ฉันทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายที่ตัวเองเขียน

พริมา นักเขียนนิยายรักโรแมนติกดราม่าจีนโบราณเรื่อง "รักสุดท้ายของข้า" กำลังนั่งปั่นต้นฉบับบทสำคัญของเรื่องราวที่นางร้ายอย่าง "เฟยซิน" กำลังวางแผนร้ายเพื่อกำจัดนางเอก "ไป๋หลิง" ให้พ้นทางรักของเธอกับ "องค์ชายสาม หลี่หมิง" ทันใดนั้นเอง เหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น ไฟฟ้าดับกะทันหัน และร่างของพริมาก็ชาไป ก่อนที่สติจะดับวูบลง เธอรู้สึกเหมือนถูกดูดเข้าไปในกระแสบางอย่าง

เมื่อพริมาลืมตาขึ้นอีกครั้ง สิ่งที่เธอเห็นกลับไม่ใช่ห้องทำงานแสนคุ้นเคย แต่เป็นห้องนอนที่ตกแต่งอย่างหรูหราในสไตล์จีนโบราณ เมื่อมองสำรวจตัวเองในกระจกเงา เธอก็ต้องตกใจจนแทบสิ้นสติ เพราะใบหน้าที่สะท้อนกลับมาไม่ใช่ใบหน้าของเธอ แต่เป็นใบหน้าสวยเฉี่ยว คุ้นตาอย่างประหลาด... นั่นคือใบหน้าของ "เฟยซิน" นางร้ายในนิยายที่เธอจินตนาการและกำลังเขียนอยู่!

พริมาพบว่าตัวเองได้ทะลุมิติเข้ามาอยู่ในโลกของนิยายที่เธอกำลังสร้างสรรค์ และที่สำคัญ เธออยู่ในร่างของตัวละครที่เธอเกลียดที่สุด! ในฐานะของเฟยซิน เธอต้องเผชิญหน้ากับสถานการณ์ที่เธอเป็นคนวางไว้ ทั้งการกลั่นแกล้งไป๋หลิง การช่วงชิงความรักจากองค์ชายสาม

แต่...เรื่องอะไรเธอจะเล่นไปตามบทเธอ หาผัวยุคจีนโบราณหล่อๆล่ำๆเป็นตัวเป็นตนไม่ดีกว่าหรือ?

⛔️เรื่องนี้แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้นไม่ได้อิงประวัติศาสตร์อะไรทั้งนั้นค่ะ ขอให้ทุกคนเอ็นดูนักเขียนฝึกหัดคนนี้ด้วยนะเจ้าคะ🙏