“อีมินตรา คิดว่าตัวเองสวยมากรึไงอะ?” ดาวคณะบริหารพูดขึ้น ขณะบรรยากาศที่ควรจะโวยเเวกโวยวายในโรงอาหาร แต่ขณะนี้กลับเงียบกริบ
“ก็สวยกว่า รองดาวแบบมึงละวะ “มินตรานางเอกผู้เเสนจะสู้คน ก็สวนกลับอย่างคนไม่ยอมใคร
” ได้! กูจะดูดิโดนน้ำแดงสาดมึงยังจะสวยอยู่อีกไหมว่ะ “
” สาดมาสิใครกลัว! “แซะ!
ไม่กลัวแต่คุณนางเอกหลบทำไมไม่ทราบเต็มหน้าผมเต็มๆ เลยครับ เย็นหวาบไปถึงห่ามตูด หวานดี หวานอีกนิดผึ้งก็คงจะรุมกูแล้ว!!!
” เชี่ย! มึงสาดน้ำเพื่อนกู! “
” ก็มึงหลบทำไมเหล่า! “
” แล้วกูต้องยืนโง่ๆ ให้มึงสาดรึไง! “อ้าว!กูผิดที่ยืนโง่ซะ
” ฮึ้ย! กูขอโทษนะคีริน แต่ถ้ามึงจะโกรธ ไปโกรธอีมินตรานะ! “นิสา ดาวบริหารหันมาคุยกับเขา
” ไม่เป็นไร แต่ตอนนี้กูเหนียวถึงห่ามดากแล้ว ครั้งต่อไปถ้ามึงจะสาดกันอีกกูขอเป็นน้ำเปล่านะโว้ย “
” โอเค ได้! “อ้าว!ได้เฉย! แสดงว่าพวกมึงจะมีครั้งต่อไปกันอีกสินะ
และนั้นก็เป็นเหตุการณ์แรกสำหรับตัวประกอบกระสอบทรายอย่างเขา และมันก็ไม่หมดเท่านั้น
“เอ่ย!!ระวัง! “วัสดุทรงกลมลวดลายดำขาว พุ่งตรงจากสนามหญ้ามายังทางเดินที่เหล่านักศึกษากำลังเดินไปมา
โป๊ะ!
ซี๊ด!!! กูว่ากูหลบเเล้วนะโว้ย!!!
“ ขอโทษมินตรา เป็นไรรึป่าว” คนเป็นคือกูโว้ย!!! รัศมีลูกบอลโดนมินตราก็จริง แต่ดันโดนเเค่ปลายหัวไหล่แต่ลูกบอลดันกระเด้งเข้าหน้ากูเต็มๆ นี้สิ
และหากพวกคุณมองว่าผมชวยสุดๆ แล้วผมยังมีความซวยกว่านี้อีก!
เฮ่งๆๆ
” เชี้ย! ไอ้มินมึงไปเหยียบหางหมาทำไม! “
” กูไม่ได้ตั้งใจไหมละมึง “
อวืออ!!!
” เชี้ย!มึงดูท่าน้องจะโกรธว่ะ กูไปก่อนนะ! “
” ไอ้มิน!! เดี๋ยว!! ไอ่เพื่อนเวร มายโบร๋ใจๆ นะ กะกูมีลูกชิ้นให้มึงหมดเลยอะ! “คีรินเทลูกชิ้นที่เขาพึ่งซื้อให้หมาตรงหน้า
” มะ ไม่ชอบลูกชิ้นเหรอ อะเอาขนมปังไหม “คีรินยังคงใจดีสู้หมา ไอ้ด่างยิ่งเห็นเจ้านุดหน้าโง่เอาของกินมาหลอกล่อก็ยิ่งโกรธ! เหยียบหางยังไม่มีคำขอโทษ น่าจะสวบขาให้เป็นรูสักสองรูซะ
“ คงจะไม่ชอบอีกสินะ” คีรินประเมินคู่ต่อสู้ตรงหน้า หากเอาสันธิเข้าสู้ไม่ได้ งั้นเขาก็ต้องใช้กำลังสินะ!
อ้าก!!!! อย่าเข้ามานะ!!!! มึงหยุดวิ่งตามดิ!!!
Guest
