เมียรักของน่านฟ้า
บทนำ
"เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน ในเมื่อเธอยังตีฝีปากกับฉัน ฉันก็จะใจดีกับเธอและให้เวลาเธอเป็นเวลาสามเดือนเพื่อที่จะหาเงินมาใช้" เธอถามเขาแล้วมองหน้าเขายังค้นหาว่าคำพูดของเขานั้นเชื่อถือได้หรือเปล่า
"ฉันจ่ายแค่สามแสนบาทใช่ไหมคะ ไม่คิดค่าอะไรเพิ่ม"
"ใช่ คุณจ่ายเงินสดมาแค่สามแสนบาทภายในเวลาสามเดือน ถ้าคุณไม่มีเงินมาจ่าย คุณเตรียมตัวมารับศพน้องชายของคุณได้เลย แต่ในระหว่างที่คุณไปหาเงินมาใช้หนี้ผมแทนน้องชาย ผมจะเอาตัวน้องชายของคุณไว้ที่ปางไม้ของผม อยู่ที่นี่กินที่นี่ ทำงานที่นี่จนกว่าผมจะได้เงินสามแสน เข้าใจไหม" พิมนภารู้สึกใจชื้นขึ้นมา
“แต่มีอีกข้อนึง” เขาส่งสัญญาณให้ลูกน้องเขาเดินออกไปห่าง ๆ แล้วเดินเข้ามาใกล้ ๆ เธอ ด้วยความสูงของเขาที่ต้องก้มตัวลงมาใกล้ ๆ เธอเหมือนเขาไม่อยากจะให้ใครได้ยิน
"ฉันไม่ได้คิดดอกเบี้ยจากเงินสามแสนบาท แต่เธอควรจะตอบแทนเวลาสามเดือนที่ฉันต้องเสียไป อย่างเช่นค่าเสียเวลา"
พิมนภาไม่ใช่คนโง่ เธอเข้าใจดีว่าน่านฟ้าหมายถึงอะไร หญิงสาวถอยหลังไปก้าวหนึ่ง แล้วเงยหน้ามองหน้า
"เมื่อกี้คุณยังพูดอยู่เลยค่ะว่าฉันเป็นผู้หญิงประเภทที่ขายนาผืนน้อย นาผืนนั้นฉันขายไปตั้งนานแล้วค่ะ มันไม่เหลือถึงคุณหรอก คุณอยากจะมาเช็กของอะไรตอนนี้" ใบหน้าของน่านฟ้าเปลี่ยนเป็นเขียวคล้ำทันที เขาขยับเข้ามาใกล้เธออีกครั้งพร้อมกับขบกรามแน่นเป็นสันนูน จนพิมนภาถึงกับขนลุกซู่
"อย่าคิดว่าผมพิศวาสคุณให้มากนัก หน้าตาบ้าน ๆ แต่งตัวบ้าน ๆ อย่างคุณ ผมคงไม่สนใจหรอก คุณคงไม่รู้จักผมแล้วสิท่า ผู้หญิงสวยเป็นร้อย ขาว หมวย หน้าตาดียิ่งกว่าดารามาให้ท่าผมแทบทุกวันผมยังไม่แลเลย"
Guest
