ทฤษฎีการหักเหของหัวใจ ความน่าจะเป็นเท่ากับศูนย์

ความรักของ “กษม วัฒยากร” นักเรียนแพทย์หนุ่มผู้สุภาพอ่อนโยน และ “อุ่นเรือน” ธิดาคหบดีผู้เพียบพร้อม 

เริ่มต้นอย่างงดงามในพระนครสมัยรัชกาลที่ 6 แต่จบลงเพียงไม่กี่ปีหลังแต่งงาน… 

เมื่อกษมถูกส่งไปเรียนต่อยังยุโรป และจากโลกนี้ไปอย่างกะทันหันในวัยเพียงยี่สิบหกปี 

สิ่งที่เหลือไว้ให้ภรรยาสาวคือเพียง หีบไม้บรรจุเสื้อผ้าที่เธอถักด้วยมือ และ จดหมายฉบับสุดท้ายจากสถานทูต 

คุณอุ่นกลายเป็นหม้ายวัยสาว เฝ้าเรือนริมน้ำด้วยแววตาเศร้า และไม่ยอมแต่งงานใหม่ตลอดชีวิต 

หนึ่งร้อยปีต่อมา… 

“นพ.กรินทร์” หรือที่ใครๆ เรียกกันว่า หมอกริช อายุ 34 ปี แพทย์วิสัญญีผู้เชี่ยวชาญโรคหัวใจ 

ตัดสินใจซื้อเรือนไม้อายุกว่าศตวรรษที่ใกล้สะพานเจริญพาศน์ ทั้งที่ทุกคนต่างบอกว่ามันไม่น่าอยู่ได้จริง 

แต่บางสิ่งในหัวใจบอกว่าเรือนนี้รอเขากลับมา 

เขาได้พบกับ “โมรี” หรือ นกยูง สถาปนิกสาววัย 28 ผู้รับผิดชอบงานบูรณะบ้าน 

หญิงสาวที่ยิ่งก้าวเข้าใกล้ตัวเรือนหลังนี้มากเท่าไร ก็ยิ่งปวดหัว เจ็บหน้าอกเหมือนจะขาดใจ… 

และยิ่งเมื่อได้อยู่ใกล้กรินทร์ อาการนั้นก็รุนแรงขึ้น 

จนกระทั่งวันหนึ่ง นกยูงสลบลงตรงกลางเรือน และภาพอดีตชาติทั้งหมดพรั่งพรู 

เรื่องราวของคุณอุ่นและคุณกษมที่เธอเคยเป็นหนึ่งในนั้นกลับมาอย่างแจ่มชัด 

ว่าโชคชะตาจะให้เขาและเธอรักกันใหม่อีกครั้ง… 

หรือเป็นเพียงการตอกย้ำว่า ความรักที่เคยรอคอยมานับศตวรรษนั้น “ความน่าจะเป็นเท่ากับศูนย์”