พิชชาปลอมตัวเขาไปเป็นเด็กดริ้งค์ ในเดรสสีแดงรัดรูป เปิดหลัง เปิดอก เผยให้เห็นเนินอกใหญ่ขาวเนียน เธอเดินเข้าไปอย่างมั่นใจ การ์ดของคลับมองตาค้าง
“เด็กใหม่เหรอ” บาร์เทนเดอร์ถาม
“ใช่ค่ะ ชื่อพิชชา” เธอยิ้มหวาน “ได้ยินว่าที่นี่เงินดี”
บาร์เทนเดอร์หัวเราะ “เงินดีก็จริง แต่ต้องผ่านการทดลองงานจากนายใหญ่ก่อน”
พิชชายกคิ้ว “นายใหญ่?”
“เจ้าของคลับนี้น่ะสิ เดี๋ยวคืนนี้เขามา”
หัวใจพิชชาเต้นแรง แต่ใบหน้ายังนิ่ง เธอเดินขึ้นไปเอนเตอร์เทนให้โต๊ะ VVIP ชั้นบน ตามที่มาม่าซังบอก ห้องกระจกกันเสียง เธอเห็นเขาทันที
"อคินทร์" หรือนายใหญ่ที่เขาเรียกกัน นั่งอยู่ตรงกลาง โต๊ะเต็มไปด้วยลูกน้องและสาวๆล้อมรอบตัว เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีดำ ปลดกระดุมสามเม็ด เผยให้เห็นกล้ามอกแน่น เขากำลังสูบซิการ์ มองออกไปนอกหน้าต่าง
พิชชาเดินเข้าไป วางแก้ววิสกี้ลงตรงหน้าเขา “เสิร์ฟค่ะ”
อคินหันมามอง ดวงตาคมกริบจ้องหน้าเธอ “ชื่ออะไร”
“พิชชา” เธอยิ้มมุมปาก “เพิ่งมาวันแรกค่ะ”
เขายกแก้วขึ้นจิบ “สวยเกินไปสำหรับงานนี้”
“ขอบคุณค่ะ” เธอโน้มตัวลงกระซิบข้างหูเขา “แต่ฉันไม่ได้มาขายตัว ฉันมาขายข่าว”
อคินขมวดคิ้ว “ข่าว?”
พิชชาเอาซองจดหมายสีน้ำตาลวางลงบนโต๊ะ “มีคนอยากซื้อเด็กสาว 17 คน จากคลับนี้ ในราคา 50 ล้าน”
อคินมองซองนั้น แล้วมองหน้าเธอ “เธอเป็นใคร”
“คนที่รู้ว่าคุณกำลังจะถูกหักหลัง” เธอยิ้ม
“โดยลูกน้องคนสนิทของคุณเอง”
อคินเงียบกริบ ดวงตาจ้องเธอราวกับจะมองทะลุ “ตามฉันมา”
ห้องส่วนตัวชั้นบนสุด – 00:17 น.
อคินปิดประตูล็อก เขาหันมามองพิชชา “พูดมา”
พิชชาเดินไปนั่งขัดสมาธิบนโซฟาหนังสีดำ “ฉัน ร.ต.อ. หญิง พิชชา สิริวัฒนกุล หน่วยสืบสวนอาชญากรรมข้ามชาติ”
อคินยกปืนขึ้นเล็งหน้าเธอ “ตำรวจ?”
“ใช่” เธอไม่สะทกสะท้าน “แต่ฉันไม่ได้มาจับคุณ ฉันมาขอความร่วมมือ”
เขาหัวเราะลั่น “ความร่วมมือ? จากมาเฟีย?”
“คุณกำลังจะเสียเด็ก 17 คน และเงิน 50 ล้าน ให้กับตำรวจที่คุณติดสินบนไว้” พิชชาพูดชัดๆ
“ฉันมีหลักฐานการสนทนาของ ผู้กองยิ่งยศ กับลูกน้องคุณชื่อ เมฆเขาจะบุกจับคุณคืนนี้ ตี 2”
อคินลดปืนลง “ทำไมฉันต้องเชื่อเธอ”
พิชชาลุกขึ้น เดินเข้าไปใกล้เขา จนกลิ่นน้ำหอม Chanel ของเธอโชยเข้าจมูกเขา “เพราะถ้าคุณไม่เชื่อ คุณจะตายคืนนี้”
อคินจ้องตาเธอ “แล้วเธอได้อะไร”
“ฉันอยากได้ตัวเมฆ และหลักฐานทั้งหมดของเครือข่ายค้ามนุษย์” เธอกระซิบ “ส่วนคุณ… ได้ชีวิต”
เขายิ้มมุมปาก “ข้อเสนอที่น่าสนใจ”
พิชชาเอื้อมมือไปจับคอเสื้อเขา ดึงลงมาใกล้ “แต่มีเงื่อนไข”
“อะไร”
“คุณต้องไว้ใจฉัน” เธอกระซิบ “และฉันต้องไว้ใจคุณ”
อคินมองปากเธอ “ฉันไม่เคยไว้ใจใคร”
“งั้นคืนนี้คุณก็ต้องเริ่ม”
พิชชาจูบเขาอย่างรวดเร็ว ปากนุ่มสัมผัสปากหนาเพียงเสี้ยววินาที ก่อนผละออก “ตกลงไหม”
อคินเงียบกริบ ดวงตาเป็นประกาย “ตกลง”
Guest
