วิศวะหมาเด็กมันร้าย

ชายหนุ่มรูปร่างสูง หุ่นดี หน้าตาหล่อเหลาที่ตามจีบเธอในผับอยู่หลายคืน จนวันที่เขาไปส่งเธอที่คอนโด

"เข้าไปดื่มกาแฟก่อนไหมคะ"

เพราะกลัวคนเมาจะขับรถต่อไม่ไหว เธอเอ่ยถามด้วยความหวังดี

และความหวังดีนั้นก็ทำเธอเสียหน้าไม่น้อย เมื่อเช้าวันรุ่งขึ้น เธอเจอเขาอีกครั้งในฐานะเด็กฝึกงานในแผนกที่เธอต้องดูแลอย่างปฏิเสธไม่ได้

เขตแดน โสภณภัทรกุล หรือ เขต นักศึกษาวิศวกรรมปี 4 แถมเขายังพ่วงตำแหน่งน้องชายท่านประธานบริษัทมาด้วย

"เมื่อเช้าคุณยังไม่ตอบไลน์ผมเลย"

นั่นกลับเป็นประโยคแรกที่ไอ้เด็กฝึกงานเอ่ยถามเธอ นึกถึงตอนนั้นก็เพราะเธอมัวแต่คุยกับกลุ่มเพื่อนจึงลืมตอบ และแอบนึกดีใจที่ไม่ได้ตอบ เพราะไม่อย่างนั้นคงจะเสียฟอร์มมากกว่านี้แน่ ที่ถูกเด็กหลอกจีบได้

"ทำไมฉันต้องตอบด้วย"

"โห ทำไมเย็นชาจัง เมื่อคืนเรายังดูเข้ากันได้ดีไม่ใช่หรือ"

"พูดจาน่าเกลียดให้มันน้อยๆ หน่อย"

ใครจะคิดว่าไอ้เด็กนี่ยังเรียนไม่จบมหาวิทยาลัย และต่อจากนี้ไปชีวิตอันแสนสงบสุขของเธอคงจะวุ่นวายประสาทเสียกับไอ้คำพูดหมาหยอกไก่ แถมยังเป็น หมาเด็ก

~~~~~~~~~~~~~~~~~~

💕💕💕❤️❤️👇👇

คำเตือน นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาที่ไม่เหมาะสมด้านพฤติกรรม ความรุนแรง เพศ และการใช้ภาษา ซึ่งต้องใช้วิจารณญาณในการอ่าน ผู้มีอายุน้อยกว่า 18 ปี ควรได้รับคำแนะนำ

นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นเพียงจินตนาการของผู้เขียนเท่านั้น มิได้มีส่วนพาดพิงถึงบุคคลใด อาชีพใด หรือสถานที่ใด โปรดอ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้นนะจ๊ะ ที่รัก