นายทาส

“ข้าจะเอาหลานชายมาขายฝากไว้กับเจ้าคุณคงระยะ 

“มันชื่อ..”ไอ้คง”...ตอนนี้มันอายุยี่สิบปีเต็มแล้ว  

“เอาไว้ข้ามีเบี้ยเมื่อไรจะได้มาไถ่มันกลับไปนะเจ้าค่ะ “ 

เด็กหนุ่มเงยหน้ามองที่ชายวัยกลางคนที่ยายเรียกว่าพระยามิ่งขวัญซึ่งนั่งอยู่ตรงหน้าอย่างพินิจพิเคราะห์ชายหนุ่มวัยกลางคนนั้นอายุราว ๆ สี่สิบเศษ 

แต่ดูยังไม่แก่มากนักที่ริมฝีปากบางแดงระเรือเป็นกระจับน่ามองแต่สายตาดูท่าทางใจดีรูปร่างสูงใหญ่นั้นสวมเสื้อผ้าฝ้ายสีขาวแขนสั้นตัดกับจงกระเบนสีสด  

ชายสูงวัยกว่าจ้องมองมาที่ไอ้คงเช่นกันทาสหนุ่มสบตากันอย่างจังชายสูงวัยกว่าใช้สายตาสำรวจร่างกายกำยำของเด็กหนุ่มที่มีผิวดำแดงจากการทำงานหนักกลางไร่นา 

แต่ซ่อนไว้ด้วยความแข็งแรงบึกบึนนั้นอย่างไม่ละสายตาท่อนบนนั้นเปลือยเปล่ามีเพียงจงกระเบนสีหม่นสวมใส่เพียงตัวเดียว ทั่วทั้งร่างกายมีเม็ดเหงื่อผุดขึ้นมาเต็มตัวเพระอากาศที่ร้อนหน้าอกหนาล่ำนั้นทำให้เจ้าคุณมองแทบไม่ละสายตา และเผลอแอบกลืนน้ำลายโดยไม่รู้ตัวแต่ต้องรีบลดสายตาและหันไปพูดกับยายเพื่อไม่ให้ผิดสังเกต ก่อนที่จะเอ่ยเสียงทุ้ม ๆขึ้นว่า 

“ ยายไม่ต้องเป็นห่วง”