
โลกทั้งใบของนิชาแตกสลาย เมื่อครอบครัวเล็กๆ ของเธอกำลังเดินทางมาถึงจุดจบในวันครบรอบเจ็ดปีเต็ม ด้วยเหตุผลที่ทำให้ชาไปทั้งกายและใจด้วยคำว่า ‘น่ารำคาญ’ อนาคตที่วาดไว้จึงถล่มทลายไม่มีชิ้นดี ราวกับเรือที่อับปางลงทั้งที่เกือบจะถึงฝั่งอยู่รอมร่อ
คำว่า ห่างกันสักพัก จึงถูหหยิบยกขึ้นมาใช้ แต่แล้วกลับพบว่าเขามีใครอีกคนเคียงข้าง ยามมองกันและกันนั้นสื่อความหมายชัดเจน ไม่หม่นหมองเหมือนตอนอยู่กับเธอ จึงตระหนักได้ว่าที่เขาต้องการพูดในวันนั้นคือคำว่า ‘เราเลิกกันเถอะ’ ไม่ใช่แค่ ‘ห่างกันสักพัก’
