ตั้งแต่แต่งกับเกอผู้นั้นเขาก็เลิกเกียจคร้าน
ในหมู่บ้านที่แม่ไก่ยังคร้านที่จะออกไข่ จ้าวฟางซิน เกอหนุ่มรูปงามจากต่างเมืองได้ขึ้นเกี้ยวมาวิวาห์ให้กับ หลี่ลู่เสียน เกษตรกรหนุ่มที่ขึ้นชื่อเรื่องความเกียจคร้าน
ที่หลี่ลู่เสียนเกียจคร้านนั้นเป็นเรื่องจริง ทว่าเขาไม่ใช่เกษตรกรธรรมดาจริงๆ พอๆ กับจ้าวฟางซินที่ไม่ใช่เกอหนุ่มตระกูลจ้าวคนนั้น เขาทำข้อตกลงย้อนเวลากลับมาปฏิบัติภารกิจบางอย่างเพื่อปลดผนึกสาปของตัวเอง แม้แต่เจ้าลาน้อยแสนรู้ของหลี่ลู่เสียนก็คล้ายจะไม่ใช่สัตว์สี่ขาธรรมดา
ความสัมพันธ์ของคน(?)สองคนได้ก่อกำเนิด ต่อให้ตัวตนที่แท้จริงจะถูกปิดบังซ่อนเร้นทว่าความรู้สึกที่พวกเขามีต่อกันกลับค่อยๆ พัฒนา ชายหนุ่มที่เกียจคร้านก็คร้านที่จะใช้ชีวิตเยี่ยงปลาเค็มอีกต่อไป
เขาอดได้แต่ภรรยาคนงามต้องกินอิ่มนอนอุ่นไม่น้อยหน้าผู้ใด
“ท่านพี่ ท่านพี่ตื่นเถอะเวลาไม่เช้าแล้ว”
หลี่ลู่เสียนครางอืออาด้วยความเกียจคร้าน กอดร่างนวลแน่นกว่าเดิม
“ท่านพี่”
“ไม่เป็นไร สายกว่านี้ค่อยลุกก็ได้”
“ไม่ได้ ท่านต้องลุกไปเพาะปลูกไม่ใช่หรือ”
“เมื่อคืนใช้เรี่ยวแรงกับเจ้ามากเกินไปตื่นมาจึงรู้สึกอ่อนเพลีย ปวดเมื่อยไปทั้งเนื้อทั้งตัว” เสียงทุ้มกล่าวยานคางทั้งๆ ที่ยังไม่ลืมตา
จ้าวฟางซินแสร้งถอนหายใจสงสารสามีเป็นอย่างยิ่ง “เช่นนั้นท่านพักผ่อนเถอะ คืนนี้... งดเว้นสักคืน”
หลี่ลู่เสียนยันกายลุกกระโดดผลุงลงจากเตียง ไหนเลยมีความอ่อนเพลียให้เห็น สดชื่นเปี่ยมกำลังวังชาราวกับสามารถสู้กับเสือได้ด้วยมือเปล่า
ราวกับที่หลับอุตุจริงจังเมื่อครู่คือละครฉากหนึ่ง เขาไม่หาว ไม่บิดขี้เกียจด้วยซ้ำก้าวอาดๆ ไปเปิดหน้าต่างรับแสงแดดยามเช้าเข้ามา ฝ่ายหยีตาหนีคือจ้าวฟางซิน
///////////
>> 1. นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิง ไม่ได้อ้างอิงถึงบุคคล เรื่องราว เหตุการณ์หรือสถานที่จริงใดๆ ทั้งสิ้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
2. นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายแนวเกอ (ผู้ชายท้องได้) อาจมีการใช้คำสรรพนาม สามี-ภรรยา เพื่อให้ตรงกับบริบทยุคสมัยโบราณตามพล็อตเรื่อง <<
เพื่อรักษาบรรยากาศในการอ่านกรุณาแสดงความเห็นอย่างสุภาพ
ขอบคุณค่ะ
PS. มู้ดของเรื่องมาในแนวแฟนตาซีปราบปิศาจ(นิดๆ) ตลกและค่อนข้าง 18+ อ่านได้เรื่อยๆ ไม่เน้นสาระเน้นเหม็นกลิ่นความรักของพระนายค่ะ
Content warning : Sex scene, ความเชื่อ, การใช้ความรุนแรง, การบรรยายสภาพศพ, การฆาตกรรม, ปิศาจ, การแบ่งชนชั้น
Guest
