แนะนำตัวละคร
ภรัณ ณธายุ
อายุ 32 ปี
‘รักลูกแต่ไม่รักแม่คือคอนเซปของเขา’
อรุณตะวัน เพียงตา
อายุ 22 ปี
‘เธอทำได้ทุกอย่างขอแค่ได้อยู่กับลูก’
ภิลล์ ภาลิลล์
อายุ 3 ขวบ 3 เดือน
‘กุนป้อกะกุนแม่ทะเยาะอะใยกาน ย้องภิลล์ไม่เข้าใจ’
______________________________________________
“หมาบ้าเข้าสิงเหรอ พ่อเลี้ยงจะโวยวายใส่ฉันทำไม”เธอพยายามข่มความกลัวเถียงเขาให้ได้มากที่สุด เธอไม่อยากเป็นหนูหลบแต่ในรูให้เขาโขกสับอีกแล้ว
“กล้าด่าฉันเป็นหมาเลยเหรอ งั้นโดนเอาท่าหมาหน่อยเป็นไง”
ร่างสูงใหญ่ออกแรงผลักแม่ของลูกหน่อยเดียว เธอก็ขึ้นไปนอนงอตัวบนเตียง และเขาก็ไม่รอช้าในการจัดการผู้หญิงปากเก่ง คิดแต่จะหาพ่อใหม่ให้ลูก
“ปล่อยนะพ่อเลี้ยง”
หญิงสาวบนเตียงที่แทบจะไม่มีทางต่อสู้ แต่เธอก็ต้องสู้เพราะไม่อยากรับสิ่งนั้นอีก
“อ๊ะ อ๊ะ อื้อ”
อรุณตะวันร้องครางไม่ไปสรรพเพราะเขาใช้นิ้วแกร่งเข้ามาในช่องทางนุ่มชักเข้าชักออกเป็นจังหวะ
“เงี่ยนจนเยิ้มขนาดนี้ยังมาบอกว่าไม่อยากอีก”
เสียงทุ้มนุ่มลึกกับลมหายใจร้อน ๆ เป่าข้างหูนุ่ม จนเธอเกร็งตัวเสียวสะท้านไปทั่วท้องน้อย เท้าเหยียดเกร็งไปหมด มือจิกผ้าปูที่นอนแน่น
“เพี้ยะ เพี้ยะ
“โอ้ยเจ็บนะ”ร้องลั่นเพราะฝ่ามือใหญ่ที่ตีบนก้นนุ่ม เธอไม่รู้ว่าเขามีสีหน้ายังไง แต่ที่รู้คือเธอเจ็บ
