พี่รหัสช็อตฟีล กับน้องรหัสรีเซ็ตใจ

เสียงรองเท้าหนังตีกับพื้นกระเบื้องของตึกวิศวะดังขึ้น ก่อนที่โรมันจะโยนสมุดลงตรงหน้าเด็กใหม่ที่นั่งกอดอกทำหน้าบึ้งอยู่

“นี่ สมุดคู่มือเด็กน้อยของพี่รหัส เอาไว้ใช้เวลาไม่เข้าใจอะไรในไฟฟ้า จะได้ไม่โง่”

สายฝนเงยหน้าขึ้น แววตาไม่พอใจสุดๆ

“นี่พี่รหัสหรือพี่ตัวร้ายกันแน่ พูดดีๆ ไม่เป็นเหรอคะ?”

โรมันยักคิ้วกวนประสาท ยกยิ้มมุมปาก

“พูดดีกับเรานี่สิ ไม่เข้าปากพี่หรอกน้องฝน”

“พี่โรมัน!” เสียงหวานเอาแต่ใจดังลั่นจนคนทั้งชั้นหันมามอง

“ก็ไม่ต้องมายุ่งกับฝนเลย ฝนไม่อยากได้พี่รหัสแบบนี้!”

เขาหัวเราะหึในลำคอ ก่อนโน้มหน้าเข้าใกล้

“ไม่อยากได้…แต่ก็หนีพี่ไม่พ้นหรอกน้องรหัสของพี่”

หัวใจสายฝนเต้นแรงอย่างไม่รู้ตัว ทั้งที่ปากยังอยากจะเถียง แต่ข้างในกลับเริ่มสั่นไหวทีละนิด...