“ปกติมีแต่คนอิจฉาพี่เยอะอยู่แล้วเพราะพี่สวย และแฟนเก่าของพี่ทุกคนก็หล่อ แต่วันนี้คงมีทั้งคนอิจฉา ทั้งคนโมโหที่พี่ได้ควงดามพ์แน่ ๆ เลยอะ”
“ทำไมล่ะครับ?” หนุ่มหล่อถามแล้วยิ้มน้อย ๆ มันเป็นยิ้มที่สว่างจ้าจนตาของดารัณแทบบอดแต่สาวน้อยบอกไม่ถูกว่ามันเป็นยิ้มที่แสนซื่อจริงใจหรือเป็นยิ้มที่แฝงไว้ด้วยเลศนัยบางอย่าง
“ก็... ก็... ในบรรดาหนุ่ม ๆ ที่พี่ควงมา ดามพ์หล่อที่สุด มีเสน่ห์ที่สุด และพี่อยากกินมากที่สุดเลย”
ดามพ์หัวเราะแล้วยกมือข้างหนึ่งขึ้นมาขยี้หัวเธอเบา ๆ
“ปากหวานมากครับ ไม่รู้อย่างอื่นจะหวานเหมือนปากหรือเปล่า?”
“ลองชิมไหมล่ะคะ?” เธอยิ้มให้เขาเสียหวานหยดย้อย หนุ่มน้อยหน้าหล่อจึงได้แต่หัวเราะแก้เก้อ