“เจอเธอทุกเช้าที่ไฟแดง ไฟเขียวเมื่อไหร่ก็ขับต่อ แต่ใจฉันยังติดเธอที่ไฟแดงอยู่เลย”
ตั้งแต่วันนั้น วันที่ติดไฟแดงตรงประตูทางเข้ามหาวิทยาลัย ฉันเห็นผู้หญิงคนหนึ่งบนมอเตอร์ไซค์สีขาว หน้านิ่ง หยิ่งนิดๆ เบื่อโลกหน่อยๆ ปากแดงจิ้มลิ้ม ตาโตมาก จมูกโด่งเหมือนแม่มด แต่สำหรับฉันขอเรียกว่า สวยแบบตะโกน และตั้งแต่วันนั้น ฉันก็เริ่มอยากให้ไฟแดงมันนานขึ้นอีกหน่อย
มารู้ทีหลังว่าเธอชื่อ โซอี้ เป็นเพื่อนในคณะ แต่ผ่านมาตั้งนาน ทำไมฉันเพิ่งมาเห็นเธอตอนเทอมสองปีสอง และเพราะอะไรกันนะ ที่อยู่ๆ เธอก็ดูเป็นคนที่น่าสนใจขึ้นมา หรือเพราะสายตาที่เธอมองฉันเข้ามาในรถเป็นบางวัน แต่บางวันก็ทำเหมือนไม่เห็นกันเลย
เฮ้อ...พี่พายบอกให้ตั้งใจเรียน ฉันก็จะทำให้เชื่อมั่น ส่วนพี่แพทก็บอกว่า ถ้าชอบก็ลุย แต่ฉันทำตามพี่แพทไม่ได้เลย เพราะตอนนี้ฉันเป็นได้แค่สาวกรุงเทพให้โซอี้เท่านั้น
ฉันกลัวเจ็บ กลัวผิดหวัง กลัวการเรียนเสีย กลัวทำให้พี่สาวเสียใจ ฉันกลัวไปหมด
แต่ทำไมตอนนี้ แค่เห็นเธอเงยหน้าจากมือถือ หัวใจฉันก็กระตุกวูบ ไม่กล้าสบตา
อืมม์...โอเค อาจจะถึงเวลาทบทวนระบบนำทางในชีวิตตัวเองใหม่แล้วล่ะ
...เพราะบางทีการตกหลุมรักอาจไม่ได้เกิดจากใครเดินเข้ามา แต่อาจเกิดจากการยืนรอด้วยกันที่แยกเดิมๆ ทุกวัน จนวันหนึ่ง ใจมันเลี้ยวโดยไม่ตั้งใจ...
สวัสดีค่ะทุกคน ลลนล มารายงานตัว
พอ yes no ถูกนำมารีเมคเป็นซีรีย์ อยู่ๆ ละละก็คิดถึงน้องอายขึ้นมา
นับนิ้วคร่าวๆ ก็เป็นสาวแล้ว เค้าเลยอยากมาเล่าเรื่อง
ให้พวกเราฟังกันค่ะ แต่ทั้งพี่พายน้องอาย
จะเลียนแบบกันทุกเรื่องไม่ได้นะคะ ละละเตือนแล้วนะ
มาดูกันสิคะว่าพวกเค้าจะเหมือนหรือต่างกันขนาดไหน
รอบนี้มีพี่พายพี่แพทมาโผล่ให้พอหายคิดถึงนะคะ
ทั้งคู่เป็นเวอร์ชั่นที่โตขึ้น ดูแลน้องอายมาอย่างไข่ในหิน
มาร่วมให้กำลังใจสาวๆ กันค่ะ
สุดท้ายนี้ฝากกดหัวใจ กดเข้าชั้น เพื่อรอการอัพเดตได้เลยนะคะ
ขอบคุณทุกหัวใจและทุกคนที่อยู่เคียงข้างกันมาค่ะ
รัก รัก รัก
ลลนล
Guest
