ล้วงใจสิงห์

เธอคือ ลูกพีช พิชญดา ลูกคุณหนูที่มีชีวิตสุขสบายมีทั้งพ่อ แม่ พี่ชาย และน้องชายเป็นครอบครัว เดิมทีเธอควรได้อยู่สบาย ๆ เพราะพ่อรวย มีพี่เลี้ยง แต่ทว่าด้วยความที่เธอเป็นลูกสาวของบ้านก็ย่อมต้องมีหน้าที่ที่ต้องทำบ้างใช่ไหมล่ะ? 

ถูกต้อง เธอมีหน้าที่ที่ต้องทำ เพราะไม่อย่างนั้นเธอจะโดนตัดบัตรแล้วกลายเป็นคนไม่มีเงินใช้ถ้าไม่ทำภารกิจที่ผู้เป็นพ่อสั่งให้ทำ 

และแน่นอนว่่าคนอย่างเธอจะทำไหม? ทำสิ ทำไมจะไม่ทำ เพราะถ้าทำเธอจะไม่ต้องไปดูตัวกับผู้ชายที่วางท่าเป็นผู้ดีพวกนั้นอีกด้วยยังไงล่ะ 

แต่ว่าภารกิจที่เธอต้องไปสืบอาจจะต้องเปลืองตัวด้วยเนี่ยสิ แต่เอาเถอะถือเสียว่าเป็นค่าประสบการณ์ เพราะถึงยังไงอีกฝ่ายก็หล่อ รวย แต่ไม่รู้ว่าไอ้นั่นจะใหญ่และลีลาดีเหมือนพระเอกนิยายที่เพื่อนรักส่งมาให้อ่านหรือเปล่า 

สปอยบางช่วง 

"เอามาช่วยแม่บ้านทำงานก็ไม่เลว สองเดือนถ้าเกินกว่านี้กูไม่รับประกันว่าลูกสาวมึงจะมีชีวิตอยู่ แต่ว่าก่อนมึงจะไปควรเอาเงินที่มีมาใช้ดอกกูสักหน่อยก่อนดีกว่านะ" สิงห์ยกยิ้มุมปากด้วยท่าทางอันตรายทำให้ชายวัยกลางคนรีบนำเงินที่เตรียมไว้ออกกมาแล้วยื่นให้ชายหนุ่มทันที  หลังจากพูดคุยจบแล้วชายวัยกลางคนก็ขอตัวกลับทันทีโดยไม่ลืมหันมาแสดงละครว่าห่วงลูกพีชมากเอ่ยปากบอกให้ดูแลตัวเองให้ดีด้วย 

"นายจะให้เธอไปช่วยป้าเอมทำงานบ้านเหรอครับ" ชายหนุ่มหน้าหวานที่ยืนเงียบอยู่นานถามขึ้นด้วยความสงสัย ชายหนุ่มมองลูกพีชท่นั่งตัวส่นอยู่ด้วยสายตาดูถูกเล็กน้อย 

ลูกพีชเงยหน้ามองหนุ่มหน้าหวานทันทีที่ได้ยินอีกฝ่ายออกปาก แม้ภายนอกจะมีท่าทีตื่นกลัวแต่ในใจกลับตะโกนไม่หยุด 'สายตาไอ้หมอนี่มันยังไง คิดว่าเธอออ่อนแอทำงานบ้านไม่ได้งั้นสินะ' 

"หรือมึงคิดว่าท่าทางที่เหมือนสาวน้อยแสนบอบบางของยัยนี่จะไปช่วยพวกกมึงทำงานได้?" สิงห์เอ่ยถามลูกน้องคนสนิทอย่างอิฐด้วยท่าทางเบื่อหน่าย 

"สาวน้อยแสนบอบบางน่าทะนุถนอม? นายครับ ผมว่าเธอไม่ใช่แค่บอบบางหรอก บางทีน่าจะเหมือนคนไข้ที่ต้องให้น้ำเกลือตลอดเวลามากกว่า ตัวขาวซีดขนาดนี้ ไม่รู้ว่าถูกเลี้ยงดูมายังไง" อิฐตอบกลับด้วยท่าทางไมเห็นด้วย เขาอยากรู้จริง ๆ ว่านายจะรับตัวเธอเอาไว้ทำไม นี่ไม่ใช่นิสัยของนายเลยสักนิด 

"หึ! มึงคงไม่คิดว่ากูสนใจยัยนี่หรอกนะไอ้อิฐ อย่างมากก็อาจเอาไว้แก้เบื่อได้เท่านั้น" 

ฝากกดถูกใจและคอมเมนต์เป็นกำลังใจให้ไรต์ด้วยนะคะ กราบบบบ🥰🥰 

 หิมะแห่งความฝัน