💔 บทนำ (Prologue): ความลับในความมืด
เสียงนาฬิกาแขวนดังติ๊ก... ติ๊ก... มันคือเสียงเดียวที่ดังแข่งกับเสียงหอบหายใจอย่างหนักหน่วงในห้องนอนใหญ่ของคฤหาสน์อัครกุล
พิมรดา กำลังจมดิ่งอยู่ในห้วงอารมณ์ที่เร่าร้อนและรุนแรงที่สุด เธอกำผ้าปูที่นอนแน่นขณะที่ร่างกายถูก ภัทร ตรึงไว้อย่างดุดันบนเตียงคิงไซส์ของห้องที่เป็นรังรักต้องห้ามของพวกเขา
สามเดือนแห่งความสัมพันธ์ลับที่เริ่มต้นจากความเหงาและความปรารถนาต้องห้ามกำลังจะจบลงในอีกไม่กี่วันข้างหน้า เมื่อพี่สาวของเธอกำลังจะเดินทางกลับมาถึงบ้าน
"อ๊ะ! พี่ภัทร..." พิมรดาเรียกชื่อเขาแผ่วเบา ชื่อที่เต็มไปด้วยความรัก ความผิด และความต้องการที่ไม่มีวันเติมเต็ม
ภัทรไม่ตอบ เขาก้มลงจูบซอกคอเธออย่างบ้าคลั่งราวกับพยายามสูดดมทุกอณูความรู้สึกให้เข้าไปอยู่ในใจก่อนที่ทุกอย่างจะสลายไป สายตาของเขาฉายแววหิวกระหายและสิ้นหวัง ความเร่าร้อนของพวกเขาผสมปนเปกับความตื่นตระหนกที่แสนอันตราย
ปัง! ปัง! ปัง!
เสียงเคาะประตูที่ดังรัวและหนักแน่นจากภายนอกห้อง ทำให้ร่างของพิมรดาและภัทรแข็งทื่อทันที!
เหมือนมีใครนำน้ำแข็งมาราดใส่พวกเขาจนความเร่าร้อนเมื่อครู่หายไปหมดสิ้น ความเงียบเข้าปกคลุมห้องทันที มีเพียงเสียงหัวใจของทั้งสองคนที่เต้นรัวระดมราวกลองศึก
เป็นเสียงของแม่บ้านที่มาตามเวลา และกำลังจะเข้ามาจัดเตรียมของในห้อง... ใครบางคนกำลังจะค้นพบความลับที่พวกเขาพยายามปกปิดมาตลอดสามเดือน!
ภัทรผละออกอย่างรวดเร็ว ดวงตาคมกริบของเขาเต็มไปด้วยความหวาดระแวงและความโกรธที่ความสัมพันธ์ต้องมาเสี่ยงขนาดนี้
"ชู่... เงียบไว้พิม" ภัทรสั่งเสียงกระซิบ เขาหยิบเสื้อเชิ้ตขึ้นมาคลุมร่างที่เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อของเธอ แล้วรีบสวมกางเกงนอนของตัวเอง
ปัง! เสียงเคาะประตูที่ดังขึ้นอีกครั้ง ทำให้พิมรดาต้องกัดริมฝีปากตัวเองจนห้อเลือดเพื่อไม่ให้ส่งเสียงใด ๆ ออกมา
ความตื่นเต้นสุดขีดที่มาพร้อมกับความตายทางศีลธรรม... ใครจะรู้ว่าเกมอันตรายที่เธอเป็นคนเริ่มนี้ จะนำมาซึ่งหายนะที่ไม่มีทางกลับไปแก้ไขได้อีกแล้ว...
Guest
