คำแนะนำ
นิยายเรื่องห้วงรักใต้ฟ้า เป็นนิยายแนวชายรักชาย ผู้ชายท้องได้(Mpreg) ทะลุมิติ มีเรื่องของมนตรา นิยายาเรื่องนี้ถูกเขียนขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียนทั้งหมด ตัวละคร อาชีพ สถานที่ และเหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นในนิยายเรื่องนี้ล้วนเป็นเรื่องสมมุติ และจินตนาการขึ้นมาเท่านั้น ไม่มีเจตนาพาดพิงหรือทำให้ผู้ใดเสียหาย
การบรรยายเนื้อเรื่องมีการบรรยายฉากรักร่วมเพศอย่างชัดเจน มีเนื้อหาบางอย่างไม่เหมาะสมและไม่ควรลอกเลียนแบบ ทั้งนี้เพื่อเป็นการเพิ่มอรรถรสในเนื้อหานิยายเท่านั้นโปรดอ่านเพื่อความสนุกนะคะ
นิยายเรื่องนี้ เหมาะกับผู้อ่านอายุ 18 ปีขึ้นไป
นิยายเรื่อง ห้วงรักใต้ฟ้า สงวนสิทธิตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537 และที่แก้ไขเพิ่มเติมทุกฉบับห้ามคัดลอก ห้ามดัดแปลง ห้ามทำซ้ำหรือนำส่วนใดส่วนหนึ่งหรือทั้งหมดของนิยายไปเผยแพร่ หากฝ่าฝืนจะดำเนินการทางกฎหมายต่อผู้ที่ละเมิดอย่างเด็ดขาด
ชมพูหวาน
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน อ่านเพื่องความบันเทิง อ่าเพื่อความสนุกนะคะทุกคน
สำคัญ: นิยายเปิดให้อ่านฟรีจนจบ
++ ฝากพี่ๆใจดีกดถูกใจ เพิ่มเข้าคลัง คอมเมนท์เล็กๆน้อยๆ เป็นแรงเชียร์แรงใจให้ไรท์ด้วยนะคะ ++
ตัวอย่างเบาๆก่อนนะคะ
เสียงไก่ขันดังระงม เสียงผู้คนพูดคุยกันจอแจดังขึ้นเหมือนอยู่ข้างหู ใต้ฟ้าค่อยๆ ลืมตาตื่น สองมือยกขึ้นขยี้ตาแล้วมองเพดานสูง หลังคามุงจากที่ตีโครงจากไม้ไผ่ เขาขยี้ตาซ้ำๆ ก่อนจะดีดตัวลุกขึ้นนั่ง สายตากวาดมองทั่วๆ
กระท่อมไม้หลังเล็กๆ ที่นอนเป็นฟูกบางๆ ผ้าห่มทอจากด้ายดูโบราณ
“กูฝันอยู่แน่ๆ ..” เขาพึมพำกับตัวเองก่อนจะมองสำรวจบนตัว เสื้อแขนสั้นผืนนิ่มที่เหมือนทอขึ้นจากมือ กางเกงขาสั้นที่ข้างในโล่งไม่มีแม้แต่กางเกงใน
“รึกูกำลังถ่ายละครอยู่กันแน่…โอ้ย” เขาต้องสะดุ้งแรงเมื่อตีเข้าที่แขนตัวเองแล้วรู้สึกเจ็บ
หัวใจดวงโตเต้นแรง ใบหน้าชา ใต้ฟ้ารีบลุกขึ้นส่องมองออกหน้าต่างไม้ค้ำ ภาพที่เห็นเหมือนความฝัน เหมือนภาพในจินตนาการ หมู่บ้านใหญ่ที่รายล้อมไปด้วยภูเขา ดอกไม้และไอหมอกจางๆ ชาวบ้านต่างทำนา ทำสวนอยู่ไกลออกไป
ผู้คนอยู่กันเป็นคู่ๆ และมีลูกเล็กๆ เล่นซนอยู่ข้างๆ ภาพที่เห็นกลับทำให้เขารู้สึกผ่อนคลายจนเผลอยิ้มออกมา
“พ่อหนุ่ม ตื่นแล้วหรอ” ใต้ฟ้าต้องสะดุ้งเบาเมื่อมีเสียงทักทายจากชายวันกลางคนที่กำลังเก็บผักอยู่ใกล้ชายคาบ้าน
“สวัสดีครับพี่ ที่นี่ที่ไหนครับ ผมมาที่นี่ได้ไง” ชายวัยกลางคนขมวดคิ้วอย่างสงสัยก่อนจะทิ้งทุกอย่างในมือแล้วสาวเท้าขึ้นบ้านไปหาใต้ฟ้า เขาปิดประตู ปิดหน้าต่างล็อกแน่นหนา
“พี่จะทำอะไร ปิดประตูหน้าต่างทำไม พี่จะทำอะไรผม เราไม่รู้จักกันนะ” ใต้ฟ้าโวยวายทั้งถอยร่นจนสะดุดกับขอบที่นอนจนทรุดตัวนั่งกับพื้น
“มึงมาจากที่ไหน” ชายหนุ่มถามใต้ฟ้าเสียงแผ่วๆ ด้วยใบหน้านิ่งขรึม
“ผมมาจากกรุงเทพฯ แล้วที่นี่ที่ไหนครับพี่” ชายวัยกลางคนขมวดคิ้วเข้มเขาหากันทั้งจ้องหน้าใต้ฟ้าคล้ายตกใจ
“มึงชื่ออะไร”
“ใต้ฟ้าครับ ทำไมพี่จ้องผมแบบนี้ มีอะไรหรือเปล่า”
“กูชื่อสน..มึงฟังกูให้ดี ว่านี่ไม่ใช่ความฝัน ที่นี่คือหมู่บ้านต้องมนต์ ทุกอย่างที่นี่ถูกควบคุมด้วยคาถาจากผู้สร้างหมู่บ้านนี้ขึ้นมา”
“ผมไม่เข้าใจ”
“มึงสังเกตดูสิ คนในหมู่บ้านนี้ใช้ชีวิตมีความสุขมาก ทุกคนต้องมีคูครองและต้องแต่งงานมีลูก หมูบ้านแห่งนี้ถูกโอบล้อมด้วยความรัก”
“ที่บอกว่าต้องมนต์นี่ รวมทั้งคนด้วยไหม” พี่สนพยักหน้าจ้องสบตาฟ้าจริงจัง
“หมายความว่าพี่ก็โดนด้วยใช่ไหม”
“ไม่..เพราะกูมีเครื่องป้องกันมนต์ต่างๆ ก็เลยรอด กูก็มาจากที่เดียวกับมึงนั่นแหละแต่กูทำพิธีเป็นคนหมู่บ้านนี้แล้ว”
“แล้วพี่อยู่ที่นี่มานานแค่ไหนแล้ว”
“10 ปี”
ใต้ฟ้าชะงักแรง เขานิ่งเงียบไปชั่วขณะ ในหัวสับสนไปหมด ไม่อยากเชื่อว่าเรื่องแบบนี้จะมีจริงๆ
“หมายความว่า..ผมต้องติดอยู่ที่นี่ตลอดชีวิตเหมือนพี่หรอครับ”
“ไม่หรอก ที่กูอยู่ที่นี่เพราะกูเลือกเอง เพราะเมีย ลูก และความสุขที่อีกโลกหนึ่งให้กูไม่ได้ กูเลยเลือกอยู่”
“พ่อจ๋า..พ่อ แม่ให้มาตามไปกินข้าวจ้า” สองคนที่กำลังคุยกันต้องชะงัก เมื่อเสียงเล็กของเด็กหญิงวัย 7 ขวบดังขึ้นจากใต้ถุนบ้าน
“มึงจำไว้นะไอ้ฟ้า อยู่ที่นี่มึงต้องทำตัวให้เป็นคนที่นี่ ต้องให้คนเชื่อว่ามึงโดนมนต์ของหมู่บ้านนี้ควบคุม แล้วมึงจะปลอดภัย ที่นี่เป็นหมู่บ้านแห่งความรักก็จริง แต่ถ้าโดนจับได้ มึงอาจจะหายสาบสูญก็เป็นได้ เดือนหน้าจะมีขบวนส่งตัวคู่ครองมาให้มึงที่บ้าน กูไปก่อน”
“เดี๋ยวสิพี่สน..ผมไม่เข้าใจ เดือนหน้าอะไรกัน ผมต้องอยู่ที่นี่นานขนาดนั้นเลยหรอ”
.............................................................................
++ ฝากพี่ๆใจดีกดหัวใจ เพิ่มเข้าชั้น คอมเมนท์เล็กๆน้อยๆ เป็นแรงเชียร์แรงใจให้ไรท์ด้วยนะคะ ++
Guest
