ชื่อเรื่อง : สะไภ้ครูบา
นามปากกา : เมย์สิริน
หมู่บ้านสะปันหมู่บ้านเล็กๆ กลางหุบเขาแห่งนี้ในจังหวัดน่าน ถูกโอบอุ้มด้วยเทือกเขาสลับซับซ้อนราวกับป้อมปราการของพญาเสือ ภายใต้ผืนฟ้าสีครามที่กำลังเปลี่ยนเป็นสีทองอ่อนๆ สายหมอกสีขาวจัดได้ไหลเอื่อยปกคลุมทุ่งนาขั้นบันไดและหลังคาบ้านเรือนไม้เก่า ราวกับผ้าห่มผืนหนาที่ถูกถักทอจากไอเย็นของลำน้ำว้าที่ไหลผ่าน
กลิ่นดิน กลิ่นป่า และกลิ่นสมุนไพรโบราณหอมกรุ่นปะปนกับไอเย็นชื้น ลอยอวลเป็นกลิ่นเฉพาะตัวของผืนป่าตะวันออก บนระเบียงบ้านไม้เก่าหลังหนึ่งซึ่งตั้งอยู่บนเนินสูงใกล้กับตีนเขา พุดตาล นั่งเหม่อมองทะเลหมอกที่กำลังจางหายไปกับแสงอาทิตย์
ยี่สิบห้าปีของชีวิต เธอเคยเป็นส่วนหนึ่งของภาพวาดธรรมชาติที่งดงามนี้ก่อนจะถูกดึงไปสู่แสงสีฉูดฉาดของเมืองหลวงนับสิบปี การกลับมาครั้งนี้จึงไม่ได้พาเธอมาแค่ร่างกาย แต่พาความทรงจำที่ถูกฝังลึกกลับมาด้วย ความทรงจำของเด็กหญิงตัวเล็กที่วิ่งเล่นในทุ่งนา และเด็กชายผิวเข้ม ผมยาว ที่มักจะยื่นลูกมะกอกป่าให้เธอพร้อมรอยยิ้มซุกซน...
แต่การกลับมานี้ก็มาพร้อมกับความจริงอันหนักอึ้ง เมื่อพ่อของเธอต้องนอนซมขาหักเพราะพลัดตกเหวขณะออกหาของป่า ทำให้ฟ้าใสผู้ซึ่งมีรูปร่างอวบอิ่มสมส่วน ผิวขาวผ่อง และใบหน้าสวยหวานสดใสราวกับดอกไม้เมืองกรุงที่ถูกนำมาวางกลางป่าเขา จำต้องทิ้งชีวิตสะดวกสบายในเมืองหลวงมาทำหน้าที่ลูกสาวคนเดียว
สายตาของเธอจับจ้องไปที่เนินเขาอีกฝั่ง ซึ่งเป็นที่ตั้งของ ‘สำนักครูบาผาตั้ง’ ที่นั่น... เป็นที่อยู่ของ 'พ่อครูผาเวียง'
ชายหนุ่มผู้เป็นหมอผีที่มีชื่อเสียงโด่งดัง เป็นที่นับถือของชาวบ้าน และเป็นเพื่อนสนิทที่เคยเปียกปอนด้วยกันในลำธารเมื่อวัยเด็ก...
เขาคนนั้นที่รูปร่างสูงใหญ่ล่ำสัน ผิวสีแทนจัดดุจพญาเสือ ผมยาวสีดำขลับที่มักมวยไว้อย่างลวก ๆ ดูเข้มขลังและน่าเกรงขาม และเป็นเขาคนนั้น... ที่เธอรู้สึกว่าสายตาคมกริบคู่ใต้คิ้วเข้มนั้น มักจะทอดมองมาทางบ้านของเธออย่างมีความหมาย... ตั้งแต่วันแรกที่เธอกลับมาถึง
พุดตาลถอนหายใจยาว ความเหนื่อยล้าจากการเดินทางและภาระที่ต้องแบกรับทำให้เธอรู้สึกหนักอึ้ง แต่ความรู้สึกบางอย่างที่ปะปนไปด้วยความตื่นเต้นและวาบหวาม ก็เริ่มก่อตัวขึ้นในส่วนลึกของหัวใจ เธอกลับมาที่นี่... กลับมาในอาณาเขตของ พ่อครูผาเวียง ชายผู้ซึ่งขึ้นชื่อเรื่องความเงียบขรึมและปากหนัก... แต่เธอก็รู้ดีว่าเขาหลงรักเธอมาตั้งแต่เด็ก สะปันไม่ใช่แค่บ้านเกิด แต่เป็นรังรักของพ่อครูหมอผีที่รอคอยดอกไม้แสนสวยให้กลับคืนสู่ป่าผา...
พระเอก
ชื่อ: ผาเวียง
อายุ: 30 ปี
กำพร้าพ่อแม่ ถูกนำมา ทิ้งไว้ที่ประตูสำนักครูบาผาตั้ง ตั้งแต่ยังเป็นทารก พ่อครู หรือ ครูบาผาตั้ง คนปัจจุบัน ผู้สืบทอดวิชาอาคมและสมุนไพรจากพ่อครูคนก่อน (ที่เก็บมาเลี้ยง) รูปงามคมเข้มตามแบบฉบับชายหนุ่มล้านนา ผิวเข้ม ใบหน้าดุดันและแฝงความลึกลับ มีรอยสักยันต์ตามร่างกาย แสดงถึงอำนาจและอาคมที่แก่กล้า เป็นคนรักสันโดษ พูดน้อยแต่พูดเยอะกับนางเอก ภักดีต่อผู้มีพระคุณอย่างที่สุด แต่มีความหวงแหน เด็ดขาดอย่างรุนแรงเมื่อเป็นเรื่องของคนรัก
นางเอก
ชื่อ: พุดตาล
อายุ: 25 ปี
ลูกสาวคนเดียวของ พ่อคำแสน และ แม่บัวแก้ว จากหมู่บ้านสะปัน นักออกแบบภายใน (ทำงานที่กรุงเทพฯ ชั่วคราว) และปัจจุบันคือช่วยงานในสำนักของครูบาผาตั้ง สวยหวาน น่ารัก อ่อนโยน มีรอยยิ้มที่สดใสราวกับดอกไม้ที่เบ่งบาน แต่ซ่อนความ เข้มแข็ง และ ดื้อรั้นไว้ภายใน เป็นคน รักครอบครัว ซื่อตรง มีความเชื่อมั่นในตัวเองสูง มีความ กตัญญู พร้อมที่จะทำทุกอย่างเพื่อปกป้องคนที่เธอรัก มักถูกความรักที่ท่วมท้นของผาเวียงทำให้ใจอ่อนเสมอ
*****เนื้อเรื่องเหมาะกับผู้ที่มีอายุ18ปีขึ้นไป*****
สถานที่มีทั้งจริงและไม่จริงไม่ได้มีเจตนาทำให้เสียชื่อ เสียงแต่อย่างใด
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
ไม่มีนอกกายนอกใจ
กดใจ เพิ่มเข้าชั้น เป็นกำลังใจให้หนูด้วยน้านักเขียนหน้าใหม่ค้า
ช่องทางติดตาม
TikTok : https://www.tiktok.com/@_307180?_r=1&_t=ZS-9177VXEZjQj
Facebook : https://www.facebook.com/share/1GUXNjRPdC/
x : https://x.com/maysiriyupa?s=21
