“อยู่ที่นี่เป็นเด็กดี ทำตัวให้เชื่องเหมือนหมาแล้วฉันจะเอ็นดู” สิ้นคำพูดอริญชย์ก็โน้มตัวลงหอมแก้มนิ่มของโอเมก้ากลิ่นดอกพีชอย่างไม่ลังเล แม้จะมีเบต้าคล้องแขนแนบชิดอยู่ข้างกาย เขาก็ไม่คิดจะสนใจ
อริญชย์-จาง เฟยหลง (อัลฟ่ากลิ่นชา)
ยอมทำสิ่งที่เกลียดมาตลอดสามปี เพื่อที่จะเป็นอิสระและตามหาคนทรยศที่หายไปพร้อมกับเงินก้อนโต ทั้งที่ตอนนั้นเขากำลังทำทุกอย่างเพื่อมัน
พอกลับมาเจอกันอีกครั้ง กลับแกล้งทำเป็นจำเขาไม่ได้
“ตัวเธอ”
“ให้ฉันได้หรือเปล่าล่ะ” อริญชย์มองต่ำลง ดูจากสภาพแล้วนอกจากตัวก็คงให้อะไรเขาไม่ได้
พีช-พีชา (โอเมก้ากลิ่นดอกพีช)
อริญชย์เคยเป็นคนรักที่ดี แต่สุดท้ายมันก็เป็นแค่อดีตที่เคยดี วันนั้นทำอะไรกับเขาไว้บ้าง เขาไม่เคยลืม
“ในฐานะเด็กที่คุณซื้อมาสินะ”
โอเมก้ากลิ่นดอกพีชถอนหายใจ หลับตาลง แกะเสื้อคลุมออกปล่อยให้มันหลุดลงไปกองอยู่ตรงข้อเท้า ก่อนจะก้าวไปข้างหน้าเพื่อจะมอบตัวเองให้อัลฟ่าตรงหน้าใส่เสื้อผ้าให้ ตามที่อีกฝ่ายต้องการ
“น่ารำคาญ!”
อริญชย์โยนกางเกงตัวเล็กที่ถือมาลงพื้นด้วยแรงทั้งหมดที่มีด้วยความหงุดหงิด ก่อนจะเดินออกไปจากห้องไป
Guest
