ชังได้ท่านชังไป!

ย่อเรื่อง... 

ชีวิตของนาง ตั้งแต่วัยเจ็ดขวบ พี่ชายถูกหลอกไปสังหาร มารดาถูกวางยาพิษา ไม่พอบิดาที่เคยสัญญาจะรักมั่นชั่วนิรันดร์ต่อมารดาของนางกลับขับไส่ไล่ส่งนางกลับมารดาไปอยู่อารามนางชีนานนับสิบปี รักนิรันดร์บัดซบนะสิ! ชาตินี้ความรักไม่สำคัญเท่าอำนาจ หากนางไม่มีอำนาจอยู่เหนือศัตรูย่อมมิอาจหวนกลับไปแก้แค้น! 

หลังค้นพบความจริงว่าที่แท้พี่ชายคนเดียวของนางมิได้ถูกโจรภูเขาปล้นและสังหารคนตายจนศพมิอาจหวนคืนมาให้ทำพิธีฝัง และมารดาก็หาได้ตาบอดเพราะร้องไห้อย่างหนัก ทว่าเป็นเพราะสตรีคนใหม่ของบิดาที่คิดกำจัดมารดาของนาง หวังช่วงชิงตำแหน่งฮูหยินเอก แต่นั่นคงไม่ชวนแค้นใจเท่าบิดาของนางรู้เห็นทุกสิ่งแต่กลับไม่ลงโทษคนผิดไม่พอยังปกป้องสตรีต่ำช้าผู้นั้น! 

พอนางถามเขาบิดากลับตอบว่าไม่มีทางเลือก เขาไม่มีทางเลือกเพราะเบื้องหลังสตรีนางนั้นมีคนมากอำนาจหนุนหลัง หึ! ไม่มีทางเลือกเช่นนั้นหรือ? 

โกหกทั้งเพ หาใช่ไม่มีทางเลือก แต่บิดาของนางเลือกแล้วต่างหาก เขาเลือก อำนาจของสตรีผู้นั้นแทนที่จะเป็นรักมั่นรักนิรันดร ที่เคยสัญญากับมารดาของนาง แม้แต่ลูกชายูกสาวบิดาของนางก็ทอดทิ้งไม่ใยดี เพียงเพราะคำว่า ‘อำนาจ’ สองคำนี้แท้ๆ 

ดังนั้นนางจึงตั้งปณิธานอันยิ่งใหญ่ขึ้นมาว่าชาตินี้ สวีหานเซียง คนนี้จะไม่ยึดมั่นในความรักแท้ของชาย-หญิง แต่นางจะเลือกมีอำนาจจนมั่นคงปกป้องมารดา และทวงคืนทุกสิ่งพร้อมบดขยี้ทั้งบิดาและสตรีผู้นั้นที่ทำร้ายนาง สังหารพี่ชาย และวางยาพิษพรากดวงตาของมารดาของนางให้อยู่ในโลกมืดนานถึงสิบปี! 

‘ท่านรักข้าหรือไม่นั้นไม่สำคัญ ขอเพียงแต่งกับท่านแล้วข้ากลายเป็นสตรีที่มีเกียรติที่สุดในต้าเว่ย เพราะเช่นนี้ข้าจึงมีอำนาจชี้เป็นชี้ตายผู้ใดก็ได้’ 

‘เจ้ามันเป็นสตรีไร้ยางอายไม่มีหัวใจหานเซียง’ 

‘ไร้ยางอายก็ดี ไม่มีหัวใจก็ช่าง ขอเพียงข้าได้เป็นฮองเฮา กุมอำนาจอยู่ในมือ อยากฆ่าใครก็ฆ่า อยากรังแกใครก็ทำได้ ต่อให้เลวกว่านี้หรือกลายเป็นปีศาจข้าก็ไม่สน’ 

“ข้าชิงชังเจ้านักสวีหานเซียง!’ 

‘ชังได้ท่านชังไป!’ 

ส่วนเขา จ้าวเฉินจ้าน ไท่จื่อหนุ่มแห่งแผ่นดินต้าเว่ย สูญเสีบมารดาตั้งแต่แรกคลอด พออายุหกขวบ บิดาก็มาจากไปอีกคน เขาเติบโตมากับเสด็จปู่ผู้เป็นไท่ซ่างหวง กับเสด็จอาที่เป็นฮ่องเต้ ทั้งสองเลี้ยงดูเขาอย่างดี จนกลายเป็นว่าที่ฮ่องเต้องค์ต่อไปแสนสง่างาม 

ชอบวิชาแพทย์ทั้งสองมังกรก็ตามใจให้เขาได้เดินทางสายนี้จนสำเร็จวิชาแพทย์ชั้นสูงตั้งแต่วัยสิบเจ็ดปี กลายเป็นปรมาจารย์ด้านการแพทย์ คิดสิ่งใด ต้องการสิ่งไหนล้วนได้ครอบครองจวบจนกระทั้งเขาสู่วัยยี่สิบสามปี 

เขาพึงใจสตรีนางหนึ่ง นางเก่งกาจด้านถอนพิษ และชื่นชอบวิชาแพทย์เช่นเดียวกับเขา เราทั้งสองพูดคุยภาษาเดียวกัน ที่สำคัญนางเป็นผู้ช่วยชีวิตเขาจากพิษงูร้าย เฉินจ้านคิดจะแต่งงานกับนาง เลือกนางเป็นว่าที่ฮองเฮาในอนาคต ทว่า... 

นี่กลับเป็นสิ่งเดียวที่เสด็จปู่กับเสด็จอาไม่ตามใจเขา เหตุผลเพียงเพราะ เจียงเพ่ยหยู ไม่คู่ควร นางไม่เหมาะสมกับตำแหน่งมารดาของแผ่นดินต้าเว่ย สตรีเดียวที่สองมังกรเห็นชอบและเลือกให้เขาคือนาง... 

สวีหานเซียง เด็กสาวบุตรีจากฮูหยินเอกของเจิ้งกั๋วกง ขุนนางที่ควบคุมกองทัพเรือ และทหารม้าเกราะดำ สตรีที่เติบโตอยู่ในอารามแม่ชีถึงสิบปี 

บัดซบ! 

เสด็จปู่กับเสด็จอาคิดจะให้เขาเป็นคนบาปแต่งกับแม่ชีเช่นนี้ได้อย่างไร คราวแรกเฉินจ้านคิดว่านางคงถูกบีบบังไม่ต่างจากเขาพวกเราอาจตกลงกันได้ หากแต่เขาคิดผิด! 

นางไม่ได้ถูกบีบคั้น แต่นางเต็มใจ นางอยากแต่งกับเขา ทว่านางไม่ได้รักเขา และไม่เคยต้องการความรักจากเขา สิ่งเดียวที่สวีหานเซียงต้องการมีเพียงอำนาจ 

นางอยากเป็นฮองเฮา และนางยังประกาศในคืนเข้าหอเสียงมั่นคงว่า ชาตินี้นางไม่คิดจะรักบุรุษใด รวมถึงไม่คิดให้บุรุษใดมารักนาง ชีวิตนี้นางต้องการเพียงเกียรติยศกับอำนาจ ขอเพียงบุรุษคนใดมีสองสิ่งนี้มอบให้นาง ให้ขายวิญญาณเป็นทาสตลอดไปนางล้วนยินดี! 

ผู้หนึ่งยึดมั่นใจรักแท้ กับอีกผู้หนึ่งมีเพียงเกียรติยศและอำนาจที่ใฝ่หา เขาและนาง สุดท้ายจะเป็นผู้ใดที่เพรี่ยงพล้ำ!