คุณแน่ใจหรือว่าคุณกำลังอ่านเรื่องราวนี้... หรือกำลังถูกอ่าน?
สำหรับ เอก พนักงานออฟฟิศผู้จมดิ่งในความเหนื่อยล้า หลัง 21:00 น. คือช่วงเวลาที่ชีวิตของเขาเปลี่ยนเป็นฝันร้าย เมื่อเขาเริ่มรู้สึกว่าทุกรายละเอียดในห้องและบนหน้าจอคอมพิวเตอร์กำลังถูกใครบางคน เขียน หรือ ควบคุม อยู่ตลอดเวลา
เขาไม่ใช่แค่ตัวละครในเรื่องสยองขวัญ แต่เขากำลังต่อสู้กับ คุณ ผู้สังเกตการณ์ที่มองไม่เห็น ผู้ซึ่งกุมชะตากรรมของเขาไว้ในมือ
📖 เรื่องย่อ (Synopsis)
เอก ชายหนุ่มวัย 26 ปี ใช้ชีวิตซ้ำซากอยู่กับงานออฟฟิศที่แสนหนักหน่วง เขาต้องกลับมาทำงานต่อที่อพาร์ตเมนต์เก่าอันเงียบเหงาในยามค่ำคืนอยู่เสมอ ความเหนื่อยล้าสะสมและการนอนไม่หลับทำให้เขาอยู่ในสภาพจิตใจที่เปราะบาง
ความสยองขวัญเริ่มต้นขึ้นเมื่อเขาเริ่มสังเกตเห็น การเปลี่ยนแปลงเล็ก ๆ น้อย ๆ รอบตัว—ข้อความแปลกที่พิมพ์เพิ่มในไฟล์งาน, เสียงลึกลับจากกำแพง, และความรู้สึกรุนแรงว่ามี ใครบางคนกำลังมองเขา ผ่านความมืด เขาพยายามหาหลักฐานเพื่อยืนยันว่าเขาไม่ได้บ้า แต่หลักฐานเหล่านั้นมักจะถูกลบหรือบิดเบือนอย่างน่าประหลาดใจ
ยิ่ง เอก พยายามต่อสู้เพื่อพิสูจน์ความจริงมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งค้นพบเบาะแสที่น่าขนลุกมากขึ้นเท่านั้น เบาะแสเหล่านั้นชี้ไปว่าโลกที่เขาอาศัยอยู่ไม่ใช่ความจริง... แต่เป็นเพียง เรื่องราว ที่กำลังถูกเขียนขึ้น!
เอก ต้องเผชิญหน้ากับความจริงที่น่ากลัวที่สุด นั่นคือ "ผู้สังเกตการณ์ที่มองไม่เห็น" ไม่ได้อยู่ข้าง ๆ เขา... แต่อยู่ตรงหน้าจอคอมพิวเตอร์ในมือของคุณ
👥 รายชื่อตัวละครหลัก
1. เอก (Age 26)
บทบาท: ตัวละครเอก (Protagonist)
บุคลิก: ขยันทำงาน, มีความอดทนสูง, แต่เป็นคนคิดมาก, มีภาวะเครียดและอ่อนล้าสะสม, ทำให้เป็นเหยื่อที่สมบูรณ์แบบสำหรับ Psychological Horror
ความขัดแย้ง: ต่อสู้กับความหวาดระแวงและพยายามพิสูจน์ว่าสิ่งที่เขาเห็นเป็นเรื่องจริง ไม่ใช่ภาพหลอน
2. ผู้สังเกตการณ์ (The Unseen Observer)
บทบาท: ปฏิปักษ์/ภัยคุกคาม (Antagonist/Threat)
บุคลิก: ไม่มีตัวตนทางกายภาพ แต่จะแสดงอำนาจผ่านการบิดเบือนความจริงของเอก มีความเย็นชา และดูเหมือนจะ 'สนุก' กับความทุกข์ของเอก
ความขัดแย้ง: คือ ผู้อ่าน เอง เป็นแรงขับเคลื่อนของความหวาดระแวงทั้งหมดในเรื่อง
3. ตัวละครเสริม (เพื่อนร่วมงาน/เพื่อนสนิท)
บทบาท: เสียงของโลกภายนอก/ความปกติ
บุคลิก: อาจเป็นเพื่อนร่วมงานที่ เอก พยายามปรึกษา แต่พวกเขาจะให้คำแนะนำที่แสนจะ 'สมเหตุสมผล' เช่น "นายแค่พักผ่อนซะ" หรือ "นายคงทำงานหนักไป" ซึ่งยิ่งทำให้ เอก ถูกโดดเดี่ยวทางความคิดมากขึ้น
