ไม่เป็นแล้วนางร้ายใครอยากจะรักกับใครก็เชิญ

บทนำ

มีใครในเมืองหลวงไม่รู้บ้างว่า หลันเข่อซิง คุณหนูจากจวนราชครูเป็นสตรีที่ร้ายกาจ มีนิสัยเอาแต่ใจตัวเอง เพราะถูกเลี้ยงดูอย่างตามใจจากผู้เป็นย่า นางมีใจให้ลูกศิษย์ของบิดาตั้งแต่แรกพบ เขาเป็นถึงองครักษ์ที่ขึ้นตรงต่อฝ่าบาท ทว่าฝ่ายชายไม่เคยคิดที่จะสนใจ คนอย่างหลันเข่อซิงจึงไล่ตามขอความรักอย่างหน้าไม่อาย ตามหึงตามหวงตบตีสตรีอื่นที่บังอาจมาคิดแย่งชิง แม้แต่พี่สาวต่างมารดาก็ไม่ละเว้น นางกลายเป็นที่หัวเราะเยาะของผู้คน แต่แล้วอย่างไร? ผู้ใดจะสน นางไม่เคยละความพยายาม ทำทุกวิธีเพื่อให้ฝ่ายชายรับรักตนเอง

กระทั่งนางก้าวข้ามขีดความอดทนของเขา ด้วยการสร้างสถานการณ์ให้ฝ่ายชายรับผิดชอบตนเอง ภายในงานเลี้ยงวันเกิดของบิดา แต่พี่สาวต่างมารดาเข้ามาขัดขวางและเปิดโปงแผนของนางต่อหน้าทุกคนในครอบครัว นางถูกพ่อแม่และพี่ชายแท้ๆ ตำหนิ พร้อมกับถูกคำพูดทำร้ายจิตใจของคนที่ตนมีใจให้

“เจ้ามันสตรีน่ารำคาญ ข้าไม่เคยชอบเจ้า ไม่มีวันที่จะสนใจ แต่เพราะเจ้าเป็นบุตรสาวของอาจารย์ ข้าจึงเลือกที่จะหลับหูหลับตาข้างหนึ่ง วันนี้ขอพูดตามตรง ถ้าหากให้เลือกระหว่างเจ้ากับเจินเอ๋อร์ ข้าย่อมต้องเลือกสตรีที่ดีเช่นนาง เพราะข้ามีใจให้นาง”

บุรุษดีๆ เกินครึ่งต่างก็ชอบพอหลันซูเจิน หลันเข่อซิงไม่เข้าใจเลยว่าบุตรอนุต่ำต้อยมีอะไรดีกว่าบุตรภรรยาเอกเช่นนาง ด้วยคำพูดที่รุนแรงของเขา ทำให้นางโกรธจนขาดสติ จึงเข้าไปผลักพี่สาวต่างมารดา อีกฝ่ายไม่ทันระวังจึงเสียหลักล้มลงไปกับพื้น ส่วนนางถูกใครบางคนเหวี่ยงกระเด็นออกไป ทำให้ศีรษะกระแทกกับขอบโต๊ะเต็มแรง จากนั้นทุกอย่างก็มืดสนิท

ตื่นขึ้นมาอีกทีก็อยู่ในสถานที่ที่ไม่รู้จัก และพบกับความจริงที่ว่า ตนเองเป็นแค่ตัวละครในนิยายที่กำลังโด่งดังในโลกอนาคต มีบทบาทเป็นนางร้ายที่ตายในตอนจบ ส่วนพระนางของเรื่องคือหลันซูเจินกับองครักษ์เซียวที่ตนหลงรัก ตัวร้ายมีมากกว่าหนึ่ง พร้อมที่จะปกป้องนางเอกโดยไม่สนวิธีการ อ่านแล้วรู้สึกขนลุก เพราะเป็นคนใกล้ตัวทั้งนั้น สาเหตุที่ต้องปกป้องจนยอมถวายหัว ส่วนหนึ่งเพราะชาติกำเนิดของนางเอกคือบุตรลับๆ ของฮ่องเต้ อีกส่วนก็คือมีใจให้นางเอก และคนที่เหวี่ยงนางไปกระแทกกับขอบโต๊ะจนหมดสติ ก็คือหนึ่งในตัวร้าย หลันซีฮันพี่ชายแท้ๆ ของตนเอง ทว่าเขาจะใช่พี่ชายแท้ๆ ของตนจริงหรือ?