เธอคือแสงส่องใจ

“แสงเพิ่งตกงานค่ะ เลยมาหาเรื่องใช้เงินคลายเครียดหน่อย”

พีรณัฐกดยิ้มมุมปาก ผู้หญิงคนนี้อารมณ์ขันดีจริง ขนาดตกงานยังพูดให้เป็นเรื่องเบาสมองได้ แต่ใครจะไปรู้ว่าเธอพูดเรื่องจริงหรือแค่สร้างเรื่องขึ้นมาต่อบทสนทนา

แสงสินีมองหนุ่มหล่อที่ออกตัวว่าคุยไม่เก่งแล้วก็นึกขำอยู่ในใจ ดีนะที่เธอเป็นคนคุยเก่ง ไม่งั้นคงได้แต่นั่งมองหน้ากันไปมาโดยไม่มีใครพูดอะไร

“ตั้งแต่เรียนจบแสงตกงานสามครั้งแล้วค่ะ ก็เลยไม่ค่อยตกใจเท่าไหร่ เศรษฐกิจไม่ดี เจ้าของกิจการเจ๊ง คนเป็นลูกจ้างก็ต้องยอมตกงานค่ะ”

“ครับ” คนพูดน้อยพยักหน้าเห็นด้วยกับเรื่องที่เธอเอามาชวนคุย แต่มันก็ยังไม่เกี่ยวกับเขาอยู่ดี

“คุณพีร์เคยตกงานมั้ยคะ”

“ไม่ครับ” ลูกชายเจ้าของธุรกิจหมื่นล้านอย่างเขาจะเคยตกงานได้ไง

“โชคดีจังเลย ทำงานอะไรคะ น่าจะมั่นคง”

“ธุรกิจส่วนตัวครับ”

ปกติพีรณัฐไม่ชอบเล่นเกมยี่สิบคำถาม แต่น้ำเสียงใสๆ ของเธอคนนี้ก็ฟังเพลินหู จนหลุดปากตอบไปได้เรื่อยๆ จนกระทั่งถึงเรื่องที่ไม่อยากตอบ

“อ๋อ แล้วเคยอกหักมั้ยคะ”

คนคุยเก่งยังมีท่าทีสบายๆ เหมือนตอนถามเรื่องงาน แต่คนถูกถามกลับทำหน้านิ่งสนิทยิ่งกว่าเดิม

แสงสินีเป็นคนช่างสังเกต เลยไม่คิดคาดคั้นเอาคำตอบที่พอจะเดาได้แล้ว...

“แสงเคยตกงานและก็เคยอกหักด้วยค่ะ บอกเลยว่าตกงานแย่กว่าเยอะ ระหว่างเงินกับแฟน สมมุติว่าเราไม่มีทั้งสองอย่าง คุณพีร์เลือกอะไรคะ”

“เงินครับ” ตอบแบบไม่ต้องคิดสักนิด

“แสงก็เลือกเงินค่ะ ไม่มีเงินซื้อข้าวกินดอกนะเจ้าชีวาวาย ไม่ตายดอกเพราะอดเสน่หา” เธอท่องบทกลอนของกวีเอกสุนทรภู่ในเวอร์ชั่นของตัวเองก่อนหัวเราะเสียงใส โล่งอกที่ทำให้เขาพูดได้อีกครั้ง แถมยังเกือบจะยิ้มด้วย

พีรณัฐขยับปากคล้ายจะยิ้ม แม้การคุยเล่นกับสาวแปลกหน้าจะไม่ใช่เรื่องที่เขาชอบทำ แต่ก็ต้องยอมรับว่าเธอคนนี้รวยอารมณ์ขันจริงๆ

“แล้วคุณพีร์ทำธุรกิจแบบไหนคะ เป็นเจ้าของกิจการหรือเปล่า พอจะมีงานดีๆ แนะนำแสงไหม”

คนคุยเก่งถามไปแบบไม่หวังผล แค่อยากชวนคุย แต่พอเห็นเขามองมาด้วยสายตาประเมินก็เริ่มฉุกใจ... นี่เขาจะคิดว่าเธอมาหางานทำจริงๆ หรือเปล่านะ

“ล้อเล่นนะคะ แสงไม่รบกวนหรอก” ต้องรีบออกตัวเพื่อไม่ให้เขาอึดอัด

“อยากของานจากผมหรือครับ” เป็นครั้งแรกที่เขาเป็นฝ่ายตั้งคำถาม

สาวเซนส์แรงกะพริบตาปริบ ทำไมคำถามของหนุ่มหน้านิ่งถึงฟังแปลกหูชอบกล แล้วยังสายตาที่เปลี่ยนไปนั่นอีก จากนิ่งเฉยเย็นชาทำท่าจะร้อนแรงขึ้น... อย่าบอกนะว่าเขากำลังเข้าใจผิด คิดว่าเธอมาเสนอตัวของานอย่างว่า

“เดี๋ยวนะคะ คือแสงไม่ได้-”

“หนึ่งน้ำสามพัน ผมไม่สะดวกค้างคืนครับ”