ทั้งที่ยังรัก

วิธารา

“ถ้าธุระของคุณมีแค่นี้ ก็ออกไปได้แล้ว ผมไม่อยากเอาเรื่องไร้สาระมารกสมอง” เจตน์ผายมือไปทางประตู เขาไม่ได้คาดหวังให้แฟนเก่าทำในสิ่งที่เขาพูดอยู่แล้ว พอ ๆ กับที่เธอก็ไม่มีสิทธิ์มาสั่งให้เขาเลิกยุ่งกับลดาเช่นกัน

พูดจบเจตน์ก็หันหลังให้พลอยปภัส หมายก้าวไปทำงานต่อทว่าวงแขนแกร่งกลับถูกหญิงสาวคว้าเอาไว้

“เราจะคุยกันดี ๆ ไม่ได้เหรอ ทำไมทุกครั้งที่เราคุยกันมันต้องเต็มไปด้วยความอึดอัด เราแค่เลิกกันนะเจตน์ อย่าทำให้ฉันรู้สึกเหมือนเราสองคนเกลียดกันได้ไหม?” คำพูดนั้นดึงให้เจตน์หยุดนิ่ง ก่อนจะหมุนตัวกลับมาสบตากับเจ้าของประโยค

“แล้วผมต้องทำตัวยังไงคุณถึงจะรู้สึกดี หรือต้องทำเหมือนยังรักอยู่?” พอหลุดปากพูดออกไป เขาก็นึกแค้นใจอยากตบหน้าตัวเองสักฉาด

ยังรัก ? ... ใครมันจะไปรู้สึกแบบนั้นกับแฟนเก่าที่จบกันไม่ค่อยดี

“ไม่จำเป็นต้องฝืนตัวเองขนาดนั้น ฉันเข้าใจว่าเราต่างผ่านความเจ็บปวดกันทั้งสองฝ่าย การจะให้กลับมาพูดคุยกันอย่างสนิทใจคงเป็นเรื่องยาก แต่อย่าให้ถึงขั้นต้องโกรธเกลียดจนมองหน้ากันไม่ติดเลย” เธออยากคุยกับเขาแบบปกติทั่วไป ไม่ต้องเอาความรู้สึกในอดีตมาเป็นตัวตั้ง

“ผมก็เป็นของผมแบบนี้ คุณจะคิดยังไงผมไม่สน” เขาไม่เห็นความจำเป็นที่จะต้องปรับตัว เพราะถึงอย่างไรเขาและเธอก็คือคนอื่น ในวงจรชีวิตของกันและกันอยู่ดี

“ยิ่งคุณเป็นแบบนี้ มันยิ่งตอกย้ำว่าการตัดสินใจเมื่อสามปีก่อนของฉันคือสิ่งที่ถูกต้อง หรือพูดง่าย ๆ คือ ดีแล้วที่เราเลิกกัน”

เจตน์ขบกรามแน่นจนเป็นสัน ความรู้สึกเหมือนถูกตบหน้าอย่างแรงแล่นวูบเข้ามา

“ดีแล้วที่เลิกกัน?” เขาถามซ้ำ ริมฝีปากยกขึ้นเป็นรอยยิ้มขม ๆ เวลานี้เขารู้สึกเจ็บคล้ายถูกมีดนับพันนับหมื่นเล่มกรีดลงกลางใจก็ไม่ปาน

“ใช่” เธอเข้าใจคำว่า ถ้าเราดีเวลาจะพาคนไม่ดีออกไปจากชีวิตเราก็วันนี้ เจตน์ไม่เปลี่ยนไปเลย และคงไม่มีวันเปลี่ยน

“พูดเหมือนไม่เคยเสียใจเลยนะ ที่ทุกอย่างมันจบ”

คนตัวโตทำเป็นไม่สะทกสะท้าน ทว่ากลางอกกลับเปี่ยมด้วยความขมขื่น เขาไม่อยากให้เป็นแบบนี้ ไม่อยากเป็นผู้ร้ายในสายตาเธอ

คนถูกถามหลับตาลงครู่หนึ่ง กลบความเสียใจเอาไว้ภายใต้ท่าทางสงบนิ่งที่แสดงออก

“ที่ผ่านมาฉันรู้สึกว่าตัวเองตัดสินใจพลาดหลายอย่าง การรู้จักคุณก็เป็นหนึ่งในนั้น”

************

ฝากกดติดตามและกดหัวใจให้ไรท์หน่อยน๊า^^