คำโปรย
หนึ่งผู้...จดจำคำสัญญา เฝ้ารอวันเวลาสุขสมสมหวัง ด้วยใจอันมั่นคง
อีกผู้...หลงลืมคำสัญญา หันหลังให้กับความรัก วาจาที่กล่าวมาแค่ลมปากและปล่อยให้เวลา...กลืนกิน...ลืมเลือน....
ซุนเซียวเหวินยังคงหนักแน่นจะให้การแต่งงานกับฟางเฝิ่นลู่ดำเนินต่อไป แม้ในบัดนี้ นางจะตระบัดสัตย์และไม่รักเขาแล้ว ทั้งนางยังมีบุรุษอื่นมาให้หัวใจของเขาฉีกขาดไม่มีชิ้นดี
เขาต้องทนอยู่กับความเย็นชาของนาง นางไม่เคยหันมามองเขาแม้แต่หางตา เขาได้เพียงกายของนาง แต่หัวใจ... นางไม่คิดจะมอบให้เขาครอบครอง
ฟางเฝิ่นลู่ ต้องถูกจับแต่งงานกับบุรุษที่นางไม่ได้รักและนับถือเขาเพียงพี่ชาย หัวใจของนางยังผูกไว้กับบุรุษอีกผู้ ถงเฉินเหว่ยดีกับนางมากทั้งยังมีอดีตที่งดงามมาด้วยกัน
แต่... เหตุใดนางกลับรู้สึกแปลกไป นางยิ่งเหินห่างกับบุรุษที่บอกว่ารัก แต่กลับผูกพันกับสามีที่ไม่เคยคิดชายตามอง...

