อสุราเร้นรัก

อสุราเร้นรัก 

โดย ไอย์ลา 

หิรัญ x เกี้ยวจันทร์ 

“ไม่มีเธอสักคน ชีวิตฉันคงจะดีกว่านี้” 

. 

. 

. 

I Just Wanna Be Loved 

แค่อยากเป็นคนที่ถูกรัก... 

"เกี้ยวจันทร์" ครั้งหนึ่งถูกตราหน้าว่าเป็นฆาตกร อุบัติเหตุที่พรากทุกอย่างจากเธอ  

และยังกลายเป็นตราบาปที่ติดตัวไปชั่วชีวิต ที่เลวร้ายกว่านั้น… 

เธอคือคนที่ ทำให้ "หิรัญ" สูญสิ้นสิ่งที่มีค่าที่สุดไป 

เธอคือ 'ต้นเหตุของความพังพินาศ' 

เธอคือ 'สัญลักษณ์ของการสูญเสีย' 

เธอคือ 'คนที่หิรัญรังเกียจสุดหัวใจ' 

แต่ชะตากลับเล่นตลก… 

เมื่อผู้หญิงที่เขาเกลียดที่สุดต้องหวนกลับเข้ามาในชีวิตเขาอีกครั้ง  

พร้อมพันธะผูกมัดที่ไม่อาจหลีกเลี่ยง 

หัวใจที่ด้านชาเพราะความเจ็บปวดของเกี้ยวจันทร์ 

ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่... แต่ยามอยู่เคียงใกล้เขา 

มันกลับค่อย ๆ อ่อนแรง  

ค่อย ๆ สั่นไหว 

และหลอมละลายลงทีละน้อย... 

แม้รู้ดีว่าเขาไม่มีวันรักคนอย่างเธอ 

*** 

 “ตั้งแต่เกิดมา ฉันไม่เคยเห็นใครหน้าด้านหน้าทนได้เท่าเธอ” หิรัญไม่ปล่อยให้ความเงียบสงบคงอยู่นาน เขาสาดวาจาเผ็ดร้อนใส่เกี้ยวจันทร์ทันที 

 “ขอบคุณสำหรับคำชมค่ะ” และแน่นอนว่าเจ้าหล่อนเตรียมรับมือไว้อยู่แล้ว 

 “เกี้ยวจันทร์!” ครานี้อารมณ์ของหิรัญยิ่งคุกรุ่นมากกว่าเดิม และเขาเกลียดท่าทางที่ไม่รู้สึกรู้สาอะไรของผู้หญิงคนนี้ มันน่ารังเกียจ และน่ารำคาญ! 

 หิรัญกระชากเจ้าหล่อนเข้ามาเผชิญหน้า ขณะที่มืออีกข้างกำอุปกรณ์ช่วยเดินเอาไว้แน่น เขาไม่สามารถระงับความโกรธของตัวเองลงไปได้ง่าย ๆ ยิ่งท่าทีไม่รู้ร้อนรู้หน้าหนาวแบบนั้นเขายิ่งรู้สึกเหมือนตัวเองถูกเหยียดหยาม ผู้หญิงคนนี้ไม่มีสิทธิ์ใช้ชีวิตอย่างคนปกติ 

 ไม่มีสิทธิ์ไม่เจ็บปวด 

 ไม่มีสิทธิ์อะไรทั้งนั้น! 

 “ทำไมถึงได้โกรธเองล่ะคะ ในเมื่อคุณด่าฉัน มันควรเป็นฉันต่างหากที่ต้องโกรธคุณ แล้วก็กรุณาปล่อยด้วยค่ะมันเจ็บ” 

 แรงบีบที่ข้อมือที่หิรัญใส่แรงลงมา มันมากจนเธอรู้สึกเหมือนกำลังจะแตกเป็นเสี่ยง ๆ กระนั้นก็ยังคงท่าทีเอาไว้ ถึงจะบอกว่าเจ็บแต่สีหน้าและแววตาของเธอกำลังสวนทาง หญิงสาวต้องเก็บซ่อนความรู้สึกจริง ๆ เอาไว้ภายใต้ใบหน้าที่เหมือนว่า 

 ไม่เป็นอะไร 

 “ฮึ! เจ็บเหรอ? กับแค่นี้มันทำให้เธอเจ็บเหรอ?” 

 “...” 

 ดูเหมือนว่าเธอกำลังไปกระตุ้นต่อมความโกรธเขาอย่างไม่รู้ตัว และยิ่งเขาพูดหิรัญก็ยิ่งเพิ่มแรงบีบรัดข้อมือมากกว่าเดิมหลายเท่าตัว นัยน์ตาเขามองลึกเข้ามาราวกับอยากฆ่ากัน 

 “ฉันถามว่าโดนแค่นี้เธอเจ็บเหรอ!” เสียงเข้มตะโกนกร้าว 

 “...” 

 “ฉันจะบอกให้นะว่าแค่นี้มันไม่ทำให้เธอตายหรอก เพราะคนที่ตายคือพิมพ์ และเธอก็เป็นคนทำให้พิมพ์ต้องตาย ได้ยินไหมว่ามันเป็นเพราะเธอ ที่ชีวิตฉันเป็นแบบนี้มันก็เป็นเพราะเธอ!” 

อสุราเร้นรัก 

นิยายที่ถูกเขียนขึ้น เพื่อถ่ายทอดอารมณ์ความเจ็บปวดของตัวเอกทั้งสองคนอย่าง 'หิรัญ' และ 'เกี้ยวจันทร์' 

ที่ต่างฝ่ายต่างสูญเสีย และเจ็บปวดต่างกันออกไป เรื่องนี้ไม่มีใครร้ายที่สุด ไม่มีใครดีที่สุด มีแค่ใครที่เจ็บจนจะตายก่อนกัน 

มุกจะพาทุกคนไปช่วยขัดเกลาและโอบรัดความเจ็บปวดของทั้งสองคนเอาไว้ ตัวเรื่องเหมือนจะหน่วงหนัก ๆ แต่ความจริงความหน่วงไม่ได้หวือหวาขนาดนั้นค่ะ 

เป็นความสัมพันธ์ที่เดินทางไปพร้อมกับความเจ็บ และต่างฝ่ายต่างซึมซับ พร้อมค่อย ๆ ซ่อมแซมส่วนที่ขาดหายมากกว่า  

ระหว่างนั้นก็มีปมนิด ๆ หน่อย ๆ ให้พอเป็นอรรถรสของเรื่องค่ะ ปมไม่หนักเท่าเรื่องก่อนหน้านี้ อ่านได้สบาย ๆ เลยค่ะ 

นางเอกไม่สนิมสร้อย พระเอกก็จัดว่าปากหมาสุด ๆ เรียกได้ว่า กิ่งทองใบรับรองแพทย์เลยค่ะ สำหรับคู่นี้ 5555 

ยังไงมุกฝากนิยายเรื่องใหม่นี้ด้วยนะคะ ฝากทุกคนช่วยเก็บเข้าชั้น กดใจ กดติตดาม และคอมเม้นให้กันเยอะ ๆ ด้วยน้า