ไอ้เปี๊ยกกำนันนวยเรียก

เเนะนำเรื่อง

“ตรงนี้ฉันมันยิ่งแตกสลายที่ได้ยินว่าผัวเก่าลุงเขาไปอยู่ชายคาบ้านเดียวกัน พอกลับบ้านมาบ้านที่เคยอยู่กับพ่อกับแม่ก็ไหม้อีก”

“…”

“ฮึก! ทำไมชีวิตฉันมันมืดมนแบบนี้” ไหล่กว้างของร่างสูงสั่นเทิม ระหว่างที่พูดก็เช็ดน้ำหูน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม ดูหน้าสงสารจนกำนันนวยเริ่มใจอ่อน จะยังไงมันก็เป็นเด็กที่กำนันนวยมองมันโตมากับตา เห็นท่าทางน่าสงสารแบบนี้ แกจะไปใจแข็งได้สักกี่น้ำกันล่ะ

สุดท้ายกำนันนวยก็ถอนหายใจก่อนพูดขึ้น

“เอาล่ะเอ็งอย่าร้องอีกเลย เดี๋ยวข้าจะพาเอ็งไปกินข้าว บ้านก็เอาไว้ข้าจะส่งคนไปซ่อม”

“ลุงกำนันพูดจริงนะ”

“เออระหว่างนี้เอ็งก็อยู่บ้านข้า” สุดท้ายก็ต้องยอมให้ไปอยู่บ้านด้วยจนได้

กำนันนวยใจอ่อนอย่างสมบูรณ์ ก่อนบิดคันเร่งขับออกจากข้างทาง ไม่ได้ดูเลยว่าใบหน้าของใครบางคนที่ปรากฏอยูในกระจกมองข้างยกยิ้มเจ้าเล่ห์ เเววตาประกายวิบวับ

ที่แท้ลุงกำนันก็ชอบแบบนี้ รู้งี้ทำตัวน่าสงสารน่าเอ็นดูซ่ะตั้งนานก็จบเรื่อง ใครบางคนดีใจจนลิงโลด เมื่อรู้สึกว่าจับไต๋รสนิยมความชอบของกำนันนวยได้

มือหนาพลันกอดเอวลุงกำนันแน่นกว่าเดิม และก็กลัวว่าลุงกำนันจะจับได้ จึงซุกไปที่แผ่นหลังกว้างฉีกยิ้มนานจนวิดแก้มจะเป็นตะคริวอยู่รอมร่อ

ปล เด็กมันร้ายนะกำนัน 😂✨

กำนันนวย X เปี๊ยก

นิยาย เรื่อง ไอ้เปี๊ยกกำนันนวยเรียก

🌷✨✨💫

“เอ็งมันฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องรึ ข้ามองเอ็งเป็นลูกเป็นหลาน”

“ใครเขาอยากเป็นลูกหลานลุง อยากเป็นผัวลุงเข้าใจไหม!”

🌷……….✨ชี้แจง✨………..🌷

นิยายเรื่องนี้เป็นแนว Omegaverse Settings อยู่ที่จังหวัดบุรีรัมย์บ้านเกิดไรท์เองคะไม่มีดราม่าฟีลกู๊ดเบาสมอง เดี๋ยวไรท์จะมาจัดอีบุ๊คราคาน่ารักให้นะคะ🥰