึ่งของจังหวัดอุบลราชธานี ต้องก้าวมาเรียนเกษตรศาสตร์เพื่อที่จะกลับไปพัฒนาบ้านเกิดของตนเองตลอดเวลาที่เรียนอยู่ที่นี่มา3ปีฉันเลยไม่มีความคิดที่จะมีแฟนเลยจริงๆ อีกอย่างการมาเรียนที่มหาลัยใหญ่ๆระดับประเทศแบบนี้แน่นอนว่าก็ต้องมีแต่ลูกคุณหญิงคุณนายตระกูลผู้รากมากดีเขามาเรียนกันมันไม่มีใครมาสนใจคนแบบฉันหรอก อีกอย่างนะคณะเกษตรที่ฉันเรียนอยู่เนี่ยถ้ามีคำว่าลูกเมียน้อย คณะของฉันคงเป็นลูกของกิ๊กอีกทีที่ไม่ได้รับความสนใจอะไรเลย แล้วความซวยก็คือถ้าชมรมเกษตรปีนี้มีสมาชิกไม่ถึง50คนจะต้องยุบชมรมทิ้ง เฮ้ออ มันก็น่าเศร้าใจจริงๆ แต่แล้วทุกอย่างก็เหมือนฝันเมื่อมีไอ้เด็กหน้าหล่อผิวขาวปากแดงคนหนึ่งบังเอิญหลงผิดมาสมัครเข้าชมรมฉันแล้วหลังจากนั้นก็มีคนมากมายตามเข้ามาลงชื่อเข้าชมรมจนต้องปิดรับเลยก็ว่าได้ ทำให้เป็นข่าวดีในรอบ50ปีที่ชมรมเกษรศาสตร์ของเรามีสมาชิกในชมรมเต็มโควต้า300คน ซึ่งทุกอย่างมันก็ดูปกตินะ แต่แล้วมันก็เริ่มผิดปกติเมื่อพักหลังๆมานี้ฉันรู้สึกว่าไอ้เด็กผิวขาวปากแดงลูกคุณหนูนั้นดูจะเข้ามาวอแวในชีวิตฉันทำเอาตารางชีวิตของฉันมันเริ่มผิดเพี้ยนไป...
"ผมขอออกค่ายเพิ่มอีกคนได้ไหมครับ"
"เอ้า ไม่ไปเที่ยวทริปอังกฤษเหรอ เห็นน้องผู้หญิงมาชวนแล้วนี่"
"ไม่ครับ ผมไม่อยากไปอังกฤษ อยากไปอุบลบ้านพี่มากกว่า"
"..........."
***เรื่อง ยิมสายอ่อย
Guest
