หญิงหม้ายเช่นข้า หาใช่ดอกบัวขาว

หานจื่อรั่วคิดว่าแต่งออกกับคนรักชีวิตจะมีความสุขไปชั่วชีวิต แต่สิ่งที่นางฝันไว้กลับกลายเป็นฝันร้าย เมื่อนางแต่งงานกับเขาได้เพียงปีกว่า เขากลับเบื่อนางและตุบตีขับไล่นางไม่เว้นวัน หนำซ้ำยังพาลูกพี่ลูกน้องสาวน้อยที่ยังไม่ได้แต่งนาม ฉีหลัน เข้ามาอยู่อาศัยใต้ชายคาเดียวกัน พวกเขาพลอดรักใต้ชายคาของนาง นางมิใช่ไม่เจ็บ แต่นางเจ็บจนด้านชา เจ็บจนไม่รู้สึกเจ็บ 

ในเมื่อความรักได้จืดจางไปแล้ว นางขอหย่ากับเขา ตัดขาดสัมพันธ์นี้ให้สิ้น และในวันที่นางได้หนังสือหย่ามา นางได้อิสระคืน ส่วนเขากับลูกพี่ลูกน้องก็ได้สมสู่กันสมใจ จากนี้ไปไม่ข้องเกี่ยวกัน แต่หากจะข้องเกี่ยวให้ได้ นางจะทำให้เขาต้องเสียดายที่เลือกทิ้งนาง แล้วไปเอาสตรีนางนั้น!